Οι trap-εζες μας θυμώνουν

Ο φίλος Κώστας Σκαρμαλιοράκης μου στέλνει την εξής επιστολή:

.......................................................................................................................
Ξετινάξτε την ανθισμένη αμυγδαλιά!

Εάν ήμουν διευθυντής καταστήματος σε κάποια Τράπεζα δεν θα έβαζα ποτέ την υπογραφή μου κάτω από κείμενο που θα απευθυνόταν σε πελάτη αναφέροντας:

«Οι αμυγδαλιές άνθισαν, ο καιρός θα αρχίσει να βελτιώνεται και η άνοιξη έρχεται… Με την επιστολή αυτή, μπορείτε να φέρετε την άνοιξη πιο γρήγορα στα οικονομικά σας και να πραγματοποιήσετε κάποιες από τις επιθυμίες σας, καθώς η Citibank έχει προεγκρίνει σε επιλεγμένους πελάτες όπως εσείς… 15.100 ευρώ μετρητά».

Τόσο παπαριλίκι σε κείμενο, ούτε σε καθημερινή σαπουνόπερα της τηλεόρασης δεν ακούμε πλέον. Αυτό είναι το σοβαρό marketing που εφαρμόζουν οι Τράπεζες στις μέρες μας; Με τέτοια κείμενα θέλει να πείσει τους πελάτες της η (κάθε) Citibank;

Επειδή μόνο οι αμυγδαλιές και οι τσέπες των Τραπεζών ανθίζουν σήμερα, επιτέλους αφήστε μας στην ησυχία μας. Το κυριότερο, μην εκμεταλλεύεστε την ανάγκη (ή την ελαφρότητα) του κοσμάκη που βλέπει να του προσφέρουν «ζεστό» χρήμα αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει πόσο θα καεί!

Υ.Γ. Η επιστολή της Citibank τελειώνει: «Βιαστείτε. Η προσφορά μας λήγει στις…#/#/2008»
Τι λήγει ρε καραγκιόζηδες! Αφού τον άλλο μήνα θα μου στείλετε νέα επιστολή που θα μου προσφέρεται 20.000 ευρώ! Άσε που θα με πάρετε και 2-3 τηλέφωνα για τον ίδιο λόγο. Αυτό που δεν λήγει (δεν έχει τελειωμό μιλάμε) είναι η βλακεία σας που σας καθιστά ενοχλητικούς όσο δεν παίρνει.
...............................................................................................................................

Ο Κώστας είναι θυμωμένος και με το δίκιο του όπως και πολύς άλλος κόσμος είναι απηυδισμένος. Όπως κι εγώ άλλωστε.

Όχι γιατί οι τράπεζες παράγουν υπερκέρδη – ρεκόρ σε μια περίοδο γενικής ύφεσης (θεμιτό μπορεί να είναι σε μια ελεύθερη αγορά).

Αλλά γιατί αυτά τα υπερκέρδη παράγονται με αθέμιτους τρόπους, με ληστρικά επιτόκια, με δανεισμό σε νοικοκυριά που δεν συγκεντρώνουν εγγυήσεις (αλλά έχουν ένα περιουσιακό στοιχείο που νομοτελειακά θα «φαει» κάποια στιγμή η τράπεζα), με καταχρηστικούς όρους για τους οποίους έχουν καταδικαστεί αλλά δεν συμμορφώνονται (πανωτόκια κλπ), με κρυμμένες χρεώσεις για τις οποίες ποτέ δεν λογοδοτούν.

Ο χωρίς επαρκή ενημέρωση καταναλωτής έχει παραδοθεί σαν λεία σε σαρκοβόρα, με μηδενική κρατική εποπτεία και έλεγχο, με ανύπαρκτους θεσμούς διαιτησίας.

Αλλά φταιμε κι εμείς, που ελάχιστα αντιδρούμε, που αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα το κάθε «έτσι γουστάρω» χωρίς να τρέχουμε να κλείσουμε λογαριασμούς, να μεταφέρουμε τα χρήματά μας κάθε φορά που ανακαλύπτουμε τη βλάβη στα οικονομικά μας και την αξιοπρέπειά μας.

Πριν από λίγο καιρό προσπάθησα να μεταφέρω ένα χρηματικό ποσό από τηνAlpha Bank στην HSBC χρησιμοποιώντας το phone banking της πρώτης.
Πήρα την απάντηση οτι δεν ήταν δυνατή η μεταφορά του ποσού λόγω «τεχνικού προβλήματος» (χωρίς άλλη εξήγηση, παρά το οτι η δυνατότητα ήταν στα διαφημιζόμενα "features").

