Φουρτούνες έχουμε. Καπετάνιο έχουμε;

Και"ξαφνικά" διαδηλώσεις εναντίον των μέτρων λιτότητας ξεφύτρωσαν παντού. Και στην Ισπανία και στη Γαλλία και στη Γερμανία και στην Δανία (την κανονική ε; του βορρά).

Οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες γίνονται τώρα με συνοπτικές διαδικασίες. Εθνικά συστήματα υγείας αρχίζουν να ξεμένουν απο χρηματοδότηση, κονδύλια προς την παιδεία περικόπτονται, σ' εμάς οι ήδη χαμηλές συντάξεις και οι χαμηλοί μισθοί μειώνονται δραματικά και αυξάνονται τα όρια ηλικίας γιατί αυξάνεται -λέει- το προσδόκιμο ζωής (καλά, θα τα ξαναπούμε σε λίγο καιρό που η κρίση, η πίεση και η ανεργία θα μας προκαλεί εμφράγματα στα 45!).

Γεννηθήκαμε σε μια Ευρώπη με καλές κοινωνικές παροχές (σε σχέση με τις ΗΠΑ κι αλλού) όπως την πληρωμένη άδεια, τη 40ωρη εβδομαδιαία εργασία, και μια σειρά απο πράγματα που θεωρούσαμε αυτονόητα. Αυτά όμως τα δικαιώματα (ή αν θέλετε οι "εργασιακές κατακτήσεις"), σχεδιάστηκαν και κατακτήθηκαν σε μια εποχή που δεν υπήρχε Κίνα και Ινδία με φθηνή παραγωγή προϊόντων. Σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν σε εποχές που οι τσιμινιέρες της Ευρώπης κάπνιζαν σαν Έλληνες μετά απο 6ωρη πτήση. Υπήρχε παραγωγή και ανάπτυξη, προσφορά και ζήτηση.
Σήμερα με 1% μέσο ευρωπαϊκό όρο ανάπτυξης δεν είναι δυνατόν να βγούμε απ' την ύφεση, με τις παρούσες δομές.

Εν τω μεταξύ τίποτε δε δείχνει πια να μπορεί να αναστρέψει τον κατήφορο. Η δημογραφική βόμβα είναι πια προβλέψιμη και λέει πως ο ευρωπαϊκός πληθυσμός περιλαμβάνει περισσότερα άτομα με ηλικία άνω των 60 απ' ότι κάτω των 14. Όταν ο μέσος όρος ηλικίας για συνταξιοδότηση στην Ευρώπη είναι τα 56 χρόνια αλλά ζούμε μέχρι τα 80, αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να εισπράττουμε συντάξεις για 25 χρόνια.

Άρα; πως ξεπερνάμε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα; "Μόνο με ανάπτυξη", λένε όλοι. Μόνο με αύξηση της επιχειρηματικότητας που μπορεί να φέρει δημιουργικότητα και καινοτομία. Αλλά για να το κάνεις αυτό πρέπει να επαν-εφεύρεις το κράτος, να δημιουργήσεις κίνητρα και να δώσεις χώρο για πρωτοβουλίες

Αλλά υπάρχει μια διαφορά στο είδος της ανάπτυξης έτσι όπως το βλέπει ο καθένας απ' το πόστο που υπηρετεί. Δεν είναι δυνατόν να μετατρέψεις τους Ευρωπαίους (κι εμάς μαζί) να μάθουν να ζουν σαν Κινέζοι για να καταφέρουν να έχουν ανταγωνιστική παραγωγή. Άρα πόσο μπορείς να ελπίζεις πως θα έχουν αποτέλεσμα οι συρρικνώσεις των οικονομιών πριν καταρρεύσει η μεσαία τάξη, πριν αυξηθούν οι νεόπτωχοι και πριν περισσότερος κόσμος οδηγηθεί στη μετανάστευση;

Εδώ λοιπόν έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν ξέρω τι κυβερνήσεις μπορεί να έχουν οι διαδηλωτές Δανοί, τι προβλήματα μπορεί να αντιμετωπίζουν και πως, αλλά σήμερα είναι εμφανέστατο πως εδώ στην Ελλάδα τουλάχιστον έχουμε ηγετικό έλλειμμα Εδώ κάθε (μα κάθε!) απλό θέμα κρύβει απο κάτω του μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. Έχουμε ακόμα περιθώρια να δημιουργήσουμε και να κάνουμε τεράστια βήματα για να καλύψουμε το κενό με την υπόλοιπη Ευρώπη ή για να εκμεταλλευτούμε το όποιο μας δυναμικό.

Αν όμως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου μετά απο τόσους μήνες στην εξουσία δεν έχει διορίσει τους επικεφαλής της κρατικής μηχανής, αν ακόμα δεν έχει ανακαλύψει πόσους δημόσιους υπαλλήλους πληρώνει, υπάρχει περίπτωση (σ' αυτή τη ζωή!) να έρθει με σοβαρές προτάσεις για φυγή προς τα εμπρός; Να σταματήσει τη γραφειοκρατεία; Να δημιουργήσει πλαίσια αναπτυξιακών πρωτοβουλιών;
Υπάρχει άραγε περίπτωση να δούμε να μπαίνουν αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγησης στους υπουργούς με βάση τις πρωτοβουλίες τους για δημιουργία καινοτομίας και ανάπτυξης στον κλάδο που υπηρετούν;
Επιτρέπεται μοναδική προσπάθεια της κυβέρνησης να είναι μόνο το που θα βρει τα δανεικά;

Πέρασε πολύς καιρός μέχρι ο Γιώργος Παπανδρέου και το επιτελείο του να καταλάβουν ακριβώς τι παραλάμβαναν στην οικονομία μετά τη νίκη τους στις εκλογές. Πόσος χρόνος πρέπει να καταναλωθεί μέχρι να καταλάβουν πως τα χρήματα των μηχανισμών της Ευρώπης ΔΕΝ φτάνουν για να σώσουν το μπάχαλο που ξεκίνησε να αποκαλύπτεται με τα ελλείμματα και τα ψεύτικα στοιχεία και στις υπόλοιπες χώρες;
Πόσο δύσκολο είναι να δούμε την πιθανότητα παρά τα δανεικά να μείνουμε στο ίδιο ακριβώς σημείο που είμαστε; (Αλλά με πολύ μεγαλύτερο χρέος;)

Αν σήμερα (τι "σήμερα"; ΧΘΕΣ!) δεν αρχίσει να δημιουργείται όραμα, σχεδιασμός, ρυθμίσεις και νόμοι για να καταφέρουμε να ξεκινήσουμε τη σβηστή μηχανή και να κινητοποιήσουμε τον κοιμώμενο Έλληνα (όσο ακόμα οι ταμειακές μας ανάγκες υπηρετούνται), ας ετοιμαζόμαστε να ψάχνουμε για δουλειές ανειδίκευτου εργάτη σε Κινέζικες εφημερίδες!