Δεν είναι "περίεργη" προκύρηξη, είναι κανονική φάρσα!

Μετά από αυτή την ανακοίνωση-φάρσα, μετά από αυτό το χονδροειδές τερατούργημα που φτύνει τόσο ξεδιάντροπα την αριστερά, δεν νομίζω να έχει μείνει καμία αμφιβολία περί της προβοκατόρικης φύσης των κουμπουροφόρων.

Ας σταματήσουν να την αποκαλούν "περίεργη". Είναι καθαρή φάρσα τέτοιου βεληνεκούς που φωνάζει απο μακρυά το πόσο προβοκατόρικη ήταν αυτή η επαίσχυντη επίθεση.

Ενα εξαιρετικό κείμενο

Ένα εξαιρετικό κείμενο για την αστυνομία και τα Εξάρχεια της Σώτης Τριανταφύλλου στην Athens Voice

Να φωνάξει και η αριστερά για τους αστυνομικούς.

Μόλις πριν μια βδομάδα μιλούσαμε γι’ αυτά και τα περιμέναμε αυτά. Όχι τόσο σύντομα βέβαια αλλά… φαίνεται πως οι «επαναστάτες» (δηλαδή οι επαγγελματίες προβοκάτορες) σχεδιάζουν επιθέσεις με γενικότερο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που δεν επηρεάζεται από την επικαιρότητα.

Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι σπάσιμο βιτρινών και μολότοφ από «μπαχαλάκηδες». Είναι οργανωμένες καλά, με όπλα, οργάνωση και εξοπλισμό. Απαιτεί πολύ περισσότερο χρόνο από ότι η προετοιμασία μιας μολότοφ. Αυτό σημαίνει μάλλον πως η δουλειά είναι «πλήρους απασχόλησης». Τα "καλόπαιδα" είχαν φροντίσει να δώσουν σημειολογικές αναφορές με τις παλαιστινιακές μαντίλες, αλλά δεν χρειάστηκε να ξέρουν πόσο κλωτσάει το καλάσνικοφ (που σκόρπιζε τις σφαίρες στο βρόντο). Και μάλλον δεν χρειάζεται να το ξέρουν γιατί το χτύπημα όσο χαοτικό πρέπει να είναι, τόσο περισσότερο στερείται ευστοχίας (θα μπορούσαμε εύκολα να έχουμε νεκρούς πολίτες).

Αυτό τον καιρό πολλά θέματα είναι στον αέρα. Από τη μία είμαστε σε μια περίοδο που αρχίζουν να ακούγονται πολιτικές κατευνασμού και συμφιλίωσης της αστυνομίας με την κοινωνία. Από την άλλη έχουμε ανοιχτά μέτωπα (από αγωγούς μέχρι εξοπλισμούς) και τα συμφέροντα που συνωστίζονται είναι πολλά και οργανωμένα. Ειδικότερα σε μια εποχή που μια νέα κυβέρνηση παίρνει αποφάσεις για τα επόμενα χρόνια.

Γιατί τι νομίσαμε; Ότι οι ακροαριστερές και αναρχικές δυναμικές ομάδες κρούσης που εξαφανίστηκαν από όλη την Ευρώπη, βρήκαν γόνιμο έδαφος μόνο στην Ελλάδα επειδή… τις ευνοεί το κλίμα και η ηλιοφάνεια; Όχι βέβαια. Απλούστατα η Ελλάδα, σαν αδύναμος οικονομικός κρίκος, είναι πολύ πιο ευεπίφορη σε πιέσεις από ότι άλλες χώρες που οι μοιρασιές είναι δεδομένες και δεν επηρεάζονται από κάθε αλλαγή κυβέρνησης.

Κι όμως υπάρχει κόσμος που «μασάει». Κόσμος πρόθυμος να δεχτεί ότι η δολοφονική επίθεση σε αστυνομικούς είναι απόρροια της ιστορίας, μιλούν για την αστυνομία σαν να είμαστε στο 50, σαν μόλις να στελεχώθηκε το σώμα από ταγματασφαλίτες; Κι αυτά λέγονται από τους ίδιους που λένε για το πόσο χρήσιμα αποστασιοποιημένη και ψύχραιμη είναι η ταινία του Π. Βούλγαρη για τον εμφύλιο!

Θα ήθελα λοιπόν πράγματι η αριστερά (όπως λέει πολύ σωστά κι ο Πίττας) που έχει ενσωματώσει και την «πρόοδο» σαν προσδιοριστικό της να κάνει το υπερβατικό βήμα και να υπερασπιστεί την αστυνομία, να φωνάξει για το χτύπημα.

Πρώτον γιατί είναι ξεκάθαρη προβοκάτσια κι όταν την αντιμετωπίζεις με τέτοιο τρόπο, δεν αφήνεις περιθώρια για να «δουλέψει».

Κι από την άλλη, αν συνεχίσει να αντιμετωπίζεται σαν ξένο θέμα, αν αφήνεις αναπάντητη τη δολοφονική λογική "ένας αστυνομικός ίσον μία σφαίρα", το χάσμα θα συνεχίσει να διευρύνεται οδηγώντας σε πιο σκληρή στάση των αστυνομικών και σε πιο πολωμένη τακτική.

