Προβληματίστηκα από τη συζήτηση που άνοιξε στο προηγούμενο post και κυρίως από το γεγονός οτι στη χώρα μας αν θες (ως πολιτικός) να αποκτήσεις λαϊκό έρεισμα πρέπει φανατικά να είσαι αντίθετος στην επιχειρηματικότητα. Που λέτε να οφείλεται αυτό;
Θυμήθηκα τη συνέντευξη του Bono των U2 που είχα διαβάσει πριν καιρό για τη φτώχεια.
Είχε πει τα εξής:
Είχε πει τα εξής:
"Στις ΗΠΑ, οι άνθρωποι βλέπουν ένα ωραίο σπίτι στην κορυφή ενός λόφου και λένε «μία μέρα... θα κάνω κι εγώ χρήματα, θα αποκτήσω κι εγώ ένα σπίτι σαν αυτό».
Στην Ιρλανδία βλέποντας το ίδιο σπίτι λένε «μία μέρα... αυτόν τον κερατά θα τον πηδήξω!»"
Σκέφτηκα λοιπόν οτι για να είναι τόσο ίδια η κατάσταση με την Ελλάδα (μη μου πείτε οτι διαφωνείτε!), μάλλον θα πρέπει να αναζητήσουμε τα κοινά σημεία των δύο χωρών.
Ιστορικά και η Ελλάδα και η Ιρλανδία ήταν φτωχές χώρες. Μικρές αγροτικές χώρες, ποτέ δεν είχαν αποικίες, ο παραγόμενος πλούτος περιορισμένος οι ευκαιρίες λιγοστές, οι μετανάστευση τεράστια κυρίως προς Αμερική, την κάποτε «χώρα της ευκαιρίας». Τα διαθέσιμα χρήματα άλλαζαν χέρια κάνοντας το γνωστό κύκλο και μοιραία κάποιος που πλούτιζε, διατάρασσε και μείωνε το ποσό του κυκλοφορούντος κεφαλαίου. Φαινόταν δηλαδή όποιος πλούτιζε να στερεί τη δυνατότητα από άλλους να συμμετέχουν στη «νομή» των πόρων, συρρίκνωναν μια οικονομία τόσο μικρή που επηρεαζόταν από την πλουτισμό μια έστω ισχνής αστικής τάξης.
Παραδοσιακά λοιπόν οι έξυπνοι επιχειρηματίες συνήθως υιοθετούν ένα χαμηλό προφίλ που να μην προκαλεί. Διότι η επίδειξη πλούτου -η τουλάχιστον η μη απόκρυψή του- σχεδόν πάντα σημαίνει και υποσυνείδητη απόρριψη των όποιων αγαθών προθέσεων (η Γιάννα Αγγελοπούλου π.χ. ενταφίασε οποιαδήποτε πολιτική της φιλοδοξία από τη στιγμή που συνδέθηκε με πανάκριβα σπίτια στο Λονδίνο και υπερμεγέθη κότερα).
Η αντίθεσή μας αυτή είναι επιπλέον και επιλεκτική. Οι ξένοι δεν μας αφορούν, η αντίθεσή μας είναι με τους έλληνες επιχειρηματίες.
Το αεροδρόμιο που κατασκεύασε και λειτουργεί η γερμανική Χόχτιφ με πανάκριβα τέλη ελλιμενισμού αεροσκαφών, ίσως είναι ένας βασικός λόγος για την μειωμένη τουριστική κίνηση αφού δεν ενθαρρύνεται η φθηνή αεροπορική εταιρία που φέρνει τα πολλά «τουριστικά πακέτα». Ποτέ όμως δεν κατέβηκαν τα ίδια "καντήλια" που κατεβαίνουν όταν μέσα μας νοερά πολλαπλασιάζουμε τα διόδια επί τα αυτοκίνητα της Αττικής οδού. Ίσως γιατί στην περίπτωση της ελληνικές εταιρίας ξέρουμε ποιον να βρίσουμε.