Μη έχοντας άλλη επιλογή, έπρεπε να απευθυνθώ σε ένα κατάστημα της τράπεζας για να διεκπεραιώσω τη μεταφορά. Ξέρετε πόσο με χρέωσαν για τη συναλλαγή;

12 Ευρώ!

Απευθύνθηκα λοιπόν στην τράπεζα με διαμαρτυρία ζητώντας να μου πιστωθεί το ποσό αφού με δική τους υπαιτιότητα έπρεπε να κάνω τη συναλλαγή μέσω του «ακριβού» τρόπου, ενώ στη μεταξύ μας "σύμβαση" των όρων, αναφέρεται οτι οι μεταφορές μπορούν να γίνουν απ’ το phone banking χωρίς χρέωση.

Μπορεί να τους πήρε περίπου τρεις μήνες να μου απαντήσουν αλλά τελικά απάντησαν ότι «έχω δίκιο» μου επομένως μου πιστώνουν το ποσό των 12Ευρώ.

Το γεγονός ότι χρειάστηκαν τρείς μήνες για να πάρουν αυτή την απόφαση σημαίνει πως είναι μια διαδικασία που προφανώς δεν έχει ακολουθηθεί στο παρελθόν και πιθανότατα έπρεπε να στηθούν οι γραφειοκρατικές διαδικασίες που θα επέτρεπαν την επιστροφή του ποσού.

Αναφέρω αυτή την περίπτωση γιατί προφανώς δεν έχουμε μάθει να ζητάμε το δίκιο μας απ’ αυτούς τους πολυπλόκαμους και αρτηριοσκληρωτικούς μηχανισμούς όπως είναι οι τράπεζες που άλλωστε είναι και εξουσία στην οικονομική ζωή της Ελλάδας, και επειδή μάλλον έχουμε αποδεχτεί defacto την καταχρηστική συμπεριφορά απέναντι στην οποία επίσης αποδεχόμαστε ότι είμαστε ανυπεράσπιστοι.

Μερικές φορές λοιπόν, σε περιπτώσεις κοινής λογικής δεν χρειάζεται να το σκεφτόμαστε δεύτερη φορά. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε οτι τα κέρδη ρεκόρ που αναφέραμε στην αρχή, σε κάποιο (σημαντικό) ποσοστό προέρχονται απ’ τη δική μας αδράνεια.

Να πω μπράβο λοιπόν στην τράπεζα για την αντιμετώπιση; Όχι δεν θα το πω γιατί όλα τα προβλήματα ξεκινούν από ένα άλλο σημείο:

Κανονικά θα έπρεπε να έχω και τον εναλλακτικό τρόπο διεκπεραίωσης της συναλλαγής μέσω web banking με τη μόνη διαφορά οτι η τράπεζα απαιτεί γι’ αυτή τη λειτουργία από τους πελάτες της να προμηθευτούν το «ειδικό μηχανάκι» με τους κωδικούς ασφαλείας που χρεώνει 7 μόνο Ευρώ.

Δεν το πήρα ποτέ το μηχανάκι φυσικά. Μπορεί να δώσω και 20 Ευρώ στον τύπο που μου καθάρισε το τζάμι στα φανάρια, αλλά αρνούμαι να πληρώσω ακόμα και ένα λεπτό ΔΙΠΛΟΧΡΕΩΣΗΣ για την διεκπεραίωση συναλλαγών για τις οποίες ήδη χρεώνομαι κάθε φορά. που τις πραγματοποιώ. Είναι δηλαδή σα να σου λεει η τράπεζα οτι η κάθε χρέωση συναλλαγής δεν περιλαμβάνει την (προαπαιτούμενη φυσικά) ασφάλεια συναλλαγών!

Για το θέμα αυτό είχα απευθυνθεί στη Γραμματεία Καταναλωτή που με τη σειρά της απευθύνθηκε στην τράπεζα χωρίς να υπάρξει κάποια απάντηση εδώ και πολύ – πολύ καιρό. Η γραμματεία καταναλωτή ποτέ δεν επανήλθε για την εκκρεμότητα και φαίνεται ότι έχει παραδοθεί άνευ όρων στην εξουσία της τράπεζας.

Διατίθενται όμως από τις τράπεζες (και ειδικά απο την Alpha), πολλά χρήματα σε προγράμματα εταιρικής υπευθυνότητας και δημοσίων σχέσεων για να αναβαθμίσουν την εικόνα τους. Λες και δεν είμαστε όλοι "πυρ και μανία" μαζί τους.