28/2/07
21/2/07
Λέγε ρε... έχεις πάει Ελλάδα;
«Έχεις πάει Ελλάδα;» ρωτάει το πρόσφατο σλόγκαν του Υπουργείου Τουρισμού…
Προσπαθούν (με αυτά που ξέρουν οι άνθρωποι) να τονώσουν την τουριστική κίνηση στο εσωτερικό, να καταλήξει κάποιο εισόδημα στην τοπική τουριστική βιομηχανία αντί να κάνει φτερά σε άλλη γη και άλλα μέρη. Από κοντά και ο εβδομαδιαίος σχολιασμός του Θαλή Κουτούπη στο Μarketing Week που γράφει: «Αλήθεια έχεις πάει Ελλάδα;, εσένα ρωτάω νεοέλληνα του φραπέ. Εσένα που κομπορρημονείς στις παρέες σου για το σκι που έκανες στις Άλπεις, για τα πούρα που κάπνισες στην Κούβα και τα ψώνια που έκανες στο Παρίσι. …σε κάθε γωνιά της χώρας μας υπάρχουν σπάνιες ομορφιές. Δεν είναι όμως καθόλου «γκλαμουράτο» να πεις «Είχα πάει στη λίμνη Πλαστήρα, στο Νυμφαίο ή στη Φολέγανδρο»…
Να ξεκαθαρίσω ότι κάποτε μου άρεσε να πηγαίνω Ελλάδα. Μετά διαπίστωσα ότι είναι γεμάτη Έλληνες (νέο-έλληνες, ελλην-αράδες και όλες οι άλλες υποκατηγορίες). Κι αυτό μου μείωσε την επιθυμία να πηγαίνω Ελλάδα.
Γιατί πώς να ευχαριστηθείς τις σπάνιες ομορφιές που ομολογουμένως υπάρχουν, όταν παρεμβαίνει η καταστροφική μανία του έλληνα που είτε με τα σκουπίδια σε κάθε (αλλά σε ΚΑΘΕ) ρεματιά, είτε με την αυθαιρεσία και το «πάρτα όλα» σε κάθε ελκυστική γωνιά, υπενθυμίζει την σχιζοφρενική και εγωκεντρική μας ιδιοσυγκρασία. Ακόμα και όταν επέμεινα να «πηγαίνω Ελλάδα» διαπίστωνα είτε ότι τα αξιοπρεπή καταλύματα ήταν πανάκριβα (και πάντως πολύ ακριβότερα από αντίστοιχα του
εξωτερικού), είτε τα αξιοπρεπή και οικονομικά ήταν ελάχιστα και πάντα γεμάτα, είτε έπρεπε να βολευτώ οικογενειακώς σε απαράδεκτα καταλύματα που είχαν βάλει την τελευταία βίδα τη δεκαετία του εβδομήντα.
Με το «μπουμ» του χρηματιστηρίου, δημιουργήθηκαν τα πρόσφατα ξενοδοχεία τύπου «Αρχοντικό Μαλιάγκουρα», και «Κατουρόβρυση Country Club» τα παρκινγκ των οποίων είναι μονίμως γεμάτα από τετρακίνητα θηρία που παράγουν το καυσαέριο ενός εργοστασίου ΔΕΗ με λιγνίτη, σε κάθε γκαζιά τους και Paul & Sharkφορούντες κυρίους που δεν χρειάζεται να μεταβούν στην Κούβα για να απολαύσουν τον γαλαζωπό καπνό του πούρου τους. Έτσι μπορούν και επιδεικνύουν ακόμα μεγαλύτερο νεοπλουτισμό από αυτόν που θα επιδείκνυαν εις Παρισίους ή προς Σαμονί μεριά. Αυτή η συνομοταξία γεμίζει ξενοδοχεία, ταβέρνες (κυρίως αυτές που είναι και το μόνο στέκι , η «φύση» είναι απλά πρόσχημα) και κάθε μεριά που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα «κανονικό» περιηγητή που έχει τη δυνατότητα να βγει από το «κλεινόν» άστυ την ίδια περίοδο με όλους τους υπόλοιπους.
