Θα χαρώ αν συνεισφέρετε με αντιρρήσεις ή πρόσθετα ερωτήματα.
-Να πληρώσουν αυτοί την κρίση τους. Δε χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν πουλάμε.
Καλό ακούγεται αλλά η κρίση τους είναι και κρίση μας. Με ένα τρόπο που μπορεί να μη μας αρέσει αλλά δεν έχουμε ακόμα εφεύρει άλλον. Έχουμε καπιταλισμό και κοινοβουλευτισμό. Κι αυτά έχουν προκύψει μετά από εκλογές. Δημοψηφίσματα, μεταπολίτευση κλπ. Κι όπως πάντα στις περιπτώσεις αυτές, έχεις κυβερνήσεις που παίρνουν αποφάσεις με συνέπειες και αντίκτυπο στην κοινωνία. Όταν δε σου αρέσει μια κυβέρνηση ψηφίζεις κάποια άλλη.
-Έχουμε χούντα!
Όχι δεν έχουμε χούντα. Θα έχουμε όταν απαγορευτούν αυτά που λες, όταν εξαφανίζονται όσοι κάνουν κριτική, όταν καταργούνται τα κόμματα και οι εκλογές. Έχουμε μια αστική δημοκρατία στριμωγμένη και πανικόβλητη αλλά και ποιοτικά κακή. Αλλά όχι χούντα.
-Μα εγώ δεν έφαγα, δεν είμαι κομματικός, δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, δε πήρα φακελάκι. Γιατί τώρα μου κουνάνε το δάχτυλο και μου λένε να αλλάξω; Τι να αλλάξω, αφού δουλεύω σαν σκυλί;
Κατ αρχήν το δάχτυλο δεν σου το κουνάνε οι πολιτικοί, κουνιέται από μόνο του.
Οι παρόντες πολιτικοί δεν είναι σε θέση, δεν έχουν το ειδικό βάρος να προβούν σε κριτική αλλά και σε οποιαδήποτε αλλαγή στο βάθος και την έκταση που χρειάζεται. Η πλειοψηφία τους είναι ανίκανη και απρόθυμη. Το δάχτυλο κουνιέται (και είναι κι ο παράμεσος!) επειδή ψήφιζες όπως παλιά έσπαζαν πιάτα. Ξένοιαστα και γλεντώντας. Μια φορά σε κάθε εκλογές και μετά
1. τους άφηνες σε πλήρη ασυλία και ποτέ δεν ζήτησες (με ένταση και διαδηλώσεις) την κατάργησή της,
2. δεν παρακολουθούσες τι περνούσε από τη βουλή (με αποτέλεσμα να έχεις Βατοπέδια που έρχονταν στο φως μόνο μετά από εκδοτικο-κυβερνητικές βεντέτες),
3. δεν είχες επικοινωνία με το βουλευτή που «σταύρωνες» για να του ζητάς λογαριασμό και να εκφράζεις την δική σου άποψη για τη στάση του στα κοινοβουλευτικά θέματα,
4. δεν απαίτησες ποτέ τη διαφάνεια, το ουσιαστικό «πόθεν έσχες», τη λογοδοσία
-Μα ήμουν ενεργός πολιτικά, τα κατέκρινα όλα αυτά!
Τότε κάτι δεν πάει καλά με τη ρητορική που επέλεξες εσύ ή το κόμμα σου, γιατί απέτυχε ο λόγος σας. Ο πολιτικός λόγος έχει χρεοκοπήσει πολύ καιρό πριν γίνει το οικονομικό κράς (γνωστό και ως κράχ).
Τα απόνερα της τελματωμένης ήσσονος αντιπολίτευσης είναι ιδιαίτερα ορατά σήμερα που η εύκολη κριτική γίνεται ασφαλές προκάλυμμα στη συνενοχή.
-Ε όχι και συνενοχή...