Υπάρχει ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει την διαφορά αντιλήψεων με άλλες κοινωνίες: Οι ίδιοι οι πρωθυπουργοί (παντού όπου υπάρχει εξαγωγικό βιομηχανικό προϊόν), ταξιδεύουν, κάνουν επαφές, δίνουν ανταλλάγματα και κρατικά αντισταθμιστικά οφέλη, πιέζουν όπως μπορούν για να προωθήσουν την βιομηχανία τους. Την ιδιωτική βιομηχανία, που αποφέρει φόρους, θέσεις εργασίας. Εάν αυτό το επιχειρούσε οποιοσδήποτε έλληνας πρωθυπουργός για οποιαδήποτε μη κρατική ελληνική επιχείρηση, θα έπεφτε την επόμενη μέρα. Με πρωτοσέλιδα που θα κατήγγειλαν διαπλοκή, σκάνδαλα και ασυμβίβαστα. Με αντιπολιτευτικές κορώνες από κόμματα που σήμερα νέμονται με παραμάγαζα, χρήμα παροχές και σύστημα στο δημόσιο.
Και αναζητείται ακόμα ένα πολιτικός που θα αναλάβει την ευθύνη να βγει και να ομολογήσει το προφανές: Ότι για να υπάρχουν δουλειές, για να παράγεται πλούτος, θα πρέπει να υπάρχουν και εταιρίες, και προμηθευτές και βιομήχανοι. Ότι υποχρεωτικά θα κάνεις δουλειές μαζί τους και θα κάνεις προμήθειες και θα τους δίνεις χρήματα για να λειτουργούν την βιομηχανία τους και να τρέφουν την ίδια σου την οικονομία.
Αυτά που ζούμε σήμερα λοιπόν είναι ο ανταγωνισμός μεταξύ κομμάτων και πολιτικών για το ποιος είναι πιο επιχειρηματοκτόνος από τον άλλο, περήφανοι ότι ο γείτονας έμεινε χωρίς την κατσίκα του (από την οποία όμως πίναμε όλοι μας γάλα).
22 σχόλια:
Μου θύμισες το μακαρίτη τον πατερούλη μου σήμερα...
έτσι είναι, έτσι είμαστε...
την καλησπέρα μου
Τι έλεγε δηλαδή ο πατερούλης;
Δεν κατάλαβα πάντως το γνεικότερο ύφος. Ποια κίνηση δηλαδή σύγχνρονων πολιτικών σκοτώνει την επιχειρηματικότητα; Γιατί προσωπικά τους καταλογίζω ότι όλα γίνονται για το ιδιωτικό κέρδος των επχιειρηματιών. Αυτή είναι η "δημοκρατία" εξάλλου. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα είχαμε ένα άλλο οικονομικο-κοινωνικό σύστημα. Για πες μου ποιες επιχειρήσεις σκοτώνει, σε παρακαλώ (εξαιρουμένων των μικρομεσαίων που τις σκοτώνει ο ίδιος ο ανταγωνισμός και η ασυδοσία των μεγάλων εαιρειών).
Σύντροφε Ανέστη,
ειδικά στη χώρα μας οι επχειρηματίες δεν πρέπει να έχουν και πολλά παράπονα. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν υψηλότατα κέρδη χωρίς όμως αντίστοιχη αύξηση των αντισταθμηστικών οφελών(μισθοί). Τρανό παράδειγμα ο τραπεζικός τομέας που έχει γιγαντωθεί.Από την άλλη η μετανάστευση των βιομηχανιών, με αποτέλεσμα την αποβιομηχανοποίηση της χώρας μας, δεν έγινε λόγω έλλειψης κινήτρων από τις κυβερνήσεις. Δόξα τω θεώ όλες ήταν επιδοτούμενες από το κράτος. Απλά έψαξαν φτηνότερα μεροκάματα προκειμένου να αυξήσουν το κέρδος τους. Με λίγα λόγια πιστεύω ότι ο κάθε επιχειρηματίας ελάχστα νοιάζεται για το κοινωνικό καλό. Αν ήταν δυνατό όλοι να του δουλεύαν τζάμπα και να μην πλήρωνε κανένα φόρο. Και εγώ έτσι θα σκεφτόμουν για την επιχείρησή μου. Δεν θα ήμουν κοινωφελές ίδρυμα. Διαφορετικά δεν θα πούλαγα το προϊόν μου αλλά θα το δώριζα.
