Η Apple, και η χαμένη τιμή του aftersales service. #2

Όσοι διαβάσατε το προ ολίγων ημερών post, σχηματίσατε μια εικόνα για την πολιτική της Apple που φαίνεται να είναι "πάρε τα λεφτά (απο την Ελλάδα) και τρέχα".

Διαβάστε τώρα και τις νέες περιπέτειες. Ένας ταλαίπωρος καταναλωτής ενός ιδιαίτερα ακριβου μηχανήματος έγινε μπαλάκι μεταξύ εξουσιοδοτημένων καταστημάτων / σέρβις / αντιπροσώπων / helpdesk / μεταπωλητών / τρεχαγύρευε, με επισκευές που δεν γίνονται, με καταχρηστικούς όρους που παραβιάζουν την καταναλωτική νομοθεσία και όταν τολμάει να εξοργιστεί και να δημοσιοποιήσει την περιπέτειά του, τρώει και μια αγωγή για 200.000€ απο την εταιρία που δεν μπορεί να του επισκευάσει το μηχάνημα.

Απίστευτα πράγματα!

Η ταπεινή μου αποψη λοιπόν είναι η εξής: Όταν η Apple παρά τις πωλήσεις που κάνει σην Ελλάδα, έχει αφήσει την αγορά αυτή σε μια δαιδαλώδη κατάσταση σχέσεων εξουσιοδοτήσεων αντιπροσώπων κλπ, θα έπρεπε να εχει στήσει τις διαδικασίες ώστε να εξυπηρετείται ο καταναλωτής απο οποιοδήποτε σημείο πώλησης/επισκευής χωρίς προϋποθέσεις και περιορισμούς που μπορεί έστω και στον ελάχιστο βαθμό να ταλαιπωρίσει τον πελάτη της.

Οι εταιρίες Sony, Philips, LG και όλες οι άλλες που έχουν ελληνικές αντιπροσωπείες, κέντρα τεχνικής υποστήριξης, που αντικαθιστούν διαπιστωμένα ελαττωματικά μηχανήματα, ΔΕΝ είναι κορόιδα. Ο σεβασμός στον πελάτη και η εξυπηρέτησή του, η εκπαίδευση των εμπλεκομένων ανθρώπων στο πως να αντιμετωπίζουν αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλη δουλειά, πολύ πιο σημαντική απο το lifestyle image που κουβαλάει μια συσκευή.

Εμείς οι ιθαγενείς καταναλωτές είμαστε κατα πολύ υπεύθυνοι για το οτι δεν είμαστε όσο απαιτητικοί θα έπρεπε (με τα δυτικά στάνταρ πάντα) για την εξυπηρέτησή μας. Και σπανια αμφισβητούμε και ξεμπροστιάζουμε τις περιπτώσεις κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης.

Θα την παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την περίπτωση.

Υ.Γ. Κι εδώ ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα για το πως η βίαιη ανάπτυξη της εταιρίας έφερε το κακό after sales service.

Jody McIntyre VS BBC

Ολοκάθαρη είναι η σκέψη του ακτιβιστή με ειδικές ανάγκες απέναντι στην απαράδεκτη σειρά ερωτήσεων (που περισσότερο δηλώσεις είναι) του δημοσιογράφου.

Βαγγέλης Παπαχρήστος

Το πρόσωπο των ημερών ο Παπαχρήστος!

Όπου εμφανίζεται τον χειροκροτάνε, του φωνάζουν στο δρόμο "είσαι μεγάλος", του σφίγγουν το χέρι...

Ακόμα και οι συνάδελφοί του βουλευτές τον συγχαίρουν που έκανε αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι ίδιοι. Αυτό κι αν είναι υποκρισία!

Τι έκανε στην ουσία ο Παπαχρήστος; Προτίμησε να μην έχει ρόλο σε ένα σενάριο που δεν τον έπεισε. Σοσιαλιστής ο ίδιος με μια συνείδηση που πήρε μορφή μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όταν τον έπιασαν με τους συμμαθητές του για τα συνθήματα που έγραψαν στο Μονολίθι Πρέβεζας.