Έχει διαμορφωθεί λοιπόν μια πραγματικότητα ερήμην του ΕΟΤ που κάνει το προφανές. Προσπαθεί να δείξει έργο μέσω διαφημιστικού μπάτζετ αντί να κάνει μια οργανωμένη προσπάθεια -αυτή που δεν έγινε τόσα χρόνια τώρα- σε επίπεδο τιμών, προδιαγραφών, υποδομών (ακόμα περιμένουν μαρίνες στα νησιά), επιμόρφωσης, ανάδειξης. Καλά είναι να δίνεις κρατική διαφήμιση και να «τακιμιάζεις» με πολιτικώς χρήσιμα ΜΜΕ αλλά ακόμα καλύτερο είναι να κατέχεις τη βασική αρχή του marketing που λέει ότι πρώτα διαμορφώνεις το προϊόν και μετά το διαφημίζεις.
Σε αντιδιαστολή λοιπόν εγώ ρωτάω: «έχεις πάει στο εξωτερικό;» έχεις πάει σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να δεις πως σέβονται το περιβάλλον τους, να δεις τι σημαίνει ποιότητα ζωής; Μπας και συνειδητοποιήσεις που ζεις και τι δεν κάνεις για σένα τον ίδιο;
Προσπαθούν (με αυτά που ξέρουν οι άνθρωποι) να τονώσουν την τουριστική κίνηση στο εσωτερικό, να καταλήξει κάποιο εισόδημα στην τοπική τουριστική βιομηχανία αντί να κάνει φτερά σε άλλη γη και άλλα μέρη. Από κοντά και ο εβδομαδιαίος σχολιασμός του Θαλή Κουτούπη στο Μarketing Week που γράφει: «Αλήθεια έχεις πάει Ελλάδα;, εσένα ρωτάω νεοέλληνα του φραπέ. Εσένα που κομπορρημονείς στις παρέες σου για το σκι που έκανες στις Άλπεις, για τα πούρα που κάπνισες στην Κούβα και τα ψώνια που έκανες στο Παρίσι. …σε κάθε γωνιά της χώρας μας υπάρχουν σπάνιες ομορφιές. Δεν είναι όμως καθόλου «γκλαμουράτο» να πεις «Είχα πάει στη λίμνη Πλαστήρα, στο Νυμφαίο ή στη Φολέγανδρο»…
Να ξεκαθαρίσω ότι κάποτε μου άρεσε να πηγαίνω Ελλάδα. Μετά διαπίστωσα ότι είναι γεμάτη Έλληνες (νέο-έλληνες, ελλην-αράδες και όλες οι άλλες υποκατηγορίες). Κι αυτό μου μείωσε την επιθυμία να πηγαίνω Ελλάδα.
Γιατί πώς να ευχαριστηθείς τις σπάνιες ομορφιές που ομολογουμένως υπάρχουν, όταν παρεμβαίνει η καταστροφική μανία του έλληνα που είτε με τα σκουπίδια σε κάθε (αλλά σε ΚΑΘΕ) ρεματιά, είτε με την αυθαιρεσία και το «πάρτα όλα» σε κάθε ελκυστική γωνιά, υπενθυμίζει την σχιζοφρενική και εγωκεντρική μας ιδιοσυγκρασία. Ακόμα και όταν επέμεινα να «πηγαίνω Ελλάδα» διαπίστωνα είτε ότι τα αξιοπρεπή καταλύματα ήταν πανάκριβα (και πάντως πολύ ακριβότερα από αντίστοιχα τουεξωτερικού), είτε τα αξιοπρεπή και οικονομικά ήταν ελάχιστα και πάντα γεμάτα, είτε έπρεπε να βολευτώ οικογενειακώς σε απαράδεκτα καταλύματα που είχαν βάλει την τελευταία βίδα τη δεκαετία του εβδομήντα.
