Ο Μπουτάρης, η Ρεπούση και το κιτς της Ιστορίας

Πάλι πήραν φωτιά τα τόπια με τη δήλωση του Μπουτάρη περί «κιτς» εκδηλώσεων, όταν περιέγραφε την αναπαράσταση της εισόδου των ελληνικών στρατευμάτων στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. 


Τα πατριωτικά σάιτ και το ελληνοπρεπές κοινό τους ξεσπάθωσαν εναντίον του, λέγοντας ότι απαρνείται τη σημαία, ότι χλευάζει την ιστορία, μάλιστα κάπου διάβασα πως ενώ αρνήθηκε να πάρει μέρος στο πανηγύρι αυτό, έδωσε το παρόν σε δεξίωση για την επέτειο της ανακήρυξης της Τουρκικής Δημοκρατίας στο προξενείο των γειτόνων. Και λοιδορείται γι’ αυτό.


Και οι Τούρκοι όμως διοργανώνουν τέτοια χάπενινγκ, ειδικά για να γιορτάσουν την άλωση της Πόλης. Ντυμένοι με τα πλουμιστά οθωμανικά στολίδια τους, θυμούνται τις εποχές της στρατιωτικής παντοδυναμίας τους, ανανεώνοντας στη συνείδησή τους την γνώση πως κατάγονται από ένα ισχυρό έθνος που κάποτε κατείχε όλη την ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. 

Τι είναι όμως αυτό που κάνει «κιτς» αυτές τις εκδηλώσεις; Κατ’ αρχήν ταπεινή μου άποψη είναι πως αυτά τα γνωστά και ως re-enactments δρώμενα είναι ενδιαφέρουσες ατραξιόν. Γίνονται σε κάθε τόπο ως μέρος της γραφικότητας που πρέπει να εισπράξει ο επισκέπτης. Αναπαραστάσεις ξιφομαχιών σε κάστρα, βασανισμών σε μπουντρούμια, κλπ. Η πυρπόληση της αρμάτας στην Ύδρα (ωραιότατο χάπενινγκ για τους σκαφάτους ), της Ναυμαχίας του Λεπάντο, της εξόδου του Μεσολογγίου… 

 Είναι ένα ωραίο αναγνωρίσιμο κιτς που απευθύνεται στον τουρίστα. Με μπόλικα πυροτεχνήματα και γεμάτα εστιατόρια και ψησταριές αμέσως μετά. 

Αναγνωρίσιμο και ανώδυνο κιτς. Γιατί αυτές οι αναπαραστάσεις έχουν το κιτς ως βασική προϋπόθεση. Ο εχθρός πρέπει να αναπαρασταθεί ως κακός, σκοτεινός. Ο δικός μας ως γενναίος και πολεμιστής του φωτός. Εθνικά δίκαια, οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες κλπ. Απομόνωση από την ιστορική αλληλουχία και αναπαραγωγή στερεοτύπων είναι το κλειδί. 

Θα γινόταν άραγε ποτέ μια αναπαράσταση της κατάληψης της Τριπολιτσάς όπου σφαγιάσθηκαν από τους επαναστάτες έλληνες τριάντα χιλιάδες γυναικόπαιδα (μουσουλμάνοι και εβραίοι) για το πλιάτσικο; Ή μήπως είναι από τα κομμάτια της ιστορίας μας που δεν θα πετύχαιναν ιδιαίτερα σαν συνεκτικός εθνικός ιστός; 

Ένα το κρατούμενο λοιπόν: Το «κιτς» δεν έγκειται στο πόσο καλά ή ακριβά θα είναι τα κοστούμια που θα χρησιμοποιήσουν οι κομπάρσοι, αλλά στην απλοποίηση της ιστορίας σε βαθμό παιδικής θεατρικής παράστασης. 

