Η Λιβύη είναι μια περίεργη περίπτωση χώρας. Και πιο συγκεκριμένα για την εξέγερση μιλάω που έχει πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Για χρόνια ολόκληρα, ο Γκαντάφι διοχέτευε αρκετό πετρελαϊκό χρήμα σε υποδομές στη χώρα του, είχαν δημιουργηθεί π.χ. τεράστια αρδευτικά projects στην έρημο για καλλιέργειες. Οι πρόσφατες ανατιμήσεις στις τιμές των τροφίμων που προκάλεσαν εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, στη Λιβύη πέρασαν απαρατήρητες. Κάπου διάβαζα πως η κυβέρνηση απορρόφησε το μεγαλύτερο ποσοστό αυξήσεων. Άλλωστε δεν είναι δύσκολο να μοιράσεις ένα μικρό μέρος των εσόδων του πετρελαίου σε ένα πληθυσμό 6,5 εκατομμυρίων με τα (πολλά) υπόλοιπα να αποθησαυρίζονται απο την οικογένεια Γκαντάφι. Τα διάφορα προνόμια και αξιώματα, νέμονται τα μέλη δύο ή τριών ολιγάριθμων φυλών που αποτελούν και την "ελίτ" της Λιβυκής κοινωνίας.
Δεν μπορεί δηλαδή κάποιος να υποστηρίξει πως στη Λιβύη η εξέγερση είναι η επανάσταση των πεινασμένων. Το θέμα δεν είναι ταξικό λοιπόν. Το κύμα των διαδηλώσεων που ξεκίνησαν στον αραβικό κόσμο για δημοκρατικά δικαιώματα και κατά των μη εκλεγμένων ηγετών με δεκαετίες στην εξουσία, ήταν θέμα χρόνου να ξεκινήσουν και στη Λιβύη. Εκεί λοιπόν υπήρχε μια συνταγή που έκανε τα πράγματα πιο εύφλεκτα: Το ικανοποιητικό μορφωτικό επίπεδο του κόσμου (που τους έκανε να μιλάνε σε κοινωνικά δίκτυα για δημοκρατία και δικαιώματα), η τεράστια διαφθορά και η πολύ μεγάλη ανεργία.
Με το που ξεκίνησε ο συγγραφέας και ακτιβιστής Jamal al-Hajji να μιλάει για διοργάνωση διαδήλωσης, συνελήφθη απ' τους μυστικούς αστυνομικούς του καθεστώτος και άρχισε η βίαιη καταστολή, η λογοκρισία, το μπλακ-άουτ των τηλεπικοινωνιών, που δημιούργησε τη χιονοστιβάδα της εξέγερσης.
Το γεγονός λοιπόν οτι η εξέγερση δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά, εξηγεί σε ένα μεγάλο βαθμό και τη δυσκολία των ελληνικών αριστερών κομμάτων να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Οι ανακοινώσεις τους (
εδώ κι
εδώ) είναι δυστυχώς για κλάματα.
Μιλάνε για "ιμπεριαλιστικό" πόλεμο και αγνοούν ακριβώς αυτό που υποτίθεται οτι πρέπει να αντιπροσωπεύουν: Τη θέληση του Λιβυκού λαού, των εξεγερμένων, που όταν ανακοινώθηκε το ψήφισμα του ΟΗΕ άρχισε να πανηγυρίζει (προφανώς δεν τους είχε ενημερώσει κανείς για τις απόψεις της ελληνικής αριστεράς). Κάποιος λοιπόν πρέπει να τους ενημερώσει τους άμοιρους οτι οφείλουν να πεθάνουν απο τα (δυτικά) όπλα του Γκαντάφι παρά να παρέμβουν τα κακά όπλα των δυτικών υπέρ τους.
Venceremos σύντροφοι!
Η εξέγερση στη Λιβύη είναι μαζικότατη. Η αντίδραση του παράφρονα ηγέτη της χώρας που μιλούσε για κατσαρίδες, Αλ Κάιντα και παραισθησιογόνα έδειχνε πως δεν είχε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Και το χειρότερο ήταν οτι άρχισε μια μαζική επίθεση που μέχρι σήμερα μετράει περίπου οκτώ χιλιάδες νεκρούς! Η νομιμοποίηση του καθεστώτος λοιπόν έχει πάψει να υφίσταται απο τη στιγμή που σφαγιάζει το λαό του. Έχει σταματήσει να είναι "εσωτερικό θέμα" κυρίαρχου κράτους. Όπως είχε γίνει και με το Μιλόσεβιτς!
Αντί να δουν λοιπόν αυτά τα ουσιαστικά περιστατικά τα αριστερά κόμματα, δείχνουν τον ΟΗΕ σαν τον "κακό" της ιστορίας, προφανώς γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την εξέγερση (που αρχικά οι οπαδοί τους είχαν υποδεχτεί ένθερμα).
Αλλά παιδιά σας έχω νέα: Αυτοί οι εξεγερμένοι είναι οι μόνοι που έχουν λόγο. Αυτοί θα κληθούν την επόμενη μέρα να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον της χώρας τους. Είναι αυτοί που θα κάνουν την επέμβαση είτε βήμα για την ελευθερία τους είτε την αρχή της εξάρτησής τους στη Δύση. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να αποφασίζετε πριν απ' αυτούς γι' αυτούς.
Για μια ακόμα φορά η ελληνική αριστερά, φαίνεται πως αδυνατεί να αναλύσει διακριτές περιπτώσεις, βραχυκυκλωμένη απο σταλινικά ή ουγκοτσαβεσικά στερεότυπα.
Κρίμα.
Υ.Γ. Ας ηρεμίσουν οι φίλοι που αναπτύσσουν επιχειρήματα περί πολεμικού κόστους που καλούμαστε να φορτωθούμε σε καιρούς κρίσης και του ΔΝΤ. Τα αεροπλάνα μας και τα πλοία δεν είναι δεμένα και παρκαρισμένα. Περιπολούν και κινούνται είτε ως μέρος της καθημερινής τους ρουτίνας, άρα καταναλώνουν καύσιμα. Τώρα αν τα καταναλώσουν για να περιπολούν στα πλαίσια του ρόλου μας στο ΝΑΤΟ στα νότια σύνορά μας, αυτό δεν αλλάζει τη δαπάνη, μόνο το "κέντρο κόστους" αλλάζει.
Υ.Γ. 2 Προφανώς και το ΝΑΤΟ ή οι Αμερικανοί θα έπρεπε να παρέμβουν και σε πολλές άλλες περιπτώσεις (Ρουάντα, Παλαιστίνη κλπ). Είναι προφανές οτι οι ΗΠΑ με τίποτα δε θέλουν να αποσταθεροποιήσουν τα φιλικά καθεστώτα τους σε Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, Υεμένη κλπ. Φυσικά και τους "παίρνει" να παρέμβουν τώρα αφού ούτε φιλικές σχέσεις έχουν με τον Γκαντάφι, ούτε πετρέλαια ψωνίζουν απο Λιβύη. Προφανώς είναι φορτωμένοι με αμαρτίες οι πρώην δυτικοί αποικιοκράτες που τώρα πρωταγωνιστούν.
Αλλά δεν μπορεί να είναι αυτό κριτήριο για να αφεθεί στη σφαγή η εξέγερση. Η αλλαγή στο status quo είναι πιθανόν να φέρει τις καλύτερες μέρες που δεν υπήρχε περίπτωση να έρθουν με τη δικτατορία.