Με το «μπουμ» του χρηματιστηρίου, δημιουργήθηκαν τα πρόσφατα ξενοδοχεία τύπου «Αρχοντικό Μαλιάγκουρα», και «Κατουρόβρυση Country Club» τα παρκινγκ των οποίων είναι μονίμως γεμάτα από τετρακίνητα θηρία που παράγουν το καυσαέριο ενός εργοστασίου ΔΕΗ με λιγνίτη, σε κάθε γκαζιά τους και Paul & Sharkφορούντες κυρίους που δεν χρειάζεται να μεταβούν στην Κούβα για να απολαύσουν τον γαλαζωπό καπνό του πούρου τους. Έτσι μπορούν και επιδεικνύουν ακόμα μεγαλύτερο νεοπλουτισμό από αυτόν που θα επιδείκνυαν εις Παρισίους ή προς Σαμονί μεριά. Αυτή η συνομοταξία γεμίζει ξενοδοχεία, ταβέρνες (κυρίως αυτές που είναι και το μόνο στέκι , η «φύση» είναι απλά πρόσχημα) και κάθε μεριά που θα μπορούσε να φιλοξενήσει ένα «κανονικό» περιηγητή που έχει τη δυνατότητα να βγει από το «κλεινόν» άστυ την ίδια περίοδο με όλους τους υπόλοιπους.
Έχει διαμορφωθεί λοιπόν μια πραγματικότητα ερήμην του ΕΟΤ που κάνει το προφανές. Προσπαθεί να δείξει έργο μέσω διαφημιστικού μπάτζετ αντί να κάνει μια οργανωμένη προσπάθεια -αυτή που δεν έγινε τόσα χρόνια τώρα- σε επίπεδο τιμών, προδιαγραφών, υποδομών (ακόμα περιμένουν μαρίνες στα νησιά), επιμόρφωσης, ανάδειξης. Καλά είναι να δίνεις κρατική διαφήμιση και να «τακιμιάζεις» με πολιτικώς χρήσιμα ΜΜΕ αλλά ακόμα καλύτερο είναι να κατέχεις τη βασική αρχή του marketing που λέει ότι πρώτα διαμορφώνεις το προϊόν και μετά το διαφημίζεις.
Σε αντιδιαστολή λοιπόν εγώ ρωτάω: «έχεις πάει στο εξωτερικό;» έχεις πάει σε άλλες χώρες της Ευρώπης για να δεις πως σέβονται το περιβάλλον τους, να δεις τι σημαίνει ποιότητα ζωής; Μπας και συνειδητοποιήσεις που ζεις και τι δεν κάνεις για σένα τον ίδιο;
7/2/07
Microsoft Zune - ακόμα περισσότερα πεταμένα λεφτά!
Ήρθε στα χέρια μου το νέο Zune. Τι θα πει “ποιο Zune”; To νέο mp3όφωνο της Microsoft που υποτίθεται ότι θα αποτελέσει τον σοβαρότερο αντίπαλο του iPod.
Τζίφος κύριοι! Παρά τη θεαματική μεγάλη οθόνη και το καλοδουλεμένo ντιζάιν, θεωρώ ότι πέταξα τα λεφτά μου.
Ούτε η μικρή διάρκεια της μπαταρίας μου φταίει, ούτε το ότι το στρογγυλό πλήκτρο είναι στρογγυλό καθαρά για αισθητικούς λόγους (λειτουργεί ακριβώς όπως θα λειτουργούσαν τέσσερα κατευθηντικά πλήκτρα).
Με πειράζει το ότι δεν λειτουργεί με τον Media Player και το πολυδιαφημισμένο “Plays For Sure” που η ίδια η Microsoft προμοτάρει με άλλους τρίτους κατασκευαστές. Κι αυτό για να κάνει το δικό της μαγαζάκι για να πουλάει μουσική όπως ακριβώς κάνει η Apple με το iPod.
