Ναι, μερικές φορές είναι πράγματι πολύ δύσκολο να βρεις την άκρη σε ένα κουβάρι που μέρα με τη μέρα μπερδεύεται ακόμα περισσότερο. Και στο μπλέξιμο του κουβαριού βοηθούν όσο μπορούν οι ανακοινώσεις των κομμάτων της κοινοβουλευτικής αριστεράς που εκδόθηκαν μετά το θάνατο του οικογενειάρχη στην 3ης Σεπτεμβρίου. Τα μισόλογα και τα ευχολόγια δείχνουν ολοκάθαρα πως έχει χαθεί η επαφή με την πραγματικότητα.
Λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: "Εκφράζουμε την ειλικρινή μας θλίψη για τη δολοφονία του 44χρονου συμπολίτη μας στην Αθήνα. Η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου στο κέντρο της πόλης δείχνει με τον πλέον τραγικό τρόπο την εγκατάλειψη των γειτονιών της Αθήνας από την κυβέρνηση αλλά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αντί η κυβέρνηση να παίρνει μέτρα που ολοένα και περισσότερο γκετοποιούν τις γειτονιές, χρειάζονται πολιτικές αναβάθμισης τους, καταπολέμησης της εγκληματικότητας, της φτώχειας και της ανεργίας".
Στ' αυτιά μου αυτό ακούγεται τόσο μαξιμαλιστικό, λαϊκίστικο και αφελές όσο και η ευχή για παγκόσμια ειρήνη απο μια ξανθιά bimbo σε κάποια μεσοδυτικά αμερικάνικα καλλιστεία. Αυτό που αρνούνται να ξεστομίσουν οι συμπαθείς σύντροφοι είναι η λέξη "αστυνόμευση". Δεν βγαίνει η κουφάλα η λέξη με τίποτα!
Γιατί βέβαια πως να μιλήσεις για αστυνόμευση όταν η αστυνομία έχει χρησιμοποιηθεί ενάντια σε δίκαιες διεκδικήσεις, έχει σαπίσει στο ξύλο αναίτια ειρηνικούς -και κατά προτίμηση πεσμένους στο έδαφος- διαδηλωτές (ο ένας ακόμα χαροπαλεύει), έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά όταν οι μπάχαλοι τα κάνουν γυαλιά - καρφιά, έχει δηλώσει αδυναμία να εξιχνιάσει και να "δέσει" υποθέσεις όπως αυτή της Κ. Κούνεβα (με αποτέλεσμα να καταλήξει στο αρχείο), αφήνει να φύγουν "στη ζούλα" συλληφθέντες χρυσαυγίτες και τέλος πάντων κάνει ότι μπορεί για να φανεί περισσότερο ταξικός ή παραταξιακός εχθρός παρά θεσμός ασφάλειας.
Σ' αυτή την αποκρουστική αστυνομία κυριαρχεί περισσότερο το αυτόματο ανακλαστικό του ματατζή (που θέλει να ξυλοφορτώσει το διαδηλωτή που τον ταλαιπωρεί δυσανάλογα για τις πενταροδεκάρες που πληρώνεται), έναντι οποιασδήποτε ισχνής και υποτυπώδους εκπαίδευσης. Άντε να βάλεις φραγή στο ξύλο και τη βία σ' αυτή την αφημένη στην τύχη της αστυνομία που θα θρηνήσει θύματα απο ποινικούς δολοφόνους ή τρομοκράτες λόγω κακού εξοπλισμού και κακής εκπαίδευσης. Στον πεσμένο διαδηλωτή οι αστυνομικοί (αποφεύγω τη χρήση του όρου "μπάτσος") με την ελάχιστη πολιτική σκέψη, βλέπουν τον δικό τους εχθρό, τον υποψήφιο δολοφόνο τους (ή όχι;).
Άντε να βάλεις όριο στη βιαιοπραγία ενός σώματος που σπανίως τιμώρησε αποτελεσματικά τις υποθέσεις "ζαρτινιέρας" με αποτέλεσμα να έχει εγκαθιδρυθεί η λογική του τρελού συμψηφισμού: "Δε σε πληρώνω καλά, αλλά τουλάχιστον σ' αφήνω να βγάλεις το άχτι σου χωρίς να σε τιμωρώ" (σε πολύ χονδρική διατύπωση).
Ναι, η εγκληματικότητα δεν είναι θέμα μεταναστών ή λαθρομεταναστών ή Ελλήνων, η φτώχεια και η κρίση μπορεί να έχει μεγαλώσει μέσα στον καθένα την ανάγκη για παραβατικότητα. Αλλά αυτό δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να περιμένει να λυθεί όταν θα έχει καταπολεμηθεί η φτώχεια και η αδικία και το ψέμα σ' αυτή την κακούργα κενωνία. Ακόμα και ο χειρότερος μαχαιροβγάλτης θα σκεφτεί δύο φορές να διαπράξει έγκλημα όταν ξέρει πως στην επόμενη γωνία πιθανότατα θα πιαστεί.
