(Του Αποστολου Δοξιαδη)
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική ψυχή συμπαθεί τα άκρα, και ρέπει περισσότερο από άλλων, δυτικότερων λαών στην υπερβολή. Η καλοπροαίρετη εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι είμαστε, όπως είπε κάποτε ένας Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα, «αεί παίδες», αιώνια παιδιά, κι έτσι μας ταιριάζει περισσότερο η δική τους, απλουστευμένη ματιά στον κόσμο. Η κακοπροαίρετη, που δεν είναι παρά η άλλη όψη της προηγούμενης, είναι ότι από κάποιο παράξενο εθνολογικό κουσούρι έχουμε κολλήσει, οι περισσότεροι, στην αναπτυξιακή φάση της ανωριμότητας. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, το φαινόμενο είναι αξιοπρόσεκτο(...)
(...) Αν ήθελα να καταγράψω λεπτομερώς τις περιπτώσεις των μελοδραματικών αφηγήσεων ολόγυρά μας, δεν θα ’φτανε ολόκληρη η εφημερίδα. Μα, όπου κοιτάξεις θα τις βρεις, από το μεγάλο στο μικρό: από την ακατάσχετη συνωμοσιολογία για τις ξένες δυνάμεις που μας απειλούν (απόλυτα καλοί=«αληθινοί Ελληνες», απόλυτα κακοί=Μέρκελ, ΔΝΤ και ντόπιοι πράκτορές τους), στη δικαιολόγηση της ανομίας (απόλυτα καλοί=παρανομούντες, απόλυτα κακό=κράτος), και την επίθεση των χούλιγκαν στο Θέατρο Τέχνης (απόλυτα καλό=Ολυμπιακός, απόλυτα κακό=ΠΑΟΚ) – καθώς και τόσες άλλες. Αλλά βέβαια το μελόδραμα δυναστεύει και τις ευρύτερες, εθνικές μας αφηγήσεις. Ετσι, ξεσήκωσε θύελλες η σειρά «1821», του ΣΚΑΪ, καθότι επιχειρεί να πει την ιστορία της Επανάστασης ψύχραιμα, επιτρέποντας και κάποιους τόνους γκρίζου. Ετσι, προκαλούν τη μήνι μερίδας της Αριστεράς όσες αναλύσεις της δεκαετίας του 1940 αρνούνται το σύνηθες μανιχαϊκό σχήμα (απόλυτα καλοί=αριστεροί, απόλυτα κακοί=οι άλλοι).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική ψυχή συμπαθεί τα άκρα, και ρέπει περισσότερο από άλλων, δυτικότερων λαών στην υπερβολή. Η καλοπροαίρετη εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι είμαστε, όπως είπε κάποτε ένας Αιγύπτιος ιερέας στον Σόλωνα, «αεί παίδες», αιώνια παιδιά, κι έτσι μας ταιριάζει περισσότερο η δική τους, απλουστευμένη ματιά στον κόσμο. Η κακοπροαίρετη, που δεν είναι παρά η άλλη όψη της προηγούμενης, είναι ότι από κάποιο παράξενο εθνολογικό κουσούρι έχουμε κολλήσει, οι περισσότεροι, στην αναπτυξιακή φάση της ανωριμότητας. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, το φαινόμενο είναι αξιοπρόσεκτο(...)
(...) Αν ήθελα να καταγράψω λεπτομερώς τις περιπτώσεις των μελοδραματικών αφηγήσεων ολόγυρά μας, δεν θα ’φτανε ολόκληρη η εφημερίδα. Μα, όπου κοιτάξεις θα τις βρεις, από το μεγάλο στο μικρό: από την ακατάσχετη συνωμοσιολογία για τις ξένες δυνάμεις που μας απειλούν (απόλυτα καλοί=«αληθινοί Ελληνες», απόλυτα κακοί=Μέρκελ, ΔΝΤ και ντόπιοι πράκτορές τους), στη δικαιολόγηση της ανομίας (απόλυτα καλοί=παρανομούντες, απόλυτα κακό=κράτος), και την επίθεση των χούλιγκαν στο Θέατρο Τέχνης (απόλυτα καλό=Ολυμπιακός, απόλυτα κακό=ΠΑΟΚ) – καθώς και τόσες άλλες. Αλλά βέβαια το μελόδραμα δυναστεύει και τις ευρύτερες, εθνικές μας αφηγήσεις. Ετσι, ξεσήκωσε θύελλες η σειρά «1821», του ΣΚΑΪ, καθότι επιχειρεί να πει την ιστορία της Επανάστασης ψύχραιμα, επιτρέποντας και κάποιους τόνους γκρίζου. Ετσι, προκαλούν τη μήνι μερίδας της Αριστεράς όσες αναλύσεις της δεκαετίας του 1940 αρνούνται το σύνηθες μανιχαϊκό σχήμα (απόλυτα καλοί=αριστεροί, απόλυτα κακοί=οι άλλοι).