Συνενοχή ναι, γιατί πέρα από τον εύκολο λαϊκισμό που έφερνε περιστασιακά ψηφαλάκια, σοβαρή πολιτική αντιπρόταση δεν υπήρξε. Στα περισσότερα κόμματα οι σοβαροί παραμερίστηκαν, και τις περισσότερες φορές αποβλήθηκαν (να μη λέμε τα γνωστά παραδείγματα του Μπένου, του Παπαγιαννάκη κλπ). Πολιτικό πρόγραμμα που να φέρνει βιώσιμο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο δεν ήρθε ποτέ στη συζήτηση. Αντίθετα είχαμε άπειρες δόσεις υπεράσπισης
1. Των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών που έφερναν αντίσταση σε κάθε αλλαγή ακόμα και προς το παραγωγικότερο ενώ σε πολλές περιπτώσεις οδήγησαν σε κλείσιμο υγειών εργοστασιακών μονάδων. Ιδιαίτερη ευθύνη έχουν και οι αριστεροί συνδικαλιστές που έκαναν πλάτες (με το αζημίωτο) για να οργανωθεί το φαγοπότι στις ΔΕΚΟ και άλλους οργανισμούς.
2. «πανεπιστημιακό άσυλο» που στέγαζε πρόθυμα κάθε αντίδραση και σκοταδισμό που απαγόρευε την αντίθετη άποψη και εκφόβιζε τις αρχές των ιδρυμάτων
3. απέραντο αντιπαραγωγικό και διεφθαρμένο δημόσιο των κομματόσκυλων που βάραινε όλους μας
4. κομματοκρατία σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους θεσμούς,
5. παραοικονομία που θεωρήθηκε (και θεωρείται ακόμα) θεμιτό συμπλήρωμα στις αποδοχές των δημόσιων υπαλλήλων, δασκάλων, πολεοδόμων, εφοριακών).
Ειδικά αυτή η τελευταία «εκπαίδευση στη διαφθορά» όλων αυτών οδήγησε στην κάθετη και οριζόντια διαφθορά όλης της κοινωνίας που συμμετείχε στο λάδωμα, στην εμπέδωση της «κοινής πρακτικής». Και ως γνωστόν όταν είσαι εσύ διεφθαρμένος δεν έχεις τη δυνατότητα να ξεχωρίσεις και να απαιτήσεις και αδιάφθορους ηγέτες. Τους αποδέχεσαι γιατί είναι «ένας από εμάς».
Αυτά τα άβατα, τα τοτέμ που αναφέρονται πιο πάνω, βοήθησαν στην ατροφία και το μηδενισμό του πολιτικού λόγου. Αυτό πληρώνουμε σήμερα με τη μορφή του «πολέμου» που γίνεται στην ελληνική κοινωνία. Η βία, η ένδεια από επιχειρήματα, το τέλος του διαλόγου οφείλεται στο ότι πολλά "κεκτημένα" θεωρήθηκαν δεδομένα χωρίς να θυμόμαστε τους λόγους ύπαρξής τους.
-Και τώρα τι γίνεται;
-Και τώρα τι γίνεται;
Το πολιτικό προσωπικό (σε όλα τα κόμματα) είναι τελειωμένο. Οι λίγοι νηφάλιοι που υπάρχουν είναι παραμερισμένοι και σιωπηλοί. Αλλά υπάρχουν. Χρειάζεται όμως πολύ νέο αίμα στο δημόσιο βίο, όχι από επαγγελματίες της πολιτικής.
Χρειαζόμαστε ορθό λόγο, καλές πρακτικές από άλλες κοινωνίες. Πολιτικές θέσεις που να εξυπηρετούν την κοινωνία και τα δεδομένα κι όχι ιδεολογίες. Χρειαζόμαστε ανθρώπους με αίσθημα ευθύνης και ανιδιοτέλεια που να μπορούν να κάνουν σύνθεση απόψεων μακριά από χρεοκοπημένους «-ισμούς» και πάνω απ όλα χρειαζόμαστε να νοιώσουμε και πάλι κοινωνία με συνοχή και συμμετοχή.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν, αλλά κι αν υπάρχουν χρειάζονται απέραντα ψυχικά αποθέματα για να αναλάβουν τώρα που το σκατό έφτασε στο λαιμό μας. Ας ηρεμήσουμε λοιπόν, ας αφήσουμε την ευκολία, ας κάνουμε αυτοκριτική, ας αναλάβουμε όποιες έστω ελάχιστες ευθύνες έχει ο καθένας μας κι ας δούμε πως μπορούμε να ξαναοργανώσουμε τη ζωή μας. Μαζί.