Τελικά αποδεικνύεται ότι τα καλοσχεδιασμένα και καλοπρομοταρισμένα lifestyle προϊόντα στοιχίζουν αρκετά στην παραγωγή τους οπότε μοιραία πουλιούνται σαν «κράχτες» για να βγουν τα κέρδη από τις παράλληλες δραστηριότητες. Όπως κάνουν και οι κατασκευαστές κάθε παιχνιδοκονσόλας.
Α! Ξέχασα… Επίσης το Zune δεν λειτουργεί σαν σκληρός εξωτερικός δίσκος. Το λειτουργικό δεν το βλέπει. Μαλακιούλες χωρίς λόγο αλλά αρκετά σοβαρές για να τους γυρίσετε την πλάτη και να πάτε για ένα καλό φτηνό μηχανάκι που να συγχρονίζει με τον explorer.
Τζίφος κύριοι! Παρά τη θεαματική μεγάλη οθόνη και το καλοδουλεμένo ντιζάιν, θεωρώ ότι πέταξα τα λεφτά μου.
Ούτε η μικρή διάρκεια της μπαταρίας μου φταίει, ούτε το ότι το στρογγυλό πλήκτρο είναι στρογγυλό καθαρά για αισθητικούς λόγους (λειτουργεί ακριβώς όπως θα λειτουργούσαν τέσσερα κατευθηντικά πλήκτρα).
Με πειράζει το ότι δεν λειτουργεί με τον Media Player και το πολυδιαφημισμένο “Plays For Sure” που η ίδια η Microsoft προμοτάρει με άλλους τρίτους κατασκευαστές. Κι αυτό για να κάνει το δικό της μαγαζάκι για να πουλάει μουσική όπως ακριβώς κάνει η Apple με το iPod.
Τελικά αποδεικνύεται ότι τα καλοσχεδιασμένα και καλοπρομοταρισμένα lifestyle προϊόντα στοιχίζουν αρκετά στην παραγωγή τους οπότε μοιραία πουλιούνται σαν «κράχτες» για να βγουν τα κέρδη από τις παράλληλες δραστηριότητες. Όπως κάνουν και οι κατασκευαστές κάθε παιχνιδοκονσόλας.
Α! Ξέχασα… Επίσης το Zune δεν λειτουργεί σαν σκληρός εξωτερικός δίσκος. Το λειτουργικό δεν το βλέπει. Μαλακιούλες χωρίς λόγο αλλά αρκετά σοβαρές για να τους γυρίσετε την πλάτη και να πάτε για ένα καλό φτηνό μηχανάκι που να συγχρονίζει με τον explorer.
6/2/07
iPpod ήθελες; Φάε μία Rainbow Computers!
Σύμφωνα με τις περισσότερες συγκριτικές δοκιμές τα iPods είναι ανάμεσα στις κορυφαίες επιλογές εδώ και καιρό. Μέσα σε τρία χρόνια βρέθηκα να έχω τρία από αυτά. Τα παλιότερο mini, το νεότερο Νano και ένα καινούριο Video των 60GB. Το πρώτο από αυτά αποφάσισα να το χαρίσω, αλλά πριν το κάνω ήθελα να ανανεώσω την κουρασμένη του μπαταρία που φυσικά μετά από καιρό δεν απέδιδε τον αναμενόμενο χρόνο λειτουργίας. Τι πιο φυσικό να απευθυνθώ στη Rainbow που είναι αποκλειστικός διανομέας (όπως αυτοπροσδιορίζεται) της Apple και άρα και των δημοφιλέστατων iPods.
Κατ αρχήν η εταιρία δεν περιλαμβάνεται σε κανένα σημείο του επίσημου site της Apple. Ούτε αντιπρόσωπος, ούτε διανομέας, ούτε καν η λέξη “Greece” δεν υπάρχει εκεί. Άλλη μια μεγάλη εταιρία που σνομπάρει τις μικρότερες αγορές. Πληκτρολογώντας όμως την ονομασία του τοπικού διανομέα στο url, εμφανίζεται ιστοσελίδα σχεδόν όμοια με αυτή της επίσημης Apple.