Ναι, για ποιες επιχειρήσεις μιλάς? Για αυτές που δεν πληρώνουν τις ασφάλειες των εργαζομένων, για αυτές που «μάζεψαν τα μπουκαλάκια τους» και έφυγαν στο εξωτερικό, δήθεν «χρεοκοπημένες» εδώ, στο ψάξιμο φτηνότερων χεριών εργασίας και πολύ μεγαλύτερου κέρδος? (Και «ξεχάσανε» να πληρώσουν εδώ τα ασφαλιστικά ταμεία και τις φοροεισφορές τους?) Για αυτές που όλο φοροδιαφεύγουν? Για αυτές που έχουν δυο βιβλία εισόδων- εξόδων? Για αυτές που κρατάνε (ανενόχλητες) σαν εργάτες –ανασφάλιστους μετανάστες με τα μισά λεφτά, η πιο λίγο ακόμα, από τους έλληνες εργάτες? Για αυτές που «χρειάζονται» επιδοτήσεις?
Η για αυτές που τις απορροφάνε με τον ένα η με τον άλλο τρόπο (έχουν «τρόπο», βλέπεις) οι άλλες?
Εγώ γιατί βλέπω ότι οι χοντρές «κατσίκες» γίνανε σαρκοβόρες και τρώνε το είδος τους?
Λίγο μπερδεμένα, ομολογώ, αλλά δεν ξέρω πως να τα πω πιο «λεπτά» αυτούς τους δύσκολους καιρούς που φαίνεται να διανύουμε στο διαδίκτυο.
Δείμο, Απειρωτα, Αγάπη...
Προφανώς δεν έγινα κατανοητός και μάλλον φταιω εγώ γι αυτό. Μίλησα για αντι-επιχειρηματική ρητορική. Επειδή ξέρουν πόσο αρέσει στον έλληνα να ακούει για επιχειρηματίες που «ρουφάνε αίμα» και που «πατάνε σε πτώματα». Όχι δεν συμφωνώ ότι γίνονται όλα για το «ιδιωτικό κέρδος των επιχειρηματιών». Γίνονται πολλά για λίγους όμως και αυτό έχει σχέση με τη διεστραμμένη σχέση που έχουν κάποιοι από τους επιχειρηματίες με κάποια πολιτικά κόμματα. Τα ίδια κόμματα που την εποχή που μιλάνε για διαπλοκές και μεγάλο κεφάλαιο που τους κάνει πόλεμο (τροφή του λαού), κατευθύνουν σε δικά τους αεριτζίδικα «νέα τζάκια» τις επιδοτήσεις των ΚΠΣ (που είναι σήμερα αυτές οι εταιρίες;).
Μιλάω για επιχειρηματικότητα η οποία βουλιάζει και εξαφανίζεται. Για έλλειψη κινήτρων Δεν νομίζω οτι ο ασύδοτος τραπεζικός κλάδος μπορεί να είναι σημείο αναφοράς. Ίσα-ίσα που είναι μια από τις μεγαλύτερες τροχοπέδες για την επιχειρηματικότητα. Αν υπήρχε μια δομημένη αντίληψη / νομικό πλαίσιο πιστεύετε οτι θα υπήρχαν επιχειρήσεις με ανασφάλιστους εργαζόμενους, με μισθούς πείνας ή με μεταφορά έδρας σε φτηνότερα μεροκάματα; Αυτά είναι συμπτώματα μια αναπηρίας που σε μεγάλο βαθμό ξεκινάει από την απροθυμία (και άγνοια) των πολιτικών μας να υπερασπιστούν αναπτυξιακές πολιτικές κινήτρων. Ακριβώς γιατί θα ενοχοποιηθούν για «χαριστικές ρυθμίσεις στους ιδιώτες». Που να εξηγείς τώρα στο πόπολο μακροοικονομικά μοντέλα...
