Πόσο γρήγορα θα ξεφουσκώσει ο Τσίπρας;

Συμπαθάτε με αλλά εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είναι αυτό που δημιούργησε το «φαινόμενο» και τη «θύελλα» Τσίπρα που σαρώνει στις δημοσκοπήσεις. Ακόμα δεν κατάφερα να αποκωδικοποιήσω το γιατί οι συμπολίτες μας φαίνονται να γοητεύονται από ένα πρόσωπο που ακόμα δεν έχει δώσει το παραμικρό ίχνος γραφής.

Εκτός δηλαδή από το γεγονός οτι ο Τσίπρας βρίσκεται στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του τη στιγμή που αναλαμβάνει την ηγεσία ενός πολιτικού κόμματος (ένα πείραμα που μέχρι στιγμής δεν έχει επιχειρηθεί από άλλο πολιτικό σχηματισμό), ειλικρινά δεν βλέπω -ακόμα- λόγο να συρρέουν οι προτιμήσεις των ψηφοφόρων προς ένα πολιτικό κόμμα που μέχρι τώρα αντιμετωπιζόταν απαξιωτικά (με εκλογική δύναμη επιπέδου 3%), μέχρι που δεν κατάφερνε κάποιες φορές να καταλάβει έδρανα στη βουλή.

ΟΚ, ένας λόγος να είναι η κρίση του δικομματισμού, οι τραγικά κακές γραφές από τα κομματικά κατεστημένα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Άντε ένας ακόμα λόγος να είναι η κακή διαχείριση της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ απο τον ΓΑΠ (να μη ξαναλέμε τα ίδια) που χαράμισε μια λαϊκή εντολή ενός εκατομμυρίου φίλων του ΠΑΣΟΚ (που ας μη ξεχνάμε επίσης συνέρευσαν να τον ψηφίσουν κι αυτόν σα μεσσία αλλαγής χωρίς ουσιαστικά να έχουν τα δείγματα γραφής που είδαν αργότερα προς μεγάλη τους απογοήτευση).

Και σίγουρα ένας τρίτος λόγος πρέπει να είναι η ελπίδα που πάντα ο απογοητευμένος αλλά και παρορμητικός έλληνας έτρεφε σε νέα άφθαρτα πρόσωπα. Η προσδοκία της αλλαγής και της νέας πολιτικής που σχεδόν πάντα διαψεύδεται στη συνείδησή μας μετά από ένα μόνο τέρμινο στην εξουσία.

Εδώ όμως έχουμε μια ουσιώδη διαφορά.
Ο Συνασπισμός είναι αριστερό κόμμα με ότι αυτό συνεπάγεται. Δηλαδή δεν είναι αρχηγικό / αρχηγοκεντρικό. Που σημαίνει οτι οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά και όχι από μια μονοπρόσωπη αρχή που συνήθως κάνει τις αντιλήψεις του και κομματικό καταστατικό, επιβάλλει «κομματική πειθαρχία» και ελέγχει τα «κομματικά όργανα».
Που επίσης σημαίνει οτι δεν ανακαλύφθηκε ο νέος προφήτης της κεντροαριστεράς, αλλά απλώς τοποθετήθηκε ως γραμματέας (διότι γραμματέα οφείλουν να διαθέτουν τα αριστερά κόμματα και όχι πρόεδρο ή αρχηγό, όπως γραμματέα όφειλε να διαθέτει και το ΠΑΣΟΚ όταν η δημιουργήθηκε σαν Σοσιαλιστικό Κίνημα).

Άρα τι μπορεί από μόνος του ο συμπαθής κατά τα άλλα Αλέξης Τσίπρας να φέρει στην ελληνική κοινωνία που μέχρι σήμερα δεν είχε παραχθεί σαν ιδεολογία και σαν άποψη από το χώρο του ΣΥΝ και τα στελέχη του;

Και μη με παρεξηγήσετε, μια χαρά μου κάνει αυτή η μαζική στροφή προς τον ΣΥΝ από το εκλογικό σώμα, για χίλιους λόγους. Αλλά καλό είναι να θυμόμαστε δύο πράγματα: Πρώτον οτι όπως είπαμε σ’ αυτό τον πολιτικό χώρο δεν υπάρχουν ευκαιρίες για προσωπικές "χαρισματικές" πολιτικές και δεύτερον οτι αυτός ο κόσμος όσο εύκολα σε αποθεώνει τόσο εύκολα σα ξεπερνάει και σε αποκαθηλώνει στην πρώτη ευκαιρία.

Οπότε ας καθυστερήσουν λίγο το καβάλημα του καλαμιού στον ΣΥΝ. Και αν θέλουν να διαψεύσουν το μύθο για την αχλάδα και την ουρά της, καλά θα κάνουν να στρωθούν και να παραδώσουν αυτά τα ρημάδια τα «δείγματα γραφής» που θα καθυστερήσουν την άτακτη φυγή των υψηλών ποσοστών σε χρόνο ντετέ.

Υ.Γ. Το «εκλογικό σώμα» σε μια κρίση ευθυμίας και αμφισβήτησης έβαλε τον Ψαριανό στη Βουλή. Αυτό από μόνο του δε λεει τίποτα και ποτέ δεν πρόκειται να πει, αν τα πρόσωπα δεν έχουν χρεωθεί με τις προσδοκίες και τις ελπίδες των πολιτών που τους εξέλεξαν. Ο Ψαριανός λοιπόν όχι μόνο δεν έδωσε ακόμα «γραφή», αλλά σε κάποια συνέντευξη δήλωσε οτι «δοκίμασε και κοκαίνη για να δει πως είναι» περνώντας και την αντίληψη οτι η κόκα είναι τόσο αθώα και μη-εθιστική που ανά πάσα στιγμή μπορείς να την κόψεις χωρίς να τρέξει το παραμικρό.
Αμ παιδιά, αν δε σοβαρευτούμε δεν γίνεται προκοπή...