Επέλεξα να τηλεφωνήσω και να στείλω και ένα email για να ρωτήσω που πρέπει να απευθυνθώ για να αλλάξω μια «κουρασμένη» μπαταρία σε ένα iPod διετίας. Αν ήξερα τι με περίμενε, πιστέψτε με δεν θα το επιχειρούσα ποτέ.
Οι γραμμές της «εξυπηρέτησης πελατών» ήταν διαρκώς κατειλημμένες, η τηλεφωνήτρια επιμένει ότι μόνο με την «εξυπηρέτηση πελατών» πρέπει να μιλήσω, αλλά αυτή η «εξυπηρέτηση» είναι πολύ απασχολημένη για να εξυπηρετήσει. Με προτρέπει να τηλεφωνήσω αργότερα που οι γραμμές είναι… πάλι κατειλημμένες και επειδή δεν μπορεί να κρατά τη γραμμή ανοιχτή (πρέπει να απαντήσει και σε άλλες γραμμές για να τους υποδείξει να τηλεφωνήσουν αργότερα), μου προτείνει να ξανατηλεφωνήσω αργότερα. Αδύνατη η επικοινωνία. Αφήνω τον αριθμό μου και επικοινωνούν πράγματι μαζί μου μετά από δύο ημέρες. Εξηγώ τι θέλω να κάνω, μου ζητούν το serial number και… «θα με ξαναπάρουν τηλέφωνο», γιατί ούτε κόστος για την αλλαγή μπαταρίας μπορούν να μου δώσουν, ούτε που πρέπει να πάω μπορούν να μου πουν. Φυσικά κανείς δεν επικοινωνεί μαζί μου, οπότε ξαναπροσπαθώ τη "σισύφια" προσπάθεια της προσέγγισης του τμήματος «εξυπηρέτησης πελατών» (ποιού;;;).
Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, μιλάω τελικά με το περίφημο τμήμα μόνο αφού ζητάω πλέον από την τηλεφωνήτρια επιτακτικά και σχετικά αγενώς πλέον, κάποιον από τη διοίκηση, το marketing, τις δημόσιες σχέσεις («δεν έχουμε δημόσιες σχέσεις κύριε…», «το ξέρω, φαίνεται!»).
Αντιμετωπίζομαι με ψυχρότητα. Προφανώς είμαι αδικαιολόγητος να έχω χάσει την υπομονή μου, μαλακώνω όμως γιατί είμαι κοντά στην πολυπόθητη απάντηση. Αμ δε… Η απάντηση είναι ότι με συμφέρει περισσότερο να αγοράσω νέα συσκευή!
Μα πως είναι δυνατόν; Επικαλούμαι στη συνομιλήτριά μου την επίσημη Apple, που για τους προνομιούχους από χώρες που καλύπτει το service της, μπορεί να στείλει νέα μπαταρία με περίπου $60! Άντε να χρεωθώ και κάτι παραπάνω για την αγένειά μου να αναμένω παρόμοια αντιμετώπιση στην Ελλάδα και να είναι το κόστος 80€ (αφήστε την ισοτιμία δολαρίου-Ευρώ), άντε και 10€ εργατικά, βάλε και ΦΠΑ, μέχρι τα 200€ περίπου που στοιχίζει ένα παρόμοιο Nano, υπάρχει διαφορά πάνω από 100€.
Επιμένω λοιπόν να μου δώσουν κόστος για την εργασία αντικατάστασης μπαταρίας γιατί έχω αρχίσει να παίρνω ένα ωραίο ομοιόμορφο μελιτζανί χρώμα, προοίμιο εγκεφαλικού. Τι απάντηση πήρα; Ελάτε μαντέψτε… Ακριβώς!
-Θα επικοινωνήσουμε μαζί σας αργότερα, δεν το έχω πρόχειρο!