Ο Αριστοτέλης βέβαια, που πρώτος μελέτησε την αφήγηση, ως γνωσιακό εργαλείο, πίστευε άλλα. Θεωρούσε την πιο πετυχημένη αφηγηματική μορφή την τραγωδία, η οποία, έλεγε, πρέπει να έχει πρωταγωνιστή κάποιον που δεν είναι ούτε απόλυτα καλός ούτε απόλυτα κακός, αλλά «μεταξύ τούτων» – έναν ήρωα δηλαδή τελείως αλλιώτικο από το μελοδραματικό. Και επίσης, τα βάσανα του τραγικού ήρωα πρέπει να οφείλονται όχι σε εξωτερική επιβουλή κάποιων κακών, ή στην κακή του τύχη, αλλά σε δικό του λάθος, κάποιο σοβαρό ξαστόχημα. Μια τέτοια αφήγηση, θεωρούσε ο Αριστοτέλης, δίνει καλύτερη εικόνα της ανθρώπινης αλήθειας, σε μεγαλύτερο βάθος, και άρα μας βοηθά καλύτερα να την καταλάβουμε.
Αλλά, βέβαια, ο Αριστοτέλης ήταν σοφός...
Well said!
16 σχόλια:
Ανεστη καλησπερα, με στεναχωρησες, σημερα, αντι να ερθεις κατω μαζι μας, εκατσες στο γραφειο σου και εβαλες την αναρτηση για ''ΑΥΤΟΝ''?
«Λογοκριτής»
Ο Aπόστολος Δοξιάδης πριν από τέσσερα χρόνια είχε γίνει και πάλι, για καιρό, πρόσωπο της επικαιρότητας. Eιδικός σύμβουλος κινηματογραφίας του υπουργείου Πολιτισμού το 1992 και πρόεδρος της επιτροπής απονομής των κρατικών βραβείων τότε, ανακοίνωσε ότι η ταινία της Φρίντας Λιάππα «Tα χρόνια της μεγάλης ζέστης» δεν θα συμπεριληφθεί στα βραβεία, επειδή κάποια ερωτική σκηνή της παραβιάζει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα ενός ανήλικου παιδιού. Ο κινηματογραφικός κόσμος διχάστηκε, ο Aπόστολος Δοξιάδης κατηγορήθηκε ως λογοκριτής, ως εχθρός του ελληνικού κινηματογράφου και ακραιφνής «νεοορθόδοξος». Eπώνυμοι, άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος, αλλά και ειδικοί επί της παιδοψυχολογίας εκαλούντο για δηλώσεις και απόψεις στο επίμαχο ζήτημα... Ο Bασίλης Pαφαηλίδης κατέφευγε στον Πλάτωνα προκειμένου να οριστεί αν υπάρχουν όρια ανάμεσα στο αισθητικό και το μη αισθητικό, ο Nίκος Zερβός μέσω επιστολών του στην «Eλευθεροτυπία» έθετε ερωτήματα και προσπαθούσε να απαντήσει: «Tι κάνει ο Aπόστολος Δοξιάδης όταν πλήττει; α. Διορίζεται σύμβουλος του YΠΠΟ για τον κινηματογράφο. β. Προσεύχεται στο θεό της νεοορθοδοξίας. γ. Διαλύει το σωματείο των σκηνοθετών, ιδρύει νέο σωματείο βαρόνων σκηνοθετών, το οποίο και ξαναδιαλύει πάραυτα!!!». Ο Aπόστολος Δοξιάδης μιλούσε για όρια ανάμεσα στην τέχνη και στη ζωή, υπεραμυνόταν της προστασίας της παιδικής αθωότητας και ζητούσε τέτοιους χειρισμούς της κάμερας που θα προστάτευαν τον ψυχισμό του μωρού: «H σκηνή μπορούσε να γυριστεί με λιγότερο τραυματικό τρόπο για το παιδί, αν, για παράδειγμα, είχαν αποφευχθεί τα γενικά πλάνα. Οταν η