Λαγοί και κότες

Συγγνώμη που δεν μπορώ να συμμεριστώ το ενδιαφέρον για το τι λέει ο Λοβέρδος.

Συγγνώμη που βρίσκω αδικαιολόγητη όλη τη φιλολογία που αναπτύσσεται σε ΜΜΕ, σε blogs και στο tweeter για το αν είναι "λαγός" ή "παραιτείται" ή "καλλιεργεί το προσωπικό του προφίλ".

Πριν λίγο καιρό σε ένα post με τίτλο "Τα κορδόνια των παπουτσιών του ΓΑΠ" αναδημοσίευσα ένα κείμενο από την Athens Voice και υποστήριζα πως είναι ίσως η πιο σημαντική είδηση της περιόδου. Έλεγα κι εκεί πως ο Γιώργος Παπανδρέου είναι τελικά ανεπαρκής, πως δεν μπορεί να κυβερνήσει και να είναι αποτελεσματικός από τη στιγμή

που δεν έχει το ίχνος δύναμης να επιβληθεί στους συνεργάτες του υπουργούς.

Την περασμένη εβδομάδα ο Πρετεντέρης στα ΝΕΑ δημοσίευε μια άποψη για μια αναποτελεσματική σύσκεψη που έγινε για τη μόνιμη βία στα γήπεδα. Συγκράτησα την εξής φράση του: "Τι τους έφταιγε ο πρωθυπουργός και τον έσερναν σε μια τέτοια σύσκεψη;" Και σκέφτηκα πως αν αυτή η πρόταση δεν ήταν εσκεμμένη (ώστε να περάσει υπόγεια την αντίληψη περι ανεπάρκειας του ΓΑΠ), τότε έδειχνε ολοκάθαρα το πως έχει παγιωθεί η άποψη μέσα μας πως ο πρωθυπουργός είναι μια άβουλη μαριονέτα που σύρεται σε φλύαρες και αναποτελεσματικές συναντήσεις.

Η φιλολογία πως ο Λοβέρδος επίσης είναι "λαγός" του ΓΑΠ επιβεβαιώνει μια επίσης κοινή υποψία πως ο ηγέτης του Πασόκ είναι ανίσχυρος να καθαρίσει το τοπίο και απαιτείται η φωνή του σπασίκλα της τάξης που επιβάλλει την ησυχία εκ μέρους του δάσκαλου. Διότι τους "λαγούς" στην πολιτική τους χρειάζονται μόνο οι "κότες".

Μοιραίο δεν είναι να είμαστε σαν χώρα αναποτελεσματικοί ακόμα και με τέτοιου μεγέθους οικονομική αιμορραγία μισθών και συντάξεων σαν αυτή που ζούμε τον τελευταίο χρόνο; Μοιραίο δεν είναι να έχει ήδη διαλυθεί και το τελευταίο απομεινάρι κρατικής οργάνωσης, μοιραίο δεν είναι το οτι σε μια περίοδο γενικευμένης παράλυσης ο κάθε υπουργός, θα φροντίσει απλά να επιβιώσει περιμένοντας στην όχθη του ποταμιού να δει να παρασύρεται το πτώμα του αντιπάλου του;

Δεν ξέρει ο ΓΑΠ ένα χρόνο τώρα ποιός μπορεί, ποιός θέλει και ποιός όχι; Δεν ξέρει πως λύσεις για συνεργάτες και υπουργούς υπάρχουν και πέρα από τους κοινοβουλευτικούς και τα κομματόσκυλα; Φυσικά και το ξέρει, η περίπτωση Μπιρμπίλη είναι χαρακτηριστική. Αλλά όταν η εξωκοινοβουλευτική υπουργός επιχείρησε να φέρει ένα σωστό νομοσχέδιο για την προστασία των περιοχών Natura έγινε το σύστριγκλο απ' όλους όσους είχαν προτεραιότητα τα ψηφαλάκια κι όχι το "που θα πάει να γεννήσει ο πελαργός".

Αυτή η είναι η κατάσταση στα κόμματα. Το βαθύ Πασόκ, η βαθιά Νουδού εγγυώνται πως οι παράγοντες δεν έχουν πάρει μυρωδιά από τις προκλήσεις και το διακύβευμα των ημερών, εγγυώνται πως η κομματική και μικροπολιτική ατζέντα παραμένει αλώβητη. Και χρειάζεται να είναι κάποιος Γιωργάκης ή Κωστάκης για να μην το αντιληφθεί.

Μηδέν!