Προτίμησε λοιπόν να μείνει πιστός στη συνείδησή του και να μη συμμετέχει σ' αυτό το απίστευτο σκηνικό λεηλασίας δικαιωμάτων που έχει στηθεί. Και θα το έκανε ο Βαγγέλης ακόμα κι αν δεν είχε γίνει ποτέ το σκηνικό με το Χατζηδάκη που -όσο να' ναι- προβλημάτισε όλους τους βουλευτές. Και παρά τις πολύ στενές φιλικές σχέσεις που είχε με τον ΓΑΠ χρόνια τώρα.

Η έκπληξη λοιπόν είναι στο οτι ο Παπαχρήστος διαχώρισε τη θέση του. Και δεν είναι το οτι δεν βρέθηκε κανένας άλλος στην κοινοβουλευτική ομάδα να βροντήξει το χέρι στο τραπέζι και να πει:

"Κύριοι είμαστε αναντίστοιχοι σε όσα λέγαμε και λέμε. Είμαστε ανίκανοι να στήσουμε κρατικό μηχανισμό για να εισπράξει από εκεί που οφείλουν. Είμαστε ανίκανοι να ανακοινώσουμε δύο - τρία βασικά αναπτυξιακά μέτρα. Είμαστε ανίκανοι ακόμα και να διαπραγματευτούμε όσα μας επιβάλλονται Γιατί όταν αρνείσαι τις επενδύσεις των Κινέζων για να μην αποκτήσουν πλεονέκτημα έναντι των Γερμανών δεν μπορείς να μην εξασφαλίζεις αντάλλαγμα γι' αυτή σου την άρνηση. Και δεν μπορεί Κύριοι αυτή την ανικανότητά μας που απλά εξασφαλίζει καλές περγαμηνές - αξιολογήσεις σε δύο - τρεις που αισθάνονται υπάλληλοι των διεθνών τους αφεντικών, να τη χρεώνουμε στον αδύνατο κρίκο, τον εργαζόμενο και ειδικά του ιδιωτικού τομέα."

Κανένας άλλος δε βρέθηκε. Και γιατί; Γιατί ακόμα δεν έχει ξυριστεί κανένα προνόμιο απ' αυτά που τους κάνουν πειθήνια εργαλεία της εξουσίας. Ακόμα η κουτάλα για τους πολιτικούς είναι εκεί και περιμένει.

Η Apple, η Infoquest και η χαμένη τιμή του aftersales service.

Επειδή είμαι φανατικός θιασώτης της λογικής του να διατηρείς μια συσκευή σε λειτουργία όσο περισσότερο μπορείς, σκέφτηκα να απευθυνθώ στην ελληνική αντιπροσωπεία της Apple για να αλλάξω την ήδη νεκρή μπαταρία ενός iPod touch που είχα αγοράσει πριν απο δύο χρόνια.

Όσοι νόμιζαν πως η αλλαγή απο την αξέχαστη Rainbow στην Infoquest που ανέλαβε την αντιπροσώπευση θα άλλαζε τα πράγματα προς το καλύτερο βγήκαν γελασμένοι.

Η διαδικασία λοιπόν για να αλλάξεις μια ρημαδομπαταρία είναι η εξής: Πρέπει να καταθέσεις τη συσκευή (ή στο κατάστημα στο Κολωνάκι ή στην Καλλιθέα), να πληρώσεις 35 € (για "έλεγχο") και μετά να σου πουν πόσα πρέπει να πληρώσεις για την αλλαγή μπαταρίας.

Αν δηλαδή το κόστος αλλαγής της μπαταρίας σου βγει υπερβολικό, αποφασίζεις να πετάξεις τη συσκευή έχοντας πληρώσει 35€ χωρίς λόγο. Προφανώς για να σου πει το σέρβις μετά τον έλεγχο, "θελει αλλαγή μπαταρίας", κάτι που ήξερες εξαρχής δηλαδή.