Και όταν αυτή η πιο σκληρή τακτική αφορά ανεκπαίδευτους αστυνομικούς που λειτουργούν με το θυμικό τους (που κατουριούνται απο τη χαρά τους που έχουν όπλο ή κατουριούνται απο το φόβο τους κάθε φορά που κάποιος τους πλησιάζει), τότε είναι προδιαγεγραμμένα και τα θύματα κι από την απέναντι πλευρά.

"Δεν την παλεύω" μου λέει...

Αμάν παιδιά πια με αυτή τη σώνει και καλά "αργκό".

Καταλαβαίνω οτι οι πιτσιρικάδες θέλουν δικούς τους κώδικες για να επικοινωνήσουν και να πρωτοτυπήσουν, καταλαβαίνω οτι όταν είσαι πιτσιρικάς και με μουγκρητά είσαι ικανός να επικοινωνήσεις, αλλα όταν αυτή η ενοχλητική προσομοίωση γλώσσας αρχίζει και καθιερώνεται σε ηλικίες 40+ καταλήγει αηδία.

Τόσο ανάγκη πια για τεχνητή νεολαιοφανή επικοινωνία; Μήπως μετά τη δουλειά πηγαίνετε στην πλατεία και συναντάτε τα άλλα παιδιά για skateboard;

Ή μήπως κατα βάθος λιγουρεύεστε επικοινωνιακά τόσο πολύ το συγκεκριμένο target group που θέλετε οτιδήποτε ασήμαντο να σας φέρει πιο κοντά;

Παρακαλώ θερμά λοιπόν σταματήστα τα "Δεν υπάαααρχει" (ήδη ξεπερεασμένο) και κυρίως το "δεν την παλεύω" εκτός αν σας έχει γίνει πρόταση να αντιμετωπίσετε ανάλογη κυρία της εικονιζόμενης.

Για τα χθεσινοβραδυνα επεισόδια στα Εξάρχεια.

Κύριε Χρυσοχοΐδη,
Είστε σίγουρος ότι αυτό που κάνατε αμέσως μόλις αναλάβατε το υπουργείο ήταν σοφό και ενδεδειγμένο; Μήπως η πίεση του Πρωθυπουργού για άμεσα εντυπωσιακές κινήσεις σας καθόρισε μια ατζέντα χωρίς λογική συνέχεια;

Έπρεπε δηλαδή η πρώτη σας φροντίδα να είναι η «κατάργηση του άβατου των Εξαρχείων» με ΑΥΤΗ την αστυνομία;

Κι ας υποθέσουμε πως πράγματι υπάρχει άβατο, ας υποθέσουμε πως τα Εξάρχεια είναι «σφηκοφωλιά» (και λέω ας υποθέσουμε γιατί δεν είναι τώρα αυτό το θέμα μας, άσχετο με το αν διαφωνούμε). Το να αναγγείλετε σαν πρώτο σας μέλημα την παρέμβαση ΑΥΤΗΣ της αστυνομίας που πριν ένα χρόνο πυροβολούσε στα τυφλά με αποτέλεσμα ένα ανήλικο θύμα, είναι σίγουρο ότι δεν θα υπονομεύσει τις δικές σας προθέσεις;

Αυτοί οι «αστυνομικοί» που χθες το βράδυ "μπουκάραν" στην παρουσίαση του βιβλίου πως συμπεριφέρθηκαν; Σαν εκπαιδευμένα όργανα της «έννομης τάξης» η σαν μια προκλητική συμμορία τραμπούκων (χωρίς διακριτικά), με σκαιότατη συμπεριφορά που προκάλεσε την φυσιολογική αντίδραση όσων συνελήφθησαν μετά;
Ποιος ακριβώς ήταν ο λόγος που όταν οι δυνάμεις αυτές αποχωρούσαν έκαναν θριαμβευτικά το σήμα της νίκης; Είναι σίγουρο ότι πρόκειται για αστυνομικούς που το πρώτο τους μέλημα είναι η τήρηση του νόμου και της τάξης κι όχι να βάλουν μπουρλότο στην ευαίσθητη περιοχή;

Αντιγράφω από το το TVXS:
Αργότερα στην αστυνομία, ο κ. Χρυσοχοΐδης ζήτησε να μιλήσει με τον Στέλιο Ελληνιάδη (σημείωση δική μου: συνελήφθη επειδή τραβούσε πλάνα απο τη "δράση" της αστυνομίας), του ζήτησε συγνώμη για το περιστατικό και πρόσθεσε ότι" δεν είναι αυτή η πολιτική που θέλει να ακολουθήσει". Ο κ. Ελληνιάδης του θύμισε όμως ότι μπορεί οι ίδιοι να απελευθερώθηκαν σύντομα επειδή έτυχε να είναι γνωστοί, τι θα συνέβαινε όμως αν επρόκειτο για απλούς πολίτες ή περαστικούς; Ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» του είπε ότι πράγματι υπάρχει πρόβλημα με τη συμπεριφορά της αστυνομίας την οποία «δεν μπορεί να ελέγξει»...

"...Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι οι Ελληνες αστυνομικοί δεν είναι εκπαιδευμένοι για να αντιμετωπίζουν περίπλοκες καταστάσεις οι οποίες απαιτούν γνώση ψυχολογίας και γερά νεύρα. Οταν αρχίζουν τα δύσκολα είτε συλλαμβάνουν είτε... ψεκάζουν."