σκηνοθετική άποψη απαιτεί ένα παιδί να κλαίει, έχω πρόβλημα. Πώς μπορεί κάποιος να κινηματογραφεί ένα παιδί που κλαίει, για οποιαδήποτε ανάγκη και απ' οποιαδήποτε αιτία, και να μη σταματάει το γύρισμα για να κάνει το μικρό να σταματήσει το κλάμα;». Πλήθος καλλιτεχνών υπέγραφαν κείμενα συμπαράστασης στη Φρίντα Λιάππα, ενώ στο Σωματείο Eλλήνων Σκηνοθετών οι παραιτήσεις διαδέχονταν η μία την άλλη. Aνάμεσά τους ο αντιπρόεδρος Παντελής Bούλγαρης και ο πρόεδρος του σωματείου Θόδωρος Aγγελόπουλος αποχώρησαν θεωρώντας ότι το ΣEΣK τήρησε επιεική στάση απέναντι στις αποφάσεις του συμβούλου κινηματογραφίας. Ο Aπόστολος Δοξιάδης αποχωρεί τελικά από τη θέση του στο YΠΠΟ «με τη σημαία ότι τέχνη και ζωή είναι ένα», όπως δηλώνει χαρακτηριστικά. Aπαντά «δεν σας αποδέχομαι» στους σκηνοθέτες που τον πολέμησαν και παραιτείται γιατί είδε «ένα συρφετό πνευματικών ανθρώπων να συγκλονίζονται για ένα ανύπαρκτο θέμα λογοκρισίας, αλλά να μη δαπανούν έστω και ένα μόριο ψυχής, έστω και μια λέξη των δηλώσεών τους για ένα παιδί που ταλαιπωρήθηκε». Kλείνει τη συνέντευξη τύπου προς τους δημοσιογράφους αφιερώνοντας στους συναδέλφους του, τους γνωστούς και επίκαιρους (τότε και τώρα) στίχους του Σαββόπουλου: «Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...».
Μικρο ''χωριο'' η Αθηνα, ο ''ενας'' γνωριζει τον ''αλλον'',
καληνυχτα συντροφε Ανεστη...
Ανεστη σου ''εχω'' και αυτο, για τον μαθηματικο-διανοουμενο και αλλα δυο ''πνευματικα'' μαγαθηρια, τον Θοδωροπουλο και τον Μαρκαρη!
Βγήκατε πολύ γρήγορα να καταδικάσετε την εξεγερμένη νεολαία. Μπράβο για τα χυδαία αντανακλαστικά σας. Φαντάζομαι ότι θέλει πολύ δουλειά για να τα αποκτήσεις. Και δημοσίως πήρατε θέση για μια μαζική και διαρκή πολιτική κατάσταση - λες και θέλατε κάτι να προλάβετε, κάτι να αποφύγετε. Επικαλείστε μάλιστα τη νομιμότητα, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Στα θέατρά σας επικρατεί δήθεν η νομιμότητα και ήρθαν κάποιοι και την διασάλλευσαν μέσα σε μια νύχτα. Μάλιστα, μέσα σε μια νύχτα. Αυτό μας λέτε με τη δημόσια τοποθέτησή σας, αυτό δηλώνετε στον κόσμο. Η αλήθεια είναι όμως ότι αν ήσασταν τόσο πιστοί στους νόμους, κανένα θέατρο δε θα έπρεπε να λειτουργεί σήμερα. Θα έπρεπε μόνοι σας να μοιράζετε λουκέτα. Γιατί πολύ απλά είναι όλα μια βιτρίνα, πίσω από την οποία κρύβονται διαρκείς και βαριές παρανομίες. Δε σας είδα να γράφετε δημόσιες επιστολές για τους ανασφάλιστους τεχνικούς και καλλιτέχνες. Για δεκαετίες δουλεύουν έτσι, δεν το έχετε πληροφορηθεί όμως εσείς ακόμα φαίνεται. Δεν είδα να εξοργίζεστε