Λέγε ρε... έχεις πάει Ελλάδα;

«Έχεις πάει Ελλάδα;» ρωτάει το πρόσφατο σλόγκαν του Υπουργείου Τουρισμού…
Προσπαθούν (με αυτά που ξέρουν οι άνθρωποι) να τονώσουν την τουριστική κίνηση στο εσωτερικό, να καταλήξει κάποιο εισόδημα στην τοπική τουριστική βιομηχανία αντί να κάνει φτερά σε άλλη γη και άλλα μέρη. Από κοντά και ο εβδομαδιαίος σχολιασμός του Θαλή Κουτούπη στο Μarketing Week που γράφει: «Αλήθεια έχεις πάει Ελλάδα;, εσένα ρωτάω νεοέλληνα του φραπέ. Εσένα που κομπορρημονείς στις παρέες σου για το σκι που έκανες στις Άλπεις, για τα πούρα που κάπνισες στην Κούβα και τα ψώνια που έκανες στο Παρίσι. …σε κάθε γωνιά της χώρας μας υπάρχουν σπάνιες ομορφιές. Δεν είναι όμως καθόλου «γκλαμουράτο» να πεις «Είχα πάει στη λίμνη Πλαστήρα, στο Νυμφαίο ή στη Φολέγανδρο»…
Να ξεκαθαρίσω ότι κάποτε μου άρεσε να πηγαίνω Ελλάδα. Μετά διαπίστωσα ότι είναι γεμάτη Έλληνες (νέο-έλληνες, ελλην-αράδες και όλες οι άλλες υποκατηγορίες). Κι αυτό μου μείωσε την επιθυμία να πηγαίνω Ελλάδα. Γιατί πώς να ευχαριστηθείς τις σπάνιες ομορφιές που ομολογουμένως υπάρχουν, όταν παρεμβαίνει η καταστροφική μανία του έλληνα που είτε με τα σκουπίδια σε κάθε (αλλά σε ΚΑΘΕ) ρεματιά, είτε με την αυθαιρεσία και το «πάρτα όλα» σε κάθε ελκυστική γωνιά, υπενθυμίζει την σχιζοφρενική και εγωκεντρική μας ιδιοσυγκρασία. Ακόμα και όταν επέμεινα να «πηγαίνω Ελλάδα» διαπίστωνα είτε ότι τα αξιοπρεπή καταλύματα ήταν πανάκριβα (και πάντως πολύ ακριβότερα από αντίστοιχα του
εξωτερικού), είτε τα αξιοπρεπή και οικονομικά ήταν ελάχιστα και πάντα γεμάτα, είτε έπρεπε να βολευτώ οικογενειακώς σε απαράδεκτα καταλύματα που είχαν βάλει την τελευταία βίδα τη δεκαετία του εβδομήντα.
Με το «μπουμ» του χρηματιστηρίου, δημιουργήθηκαν τα πρόσφατα ξενοδοχεία τύπου «Αρχοντικό Μαλιάγκουρα», και «Κατουρόβρυση Country Club» τα παρκινγκ των οποίων είναι μονίμως γεμάτα από τετρακίνητα θηρία που παράγουν το καυσαέριο ενός εργοστασίου ΔΕΗ με λιγνίτη, σε κάθε γκαζιά τους και Paul & Sharkφορούντες κυρίους που δεν χρειάζεται να μεταβούν στην Κούβα για να απολαύσουν τον γαλαζωπό καπνό του πούρου τους. Έτσι μπορούν και επιδεικνύουν ακόμα μεγαλύτερο νεοπλουτισμό από αυτόν που θα επιδείκνυαν εις Παρισίους ή προς Σαμονί μεριά. Αυτή η συνομοταξία γεμίζει ξενοδοχεία, ταβέρνες (κυρίως αυτές που είναι και το μόνο στέκι , η «φύση» είναι απλά πρόσχημα) και κάθε μεριά που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα «κανονικό» περιηγητή που έχει τη δυνατότητα να βγει από το «κλεινόν» άστυ την ίδια περίοδο με όλους τους υπόλοιπους.
Έχει διαμορφωθεί λοιπόν μια πραγματικότητα ερήμην του ΕΟΤ που κάνει το προφανές. Προσπαθεί να δείξει έργο μέσω διαφημιστικού μπάτζετ αντί να κάνει μια οργανωμένη προσπάθεια -αυτή που δεν έγινε τόσα χρόνια τώρα- σε επίπεδο τιμών, προδιαγραφών, υποδομών (ακόμα περιμένουν μαρίνες στα νησιά), επιμόρφωσης, ανάδειξης. Καλά είναι να δίνεις κρατική διαφήμιση και να «τακιμιάζεις» με πολιτικώς χρήσιμα ΜΜΕ αλλά ακόμα καλύτερο είναι να κατέχεις τη βασική αρχή του marketing που λέει ότι πρώτα διαμορφώνεις το προϊόν και μετά το διαφημίζεις.
Σε αντιδιαστολή λοιπόν εγώ ρωτάω: «έχεις πάει στο εξωτερικό;» έχεις πάει σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να δεις πως σέβονται το περιβάλλον τους, να δεις τι σημαίνει ποιότητα ζωής; Μπας και συνειδητοποιήσεις που ζεις και τι δεν κάνεις για σένα τον ίδιο;