Αφού λοιπόν κύριε Χρυσοχοΐδη παραδέχεστε ότι δεν μπορείτε να ελέγξετε την αστυνομία, αφήστε τις κινήσεις εντυπωσιασμού, εκπαιδεύστε πρώτα την αστυνομία, ελέγξτε το θυμικό των ανθρώπων που εκπροσωπούν την «έννομη τάξη», σιγουρευτείτε πως στο καθήκον τους δεν κουβαλάνε και πολλά κιλά ακροδεξιάς ιδεολογίας ή απλά ανεπίτρεπτη φόρτιση οποιουδήποτε είδους, και μετά με καθαρό δάχτυλο δείξτε ενόχους και παραβάτες.
Μέχρι τότε φοβάμαι ότι οι μόνοι συμπαραστάτες σας θα είναι τα καλόπαιδα του ΛΑΟΣ.

Αν δεν γίνουν πρώτα τα βήματα που λογικά προηγούνται, οι πυροτεχνικής φύσεως πρωτοβουλίες σας θα έχουν αποτέλεσμα να περάσουμε ακόμα πιο καυτά Χριστούγεννα από τα περσινά. Αυτό μας έλλειπε μόνο…

Ευτυχώς δεν χάθηκε το χιούμορ...

Το είδα στους άνεργους δημοσιογράφους και γέλασα πολύ.

Δεν είναι ευτυχές που σ' αυτή τη χώρα δεν χάνουμε το χιούμορ μας;

Η εποχή των ηλιθίων

Η "εποχή των ηλιθίων" είναι μια ταινία για την κλιματική αλλαγή. Και για την δική μας ηλιθιότητα που ενώ έχουμε όλα τα στοιχεία που μας αποκαλύπτουν την επερχόμενη καταστροφή, επιμένουμε να μην αλλάζουμε τρόπο ζωής.
Πρωταγωνιστούμε κι εμείς λοιπόν στο ρόλο των ηλιθίων.

Η Greenpeace και η WWF διοργανώνουν την πρεμιέρα της ταινίας μεθαύριο, Πέμπτη 22/10 στο Σύνταγμα. Για την εκδήλωση θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά φωτοβολταϊκά συστήματα των εταιριών Positive Energy και Conergy που είναι και χορηγοί της εκδήλωσης.
Λογικό!

Να σας ρωτήσω κάτι τώρα: Πόσοι από εμάς έχουμε ψάξει εναλλακτικές πηγές και τρόπους για την οικιακή ενέργεια που καταναλώνουμε;
Πόσοι έχουμε αναζητήσει καταναλωτικά προϊόντα σαν αυτά ή ακόμα πιο απλά, πόσοι έχουμε φροντίσει να πιέσουμε για την ευρύτερη χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στη χώρα μας όπου η γραφειοκρατία ακόμα είναι ένας σκέτος λαβύρινθος;
Παράλογο!

Δεν ιδρώνει το αυτί του Αυτιά.

Μέχρι και οι πέτρες έκραξαν τον Αυτιά με τον "ζωντανό διάλογο" που έκανε κάθε μέρα με το ίδιο βίντεο του Ψωμιάδη. Αύριο θα το επαναλάβει το θέμα κι ο Λαζόπουλος, θα τον κάνει ακόμα μεγαλύτερη φίρμα.

Αλλά δεν καταλαβαίνω που βρίσκουν το πρόβλημα. Μήπως οι παππούδες και οι γιαγιάδες που τον παρακολουθούν δεν κάνουν μάθε μέρα διαφορετικό διάλογο με τα ίδια εικονίσματα;

Του Αυτιά το αφτί όμως δεν ιδρώνει...
Το θέμα είναι να τον βλέπουν έστω και για να γελάνε. Αυτό πουλάει ο άνθρωπος εδώ και καιρό. Ποτέ η θεαματικότητα δεν εξαρτήθηκε απο την αξιοπιστία και την εγκυρότητα. Τηλεόραση είναι...

Όπως έλεγε κι ένας παλιός πολιτικός "βρίζε με όσο θες, μόνο λέγε το όνομά μου σωστά".

Οι photo opportunities του Δ. Αβραμόπουλου

Ανεπίκαιρο αλλά άχαστο...

Μου το μετέφερε φίλος γκαρδιακός που ξέρει πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα.

Ο Δημ. Αβραμόπουλος πριν μερικές μέρες πήγε να δει τον Μητσοτάκη σε μια κίνηση επικοινωνιακής αξίας κυρίως (άλλωστε ο Αβραμόπουλος φημίζεται για την επικοινωνιακή του "δεινότητα"). Σημειολογικά -λένε- ηθελε να δείξει οτι ΑΥΤΟΣ διατηρεί γέφυρες στο εσωτερικό του κόμματος και δεν έχει μέτωπα σε αντιθεση με μερικούς ΑΛΛΟΥΣ.

Η πλάκα δεν είναι εκεί. Είναι στο οτι για να μεταβεί στο Μητσοτακο-κτίριο απο το γραφείο του, χρησιμοποίησε το αυτοκίνητό του (με οδηγό φυσικά που ανοίγει και την πόρτα).

Για όποιον δεν είναι ενημερωμένος για το που βρίσκεται το κάθε γραφείο παραθέτω και το φωτογραφικό καρέ απο το Google earth.