-Μα αφού δεν το έχετε πρόχειρο, πως ξέρετε ότι με συμφέρει περισσότερο να αγοράσω καινούριο;
-…
Η τραγωδία έχει γίνει πλέον κωμωδία και αρχίζω να το γλεντάω. Μου κόβουν όμως το γλέντι σχετικά νωρίς γιατί φαίνεται διαισθάνθηκαν το επερχόμενο εγκεφαλικό, με λυπήθηκαν και μου τηλεφώνησαν μετά από λίγο:
-Η αντικατάσταση μπαταρίας στοιχίζει 79,73 (τόση ακρίβεια!) + 8€ εργατικά + ΦΠΑ (καλά τα υπολόγισα από πριν), αλλά αν υπάρχουν κι άλλα προβλήματα, όπως δίσκος, display κλπ, τότε το κόστος θα είναι 190€.
-Μα δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα…
-Ναι αλλά αν υπάρχουν, θα πληρώσετε 190.
Μετά από πάνω από μια εβδομάδα και με τα Lexotanil στο χέρι, επιτέλους είδα το φώς… Κατάλαβα γιατί με συμφέρει να αγοράσω νέα συσκευή.
Αλλά δεν θα είναι iPod…
Κατ αρχήν η εταιρία δεν περιλαμβάνεται σε κανένα σημείο του επίσημου site της Apple. Ούτε αντιπρόσωπος, ούτε διανομέας, ούτε καν η λέξη “Greece” δεν υπάρχει εκεί. Άλλη μια μεγάλη εταιρία που σνομπάρει τις μικρότερες αγορές. Πληκτρολογώντας όμως την ονομασία του τοπικού διανομέα στο url, εμφανίζεται ιστοσελίδα σχεδόν όμοια με αυτή της επίσημης Apple.
Επέλεξα να τηλεφωνήσω και να στείλω και ένα email για να ρωτήσω που πρέπει να απευθυνθώ για να αλλάξω μια «κουρασμένη» μπαταρία σε ένα iPod διετίας. Αν ήξερα τι με περίμενε, πιστέψτε με δεν θα το επιχειρούσα ποτέ.
Οι γραμμές της «εξυπηρέτησης πελατών» ήταν διαρκώς κατειλημμένες, η τηλεφωνήτρια επιμένει ότι μόνο με την «εξυπηρέτηση πελατών» πρέπει να μιλήσω, αλλά αυτή η «εξυπηρέτηση» είναι πολύ απασχολημένη για να εξυπηρετήσει. Με προτρέπει να τηλεφωνήσω αργότερα που οι γραμμές είναι… πάλι κατειλημμένες και επειδή δεν μπορεί να κρατά τη γραμμή ανοιχτή (πρέπει να απαντήσει και σε άλλες γραμμές για να τους υποδείξει να τηλεφωνήσουν αργότερα), μου προτείνει να ξανατηλεφωνήσω αργότερα. Αδύνατη η επικοινωνία. Αφήνω τον αριθμό μου και επικοινωνούν πράγματι μαζί μου μετά από δύο ημέρες. Εξηγώ τι θέλω να κάνω, μου ζητούν το serial number και… «θα με ξαναπάρουν τηλέφωνο», γιατί ούτε κόστος για την αλλαγή μπαταρίας μπορούν να μου δώσουν, ούτε που πρέπει να πάω μπορούν να μου πουν. Φυσικά κανείς δεν επικοινωνεί μαζί μου, οπότε ξαναπροσπαθώ τη "σισύφια" προσπάθεια της προσέγγισης του τμήματος «εξυπηρέτησης πελατών» (ποιού;;;).
Μετά από πολλά τηλεφωνήματα και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, μιλάω τελικά με το περίφημο τμήμα μόνο αφού ζητάω πλέον από την τηλεφωνήτρια επιτακτικά και σχετικά αγενώς πλέον, κάποιον από τη διοίκηση, το marketing, τις δημόσιες σχέσεις («δεν έχουμε δημόσιες σχέσεις κύριε…», «το ξέρω, φαίνεται!»).