που τόσοι άνθρωποι πληρώνονται μαύρα και βρώμικα λεφτά, που ζουν από μεροκάμματο σε μεροκάμματο χωρίς καμία εξασφάλιση. Ποτέ μα ποτέ δεν είστε μπροστά σε μια τέτοια συναλλαγή. Δεν βγήκατε από τα ρούχα σας τόσα χρόνια, που οι θεατρικές επιχειρήσεις εκβιάζουν τους εργαζόμενους να δηλώνουν ότι είναι εθελοντές (!) ώστε να μην πληρώνουν φόρο και ασφάλεια. Όχι, δεν ακούσατε ποτέ κατι τέτοιο. Τόσοι εθελοντές διαρκείας, τόσοι πρόθυμοι, θέλετε να μας πείτε, εκεί που βρίσκονται οι πραγματικοί δείκτες ανεργίας. Υπάρχουν ηθοποιοί που δουλεύουν εθελοντές για σκηνοθέτες που δεν ξέρουν ούτε οι ίδιοι τι έχουν στην τράπεζα, με την υπόσχεση ότι θα έχουν κάποια στιγμή δουλεια - αυτό δεν το έχετε ακούσει στην Αθήνα να συμβαίνει ποτέ. Οπότε δεν ξέρετε ότι αυτοί οι εθελοντές έχουν την ίδια τύχη με τους υπόλοιπους. Ούτε ψίθυρος δεν έχει φτάσει στα αυτιά σας, για αυτούς που χρησιμοποιούν τη θέση τους για να παρενοχλούν σεξουαλικά νέα παιδιά που μόλις αποφοίτησαν από τη δραματική σχολή και ψάχνουν δουλειά.
Δεν ενημερωθήκατε ούτε μια φορά για το τι συμβαίνει στις οντισιον των θεάτρων. Έχετε πλήρη άγνοια για τις συναλλαγές και τις δοσοληψίες των θεατρικών επιχειρηματιών με τους δημοσιογράφους, τους κριτικούς και τα μέσα ενημέρωσης. Δεν ξέρετε ότι με το που ανεβαίνει μια παράσταση σε ένα συγκεκριμένο θέατρο, ένας συγκεκριμένος κριτικός γράφει μια παρουσίαση-διαφήμιση. Καμία ανησυχία δεν προέκυψε στο πλούσιο τραπέζι σας, για το ότι μια μέρα κάποιες εκατοντάδες θεατές, μαζί με τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς, θα καούν σαν τα ποντίκια. Απο τύχη δεν έχουμε θρηνήσει θύματα μέχρι σήμερα. Ξέρω, τότε θα πείτε "η κακιά η ώρα". Τώρα, σήμερα, δεν είναι κακιά η ώρα, που κανένα θέατρο δεν έχει μέτρα πυρασφάλειας. Οι περισσότεροι επιχειρηματίες έφτιαξαν τα τελευταία χρόνια νέες "σκηνές" στα θέατρα τους, αξιοποιώντας και την τελευταία αποθήκη ή δωμάτιο. Αυτά, όπως ξέρετε πολύ καλά (εκτός αν είστε και τυφλοί), δεν έχουν καν έξοδο κινδύνου. Και καλά, άσε το νόμο - για ένα δευτερόλεπτο, μην ταραχθείτε πάλι για τη νομιμότητα. Ούτε για το τομάρι τους δεν ενδιαφέρονται οι επιχειρηματίες - λες και οι φλόγες κάνουν ταξικές διακρίσεις και εκείνη την ώρα θα κάψουν μόνο τους φτωχότερους. Ούτε τα παιδιά δε σας νοιάζουν, που πάνε με τα σχολεία τους σε παιδικές παραστάσεις. Εκατομμύρια ευρώ έσοδα κάθε χρόνο και δεν επισκευάζετε ούτε τις επιγραφές exit. Δεν έχετε καν φώτα ασφαλείας. Κοστίζουν λιγότερο από όσα ξοδεύετε για να κολακέψετε τους αυλικούς σας μια βδομάδα. Έπειτα, μέσα στην