Είναι 2012 κι ακόμα μας κατατρέχει η ιστορία σε μορφή κόμπλεξ. Ποτέ δεν απαλλαγήκαμε από τους μύθους μας, ακόμα δεν καταφέραμε να διαβάσουμε σωστά την ιστορία μας. Ούτε την παλιότερη, ούτε την πρόσφατη. Ακόμα και η οργή μας για το «συνωστισμό» που περιέγραψε η Μαρία Ρεπούση στο καταργημένο πλέον βιβλίο, είχε προφανώς βάση στο ότι δεν περιγράψαμε σε παιδιά της έκτης Δημοτικού, το αίμα, τη φρίκη και τη σφαγή που στοιχειοθετούν το πόσο κακοί άνθρωποι είναι -γονιδιακά προφανώς- οι Τούρκοι. 

Ναι, έχουμε 2012 και ακόμα υπάρχει κόσμος που στην αντίθεση στο κιτς των αναπαραστάσεων απαντά με τίτλους εθνικής μειοδοσίας. Όποιος είναι αντίθετος είναι προδότης και θολοκουλτουριάρης. Αρνείται τις εθνικές αλήθειες. Και θα υπάρχει πάντα ένας ελληνάρας να ποντάρει στη "μειοδοσία" για να καρπωθει λεφτουδάκια απο τον απαίδευτο ιστορικά και αισθητικά πελάτη του.

Κι αυτό ακριβώς το φαινόμενο του εθνικού κόμπλεξ είναι ο δεύτερος και σοβαρότερος λόγος που κάνει αυτά τα δρώμενα «κιτς». 

Αν οι αντιρρήσεις για την κατάργηση των αναπαραστάσεων ήταν επειδή θα πληγούν οι τοπικές ψησταριές και τα ενοικιαζόμενα θα το συζητούσαμε νομίζω πολύ σοβαρότερα και υγιέστερα .

Deco Walk - Miami

Ο διάσημος δρόμος Ocean Drive φιλοξενεί αρκετά Art Deco κτίρια ξενοδοχείων που ανυψώθηκαν τις δεκαετίες του  20 και του 30.
Ακόμα κι αν είσαι αδιάφορος προς την τέχνη και την αρχιτεκτονική, δε μπορείς να μην αναγνωρίσεις τα διαμαντάκια όταν προβάλλουν μπροστά σου το ένα δίπλα στο άλλο.

Στον εξωτικό και παραμεθόριο Γέρακα Αττικής. (Έκθεση)

Στον εξωτικό Γερακα του 2012 έχουμε πεζοδρόμια. Γιατί σεβόμαστε τους πεζούς.

Μικρά βέβαια, αλλά είμαστε και νέος Δήμος, φυτεύτηκαν σχετικά πρόσφατα. Με τον καιρό και με σωστό πότισμα θα μεγαλώσουν.
Αυτό που βλέπετε είναι πάνω στη Λεωφόρο Γέρακα. Όπου τα αυτοκίνητα κινούνται με μεγάλες ταχύτητες.
Μάλλον χρειάζεται πιο πολύ πότισμα.

Αυτό πάλι, φυτεμένο πριν πολλά χρόνια, δεν πρόκοψε και πάει για ξερίζωμα.


Επίσης έχουμε "Παιδικές Χαρές" που είναι ταυτόχρονα και "Ενήλικες Θλίψεις" (ΠΧ-ΕΘ)

Τα φωτιστικά σώματα επιβεβαιώνουν τα ταλέντα στην εύστοχη Βολή Πέτρας των Γερακιωτόπαιδων. Είμαι περήφανος.
 Όταν γίνει Ολυμπιακό άθλημα έχουμε ήδη καβατζώσει το χρυσό.

Τα κομμάτια ελαστικού δαπέδου στην "ΠΧ-ΕΘ" έχουν αφαιρεθεί για κατ οίκον προπόνηση των Γερακιωτόπαιδων στην κωλοκυβίστηση.

Επίσης τα προστατευτικά ξύλινα κομμάτια είναι ήδη μισοκαμένα, στα πλαίσια εργαστηριακών δοκιμών για το πόσο εύφλεκτα είναι. Πράγμα που θα βοηθήσει πάρα πολύ στην κοινωνική πολιτική για θέρμανση των οικονομικά αδύναμων  τώρα που το πετρέλαιο είναι πανάκριβο.

