Ο λογαριασμός.

Τι να πιάσεις και τι να αφήσεις από αυτή την περίοδο...
Να μιλήσεις για την ανεπίστρεπτη μείωση των συντάξεων;

Να μιλήσεις για τις δύο αριστερές και τα σωματεία, που την Πρωτομαγιά είχαν 3 διαφορετικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και άλλες δύο στη Θεσσαλονίκη;

Να μιλήσεις για όσους μιλάνε τώρα για δράση και αντίδραση επειδή κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις αλλά δεν είχαν καμία διάθεση για μαζικές διαμαρτυρίες όταν εκατομμύρια ευρώ εξατμίζονταν σε ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις (επειδή τότε κάποια κομματική - συνδικαλιστική νομενκλατούρα είχε βρει το μήνα που έτρεφε τους άλλους έντεκα);
Δεν ήταν άραγε σαφές πως εκεί θα κατέληγαν τα πράγματα;

Όταν έχεις εφημερίδες με κυκλοφορία 500 φύλλων που συντηρούνται απο κρατική διαφήμιση κι εμείς δεν αναρωτιόμαστε ποιος πληρώνει τα κερατιάτικα,

όταν τα κόμματα φροντίζουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να διορίζουν τις στρατιές των πρασινογάλαζων παιδιών τους κι εμείς παρακολουθούμε με απάθεια,

όταν μαθαίνουμε για τα σκάνδαλα μόνο επειδή καναλάρχες τα τσούγκρισαν με υπουργούς, κι εξακολουθούμε να μην διαδηλώνουμε για την άρση ασυλίας, να μην απαιτούμε διαφάνεια ουσιαστική,

όταν κόμματα αριστεράς αδυνατούν να εμπνεύσουν και να συσπειρώσουν κι ακόμα και τώρα αρθρώνουν λόγο ψεύτικο και παραπλανητικό,

όταν οι συζητήσεις και οι αναλύσεις για τα οικονομικά περνάνε χρόνια τώρα απαρατήρητα επειδή "δεν πουλάνε" σε ένα κοινό που ζητάει "τσόντα και θεάματα"

όταν ο λαϊκισμός των "διαπλεκόμενων" είναι το εισιτήριο για την εξουσία, που μετά γίνεται γαργάρα,

όταν δεν έχει καταδικαστεί για διαφθορά όλα αυτά τα χρόνια ούτε ένας δημόσιος "λειτουργός",

ε, δεν είναι φυσικό πως κάποτε θα έρθει και ο λογαριασμός;


Και άντε ήρθε ο λογαριασμός.
Το οτι θα έρθει όμως επίσης σε μια περίοδο που θα έχουμε και έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας το μετρήσατε;

Ναι για τον Γιώργο μιλάω.

Δεν πήρε είδηση οτι οι άλλοι την έκαναν με βαριές πηδηματάρες και τον άφησαν να φάει την πατάτα της εξουσίας. Δεν είχε φανταστεί δηλαδή οτι θα κέρδιζε τις εκλογές. Και γι' αυτό δεν είχε προετοιμάσει στελέχη για να αναλάβουν τα "πόστα", με αποτέλεσμα να νομίζει ακόμα να δουλέψει ένα κράτος με γαλάζια στελέχη που καμία διάθεση δεν έχουν να φέρουν αποτέλεσμα.
Αλλά ακόμα και μετά την εκλογική νίκη, την ώρα που έβραζε ο τόπος απο συζητήσεις για την οικονομία που πήγαινε κατά διαόλου, ο Γιώργος αναλώθηκε σε συμβολισμούς, σε βόλτες με αρχιτέκτονες, σε χαοτικές "διαβουλεύσεις", σε επικοινωνιακά υπουργικά συμβούλια...

Να λοιπόν τώρα που ενώ ακόμα δεν έχει στηθεί μηχανισμός που να μπορεί με κάποιο τρόπο κουτσά-στραβά να κατανείμει τα βάρη αναλογικά στα οικονομικά κοινωνικά στρώματα, φτάνει την τελευταία ώρα, για να εξασφαλίσει τα δανεικά που πρέπει να πέσουν μέσα στο Μάιο, να καταδικάζει στην πείνα τους συνταξιούχους, να αυξάνει ΦΠΑ, να μην υπάρχει ούτε ένα αναπτυξιακό μέτρο (εκτός του οτι πιθανόν να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα όταν θα έχουμε φτάσει να ζούμε όπως οι Κινέζοι χωρικοί). Να μη λέγεται κουβέντα για το πως θα αντιμετωπιστούν οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες όσων μας έφτασαν μέχρι εδώ.

Άρα στερεί όχι μόνο το όραμα και την προοπτική αλλά και την συναίνεση, απο όλους όσους θα ήθελαν να δουν ένα ελάχιστο ψήγμα για καλύτερο, ηθικότερο πολιτικό τοπίο.

Τουλάχιστον έβγαλε έρπη. Σημάδι πως αγχώθηκε πολύ. Κάποια παρηγοριά είναι κι αυτή σε σχέση με την πρόσφατη εποχή των παχύδερμων

Δεν σημαίνει τίποτε όμως για το σύνολο των πολιτικών του κοινοβουλίου που δικαίως κινούνται στην ευρύτερη περιοχή του ασύλου του Κολωνακίου όπου είναι σχετικά ασφαλείς, ενώ μόλις ξεστρατίζουν εκτός "γκέτο" (οδός Κοραή για τον Α. Κακλαμάνη, LSE για τον απίθανο Αλογοσκούφη), κινδυνεύουν με λιντσάρισμα.

Διαβάστε κι αυτό το κείμενο του Khlysty.