Καλή μας τύχη.
Καλή μας τύχη.
4 σχόλια:
Σε γενικές γραμμές καλά τα λες, μιλώντας για τον μέσο όρο της κοινωνίας.
Και με κίνδυνο να φανώ για άλλη μια φορά ότι πάω να βγάλω την ουρά μου απ'εξω, θα σου πω όμως ότι υπήρχαμε αρκετοί που έκαναν όσα λες, συμμετείχαμε, παρακολουθούσαμε, διαμαρτυρόμασταν. Δοκιμάσαμε μέσα κ έξω από κόμματα, με συμμετοχή και απόχη από τις εκλογές, μιλώντας στον περίγυρο. Αλλά αντιμετωπίζαμε την απαξίωση, τον χαρακτηρισμό του γραφικού ή του μίζερου.
Πέρα από τα προσωπικά όμως:
"5. παραοικονομία που θεωρήθηκε (και θεωρείται ακόμα) θεμιτό συμπλήρωμα στις αποδοχές των δημόσιων υπαλλήλων, δασκάλων, πολεοδόμων, εφοριακών)."
Ξεχνάς την παραοικονομία των ιδιωτών, χωρίς αποδείξεις, χωρίς ασφαλιστικές εισφορές.
Την παραοικονομία της "υγιούς επιχειρηματικότητας", με μίζες, επιδοτούμενα έργα υπερτιμολογημένα και μη υλοποιημένα.
"Κι αυτά έχουν προκύψει μετά από εκλογές."
Εκλογές, με τον τρόπο όμως που καθορίζει το ίδιο το σύστημα με σκοπό την αυτοσυντήρηση του και συνέχιση του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν".
Έστω ότι εγώ θεωρώ εσένα έναν ικανότατο και τίμιο άνθρωπο, και θέλω να σε στείλω στην Βουλή. Μπορώ; Δεν μπορώ. Γιατί θα πρέπει να ενταχτείς σε κόμμα, να έχεις πανελλαδική εκπροσώπηση και να πιάσεις και το 3%.
Άρα "μπες σε ένα μαντρί, στο οποίο θα πρέπει και να συμμορφωθείς με τον τσοπάνη".
Επίσης, αφήνεις απέξω την Δικαιοσύνη.
Η οποία δεν λειτουργεί ως τέτοια και επίσης δεν μπορείς να κάνεις και πολλά ως άτομο. Πολύ περισσότερο όταν ακόμα και ως τέτοια να λειτουργεί, οι αποφάσεις της δεν εφαρμόζονται όταν αφορά ισχυρούς (βλέπε από Τράπεζες, Μίνωα Κυριακού ως Μάκη Ψωμιάδη και πολλά άλλα παραδείγματα).
"-Μα ήμουν ενεργός πολιτικά, τα κατέκρινα όλα αυτά!
Τότε κάτι δεν πάει καλά με τη ρητορική που επέλεξες εσύ ή το κόμμα σου, γιατί απέτυχε ο λόγος σας."
Μα και φυσικά απέτυχα! Όταν ένα ολόκληρο σύστημα από τα πάνω, δίνει έντεχνα στον πολίτη το στίγμα "έτσι δουλεύει το σύστημα και αν έχει και μερικές ατέλειες, δεν πειράζει, αφού συνεχίζει να λειτουργεί" και αποκρύπτει την πορεία προς τον τοίχο, πως θα πείσω;
Ο άλλος γυρίζει (γύριζε) και σε έλεγε "Κασσάνδρα", "μίζερο", "συνομοσιωλόγο"!
(αυτά για αρχή).
Θεμιτά όλα όσα λες. Παραπροϊόντα όλα του ίδιου προβλήματος. Φυσικά και πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος, φυσικά και έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα με την κομματική πειθαρχία, φυσικά υπάρχει διαπλοκή, φυσικά έχει θέμα η δικαιοσύνη.