Πρωτεύει λοιπόν η σωστή αστυνόμευση του πολύπαθου κέντρου της Αθήνας. Πρωτεύει να πιαστούν οι ναρκέμποροι, οι νταβατζήδες, οι έμποροι και οι εισαγωγείς μεταναστών, να βρεθεί χώρος και να αποφασιστεί μια αξιοπρεπής πολιτική για τα πρεζόνια. Πρωτεύει η αστυνόμευση που θα προστατεύσει εξίσου τον οικογενειάρχη αλλά και τον άμοιρο Μπαγκλαντεσιανό που έσφαξαν (μάλλον) οι ανεγκέφαλοι ναζί στα Πατήσια. Πρωτεύει η αστυνόμευση, εκπαίδευση και τιμωρία των ίδιων των αστυνομικών που δεν μπορούν να βάλουν φραγή στην οργή τους όταν πέφτουν κατα μπουλούκια σε διαδηλωτές. Πρωτεύει η αστυνόμευση με μεθοδολογία που θα επιτρέψει επιτέλους τη σύλληψη μερικών πραγματικών μπάχαλων (όχι με "δανεικά" σακίδια με πέτρες και μολότοφ), για να δούμε επιτέλους ποιοί είναι κι απο που παίρνουν εντολές. Πρωτεύει να σταματήσουμε να θρηνούμε νεκρούς λες και είμαστε Καμπούλ και Βαγδάτη.
Αυτά περιμένω να ακούσω απο την αριστερά. Να με πείσει πως έχει επαφή με την πραγματικότητα. Να υπερβεί τις αγκυλώσεις της και να μου δείξει πως θα ήθελε την αστυνομία, να μου εξηγήσει και να υπενθυμίσει το ρόλο της και να με κάνει να διεκδικήσω αυτό το ρόλο μαζί της.
Τη φωτογραφία την πήρα απο το blog του Allou Fun Marx
4 σχόλια:
Ρε σύντροφε, αφού η αστυνομία είναι όπως την περιγράφεις (θά'λεγα ότι είναι λίγο χειρότερη, αλλά τες πα'...), πώς η Αριστερά να ζητήσει αστυνόμευση, όταν ξέρει ότι αυτή θα καταλήξει σε πογκρόμ εναντίον όλων όσοι δεν θα μπορούν να της αντισταθούν (μετανάστες, πιτσιρικάδες, κά'να πρεζόνι που δε θα βλέπει μπροστά του από τη ντάγκλα, κλπ);
@Khlysty
Ποιό είναι λοιπόν το ζητούμενο; Ποιές είναι οι επιλογές; Έχουμε να αποφασίσουμε πως δε θέλουμε την αστυνομία ώστε να δημιουργηθεί ακόμα μεγαλύτερο άβατο, ή πως θέλουμε αστυνόμευση για να σωθούν ζωές και προσπαθούμε να την αλλάξουμε με βάση τα προβλήματα που θα προκύψουν στη διαδικασία.
Η εναλλακτική του "αφήνω το πρόβλημα άλυτο μέχρι να καταργηθεί η φτώχια" πιστεύεις πως είναι πιο ρεαλιστική;
Ανέστη μου, αν μιλάγαμε για αστυνόμευση και όχι για "αστυνόμευση", τότε μαζί σου. Να το πω αλλιώς: την ημέρα που η αστυνομία θα αποτρέψει και δεν θα πυροδοτήσει επεισόδια, την ημέρα που οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ,. θα λειτουργήσουν ως αυτό που πρέπει και όχι ως κοινοί agent provocateurs ή θα αφήνουν πρώτα να γίνεται χαμός και μετά θα δίνουν εντολή να συλλαμβάνεται όποιος βρεθεί μπροστά τους (δες τα γεγονότα στον τελικό του κυπέλλου), τότε, οκέι να μιλήσουμε σοβαρά για αστυνόμευση και για όλα. Τελικά, να σου πω κάτι; Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι, ναι μεν οι διάφοροι ΥΠΡΟΠΟ είναι μυρωδιάδες, αλλά και η ηγεσία της αστυνομίας είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ!!!
Έστω κι έτσι, κάτι πρέπει να αρχίσει να κινείται. Με τις διαμαρτυρίες μας, με το πολιτικό κόστος της ηγεσίας, με error και retrial.
Η ακινησία δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα.
Για πολύ καιρό βολευτήκαμε σε ένα στάτους που δεν δούλευε για να μη προκαλέσει αναταραχή σε άλλα κομμάτια του πάζλ.
Δημοσίευση σχολίου