...και συνεχίζει ο φίλος: Είναι τόση η μανία του Αβραμόπουλου να "προσφέρει" photo opportunities που κάποτε δεν δίστασε να κατέβει στο υπόγειο γκαράζ του ξενοδοχείου που έμενε, να επιβιβασθεί στη "limo" και να φτάσει επίσημα στην είσοδο του... ίδιου ξενοδοχείου. Απλά για να φωτογραφηθεί αφικνούμενος.

Βλέπε να μαθαίνεις Ψωμιάδη...

Οι διαφημιστές χτύπησαν πάτο (Υφαντής και Gummi Bear)

Προσοχή, δεν μιλάμε για adaptation. Μιλάμε για κανονικότατη κλοπή ή αντιγραφή (σε περίπτωση που έχουν πληρώσει δικαιώματα).

Τόσο ακέραιη και ηλίθια αντιγραφή, που μεταφέρθηκε μέχρι και το δαγκωμένο αυτί του "αρκουδακίου" (που φυσικά είναι λογικό στα φαγώσιμα αρκουδάκια-ζελέ) σε διαφήμιση αλαντικών!



Η καλύτερη ομολογία οτι η έμπνευση έχει εγκαταλείψει τη διαφημιστική αγορά εδώ και καιρό. Οτι όλα πια γίνονται στον αυτόματο πιλότο.

Το μανιφέστο της "Επισκευασιμότητας"

Και για να κλείσουμε το θέμα με τη διαδικασία επισκευών να σας ενημερώσω ότι υπάρχει ένα ολόκληρο κίνημα εναντίον της "αντικοινωνικής" συμπεριφοράς του να πετάς πράγματα που μπορούν να επισκευασθούν.

Φυσικά είναι αδύνατον να έχουμε όλοι το χρόνο, τις ικανότητες και τιν εξοπλισμό για να τηρήσουμε όσα αναγράφονται, αλλά είναι μια καλή πηγή προβληματισμού για το αν θα μπορούσαμε να "σκαλίσουμε" ένα αντικείμενο πριν αποφασίσουμε να το πετάξουμε.
Και είναι και μια υγιής στάση ζωής.


Σας μεταφράζω το μανιφέστο της «επισκευασιμότητας» όπως το βρήκα εδώ


1. Κάντε τα προϊόντα να ζήσουν περισσότερο.
Με το να επισκευάσεις ένα προϊόν, του δίνεις τη δυνατότητα να ζήσει μια ακόμα φορά. Μην το πετάς, επισκεύασέ το! Η επισκευή δεν είναι αντικαταναλωτική πράξη. Είναι ενάντια στο να πετάς πράγματα χωρίς να είναι απαραίτητο.

2. Τα προϊόντα θα έπρεπε να σχεδιάζονται με τρόπο που να επιτρέπει την επισκευή τους.
Σχεδιαστές: Κάντε τα προϊόντα σας επισκευάσιμα. Δώστε καθαρές και κατανοητές οδηγίες για τον τρόπο επισκευής τους από τους ίδιους τους καταναλωτές.
Καταναλωτές: Αγοράστε προιόντα που ξέρετε πως μπορούν να επισκευασθούν. Χρησιμοποιήστε κριτική σκέψη.

3. Η αντικατάσταση δεν είναι επισκευή.
Όταν πετάς το χαλασμένο τμήμα είναι αντικατάσταση. Δεν είναι επισκευή.

4. Ότι δεν το σκοτώνει το κάνει πιο δυνατό.
Κάθε φορά που επισκευάζετε κάτι, του προσθέτετε δυναμική, ιστορία, ψυχή και έμφυτη ομορφιά.

5. Η διαδικασία της επισκευής είναι μια δημιουργική πρόκληση.
Το να κάνεις μια επισκευή είναι ευεργετικό για τη φαντασία. Η χρήση νέας τεχνικής, εργαλείων και υλικών οδηγεί σε δυνατότητες αντί σε αδιέξοδα.

6. Η επισκευή υπερισχύει της μόδας.
Η επισκευή δεν έχει σχέση με στυλ και τάσεις. Δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης για επισκευάσιμα αντικείμενα.

7. Το να επισκευάζεις σημαίνει να ανακαλύπτεις
Καθώς επισκευάζεις μαθαίνεις πολλά για το πώς λειτουργεί το κάθε τι. Η για το πώς δεν λειτουργεί.

8. Επισκευάστε. Ακόμα και σε καλούς καιρούς!
Το μανιφέστο αυτό δεν έχει να κάνει με καιρούς υφεσης. Δεν έχει να κάνει με χρήματα, αλλά με νοοτροπία.

9. Τα επισκευασμένα αντικείμενα είναι μοναδικά.
Ακόμα και οι «μαιμούδες» γίνονται αυθεντικές όταν επισκευάζονται.

10. Η επισκευή σημαίνει ανεξαρτησία.
Μην είστε σκλάβοι της τεχνολογίας, κατακτήστε την. Αν είναι χαλασμένο, φτιάξτε το και κάντε το καλύτερο. Κι όταν το κατακτήσετε, ενθαρρύνετε κι άλλους.

11 Μπορείτε να επισκευάσετε τα πάντα, ακόμα και μια πλαστική σακούλα.
Αλλά θα προτείναμε μια σακούλα ανθεκτικότερη και επισκευή όταν αυτή χρειαστεί.