Panos Was Here ρε.

Επίσης μόλις αποκτήσαμε σε ένα τμήμα, πεζόδρομο μετά ποδηλατοδρόμου. Και μάλιστα τον έκαναν να περνάει κάτω απο σταθμευμένα αυτοκίνητα!

Αναπτύχθηκε έτσι η ανάλογη τεχνογνωσία (για να παίρνουν κάποιοι μαθήματα).

Φάτε τη σκόνη μας Θεσσαλονικείς που ακόμα καταφεύγετε σ' αυτή την ξεπερασμένη τεχνολογία 

Μπορεί βέβαια να δυσκολέψει η χάραξη αυτή τους ποδηλατιστές.Αλλά έτσι κι αλλιώς ο πρόσθετος βαθμός δυσκολίας ανταμείβεται με περισσότερους πόντους. Και αποκτάς και περισσότερες ικανότητες.

Πιάσαν τόπο τα λεφτά μας.

Τώρα που στοιχειοθετήθηκε το "εξωτικό" της περιοχής πάμε και στο "παραμεθόριο".

Δίκτυο αποχέτευσης (φυσικά) δεν υπάρχει. Τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Δήμαρχοι εκλέγονται με την υπόσχεση "θα σας κάνουμε αποχέτευση". Η διάχυτη σκατίλα απο τις εκκενώσεις βόθρων είναι το άρωμα-σφραγίδα της πυκνοκατοικημένης -πλέον- περιοχής.
Η μεγάλη ψυχαγωγία μας είναι όταν τα τριαξονικά βυτιοφόρα προσπαθούν να μπουν σε στενούς δρόμους με παρκαρισμένα αυτοκίνητα (εκατέρωθεν φυσικά) για να επιτελέσουν το θεάρεστο έργο της αναρρόφησης. Βγαίνει όλη η γειτονιά και χαζεύει. Τύφλα νάχουν τα τούρκικα σήριαλ.

Ο ΟΤΕ επίσης δεν μπορεί να παράσχει πρόσθετες τηλεφωνικές γραμμές. Η απάντηση που δίνει στους νέους κατοίκους είναι πως δεν υπήρχε πρόβλεψη για την πληθυσμιακή αύξηση στο Γέρακα και δεν είναι σε θέση να αυξήσουν τη χωρητικότητα του δικτύου (που να φανταστούν δηλαδή πως τα οικόπεδα μετά απο δέκα χρόνια θα είναι κατοικίες; Λογικό). Έτσι, τηλεφωνικά οι νέοι κάτοικοι βολεύονται με φερέσυχνα τηλέφωνα, μια λύση που δεν προσφέρει τη δυνατότητα για σύνδεση internet.
Με ότι αυτό σημαίνει.

Επίσης δεν υπάρχει δίκτυο φυσικού αερίου. Παρά το γεγονός οτι ο κεντρικός αγωγός περνάει ΜΕΣΑ απ' το Γέρακα (Κλεισθένους), οι κάτοικοι εκατέρωθεν του αγωγού δεν έχουν σύνδεση (ασύμφορη λόγω μονοκατοικιών μάλλον).

Έχουμε όμως σουβλατζίδικα και καφετέριες και σε συνδυασμό με τα survival skills που αναπτύσουμε, περνάμε πολύ ωραία!

Υ.Γ. Το σκηνικό σύμπνοιας των "σταρχίδιαμου" κατοίκων και "σταρχίδιαμου" Δήμου που βλέπετε μπορεί να σας μπερδέψει γιατί στην εξίσωση θα πρέπει να βάζετε και την ανάγκη του δεύτερου να δίνει "έργα" για να ρέει το χρήμα. Αυτή δεν φαίνεται στις φωτογραφίες (δεν ήθελε να βγει).

Ηλίθιοι χρυσαυγίτες...