τόση διάθεση για νομιμότητα, δυσκολα θα δεχτεί κάποιος πως σας ξέφυγε ότι τα θέατρα πληρώνουν τους δημιουργούς με το ζόρι και με τη διαρκή απειλή της προσφυγής στη δικαιοσύνη. Δεν βρήκατε ποτέ το χρόνο να εξηγήσετε στο θεατρικό κοινό, πως με το που πεθαίνει ένας δημιουργός, όλα τα θέατρα στην Αθήνα δίνουν μάχη για το ποιός θα προλάβει να ανεβάσει το έργο. Αρκεί μια ματιά στα προγράμματα, για να καταλάβει κανείς την υποκρισία. Τέτοιος σεβασμός στην τέχνη. Τον υπόλοιπο καιρό, δε θέλατε το έργο, αδιαφορούσατε. Πέθανε ο άνθρωπος και ξαφνικά αναγνωρίσατε την αξία του. Ξαφνικά. Όταν πατάτε έτσι πάνω στο φρέσκο χώμα των δημιουργών, πως να περιμένει κανείς να σεβαστείτε το θάνατο ενός παιδιού στα Εξάρχεια. Δεν ντρέπεστε κάθε χρόνο, συστηματικά, πως να ντραπείτε μια φορά ακόμα. Επιχορηγούμενοι από το κράτος, εσείς οι σύγχρονοι τσιφλικάδες, που δεν έχετε κανένα πρόβλημα οικονομικό. Αυτή είναι η ηθική σας, η ηθική Βουλγαράκη: αφού μπορώ, γιατί να μην το κάνω. Μη κερδοσκοπικά σωματεία φτιαγμένα από ανθρώπους πάμπλουτους, σφραγίδες-φαντάσματα, ανύπαρκτες έδρες, διπλά βιβλία, πλαστά τιμολόγια, χρέη απίστευτα στο ΙΚΑ. Νομότυπες εταιρείες για τα μάτια του κόσμου, που συναλλάσονται με το Υπουργείο Πολιτισμού, υποβάλλοντας φουσκωμένα παραστατικά και μαγειρεμένες αιτήσεις επιχορήγησης. Πεντακόσια ευρώ δίνετε στα αλήθεια στον εργαζόμενο φέτος, χίλια πεντακόσια δηλώνετε στο υπουργείο ότι ξοδέψατε. Και τσεπώνετε τη διαφορά, μετά από δυο χρόνια που σας επιχορηγούν. Άντε βρες τον εργαζόμενο, να τον ανταμείψεις. Μπα - σας φαίνεται πιο τίμιο να πάρετε καινούργιο αμάξι. Τρώτε εκατομμύρια ευρώ κάθε χρονο και δεν επενδύετε στα θέατρά "σας" ούτε για χαρτί υγείας. Το αγοράζουν μόνοι τους οι εργαζόμενοι λες και πάνε κατασκήνωση κάθε μέρα. Αγοράζετε και πουλάτε θεατρα σε ένα αδιαφανή χορό εκατομμυρίων ευρώ, πετώντας εργαζομένους στο δρόμο μέσα σε μια μέρα, χωρίς καμία προειδοποίηση, χωρίς καμία συνέπεια. Ενώ ταυτόχρονα έχετε τα δικά σας κεφάλαια στην άκρη. Δηλαδή, και η πίτα ολόκληρη, και ο σκύλος χορτάτος. Οι εργαζόμενοι όμως, μόνο από μια τσέπη ζουν, τη δικια τους. Εσείς είστε πλούσιοι κηφήνες, επιδοτούμενοι. Μια χούφτα άνθρωποι έχουν στην ιδιοκτησία τους όλα τα θέατρα της Αθήνας και έχετε το θρασσος να μιλάτε για νομιμότητα. Είστε άξιοι εκπρόσωποι ενός καρτέλ θανάτου.
Όλως περιέργως, όταν ανέβασα το ίδιο άρθρο στο facebook, ο μοναδικός σχολιαστής με αρνητικά σχόλια, είχε να πει μόνο για τον Δοξιάδη. Τίποτα για το περιεχόμενο του άρθρου. Δεν εκπλήσσομαι...
@dimitris
Έλεος σύντροφε!