Αλλά όλες αυτές οι κηλίδες δεν ήρθαν ουρανοκατέβατες, ουτε άρχισαν να ισχύουν τον τελυταίο χρόνο. Τέτοιο τέρας-βάλτος δε φτιάχνεται απο τη μια μέρα στην άλλη.
Φτιάχτηκε σε διαρκεια 30 χρόνων. Και φτιάχτηκε έτσι ο βάλτος που δεν μπορείς να μετακινήσεις κανένα κομμάτι του χωρίς να διαταράξεις την επιπλευσιμότητα των άλλων κομματιών.
Γι αυτό πιστεύω πως πρέπει να μετρηθούμε, να κοιταχτούμε και να δούμε αν μπορούμε να φέρουμε τα πάνω-κάτω.
Κι αν κάνουμε και λάθος για αρχή δεν πειράζει, το να μεταμορφωθούμε στη διαδικασία μετράει.
-Ναι, να πληρώσουμε και εμείς την κρίση γιατί ως ένα βαθμό ξοδεύαμε περισσότερα από όσα παρήγαμε, αλλά να πληρώσουμε ξέροντας ότι η παλιά κομματική ελίτ θα πάει είτε σπίτι της είτε φυλακή, να πληρώσουμε ξέροντας τι από αυτά που πληρώνουμε είναι νόμιμο και τι όχι, άρα δεν χρειάζεται να το πληρώσουμε, να πληρώσουμε αλλά με τους δικούς μας όρους και όχι ξεπουλώντας εκβιαστικά.
Όχι, ο καπιταλισμός και ο κοινοβουλευτισμός που έχουμε δεν προέκυψε από εκλογές και από δημοψηφίσματα. Ποιος πολίτης ψήφισε τις διατάξεις με τις οποίες το κράτος χρηματοδοτεί τα ΜΜΕ με τα οποία το κράτος ελέγχει την εικόνα του σε αυτούς που κορόιδεψε στις προηγούμενες εκλογές; Ποιος πολίτης ψήφισε εκλογικούς νόμους που δίνουν αυξημένες πλειοψηφίες; Ποιος πολίτης ψήφισε τις ρυθμίσεις του σημερινού καπιταλισμού (οικονομική πολιτική) γύρω από τα εργατικά δικαιώματα, τα φορολογικά βάρη πολιτών και επιχειρήσεων και πολλά άλλα; Δεν έχουμε χούντα, αλλά ούτε δημοκρατία. Μια πλουτοκρατία έχουμε που από το σαράντα έως σήμερα ήρθε και έκατσε επάνω στα ψυχολογικά τραύματα του εμφυλίου και ριζώθηκε μετά το εβδομήντα κάτω από έναν ψεύτικο δικομματισμό. Τα ΜΜΕ κρατάνε τα πρόβατα σταθερά από το πρώτο μαντρί στο άλλο και πάλι πίσω. Βάλε και το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο που προσφέρει αυτό το κράτος εδώ και χρόνια, βάλε και την έλλειψη πληροφόρησης χάρης την οποία πολλά από τα πρόβατα δεν έχουν λόγο να σηκώσουν κεφάλι και έδεσε η σούπα.
Όχι δεν φταίει η ρητορική, φταίει ότι αυτός που φώναζε και πριν ήταν ή πολύ μόνος ή με πολύ λίγους. Γιατί; γιατί υπήρχαν οι μηχανισμοί που ανέφερα πιο πριν.
Ναι φταίει και η ελάσσονα αντιπολίτευση όχι γιατί αυτή δεν προσέλαβε αμερικανούς image makers να την φτιάξουν όπως τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά γιατί δεν πρόσφερε περισσότερες ιδέες και ειδικά η αριστερά δεν κατάφερε ποτέ να μονοιάσει, αλλά δυστυχώς αυτή δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να φάει τα μούτρα της και στην τελική δεν μπορούμε να την κρίνουμε για πράγματα στα οποία δεν συμμετείχε, άσχετα αν τα πράγματα που αντιπρότεινε (γιατί πάντα υπήρχαν προτάσεις και ιδέες) έμοιαζαν πολλές φορές ανεφάρμοστα ή ουτοπικά.
