Στην Ιαπωνία έχω βρεθεί αρκετές φορές αλλά να μη δώσω εγώ την εξήγηση, ας την αναζητήσουμε σε ένα κείμενο μιας Γιαπωνέζας συγγραφέως που δημοσιεύεται σήμερα στα "ΝΕΑ".
Και συγκεκριμένα σ' αυτή τη μικρή πρόταση: "Ημουν σίγουρη ότι δεν θα γίνονταν λεηλασίες, διότι ποτέ δεν έχω αισθανθεί στη χώρα μας να υπάρχει τόσο μεγάλος θυμός ώστε να εκραγεί σε στιγμές χάους."
Και γιατί δεν υπάρχει θυμός; Μα είναι απλό: Η πλειονότητα των Ιαπώνων πολιτικών διαθέτει μια ιδιαίτερη αίσθηση ηθικής, λειτουργεί η λογοδοσία. Παραιτούνται στην παραμικρή υπόνοια σκανδάλου και ενίοτε διαπράττουν και sepuku (εμείς το ξέρουμε ως "χαρακίρι").
Είναι η ίδια αιτία που δημιουργεί αυτή την απέραντη ευγένεια, το σεβασμό στον άλλο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα: Είστε μπροστά σε μια βιτρίνα, ή σε ένα ράφι αλλά σε κάποια απόσταση. Είναι υποχρεωμένοι να περάσουν απο μπροστά σας. Παρατηρήστε πως θα το κάνουν λυγίζοντας τα γόνατα, χαμηλώνοντας για να μη "διαταράξουν" το οπτικό σας πεδίο.
Έξω απ' τα σουπερμάρκετ (όπου υπάρχει τεράστια έλλειψη τροφίμων και άρα ο πιο πίσω στην ουρά σημαίνει πως θα μείνει χωρίς προμήθειες), σχηματίζονται ουρές εκατοντάδων μέτρων όπου κανείς δεν διανοείται να προσπαθήσει να προηγηθεί, να σπάσει την προτεραιότητα. Δεν έχουν μεγαλώσει σε ένα άναρχο περιβάλον ανομίας και αδικίας όπου το προνόμιο κάποιου έχει αποκτηθεί εις βάρος του διπλανού του.
Πρωτοφανείς εικόνες για τα δικά μας τριτοκοσμικά δεδομένα.
Ουρά στην Ελλάδα σε καιρό "ειρήνης"
Τίποτε δεν είναι τυχαίο, τίποτε δεν είναι αποκομμένο από τα υπόλοιπα φαινόμενα στην κοινωνική ζωή μιας χώρας, ή μάλλον, ενός πολιτισμού.
8 σχόλια:
Εδώ κυριαρχεί το "Στην αναμπουμπούλα ο Ελληναράς χαίρεται".
Ενδεικτικό το θέμα που θίγεις με την ουρά. Εδώ, δεν διανοούνται να κάτσει ο ένας πίσω από τον άλλο, γίνεται μπούγιο και όποιος προλάβει να χωθεί, κανένας σεβασμός στο γεγονός οτι εγώ περιμένω υπομονετικά στη σειρά μου χωρίς να διανοηθώ να χωθώ. Για να μη μιλήσω για τις ουρές στα φανάρια και τους εξυπνάκιδες που τις παρακάμπτουν για να χωθούν πρώτοι.
(Είχα δεν είχα συγχίστηκα!)
Εκεί οι άνθρωποι είναι συγκρατημένοι, έχουν μάθει να σέβονται τους συμπολίτες τους και δεν έχουν την εντύπωση οτι είναι οι άρχοντες των πάντων.
Αρκετοί διαβάζοντας το κείμενο θα σκεφτούν πως ο πληθυσμός είναι "στρατιωτικοποιημένος".
Προσωπικά τρέφω θαυμασμό στον τρόπο ζωής τους.
@tsougdw
Απο που να το πιάσεις και που να αφήσεις. Κοινωνία ζούγκλα με καταβολές προ-οθωμανικές. Ο ελληνισμός ήταν πάντα ένα μωσαικό αντίπαλων φυλών. Χειροτέρεψε με την νεο-ελληνική ευημερία του "άρπα για να φας και κλέψε νά'χεις".
@Chris
Ο αντίποδας εμείς, οι μη "στρατικοποιημένοι" που πατάμε ο ένας τον άλλο. Που ποτέ δεν καταλάβαμε οτι οι περισσότεροι νόμοι είναι κώδικες συμβίωσης κι όχι "συστηματική" καταπίεση.
Αυτο το δικό μας πως λέγεται;
Ο καθένας όπως μάθει και ο Ελληνας που ζει εκτός συμμορφώνεται με τα εκεί ήθη. Συνήθειες που το σχολείο -αν στηρίζονταν οι δάσκαλοι- θα μπορούσε να τις αλλάξει.
@Ανώνυμος
δε θέλω να ακουστώ κυνικός αλλά μάλλον έχει υπερτιμηθεί και η δυνατότητα των δασκάλων.
Η επιρροή του περιβάλλοντος είναι πιο ισχυρή και το περιβάλλον είναι βαθύτατα προβληματικό. Ο δάσκαλος δεν μπορεί να ανατρέψει την καθημερινότητα.
Λατρεμένοι οι Ιάπωνες και η κουλτούρα τους, η πειθαρχία τους, αξίες, σεβασμός προς τον περίγυρό τους και αυτοσεβασμός τους, ακόμα αυτή η ΕΥΓΕΝΕΙΑ, όπως πολύ εύστοχα περιγράφεται και στο κείμενο σας.Ζηλεύω πως είναι δομιμένη η κοινωνία τους.Μου λείπει αυτή η ευγένεια πάρα πολύ, την έζησα λίγο όμως στην Ελβετία. Με τους δασκάλους τι να ξεκινήσεις, όταν από το σπίτι αμέσως αμέσως ξεκινάει μια νοοτροπία ''το παιδί μου είναι το καλύτερο'', ''δεν πειράζει, θα πάρουμε άλλο'', κλπ και αναθρέφουμε μικρούς πασάδες και μικρές πριγκίπισσες που θα τα ξέρουν όλα και θα απαιτούν τα πάντα..Δυστυχώς πολλοί δεν αντιλαμβάνονται καν, πόσο προσβλητική και απεχθής είναι αυτή η συμπεριφορά, θεωρείσαι μάλιστα ''μ@λ@κ@ς'' αν δεν εμπίπτεις σε αυτό το μοτίβο..Μη πούμε για την ένταση της φωνής που πρέπει να καλύπτει άπαντες..
cheers though, ωραίο ανάγνωσμα τα κείμενα σας. =)
Διαβάζοντας γιαπωνέζικη λογοτεχνία και ποιήματα προ ετών αντιλήφθηκα ακριβώς αυτή την ανατολίτικη και ακραία μορφή σεβασμού προς τον άλλο. Ακόμα και η Μαφία έχει την ηθική -στο πλαίσιό της προσαρμοσμένη φυσικά- ως κορωνίδα.
Δημοσίευση σχολίου