Μήπως να μου δώσεις μια κατάσταση με τους απαγορευμένους αρθρογράφους για να μη κουραζόμαστε;
@ellinaki
Σκέφτομαι απο εδώ και πέρα να το κάνω λίγο κουίζ. Να αναδημοσιεύω χωρίς ονόματα και αν βρεθεί το όνομα του συγγραφέα να κληρώνω πλούσια δώρα!
Μπας κι επιτέλους μιλήσουμε για απόψεις.
Η αλήθεια είναι ότι άποψη που επικαλείται "ελληνικές ψυχές" και "εθνολογικά κουσούρια" δύσκολα μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά ανεξάρτητα του ποιος τη γράφει. Αυτός που τη γράφει είτε είναι εξαιρετικά αφελής (ή τέλος πάντων δεν το έχει σκεφτεί καλά το ζήτημα), είτε εξαιρετικά DNAολάτρης για να το θέσω κομψά.
Ανεστη καλησπεροκαλημερα, συντροφε, ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ''ΜΑΓΑΖΙ'', ελεος ''ζητας'' απο εναν εργατη, κοψε τα σχολια, να του-μου ''μαθεις'' ''τροπους''----η αποσταση, δεν διευκολυνει, αλλο να μιλας ΚΑΤΑ ΠΡΟΣΩΠΟ και αλλο ''εικονικα''---- αλλα επειδη σε νοιωθω οτι σου αρεσουν τα ''τεκμηριωμενα'' ''πραγματα'' και η ''συνθεση'' των ''αποψεων'', ειπα ο μη ''μικροαστος'', να εχουμε μια εικονα για το τι ''κατεβαζει'' η κουτρα του κυριου, ''εφαρμοσμενα μαθηματικα'', υποτιθεται, οτι κανουμε διαλογο, οχι κουιζ και μιας και βαζεις τοσο ειδικου βαρους ''προσωπικοτητες'', τα οσο πιο λεπτομερη σχολια που τους ''αφορουν'' θα ειναι'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''πολυτιμα''!!!
@dimitris
Φυσικά και δε θα κόψω τα σχόλια, φυσικά και θα επιμείνω να συζητάμε αλλά επι της ουσίας. Περίμενα οτι θα κάνουμε κουβέντα στο αν αυτά που λέει το κείμενο ισχύουν ή όχι. Διότι πέφτεις στην ίδια την κατηγορία που αναλύει. 'Εχει δηλαδή πειστεί οτι ο Δοξιάδης είναι "κακός". Εγώ με τα αποσπάσματα που επικόλλησες δεν έχω πειστεί οτι πρέπει να ακυρώσουμε τις απόψεις του.
Δε μου λέει τίποτε το 1ο που απλά επιβεβαιώνει οτι υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις για κάθε θέμα. Γιατί στο 2 και το 3 τον τσουβαλιάζεις με γενικές κατηγορίες. Ομολογώ οτι δεν κατάλαβα, αλλά τέλος πάντων, φαίνεται να έχετε μια δεξαμενή με ισχυρούς ή ανίσχυρους φακέλους για copy/paste που αφορούν όλους εμάς τους "μικροαστούς". Θα με ενδιέφερε να δω τον δικό μου φάκελο.
@Xavier σε βλέπω κι εσένα έτοιμο να συζητήσεις επι της ουσίας. Ένα κλικ ακόμα κι έκανες την υπέρβαση. Άντε, σε περιμένω.
Η αλήθεια είναι ότι προτιμάμε να κρίνουμε αρνητικά, αλλά μόνο του άλλους. Ποτέ εμάς, τους ίδιους. Η υπερβολή είναι μία πηγαία ελληνική έκφραση...
Πες τα Δημο μου.