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΥΑΖΕΤΕ.

(Σημ: Φαίνεται ότι είναι αλλοδαπό το κείμενο, ακόμα εμείς εκπαιδευόμαστε στο να ανακυκλώνουμε!)

Η κατάργηση της επισκευής

Μια που μιλάμε για την κατάργηση της "επισκευής" θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:

Ανήκω σε μια γενιά που αγαπούσε να χρησιμοποιεί μηχανήματα. Ειδικά αυτά που μας επέτρεπαν να απολαμβάνουμε μουσική (κυρίως) και ταινίες. Βλέπετε αποκτήσαμε το πρώτο μας hi-fi με αιματηρές οικονομίες, σε μια περίοδο που βασίλευαν οι «φόροι πολυτελείας» που ήταν πάνω από 120% για τα στερεοφωνικά.

Ήταν τόσες οι θυσίες που κάναμε, ώστε αναπτύξαμε (μιλάω και για λογαριασμό των των κολλητών μου) μια φετιχιστική σχέση με τα μηχανήματα. Ακόμα κι αν δεν θες καν να θυμηθείς το χρόνο που ξόδεψες για μελέτη κριτικών και παρουσιάσεων πριν την αγορά, όταν έχεις ξοδέψει ένα σκασμό λεφτά για να μπορείς να ακούσεις μια ανεπαίσθητη ανάσα του σαξόφωνου, τότε είναι σίγουρο πως ανήκεις σ’ αυτούς που ανοίγουν τη συσκευασία τελετουργικά, που πρώτα μελετούν το βιβλίο οδηγιών (ναι υπάρχει κατηγορία ανθρώπων που το διαβάζει), που κάνουν αργά-αργά και απολαυστικά την εγκατάσταση και μετά περνάνε στην (εκκλησιαστικής διάστασης) λειτουργία του.

Τον αγαπάω τον παλιό μου ενισχυτή και αρνούμαι να τον αποχωριστώ όσο κι αν οι σειρήνες των συνδέσεων HDMI και της υψηλής ανάλυσης με έκαναν να έχω εδώ και καιρό και έναν AV Receiver. Θέλω να βλέπω το πικάπ και τους δίσκους να υπάρχουν εκεί γύρω μου κι ας έχω πάνω από 2 χρόνια να ακούσω βινύλιο. Κρατάω το παλιό μου τρικέφαλο κασετόφωνο κι ας μη το χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια. Μέχρι και MiniDisc deck έχω που δεν δούλεψε σχεδόν ποτέ.

Για τη γενιά μου λοιπόν που ανέπτυξε ιδιαίτερη συναισθηματική σχέση με τα μηχανήματα, η νοοτροπία της μη-επισκευής των συσκευών είναι ένα πολύ βάρβαρο πράγμα. Γιατί μας υποχρεώνει να αφαιρέσουμε την αγάπη και το πάθος απο ένα χόμπι χρόνων.

Κι όμως η τάση της κατάργησης της επισκευής διαρκών καταναλωτικών συσκευών είναι σταθερά αυξητική. Όλο και περισσότερες εταιρίες είναι βασισμένες πια πάνω στο μοντέλο «το πετάω και παίρνω καινούριο». Η πιο διακεκριμένη από αυτές, η Logitech.

Η Logitech δεν επισκευάζει τις συσκευές που παράγει. Δεν έχουν πουθενά "σερβις". Αν σου χαλάσει το προιόν εντός του χρόνου εγγύησης, σου το αντικαθιστούν (δωρεάν). Όποια κι αν είναι η βλάβη. Αν η συσκευή έχει καταργηθεί και δεν μπορούν να την αντικαταστήσουν με άλλη, σου δίνουν ένα άλλο προϊόν της επιλογής σου ίδιας αξίας (άσχετο αν κάνεις τη δουλειά σου).

Αν είσαι λίγο καιρό μετά την εγγύηση, σου κάνουν έκπτωση 50% για αγορά νέου προϊόντος. Κι αν έχει περάσει καιρός από την εγγύηση… την έβαψες.

Άλλες εταιρίες καταναλωτικών ηλεκτρονικών (Sony κλπ), παρέχουν ανταλλακτικά για δέκα χρόνια. Καλό ακούγεται. Στην ουσία όμως πολύ λίγες επισκευές γίνονται γιατί κρίνονται ασύμφορες από τους καταναλωτές. Και είναι ασύμφορες για δύο βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι τα ανταλλακτικά αποθηκεύονται κεντρικά για όλη την Ευρώπη και διακινούνται με αεροπορικά κούριερ – με ότι αυτό σημαίνει-, ο δεύτερος είναι ότι εδώ και πολύ καιρό, οι περισσότερες συσκευές έχουν συμπτυχθεί σχεδιαστικά έτσι που τα πάντα να βρίσκονται πάνω σε μια-δύο πλακέτες. Άρα το προς αντικατάσταση κομμάτι είναι μεγάλο και ακριβό, είναι πια σχεδόν το μισό τελικό προϊόν. Άσχετα με το πόσο πολύπλοκη και δύσκολη στην επισκευή μπορεί να είναι η συσκευή.