Που να εξηγείς οτι ΦΥΣΙΚΑ μια εταιρία ενδιαφέρεται για κέρδη και άρα πρέπει να διαμορφώσεις πολιτικές win-win όπου θα πρέπει να κερδίζει και η γλάστρα μαζί με το βασιλικό;
Στο αρχικό μου κείμενο αναφέρθηκα στο παράδειγμα της Ιρλανδίας. Ρίξτε μια ματιά τι γίνεται σήμερα εκεί. Όλες οι πολυεθνικές εταιρίες πληροφορικής έχουν την ευρωπαϊκή τους έδρα στην Ιρλανδία. Δείτε ποια διεύθυνση αναγράφεται στο πακέτο λογισμικού σας. Δείτε λίγο το ποντίκι σας και το πληκτρολόγιο, που είναι κατασκευασμένα (αν όχι στην Κίνα). Πως νομίζετε οτι έγινε αυτό ξαφνικά; Σε πόσες θέσεις εργασίας μεταφράζεται; Σε πόσα κρατικά έσοδα; Σε τι ρυθμό ανάπτυξης;
Αν θέλετε μπορώ να αναφερθώ και σε ελληνικά παραδείγματα (για να θυμώσετε μαζί μου ακόμα περισσότερο...)
γράφω κάτι για τον Baxter για το muzine και έπεσε πάνω στο ποστ σου...σίγουρα πολλοί δισκοκριτικοί φοβούνται τον χαρακτηρισμό του συναισθηματικού...αυτό που με χαροποίησε πάντως ήταν που είδα sto sharebox σου το αγαπημένο μου συγκρότημα, τους Get Well Soon!!!!κόλλημα απίστευτο (ειδικά το Born Slippy Nuxx, αλλά και ολόκληρος ο δίσκος)
καλησπέρα :)
Το διάβασα….μονορούφι αλλα πουθενά κατσίκα. Ούτε καν του γείτονα! :)
Τελικά, όμως, κρατώ αυτό που λένε οι Ιρλανδοί: αυτόν με το ωραίο σπίτι στον λόφο, μια μέρα θα τον πηδήξω τον κερατά! :)
Καλό μεσημέρι!
Αυτή η κουβέντα έχει πολύ ενδιαφέρον, γιατί μοιάζει με ουρόβορο. ΟΚ, λοιπόν, ας μου επιτραπεί να θέσω άλλη μια παράμετρο: το γεγονός ότι οι ίδιες οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα, όχι μόνο δέχονται, αλλά σχεδόν προωθούν την ιδέα ότι χωρίζονται σε "γαλάζιες", "πράσινες", "κόκκινες", κλπ. Όσοι θυμούνται το '99, θα θυμούνται πολύ έντονα αυτό το γεγονός. Το ίδιο ισχύει και για το 2004, λίγο πριν τις εκλογές. Και σε άλλες φάσεις, τα ίδια. Άρα, για ποια "νέα τζάκια" μιλάμε; Ή, μήπως, αυτά είναι που καθορίζουν την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα; Ανέστη, νομίζω ότι γενικεύεις επικίνδυνα σε αυτή τη φάση. Και ας μην μου πει κανείς για το αυγό και την κότα, διότι ουδείς υποχρεώνει μια επιχείρηση να στηρίξει πολιτικά ΜΟΝΟ τον ένα ή τον άλλο: οι ίδιες το κάνουν, πολλάκις, δε, με τρόπο εντελώς απροκάλυπτο. Ρωτώ, λοιπόν, μήπως οι επιχειρήσεις είναι παραγωγοί της "ασθένειας", αντί απλώς "ασθενείς" της...
Φίλε Khlysty, σε ποιο ακριβώς επιχείρημά μου είναι που γενικεύω; Εννοείς οτι ΔΕΝ είναι ενοχοποιημένη η έννοια «επιχειρηματίας»; Δεν είμαστε καχύποπτοι εδώ και πολλά χρόνια τώρα;
Πως λοιπόν εξηγείς εσύ τη γενικευμένη αντιπάθεια της ελληνικής κοινωνίας αν όχι με την δική μου πιθανά αυθαίρετη ερμηνεία;
Η «κωλοτριβή» των επιχειρηματιών με τους πολιτικούς είναι αιτία της καχυποψίας; Προηγείται χρονικά ή έπεται της καχυποψίας μας; Αν ισχύει το πρώτο έχω λάθος εγώ. Αλλά αν δεν κάνω λάθος οι επιχειρηματίες είναι υποχρεωμένοι να συναλλάσσονται με την εκάστοτε εξουσία, διαφορετικά δεν βλέπουν προκοπή.