Αντιμετωπίζομαι με ψυχρότητα. Προφανώς είμαι αδικαιολόγητος να έχω χάσει την υπομονή μου, μαλακώνω όμως γιατί είμαι κοντά στην πολυπόθητη απάντηση. Αμ δε… Η απάντηση είναι ότι με συμφέρει περισσότερο να αγοράσω νέα συσκευή!
Μα πως είναι δυνατόν; Επικαλούμαι στη συνομιλήτριά μου την επίσημη Apple, που για τους προνομιούχους από χώρες που καλύπτει το service της, μπορεί να στείλει νέα μπαταρία με περίπου $60! Άντε να χρεωθώ και κάτι παραπάνω για την αγένειά μου να αναμένω παρόμοια αντιμετώπιση στην Ελλάδα και να είναι το κόστος 80€ (αφήστε την ισοτιμία δολαρίου-Ευρώ), άντε και 10€ εργατικά, βάλε και ΦΠΑ, μέχρι τα 200€ περίπου που στοιχίζει ένα παρόμοιο Nano, υπάρχει διαφορά πάνω από 100€.
Επιμένω λοιπόν να μου δώσουν κόστος για την εργασία αντικατάστασης μπαταρίας γιατί έχω αρχίσει να παίρνω ένα ωραίο ομοιόμορφο μελιτζανί χρώμα, προοίμιο εγκεφαλικού. Τι απάντηση πήρα; Ελάτε μαντέψτε… Ακριβώς!
-Θα επικοινωνήσουμε μαζί σας αργότερα, δεν το έχω πρόχειρο!
-Μα αφού δεν το έχετε πρόχειρο, πως ξέρετε ότι με συμφέρει περισσότερο να αγοράσω καινούριο;
-…
Η τραγωδία έχει γίνει πλέον κωμωδία και αρχίζω να το γλεντάω. Μου κόβουν όμως το γλέντι σχετικά νωρίς γιατί φαίνεται διαισθάνθηκαν το επερχόμενο εγκεφαλικό, με λυπήθηκαν και μου τηλεφώνησαν μετά από λίγο:
-Η αντικατάσταση μπαταρίας στοιχίζει 79,73 (τόση ακρίβεια!) + 8€ εργατικά + ΦΠΑ (καλά τα υπολόγισα από πριν), αλλά αν υπάρχουν κι άλλα προβλήματα, όπως δίσκος, display κλπ, τότε το κόστος θα είναι 190€.
-Μα δεν υπάρχουν άλλα προβλήματα…
-Ναι αλλά αν υπάρχουν, θα πληρώσετε 190.
Μετά από πάνω από μια εβδομάδα και με τα Lexotanil στο χέρι, επιτέλους είδα το φώς… Κατάλαβα γιατί με συμφέρει να αγοράσω νέα συσκευή.
Αλλά δεν θα είναι iPod…
5/2/07
Τα λαμόγια με τα ΜΜΕ πότε θα περάσουν κρίση;
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί περνάει κρίση το λιανεμπόριο, κάποια μαγαζιά, γενικώς οι επιχειρήσεις αλλά δεν περνάει ποτέ κρίση ο «Τύπος»! Τα «Μέσα». Εφημερίδες που πουλάνε μερικές χιλιάδες φύλλα και με απλή αριθμητική δεν βγαίνουν ούτε να πληρώσουν το χαρτί που ξοδεύουν, πως γίνεται να πληρώνουν δημοσιογράφους και ασφαλιστικά ταμεία; Πως γίνεται να είναι βιώσιμες εφημερίδες που μια φορά το χρόνο δημοσιεύουν ένα τόμο ισολογισμών; Και μάλιστα μόνο από επιχειρήσεις που «πρόσεξαν» με τα δημοσιεύματά τους την παρελθούσα χρονιά;
Κακά τα ψέματα, οι περισσότερες εφημερίδες με μικρή κυκλοφορία, χρησιμοποιούνται για να κάνουν εξυπηρετήσεις, για να κάνουν κολλητιλίκια οι εκδότες τους, να πουλήσουν δημοσιεύματα. Βλέπετε, για κάποιους (δεν ξέρω ποιους) σημασία πλέον δεν έχει η κυκλοφορία και πόσος κόσμος μπορεί να διαβάσει ένα δημοσίευμα, όσο το να κυκλοφορήσει τα δημοσίευμα αυτό σαν «αποδελτίωση» στα σωστά γραφεία όσων αποφασίζουν.