Κι αυτό γίνεται επειδή βασική φροντίδα όλων των εταιριών είναι η ελαχιστοποίηση του κόστους της παραγωγής. Το σύστημα βολεύεται περισσότερο να πουλάει νέες συσκευές σε χαμηλότερη τιμή(;) από το να πρέπει να επισκευάσει τις παλιότερες. Κι όμως οι συσκευές δεν είναι φτηνές. Ή τουλάχιστον πολύ φθηνότερες, γιατί πάντα είναι «πιο». Πιο γρήγορες, πιο ακριβείς, πιο…

Η κατάργηση της διαδικασίας επισκευής σε παγκόσμιο επίπεδο, σημαίνει και αύξηση της κατανάλωσης. Μεγαλύτερη λεηλασία πρώτων υλών του πλανήτη, περισσότερα τοξικά απορρίμματα ακόμα και μεγαλύτερους ρύπους από τη διαδικασία παραγωγής και μεταφορών. Κι όλα αυτά επειδή δεν ξαναχρησιμοποιούμε τις συσκευές μας.

Τα «διαρκή καταναλωτικά» δεν έχουν πλέον διάρκεια. Πλασάρονται εύκολα ως φθηνά, μοιάζουν φθηνά, αλλά και είναι (ανεξαρτήτως του ότι τα πληρώνεις πανάκριβα).

Μετά από όλα αυτά φταίω εγώ που δεν μπορώ να συμπαθήσω τα σύγχρονα μηχανάκια; Φταίω εγώ που όταν ξέρω οτι οι συσκευές μου δεν θα επισκευασθούν δεν μπορώ να τις συμπαθήσω; Που μου μοιάζουν να προορίζονται για μια προσωρινή συμβίωση μόνο, για ένα one night stand;

Η καταναλωτική νομοθεσία και η Hewlett Packard

Μετά από 6 χρόνια ελάχιστης λειτουργίας, το scanner μου (Hewlett Packard), αποφάσισε ότι δεν επιθυμεί πλέον να εργάζεται. Θεμιτό; Φυσικά. Μηχάνημα είναι, γι αυτό υπάρχουν τα service.

Όπως θεμιτό είναι το να επιχειρήσω να το επισκευάσω. Άλλωστε όταν το αγόρασα δεν διάλεξα τον φθηνότερο αλλά κάποιο «αναβαθμισμένο» μηχάνημα σε αντικατάσταση του παλιότερου.
Αμ δε… η HP δήλωσε ότι δεν θα παραλάβει τη συσκευή γιατί «δεν υποστηρίζεται πλέον». Πέρασαν 6 ολόκληρα χρόνια!

Το ντιζαινάτο πτώμα!

Ανέτρεξα στην σελίδα της Γραμματείας Καταναλωτή. Η νομοθεσία που βρήκα εκεί είναι σαφής:
«Ο προμηθευτής καινούργιων διαρκών καταναλωτικών προϊόντων οφείλει να εξασφαλίζει στους καταναλωτές την συνεχή παροχή τεχνικών υπηρεσιών για τη συντήρηση και επισκευή τους για χρονικό διάστημα ίσο με τη πιθανή διάρκεια της ζωής τους. Επίσης, οφείλει να εξασφαλίζει στους καταναλωτές την ευχέρεια προμήθειας των ανταλλακτικών και άλλων τυχόν προϊόντων, που απαιτούνται για τη χρήση τους σύμφωνα με τον προορισμό τους, για όλη την πιθανή διάρκεια της ζωής τους. (άρθρο 5 (6) ).

Καταλάβατε; Όχι; Μα είναι σαφής ο νόμος…
Είσαι υποχρεωμένος κύριε να παρέχεις ανταλλακτικά και σέρβις για όλο το ΠΙΘΑΝΟ διάστημα ζωής του προϊόντος. Η υποχρέωση του προμηθευτή είναι τόσο αυστηρή όσο συγκεκριμένος είναι και ο «πιθανός» χρόνος ζωής της συσκευής.

Ο νομοθέτης μας δουλεύει κανονικότατα. Τρέχα-γύρευε στα δικαστήρια το ποιο είναι το αναμενόμενο χρονικό διάστημα ζωής μιας συσκευής.

Πήρα τηλέφωνο στο 1520. Με παρέπεμψαν με συνοπτικές διαδικασίες στη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή στο τηλέφωνο 3893000

Πήρα τηλέφωνο εκεί όπου μια κυρία δήλωσε αδυναμία να με διαφωτίσει περισσότερο και με παρέπεμψε στο Συνήγορο του Καταναλωτή στο τηλέφωνο 6460814

Πήρα τηλέφωνο εκεί αρκετές φορές όπου δεν απαντούσε κανείς.

Ακούς Γιώργο Παπανδρέου που θες να καταργήσεις κρατικές θέσεις εργασίας; Τι θα κάνουν όλες αυτές οι Γραμματείες και οι Συνήγοροι αν ενοποιηθούν; Ποιόν θα ταλαιπωρούν μετά;

Η απαράδεκτη τακτική της HP δεν είναι ευτυχώς ο κανόνας. Οι περισσότερες εταιρίες διαρκών καταναλωτικών παρέχουν υποστήριξη και ανταλλακτικά για τουλάχιστον 10 χρόνια από την παραγωγή του κάθε μοντέλου. Φυσικά αυτό για εταιρίες που έχουν πολύ μεγάλη γκάμα προϊόντων σημαίνει ένα καλά οργανωμένο σύστημα παροχής ανταλλακτικών με κεντρικό πανευρωπαϊκό στοκ. Και κόστος. Που όμως είναι και marketing, είναι τμήμα της «εταιρικής ευθύνης» και της φήμης της εταιρίας.
Προφανώς η HP δεν θέλει να επωμιστεί αυτό το κόστος (και την καλή φήμη που συνεπάγεται), οπότε να και η υποχρέωσή μου να σας προειδοποιήσω.