Ανεστη καλε μου συντροφε, ΥΠΕΚΦΕΓΕΙΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΥΠ'ΟΨΙΝ ΤΟ ''ΠΟΙΟΝ'' ΤΟΥ, με αυτη την λογικη, ''κατι'' σωστο θα εχουν πει ολοι αυτοι που κατα διαστηματα απασχολησαν αρνητικα την τοπικη η παγκοσμια κοινη γνωμη, π.χ, ο χιτλερ----ειδες ποσο τον ''ανεβασα'' τον μαθηματικο----, τωρα με τους ''φακελους'' που υπονοεις, μου ''θυμισες'', λιγο τον πεθαμενο ευπατριδη, που στην βουλη το 197. ανεμιζε ενα ματσο κ...χαρτα ''απειλητικα'',---- η ιστορια του κοινοβουλευτισμου, η αναδρομη ειναι ''μητερα'' της ''μαθησης''---- προς την μερια των εδρανων του Κ.Κ.Ε, ο ''βαρωνος'', ΕΑΥΓΓΕΛΟΣ ΑΒΕΡΩΦ, κατι που σιχαινεσαι, δεν το κανεις, αλλωστε απο που και ως που μπορει να εχω στοιχεια για εσενα, αλλα αν ειχα και ας πουμε, λεμε τωρα οτι ησουν, κανενας πρωτοκλασατος η κανενας ''διαπλεκομενος'' των μονομαχων και λοιπων δεκανικιων, βεβαια θα ειχαμε να.............''λεμε'', αλλα εδω τα λεμε, πως να το πω, ετσι σαν σε.....................καφενειο, η καφετερια, ειναι ποιο ευρωπαικο και χωρις πολλους αμορφωτους καπνιζοντες.
Το ''μικροαστικο'' θυμισου το, εσυ το χρησιμοποιησες σε ''διαλογο'' σου, αυτα...
@dimitris
Καθόλου δεν υπεκφεύγω, είπα ότι το "ποιόν" που καταγγέλεις δεν είναι και τόσο βαρύ για να ακυρώνει τις όποιες απόψεις καταθέτει. Αν τώρα εσύ αυτά που του καταμαρτυράς τα θεωρείς τόσο βαριά, καμία αντίρρηση, τη συζήτηση θα την κάνω ερήμην σου, με λύπη μου.
Λέει λοιπόν κατα τη γνώμη μου οδυνηρές αλήθειες. Και μου φαίνεται πως το "ποιόν" είναι πρόφαση για να μην αναγνωρίσεις τις ευθύνες της παράταξής σου σ' αυτό που περιγράφει.
Αφού με περιμένεις άκου τα...
Έχω βαρεθεί αυτές τις αναλύσεις του κώλου περί κακής νοοτροπίας των Ελλήνων από δήθεν σοβαρούς αρθρογράφους. Αυτές οι αναλύσεις δεν προσθέτουν τίποτα παραπάνω από τη μέση άποψη του κυρ Μήτσου που έκανε χρόνια μετανάστης στη Γερμανία το 60 και το 70 και έχει να λέει για το πόσο οργανωμένοι είναι οι Γερμανοί και πόσο χάλια είναι οι Έλληνες. Τίποτα παραπάνω εκτός ίσως από καλύτερο συντακτικό και χαριτωμένες αναφορές στο Σόλωνα και δε ξέρω κι εγώ που...
Κανενας από αυτούς δεν έχει αποπειραθεί να δώσει μια εξήγηση για αυτή τη νοοτροπία, για να καταλάβουμε κι εμείς τι θέλουν να πουν οι ποιητές. Τι φταίει ρε αδερφέ και οι Έλληνες είναι τόσο κακομαθημένοι; Φταίει ο ήλιος και η θάλασσα; Φταίει το κρασί και η φέτα; Φταίει το κακό το DNA; Το κακό το μάτι; Τα 400 χρόνια σκλαβιάς;
Και μετά τον εντοπισμό της αιτίας να ακολουθήσει μια ανάλυση, να συζητήσουμε το πρόβλημα ρε αδερφέ μπας και βρούμε μια λύση.
Άρα τι να συζητήσουμε επί της ουσίας ρε Ανέστη; Λίγο πολύ μας παραθέτεις άλλη μια άποψη ενός ακόμα Έλληνα που λέει ότι οι Έλληνες είναι μαλάκες και γι'αυτό τώρα τραβάνε αυτά που τραβάνε. Big deal... κάθε μέρα τα ακούμε αυτά 100 φορές, από την καθαρίστρια μέχρι τον Πάγκαλο. Περιμένουμε κάτι πιο ενδιαφέρον ;-)
@Xavier
Μα πως θα βρούμε το "τι φταίει" όταν αυτά τα ίδια κείμενα που λένε ακριβώς αυτό, εσύ "βαρέθηκες" να τα ακούς και τα χαρακτηρίζεις "αναλύσεις του κώλου";;;
Δημοσίευση σχολίου