Εφημερίδες που βγαίνουν για πολιτικά παιχνίδια, για να υποστηρίξουν πολιτικές και επιχειρηματικές επιλογές. Χρήμα υπάρχει! Τα πολιτικά σχήματα διαθέτουν μαύρο χρήμα από τις συναλλαγές τους με το όποιο σύστημα τις υπηρετεί. «Δημοσιογράφοι» επίσης υπάρχουν διαθέσιμοι που αν δεν πληρώνονται από την εφημερίδα και το σταθμό, κάνουν μια αρπαχτή για να γράψουν ένα ευνοϊκό «κομμάτι» και καθαρίζουν για μερικούς μήνες. Άντε λοιπόν παιδιά να περάσει ο ρημάδης ο «τύπος» την κρίση του να κλείσουν οι χωρίς λόγο ύπαρξης εφημερίδες που βγαίνουν απλά και μόνο για να αρμεχτούν κάποια φράγκα, «να γίνει παιχνίδι».
Και να σταματήσουμε κι εμείς να κυκλοφορούμε σα μαλάκες από γραφείο σε γραφείο και να λέμε «ρε συ… διάβασες τι λέει εδώ;» Τι να λέει ρε μεγάλε; Το ποσό τους φακελακίου λέει με λέξεις αντί για νούμερα.
Καλά που μπήκε φυλακή ο Μιχαλόπουλος και "καθάρισε το τοπίο" ε;
Κακά τα ψέματα, οι περισσότερες εφημερίδες με μικρή κυκλοφορία, χρησιμοποιούνται για να κάνουν εξυπηρετήσεις, για να κάνουν κολλητιλίκια οι εκδότες τους, να πουλήσουν δημοσιεύματα. Βλέπετε, για κάποιους (δεν ξέρω ποιους) σημασία πλέον δεν έχει η κυκλοφορία και πόσος κόσμος μπορεί να διαβάσει ένα δημοσίευμα, όσο το να κυκλοφορήσει τα δημοσίευμα αυτό σαν «αποδελτίωση» στα σωστά γραφεία όσων αποφασίζουν.
Εφημερίδες που βγαίνουν για πολιτικά παιχνίδια, για να υποστηρίξουν πολιτικές και επιχειρηματικές επιλογές. Χρήμα υπάρχει! Τα πολιτικά σχήματα διαθέτουν μαύρο χρήμα από τις συναλλαγές τους με το όποιο σύστημα τις υπηρετεί. «Δημοσιογράφοι» επίσης υπάρχουν διαθέσιμοι που αν δεν πληρώνονται από την εφημερίδα και το σταθμό, κάνουν μια αρπαχτή για να γράψουν ένα ευνοϊκό «κομμάτι» και καθαρίζουν για μερικούς μήνες. Άντε λοιπόν παιδιά να περάσει ο ρημάδης ο «τύπος» την κρίση του να κλείσουν οι χωρίς λόγο ύπαρξης εφημερίδες που βγαίνουν απλά και μόνο για να αρμεχτούν κάποια φράγκα, «να γίνει παιχνίδι».
Και να σταματήσουμε κι εμείς να κυκλοφορούμε σα μαλάκες από γραφείο σε γραφείο και να λέμε «ρε συ… διάβασες τι λέει εδώ;» Τι να λέει ρε μεγάλε; Το ποσό τους φακελακίου λέει με λέξεις αντί για νούμερα.
Καλά που μπήκε φυλακή ο Μιχαλόπουλος και "καθάρισε το τοπίο" ε;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)