Η πλάκα είναι οτι στο τηλέφωνο αρνούνται να σου πουν πόσο θα κοστίσει η μπαταρία γιατί η Apple λέει τους κάνει "προσφορά" ανα συσκευή. Δηλαδή ολόκληρη αντιπροσωπεία δεν έχει στοκ απο μπαταρίες και περιμένουν κάθε φορά να μάθουν πόσο θα αγοράσουν μία μπαταρία!

Καταλάβατε δηλαδή: Το κόλπο είναι να "τρέχουν" τα 35άρια ευρώ.

Φαίνεται πως τελικά κάθε εταιρία που αναλαμβάνει να διαχειριστεί την Apple πιστεύει πως κληρονομεί καταναλωτές-ομηρους.

Τελικά μετά απο μαραθώνιες διαβουλεύσεις στα τηλέφωνα, έμαθα πως το κόστος για μια αλλαγή μπαταρίας στο iPod32G θα στοιχίσει 150€ περίπου!!! (καινούρια η συσκευή πουλιέται περίπου 270€). 150 ευρώ! Για μια μπαταρία που κανονικά δεν θα έπρεπε να στοιχίζει πάνω απο 15 ευρώ (τόσο στοιχίσουν οι αντίστοιχες μπαταρίες τηλεφώνων HTC).

Μετά απο όλα αυτά συνεχίζετε να λιγουρεύεστε iPhone και iPad και λοιπές συσκευούλες που θα απαιτούν εκτός του ποσού αγοράς και ετήσιο ενοίκιο; Συνειδητοποιείτε για ποιό χρονικό ορίζοντα χρήσης πληρώνετε τα χρήματα της αγοράς των πανάκριβων Apple;

Καταλάβατε τώρα γιατί σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις άλλες μάρκες δεν μπορείτε να αλλάξετε μόνοι σας μπαταρίες στις συσκευές της Apple παρά το γεγονός οτι στα 2 χρόνια όλες σχεδόν οι μπαταρίες έχουν περάσει το προσδόκιμο ζωής τους;;;

Και τώρα που εμπεδώσαμε οτι η Apple σας ενθαρύνει να πετάξετε τις παλιές συσκευές σας και να αγοράσετε νέες ή να της πληρώσετε τα ίδια χρήματα που θα κέρδιζε απο την πώληση μιας νέας συσκευής για μια απλή αποκατάσταση της παλιότερης, δείτε αυτό το διαφωτιστικό βίντεο που είδα στο καλό ιστολόγιο του Νίκου Αναγνώστου.

Κρίμα.

Κρίμα γιατί στη βία δεν υπάρχει καμία πολιτική λύση.

Αντίθετα όταν ο "λαός" (δηλαδή ο όχλος) αρχίζει να δρα με τέτοιο τρόπο, επιβεβαιώνει την ανάγκη του ΜΑΤατζή.

Απο την άλλη βέβαια ίσως οι βουλευτές μας να σκέφτονται λίγο περισσότερο τώρα τι ψηφίζουν, ίσως να αποκτήσουνε δεύτερες σκέψεις για το αν θα ακολουθήσουν το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ του πολιτικού.

Διαβάστε κι αυτό.

Έτσι ακριβώς!

Η ιστορία του παγκόσμιου βιοτικού επιπέδου σε 4 λεπτά.

Και μια που κάναμε αυτή τη συζήτηση με τους φίλους Δήμο και Xavier στο προηγούμενο post και ήρθε η κουβέντα στα περί ανάπτυξης, βιοτικού επιπέδου κλπ, θεωρώ πως καλό είναι να δούμε κι αυτό το πολύ καλό βίντεο που προβάλει τα σχετικά ιστορικά στατιστικά.

Νομίζω δείχνει με το καλύτερο τρόπο την αλλαγή που σταδιακά επέρχεται.

Enjoy!

Δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.

Δείτε καλά αυτή την εικόνα. Είναι η ανάπτυξη ανα χώρα για το 2010-2011.

Προσέξτε οτι η Ευρώπη, εκτός Γερμανίας, Πολωνίας, Σουηδίας, Φινλανδίας κλπ, θα έχει το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης με τη Μαδαγασκάρη!