Τα προϊόντα της HP είναι ουσιαστικά αναλώσιμα και όχι «διαρκή». Αν επιμένετε να διαλέξετε δική τους συσκευή διαλέξτε την φθηνότερη.

Το νέο αγαπημένο μου γκρούπ

Πολύ χαίρομαι που τους ανακάλυψα.



και χαίρομαι ακόμα περισσότερο που μουσικά βρίσκονται στα ίδια μονοπάτια με τα άλλα αγαπημένα φρικιά



Γενικώς έπεσα στα νύχια της Αμερικάνα νεοψυχεδέλειας "και είμαι καλά".

Οι μπαγιάτικοι, κι ο "εξαφανισμενότερος"

Σε πάνω απο δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, πρώην υπουργοί της ΝΔ, κατά την παράδοση παράδοσης των υπουργείων έλεγαν ότι η διάδοχη κατάσταση (με τα αναμορφωμένα και μετασχηματισμένα υπουργεία) ήταν κάτι που και οι ίδιοι ήθελαν να είχε γίνει.

Σε αντίθεση με ότι είναι έτοιμοι να πιστέψουν οι Καραμανλικότεροι των Καραμανλικών και σε αντίθεση με όσα δηλώνει και πάντα επιπόλαιος Λαζόπουλος, ο Καραμανλής δεν είχε πλαισιωθεί απο ένα τσούρμο ανίκανους. Δεν είναι δυνατόν δηλαδή ένα ολόκληρο υπουργικό συμβούλιο να είναι όλοι ανίκανοι ενώ ο Καραμανλής να φαίνεται σαν να «προδίδεται» απο τα στελέχη του. (Εντάξει μερικοί «όνομα και μη χωριό» ήταν πράγματι ανύπαρκτοι, το έχει το DNA φαίνεται).

Ίσως αυτή η εικόνα να πλασάρεται απο διάφορους που θα ήθελαν τον Καραμανλή «χρυσή εφεδρεία» για το μέλλον αλλά...

Αλλά τυχαίνει όλοι όσοι εμφανίζονται τελευταία στα τηλεοπτικά πάνελ να ομολογούν το ίδιο: Ο (πρώην) Πρωθυπουργός ήταν εξαφανισμένος από καιρό. Βαριόταν να ασχοληθεί με προβλήματα. Ήθελε να είναι (κι αυτός) ένας απλός ξυλοκόπος στα δάση του Καναδά. Κι αυτή η εξαφάνιση ήταν που είχε παραλύσει το σύμπαν, είχε εξαφανίσει το κράτος.

Η εικόνα των κουρασμένων και παραιτημένων πρώην με το θολό βλέμμα, δίπλα-δίπλα σε νέα –στην πλειονότητά τους- πρόσωπα με μέτι που γυάλιζε ήταν καταλυτική. Δεν ξέρει κανείς τι θα καταφέρει και σε πόσο καιρό ο Γιώργος, αλλά ένα είναι το γεγονός: Η αναμόρφωση των υπουργείων, η τοποθέτησή του στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο και ο τρόπος με τον οποίο στελέχωσε τα υπουργεία, μυρίζει έμπνευση, προετοιμασία και όρεξη για δουλειά.

Με μια εξαίρεση: Θα έπρεπε να ξέρει καλύτερα ο Γιώργος απ’ το να κάνει μια τόσο πρόχειρη και «λαϊκής κατανάλωσης» πρόταση στον Νίκο Χρυσόγελο για το υπουργείο περιβάλλοντος. Θα έπρεπε να ξέρει ο Γιώργος οτι ο Ν. Χρυσόγελος είναι στην πολιτική εξ απαλών ονύχων, από τα χρόνια του Γυμνασίου ακόμα με σοβαρή πολιτική σκέψη και δεν θα πουλούσε τους συντρόφους του για μια θέση σε υπουργείο άνευ όρων. Εκεί πιάστηκε αδιάβαστος.
Κατά τα άλλα, μακάρι να του βγει η συνταγή.

Ποιά είναι η είδηση σήμερα;

Ποια νίκη του ΠΑΣΟΚ τώρα και ποια διαδοχή στη Ν.Δ...

Η είδηση είναι η κλοπή ενός ολόκληρου κινητήρα Super Puma (δεν ξέρω την αξία του αλλά προφανώς είναι δυσβάσταχτο κόστος για μια χώρα στο "κόκκινο").

Κινητήρας Super Puma. Τον έβαλαν στην τσέπη κι έφυγαν;

Και αυτό δεν αφορά μια δημόσια υπηρεσία, αφορά στρατιωτική εγκατάσταση. Που σημαίνει οτι η γενικευμένη κρατική διάλυση έχει προχωρήσει μέχρι και το στρατό, που παραδοσιακά είχε δική του δομή και οργάνωση.

