"Σιχάθηκα τον εαυτό μου"

Το όνομα του ποδοσφαιριστή είναι το "δε με νοιάζει" όπως το προφέρουμε την Ήπειρο!

Αυτή η "εξομολόγηση" του φοιτητή που δημοσιεύεται στο "ΠΑΡΟΝ" είναι ίσως το πιο εύγλωττο ντοκουμέντο για την κατάσταση όχι μόνο στα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά στην κοινωνία ολόκληρη έτσι όπως διαμορφώνεται τριαντατέσσερα χρόνια μετά την αντιπολίτευση.Πλήρης κομματοκρατία σε όλα τα επίπεδα. Κι αν αυτή είναι η κατάσταση στα ΑΕΙ, σκεφθείτε τι γίνεται σε άλλα "οχυρά" κομματικών παιχνιδιών όπως οι Δήμοι και οι κοινότητες (που σύμφωνα με αναφορές είναι τα βασίλεια της απόλυτης διαφθοράς).Άκουσα και τον κ. Αλαβάνο σήμερα στη ΝΕΤ να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Άδικος κόπος, είχε προηγηθεί ο Στρατούλης μερικές μέρες πριν, που αρνήθηκε να καταδικάσει την αποκρουστική βία που έστειλε ανθρώπους στα νοσοκομεία. Φυσικά και κανείς δεν επιθυμεί να χάσει το προνομιακό πεδίο στο οποίο "παίζει μπάλα". Όταν οι επαγγελματίες της πολιτικής και τους συνδικαλισμού έχουν βρει τους χρυσούς κανόνες που τους κρατάνε στα «κόλπα», γιατί να νοιαστούν για το αν θα μπει μπουρλότο στο μέλλον της χώρας, όταν βλέπουν να απειλούνται οι επενδύσεις τους τόσων χρόνων;

Κι επειδή είμαστε πια σε ένα σημείο που οτιδήποτε δεν λειτουργεί υπέρ της κοινωνίας λειτουργεί εναντίον της, έχω να σας κάνω μια πρόταση: Όταν ακούτε διάφορα μεγαλόστομα για "δημοκρατικές ελευθερίες", για "φοιτητικό κίνημα" (ποιο;;;), για "συνδικαλιστικά δικαιώματα", να ξέρετε ότι κάτω από εκεί κρύβονται πολλά "φράγκα".

Ξέρω, είναι σκληρές αυτές οι αφοριστικές κουβέντες, ειδικά για την αριστερά και τους αγώνες της (που κάποιοι από εμάς κάποτε εκτίμησαν και στελέχωσαν), αλλά σε περίπτωση που δεν καταλάβατε ακόμα, μια χούφτα περιθωριακά μειράκια παίζουν μπιλιάρδο στην πλάτη των παιδιών που βλέπουν το μέλλον τους να χάνεται.