..περήφανοι πως είναι απόγονοι του Πλάτωνα και της Ελλάδας της φιλοσοφίας, λοιδωρούν τους μετανάστες σαν υπάνθρωπους, τριτοκοσμικούς και γεμάτους ασθένειες στη βουλή. 

Τόσο αμόρφωτοι, τόσο ανιστόρητοι, τόσο νεάτερνταλ που ούτε καν τους περνάει απο το μυαλό (ποιό;) πως απο τις δεκάδες ράτσες που πέρασαν απο την Ελλάδα (Μολοσοί, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Γαλάτες, Έρουλοι, Γότθοι, Έρουλοι, Σλάβοι, Αρβανίτες, Βλάχοι, Τούρκοι, Βενετσιάνοι, Γενοβέζοι κλπ κλπ, -μόνο Ινδιάνοι δεν πέρασαν), απο ένα γαμισάκι να έριχνε ένας απο αυτούς, σήμερα το ελληνικό τους "αίμα-τιμή" θα ήταν μετρημένο σε ποσοστιαία εκατομμυριοστά. 

 Αλλα ας το δούμε και πιο σοβαρά: 
"Δε μ' ενδιαφέρει η καταγωγή των πολιτών ούτε η φυλή στην οποία γεννήθηκαν. Τους αντιμετωπίζω όλους μ' ένα κριτήριο: την αρετή. Για μένα κάθε καλός ξένος είναι Έλληνας και κάθε κακός Έλληνας είναι χειρότερος από βάρβαρος". 

Αυτή η ρήση αποδίδεται στον Μέγα Αλέξανδρο, το απόλυτο σεξ σύμπολ των στρατόκαβλων ελληναράδων. Πιθανόν να μην είναι δική του. Αλλά είναι μια μεγάλη αλήθεια, διατυπωμένη πριν πολλά χρόνια. Μια αλήθεια που μόνο φιλοσοφική αναζήτηση και οικουμενική επίγνωση μπορεί να παράξει. 

Πως γίνεται λοιπόν να απεμπολείται αυτή η ίδια η φιλοσοφική αναζήτηση απο τα ίδια τα ορκ που την ανεμίζουν σαν εθνική παντιέρα; 

 Πως γίνεται -και αυτό είναι τελικά το ερώτημα- σήμερα που η αναζήτηση, η γνώση και η ευθυκρισία ως αποτέλεσμα, που είναι στις άκρες των δακτύλων της νέας γενιάς (λέγε με πληκτρολόγιο) η άγνοια και η αμορφωσιά να είναι τόσο εκτεταμένη που να οδηγεί στις τάξεις των ναζιστών; 
Τελικά τόσο καλά έκρυβε το δανεικό μας χρήμα όλη αυτή την παθογένεια, το καρκίνωμα; 

Και για bonus μια προσφατη ρήση της αξιότιμης Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ απο το Maga.gr 
"...Ξέρετε, δεν υπάρχει μόνο Ελληνική ταυτότητα. Υπάρχει πρώτα η πανανθρώπινη ταυτότητα και μετά έρχεται η εθνική ταυτότητα. Αυτή την πανανθρώπινη ταυτότητα οι Έλληνες δεν μπορούν ακόμη να την αντιληφθούν. Δεν θέλω να πω ότι ποτέ δεν θα θελήσουν να την δουν, αλλά δεν θέλουν να την δουν ακόμη. Τι είσαι; Είσαι άνθρωπος; Γιατί αν είσαι ρατσιστής, έχεις χάσει την πρώτη ταυτότητά σου, την ανθρώπινη!” 

Και στην ίδια συνέντευξη απαντά λίγο πιο κάτω και στο ζήτημα της προηγούμενης "Μεγαλεξανδρινής" ρήσης με ένα απόσπασμα του Ισοκράτη:
“τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι”.

Αν δεν πιστέψατε τον (φημολογούμενο) Μεγαλέξανδρο, θα πιστέψετε τον Ισοκράτη.

Αυτά. Και προσοχή στο γορίλα.