Να το θέσω διαφορετικά;
Ακούσαμε πολλά για πόλεμο με νταβατζήδες σε σουβλατζίδικα. Είναι για λαϊκή κατανάλωση αυτά ή δεν είναι; Διότι μια είναι η μεγάλη αλήθεια. Εκλέγω πολιτικούς και κυβερνήσεις οι οποίοι έχουν ηθική δέσμευση απέναντι μου, ΑΥΤΟΙ οφείλουν να είναι αδιάφθοροι και ηθικοί σαν ταγοί της κοινωνίας. Όχι οι επιχειρηματίες οι οποίοι προφανώς αυτό που έχουν να υπερασπιστούν είναι το συμφέρον του οργανισμού τους και που θα το διεκδικήσουν με κάθε τρόπο. Ο πολιτικός λοιπόν είναι αυτός που οφείλει να αρνηθεί τη συναλλαγή και όταν ο πολιτικός δεν συναλλάσσεται τότε δεν υπάρχουν νταβατζήδες. Με δυο λόγια το οτι κάποιος στη γειτονιά πληρώνει για να πηδήξει δεν θα πρέπει να σημαίνει οτι οι νοικοκυρές θα γίνουν πουτάνες.
Κι όμως αυτό που μένει στην κοινωνία σαν άποψη και σα ρετσινιά, είναι ο σάπιος επιχειρηματίας και όχι ο πολιτικός που τα μάγκωσε. Αν δηλαδή η Siemens μπορούσε να κάνει τη δουλειά χωρίς μίζα, θα την έκανε. Έπρεπε όμως να πληρώσει όπως και έκανε σε κάθε τριτοκοσμική αγορά.
Δε μου φταινε λοιπόν τα τζάκια, αλλά ο πολιτικός που τροφοδοτείται από αυτά.
(Ελπίζω να είμαι ακόμη εντός θέματος).
elafini, stay tuned, θα βάλω κάποια στιγμή και κάτι που πιθανά θα σου έχει ξεφύγει...
Αν παρατηρήσουμε μια συνηθισμένη πράξη μας π.χ. η ενοικίαση σπιτιού. Αν είναι δικό μας το διαμέρισμα συνηδειτοποιούμε ότι όσα και να μας δώσουνε είναι λίγα γιατί η εφορία μας παίρνει πολλά, το κόστος συντήρησης είναι μεγάλο, η απόσβεση της αγοράς του γεύγει στο μακρυνό μέλλον κλπ κλπ Αν πρόκειται να το νοικιάσουμε για να μείνουμε, παρατηρούμε κάθε σοβαρή και απίθανη ατέλεια, κάνουμε ΤΑ παζάρια στον "καφαλαιοκράτη" ιδιοκτήτη "που τα παίρνει χοντρά" και φυσικά δεν τα βγάζουμε πέρα σε καμμία περίπτωση.
Το ίδιο βλέπω και τώρα. Οι έχοντες είναι κακοί. Όπως ανέφερα δουλεύω σε μεγάλη εταιρεία που και τις οφειλές της πληρώνει και τους υπαλλήλους πληρώνει και επενδύει σε έρευνα και ανάπτυξη. Και παρόλαυτα κάποιοι προτιμούν να κατηγορούν και τελικά να προτιμούνται οι ξένοι προμηθευτές χωρίς πάντα να υπάρχει ουσιαστικό όφελος. Απλά για να μην υπάρξει "οσμή" σκανδάλου. Όσοι φωνάζουν για αντιπατριωτισμό κάποιων επιχειρηματιών, ας ρωτήσουν να μάθουν (πέρα από το επιχείρημα του χαμηλού εργατικού κόστους) πόσο πιο εύκολα συναλλάσεσαι με εφορία, υπουργεία και γενικά τις δημόσιες υπηρεσίες σε Σκόπια, Βουλγαρία, Ρουμανία. Αν βλέπεις την εικόνα σαν υπάλληλος, όλα τα αφεντικά σε κλέβουν. Αν είσαι όμως το αφεντικό είναι αλλιώς (φοβερή η διαφήμιση του ΟΠΑΠ γαι το τζόκερ στο ραδιόφωνο)
Ας μη μιλήσουμε για προώθηση ελληνικών βιομηχανιών από τους πολιτικούς. Απλά οι πρόεδροι των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Γερμανίας, των Αραβικών χωρών είναι "εκτός πραγματικότητας" ενώ εμείς πουλάμε πολιτισμό, ολυμπιακό πνεύμα και "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου"
somebody please kill motherfuckin Bono!
swsta se genikes grammes ayta pou grafeis, an bebaia milas gia epixeirhseis sobares kai sobarous epixeirhmaties..o bgeno gia paradeigma den einai, axyran8rwpos einai einai kai to paizei executive..