Συμφωνώ ότι μερίδιο ευθύνης έχουμε όλοι μας. Φταίμε που δεν βάλαμε το μυαλό μας να δουλέψει και να αλλάξουμε την ψήφο μας πιο εύκολα, φταίνε και οι συνδικαλιστές που ξέφυγαν και φτάσανε σε σημείο να διεκδικούν σε βάρος άλλων ή του συνόλου, αλλά μην ξεχνάς ότι το "περιβάλλον" στο οποία αναπτύχθηκαν όλες αυτές οι συμπεριφορές διαμορφώθηκε με ελάχιστη δική μας ευθύνη και πάντως πίσω από κλειστές πόρτες, ή μέσα σε μαύρες σακούλες. Και τέλος μην ξεχνάτε ότι αυτή τη στιγμή με τον τρόπο που δίνεται η μάχη, δίνεται για την επιβίωση αυτής της κομματικής ελίτ πρώτα, για την επιβίωση των εγχώριων τραπεζών και για τα κέρδη ξένων τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων. ούτε για εμένα, ούτε για εσάς, ούτε καν για αυτή τη χώρα.
@Orestis
Ναι και όχι.
Ναι να μη πληρώσουμε το πλασματικό χρέος, όχι δεν μπορείς να χρεοκοπήσεις ασφαλιστικά ταμεία και συντάξεις.
Όχι δεν ψηφίσαμε διατάξεις, δεν γίνεται να κάνουμε το έργο των βουλευτών, ναι ψηφίσαμε κόμματα για να κάνουν αυτή τη δουλειά τα οποία δεν εποπτεύαμε. Ναι, δεν έχουμε τη δημοκρατία που θα έπρεπε, όχι δεν έχουμε πλουτοκρατία αλλά διαφθορά που επιτρέπει τη συναλλαγή τόσο των "τζακιών" μα τα κόμματα όσο και του λαού που μπορεί με το αζημίωτο να χτίσει αυθαίρετο, να κλέψει φόρο, να πάρει δίπλωμα οδήγησης χωρίς εκπαίδευση κλπ κλπ.
Ο δικομματισμός δεν είναι πλασματικός αλλά πραγματικός και δημιουργήθηκε γιατί η αριστερά επαγγέλεται οποιαδήποτε βελτίωση των όρων της δημκρατία μόνο με τον όρο της εγγαθίδρυσης του δικού της μοντέλου. Όχι δεν είναι όλοι ανίκανοι, ναι είναι όλοι έρμαια του λαϊκισμού που πουλάει σα ζεστό ψωμί.
Όχι δε συμεμτείχε η αριστερά στην εξουσία, ναι συμμετείχε στη διαμορφωμένη κομματοκρατία που τελμάτωσε την κοινωνία (ο ελληναράς μαλάκας και αριστερός να είναι, πάλι ελληναράς μαλάκας είναι).
Το περιβάλλον ναι διαμορφώθηκε με ελάχιστη δική μας συμμετοχή αλλά με την τεράστια ανοχή μας. Ναι οι τράπεζες κλπ κλπ, όχι δεν μπορείς χωρός τράπεζες.
Αν θες να φτιάξεις μια ακτινογραφία του λαού, θα πρέπει να δεις και το απλό παράδειγμα που έχω ξαναπεί: οτι τόσα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση δεν έχεις καταναλωτικό κίνημα, δεν γίνονται μποϋκοτάζ για τις πανάκριβες τιμές που έχουμε σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη στα σουπερμάρκετ. Μιά φορά έγινε προσπάθεια για 1€ ανα λίτρο γάλακτος, έπεσε η τιμή, σταμάτησε το μποϋκοτάζ, ξανανέβηκε η τιμή και τώρα με κρίση ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!
Αλλα όλοι κλαίνε που δεν έχουν τα λεφτά για να πληρώνουν τις αδιαπραγμάτευτες πλέον τιμές.
Δημοσίευση σχολίου