Δεν ξέρω αν οι διοικητικοί επικεφαλής πρόκειται να παραιτηθούν μετά από αυτό το φιάσκο, αλλά το πράγμα σαφώς δεν μπορεί να εξαντλείται στο ξήλωμα του διοικητή του στρατοπέδου.
Μια τέτοια κλοπή μπορεί να πέρασε στα "ψιλά" μια μέρα μετά τις εκλογές, αλλά στην ουσία ξεφτιλίζει το πιο ακριβοπληρωμένο τομέα της χώρας.
Θυμάται κανείς πριν μερικά χρόνια κάτι "μπουλόνια και παξιμάδια" που εντελώς τυχαία τοποθετήθηκαν στα στόμια κινητήρων πολεμικών αεροσκαφών στον Άραξο;
Να έχουν σχέση αυτά τα περιστατικά άραγε;

Κι αν ο στρατός, η αεροπορία, το ναυτικό είναι σε τέτοια κατάσταση σήψης και διάλυσης, ποιος ο λόγος να ξοδεύονται τα δισεκατομμύρια ευρώ των εξοπλισμών, όταν πολύ φυσιολογικά τα ρεζιλίκια θα προέλθουν άπο άλλους λόγους άσχετους με το επίπεδο του εξοπλισμού;

Ποιος να μιλήσει για το θέμα τέτοιες μέρες, ε;

Αν οι του ΠΑΣΟΚ καταλάβουν τα θέματα που τους περιμένουν να αντιμετωπίσουν θα σταματήσουν να χαίρονται για τη νίκη τους.

Οι φωνές του τζογαδόρου πριν τη γραμμή τερματισμού.

Υπάρχει λόγος γιατί ο Γιάννης Πρετεντέρης έχει καταφέρει να γίνει από τους πιο αντιπαθητικούς δημοσιογράφους (και το καταλαβαίνει κανείς όταν κάνει μια βόλτα στη μπλογκόσφαιρα).

Χθες βράδυ έγινε με το παραπάνω προσβλητικός όταν το δελτίο του Mega φιλοξενούσε τον Αλέξη Τσίπρα. Ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ο καθένας και που τοποθετείται ιδεολογικά, ήταν τόσο εξόφθαλμη η προσπάθειά του να μειώσει τον συνομιλητή του που εξόργισε ακόμα και τους πιο πράσινους από τους τηλεθεατές.

Γιατί όμως το τόσο ανοίκειο ύφος; Μήπως επειδή ο Τσίπρας και ο ΣΥΝ κόντραρε την αγαπημένη ομάδα του δημοσιογράφου στην περίπτωση του Βοτανικού και του Βωβου; Μια ομάδα για την οποία δεν δίστασε ο Πρετεντέρης μέχρι και μπουκάλι να εκτοξεύσει κατά διαιτητή;

Άλλη είναι η αιτία. Πριν απο καιρό, όταν ο Βενιζέλος ακόμα διεκδικούσε την αρχηγία του Πασόκ, το «Βήμα» είχε κυκλοφορήσει με τίτλο «Παραιτηθείτε κύριε πρόεδρε». Σαφώς είχε επιλέξει το συγκρότημα σε ποιο άλογο ποντάριζε τα ρέστα του, αλλά έχασε. Ο Γιώργος δεν συγχώρησε ποτέ τη στάση του Οργανισμού.

Τελευταία ο ΔΟΛ έχει κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να πλευρίσει τον Γιώργο, χαρίζοντάς του «γη και ύδωρ». Ο Ρεστης δε -από τους μετόχους του ΔΟΛ- αγόρασε τον ρ/σ City από τη Γιάννα, τον ενέταξε στον ΔΟΛ (ανεβάζοντας και τη συμμετοχή του), τον στελέχωσε με δημοσιογράφους από τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ που από το πρωί μέχρι το βράδυ λιβανίζουν το Γιώργο και προφανώς τώρα τα λεφτά είναι πονταρισμένα στο σωστό άλογο.

Τα πράγματα ήταν αμφίρροπα μέχρι πρόσφατα που ο Γιώργος δεν έδειχνε κανένα σημάδι υποχώρησης από το πείσμα που κρατούσε απέναντι στον ΔΟΛ. Μέχρι που την περασμένη Κυριακή δημοσίευσε άρθρο στο ίδιο το ΒΗΜΑ που παλιότερα τον καλούσε να παραιτηθεί. Σημάδι ότι το παλιό πείσμα είχε αρχίσει να υποχωρεί; Ίσως.

Τώρα λοιπόν το «συγκρότημα» και οι πιστοί του δημοσιογράφοι προσπαθούν όσο γίνεται να μειώσουν την διαρροή ψήφων προς τον ΣΥΡΙΖΑ, να βγει πρώτο το αλογο, να κερδηθεί το στοίχημα. Αν αυτό απαιτεί το να πέσουν οι μάσκες και να γίνουν οι αντιπαθείς αντιπαθέστεροι, δεν πειράζει, μικρή η απώλεια. Άλλωστε μικρή είναι η χώρα και όλοι γνωριζόμαστε, όλοι ξέρουμε ποιό κανάλι ποντάρει σε ποιό κόμμα. Άσχετο που δεν έχουμε μάθει ακόμα να αποκωδικοποιούμε το τι ακούμε.