Εμείς δε, θα έχουμε την τιμή με τη Ρουμανία και τη Βενεζουέλα να είμαστε στον παγκόσμιο πάτο.

Αν δείχνει ένα πράγμα λοιπόν αυτός ο πίνακας είναι το ότι η κρίση δεν θα ξεπεραστεί ούτε σε τρία ούτε σε πέντε χρόνια όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι διάφοροι "γιατροί" (εδώ κολλάει το "παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του"). Η κρίση είναι εδώ για να μείνει και θα επηρεάσει δραματικά την Ευρωζώνη.

Φυσικό δεν είναι αυτό; Χρηματοδοτήσαμε την ύφεση απο τότε που οι παραγωγές μεταφέρθηκαν στην Κϊνα των χαμηλών μεροκάματων για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Μπορεί λοιπόν ο άνεργος της καταργημένης γραμμής παραγωγής να καταναλώνει το προϊόν που δεν παράγει; Μπορεί να καταναλώνει αγοράζοντας προϊόντα σε τιμές με την υπεραξία που θέλουν να παράγουν οι πολυεθνικές; Να θυμίσω πως το κόστος παραγωγής ενός iPhone είναι απο 180 δολάρια μέχρι 250. Ένα ζευγάρι παπούτσια Nike που κοστίζουν περίπου 130€, παράγονται με περίπου 20 δολάρια.

Αυτή την πραγματικότητα δεν έχουν καταφέρει να την αντιληφθούν ακόμα ούτε οι ηγέτες των λεγόμενων "πλούσιων χωρών", ούτε τα ίδια τα χρηματιστήρια Πόσω μάλλον η κοινωνία.

Το ίδιο το χρηματιστήριο που υποτίθεται οτι είναι η "δημοκρατικοποίηση του κέρδους" είναι η ίδια μας η θηλιά, αφού υποχρεώνει τις εταιρίες να παράγουν βραχυπρόθεσμα υπερκέρδη με κάθε δυνατό τρόπο, παραμερίζοντας το "κοινό συμφέρον" ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως σιγά-σιγά σκοτώνουν την αγελάδα απο την οποία παίρνουν γάλα.

Άλλη μια παράμετρος που δεν έχει αναλυθεί όσο θα έπρεπε είναι οτι η φρενίτιδα αγοράς πρώτων υλών απο την Κίνα, οδηγεί σε μια εξασφαλισμένη κρίση ανόδου τιμών σε βασικά προϊόντα όπως το πετρέλαιο.

Τα τρόφιμα επίσης τα επόμενα χρόνια θα είναι ένα πολύ ακριβό αγαθό.

Ήδη ο φίλος μου ο Α. που πλέον έκλεισε τη βιοτεχνία του των τουριστικών ειδών, ασχολείται τώρα με το να τζογάρει σε διακυμάνσεις συναλλάγματος (Forex). Προς το παρόν ποντάρει σε πτώση του Ευρώ όπως και χιλιάδες άλλοι "παίκτες" (για όποιον ψάχνει τα σκοτεινά συμφέροντα που επιτίθενται στις ευρωπαϊκές οικονομίες). Προσπαθεί δηλαδή να κερδίσει απο την πρόβλεψη οτι το νόμισμά του θα απαξιωθεί!

Τρελό ε; Αλλά έτσι δε λειτουργεί ο καπιταλισμός;

Άλλωστε όταν η βιομηχανική παραγωγή στις πάλαι ποτέ δυτικές μητροπόλεις έχει σταματήσει με τι θα απασχοληθούν τα μεσαία στελέχη; Φυσικά με τζόγο και σχήματα - πυραμίδες σαν τις φούσκες που έσκασαν με κρότο το 2008.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως δε χρειάζεται να είσαι μυαλό τύπου Ρουμπινί για να προβλέψεις τις άσχημες μέρες που έρχονται. Απλά οι κυβερνήσεις προτιμούν να μη μιλάνε γι αυτό, σε μια τεχνοκρατική προσέγγιση "ξορκίσματος του κακού".

Που φτάσαμε...

Χωρίς άλλα σχόλια.