Mα να μη διαφωνώ καθόλου βρε παιδί μου??
καλησπέρες.
Γιώργο
πράγματι είμαστε ικανοί να δώσουμε τις δουλειές σε ξένους απλά για να μην έχουμε το πολιτικό κόστος του οτι τη δώσαμε σε επιχειρηματικό "αντίπαλο". Πυροβολούμε τους εαυτούς μας στο πόδι.
Καλώς τον στρούγκα.
Προφανώς ο βγεν διαχειρίζεται ξένα κεφάλαια, αυτά είναι που "κάνουν παιχνίδι". Τα δικά μας έχουν τελειώσει προ καιρού. Τώρα μόνο πουλάμε, δεν έχουμε λεφτά να αγοράσουμε (ΟΤΕ ΟΠΑΠ ΟΑ κλπ).
namaste κέλλυ μου!
Στο σύνολο των σχολίων έχω να πω οτι ούτε οι έχοντες είναι κακοί επειδή έχουν, ούτε οι μη έχοντες είναι καλοί επειδή δεν έχουν. Η αρνητική θέση για τους έχοντες εξηγείται από την Ιρλανδική θέση "εγώ αυτόν μια μέρα θα τον πηδήξω" επειδή απέκτησε πλούτο εις βάρος της οικονομίας των υπολοίπων, μέχρι την διαπίστωση οτι κανένας επιχειρηματίας "δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό". Το θέμα είναι οτι η ελληνική επιχειρηματικότητα αβαντάρεται σκανδαλωδώς από την πολιτεία η οποία δεν θέτει καμιά δικλείδα για μια μερική ανταπόδωση προς το κοινωνικό σύνολο (μισθοί εργαζομένων, συνθήκες εργασίας, τιμές και ποιότητα προϊόντων, προστασία περιβάλοντος, επενεπενδύσεις κερδών, εισφοροδιαφυγή...)
Τρία πραγματάκια:
-Έχεις ποτέ ακούσει Έλληνες επιχειρηματίες να επαίρονται ότι έριξαν κυβέρνηση γιατί δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους;
-Έχεις ποτέ ακούσει για νόμους - φωτογραφίες, που μόνο το όνομα της επιχείρησης που θα οφελούνταν δεν είχαν γραμμένο;
-Έχεις ακούσει ποτέ στο εξωτερικό για αντίστοιχες περιπτώσεις με τα παραπάνω;
Ξέρεις, αυτό είναι που εννοώ όταν λέω ότι γενικεύεις. Κατά τα λοιπά, θα ήταν ηλίθιο εκ μέρους μου να θεωρήσω τα περί "νταβατζήδων" κάτι περισσότερο από "λεονταρισμούς" για το πόπολο - πολτό, που λέει και ο Στρούγκας. Όμως, ας το αποφασίσουμε, η πολιτική και το επιχειρείν, η λεγόμενη "διαπλοκή", βαδίζουν χέρι - χέρι από καταβολής κόσμου. Και, κατά την άποψή μου, όλοι φέρουν την "καταραμένη κηλίδα", που με τίποτα δε φεύγει από τα χέρια τους. (Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι ενοχοποιούνται συλλήβδιν οι επιχειρήσεις και το επιχειρείν. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι οι εργαζόμενοι, π.χ. της Enron θα ήταν πολύ ανεκτικοί σε τέτοιες απόψεις...).
@αθλιοι
Σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας το μόνο «κοινό καλό» που αφορά τον επιχειρηματία είναι η όποια «κοινωνική ευθύνη» που είναι υποχρεωμένος να επιδεικνύει ανάλογα με την πίεση της κοινής γνώμης (δηλαδή των συνειδητοποιημένων καταναλωτών). Μέχρι εκεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι δουλειά του κράτους.
Φοβάμαι οτι η συνεχιζόμενη (όπως αποδεικνύεται από τα σχόλια) σύγχυση του ποιος-κάνει-τι, το αφοριστικό «όλοι οι επιχειρηματίες είναι κλέφτες και φοροφυγάδες» μας απαγορεύσει να βρούμε την αλήθεια, όσο κι αν ο άλλος πόλος μας «τραβάει» να δούμε και την άλλη άποψη.
Khlysty
Στις περιπτώσεις αυτές που αναφέρεις ενοχοποιούνται οι πολιτικοί περισσότερο από τους επιχειρηματίες. Σαφώς και υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις αν και δεν πιστεύω οτι οι Ιρλανδοί λένε «αυτόν θα τον πηδήξω επειδή έριξε την κυβέρνηση».
Δεν προσπαθώ να απενοχοποιήσω τους επιχειρηματίες, ευτυχώς καιρό τώρα ξέρεις που στέκομαι πολιτικά. Απλά με ενοχλεί αυτή η μαλακία που αναμασάμε συνεχώς τόσο εύκολα ότι μόνιμα φταινε για όλα οι κακοί επιχειρηματίες, οι αμερικάνοι, ο ξένος δάκτυλος, οι «άλλοι». Αυτό είναι που θρέφει τον δήθεν «αριστερόστροφο» λαϊκισμό, τη νοοτροπία του «αφού δεν μπορώ να βγάλω εγώ λεφτά, δε θα βγάλεις ούτε εσύ», το να «ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα».
Δεν περιγράφω αλλο...
@ανέστη
Συμφωνώ με το γενικό πλαίσιο, απλώς δεν δίνω άφεση σε κανένα. Και, τώρα, μίλησέ μου για τον Broadrick: τι άκουσες; Σου άρεσε; Έχω κι άλλες παράνοιες να προτείνω...
Ακόμα δεν έχω αποφασίσει, υπάρχουν στιγμές που μου άρεσαν υπάρχουν κάποιες που με έκαναν και βαρέθηκα. Αλλά εχω να σου πώ ένα άλλο όνομα να ψάξεις: "James McMurtry". Φυσικά άλλο μουσικό ιδίωμα, απο τα μουσικά σκοτεινά μονοπάτια στο "παραγωγικό" τραγούδι αλλά με στίχο στιβαρό και ώριμο. Κι ένα ροκεντρόλ απίστευτο.
"..ποτέ δεν είχαν αποικίες.." Τι λες Ανεστη, παιδι μου! Ξεχνας το Μεγαλεξαντρο;
Οσο για τους επιχειρηματιες, τους στελνουμε στα Σκοπια να ενισχυσουμε το "γειτονικον κρατιδιον", εμεις εδω καλοπερναμε, ας ριξουμε το ψαχνο εκτος τοπου (και χρονου), μας αρκουν τα κοκκαλα -και τα μαχαιρια!
-->> για τη Χοχτιφ, ολα σωστα:) Ξενες εταιρειες, ξερεις, εχουν κατι προσφορες για Σ/Κ μουρλια! Με 0,04 ευρω αλε ρετουρ επισκεψεις σε ευρωπαικες πολεις. ΜΑΛΙΣΤΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ. 2 ευρωλεπτα (ΔΥΟ, ολογραφως) να πας και 2 να επιστρεψεις. Αλλα... αυτα τα κανουν οι κουτοφραγκοι... Εμεις εδω, ειμαστε αρχοντες λεμε...
[μανα γιατι με γενννησες εδω περα; ε;]
Λες νάμαι Ιράνδή και να μην το ξέρω? :)pp κι όμως όποτε περνώ έξω από κάτι τέτοια σπίτια αυτό σκέφτομαι : μία μέρα... αυτόν τον κερατά θα τον πηδήξω*!»"
ειδικά στους Πεταλιούς!
Mπας και ξέρεις σε ποιόν το άφησε κληρονομιά Εμπειρίκος?
*χμμ δεν είναι κακή ιδέα!
Δημοσίευση σχολίου