τους παραδοσιακούς αναγνώστες τους, πρέπει να διεκδικήσουν ευρύτερο κοινό κι ας μη διαβάζει εφημερίδα. Κι ας μη επέλεγε ποτέ τη δική τους αν διάβαζε…Ήδη η πρακτική να μοιράσουν μετρητά ή αυτοκίνητα στους αναγνώστες τους, συνιστά άμεσο ανταγωνισμό στα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ που είναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσει η λοταρία.
Γιατί όμως τώρα ειδικά αυτή η πρεμούρα; Γιατί τώρα τα DVD και τα μουσικά CD δεν είναι αρκετά και πρέπει να πριμοδοτηθεί τόσο σκληρά η πώληση των φύλλων;
Συρρικνώνεται τόσο πολύ η πίτα που κάνει ανελέητο τον πόλεμο για το μερίδιο αγοράς; Μειώθηκαν δηλαδή τόσο πολύ οι πωλήσεις; Γιατί σε μια περίοδο κρίσης με τόσο απρόβλεπτες επιπτώσεις και με μια κυβέρνηση που αντιδρά με σπασμωδικό τρόπο, όλο και περισσότεροι θα ήθελαν να ξέρουν τις εξελίξεις, να μάθουν τι τους ξημερώνει
Αυξήθηκαν τα λειτουργικά έξοδα ή οι μισθοί των δημοσιογράφων; Δεν νομίζω.
Μήπως τα αφεντικά των εφημερίδων έχουν άλλα επιχειρηματικά ανοίγματα (από βιομηχανίες, ναυτιλία, εργολαβίες), που χειροτέρεψαν τώρα με την κρίση και πρέπει να μειώσουν το παθητικό των εφημερίδων (που εκδίδονται από καιρό τώρα όχι για κέρδ
ος αλλά για πολιτικό παιχνίδι);Ή μήπως να φταίει το ότι το παραδοσιακό κοινό της εφημερίδας που αποτελεί και το πιο ενεργό πολιτικά ή σκεπτόμενο κομμάτι της κοινωνίας (και διορθώστε με αν κάνω λάθος), μπουχτισμένο πια από την καμαρίλα και τη διαπλοκή εκδοτών και μεγαλοδημοσιογράφων με τους ομοτράπεζούς τους πολιτικούς, γυρνάει την πλάτη στα ΜΜΕ και ειδικά στην εφημερίδα επιλέγοντας να ενημερωθεί από τα blogs;
Και για να κάνω τη σκέψη αυτή λίγο πιο ισχυρή να αναφέρω τα παραδείγματα των υποθέσεων της Κούνεβα και του απεργού πείνας Θ. Τενέζου, που παρά το ότι αποκαλύπτουν το δυσώδες πρόσωπο της νεοελληνικής δημοκρατίας, «χάθηκαν» από τα μεγάλα ΜΜΕ και τις εφημερίδες.
Η πρώτη περίπτωση αναφέρθηκε με ακατανόητη -για ειδησεογραφία- καθυστέρηση, προφανώς επειδή οι επικεφαλής θεώρησαν ότι η περίπτωση μιας μετανάστριας και συνδικαλίστριας δεν είχε καμιά τύχη στο ενδιαφέρον του «μέσου Έλληνα».
Η δεύτερη περίπτωση δεν θα «παίξει» ποτέ επειδή οι συγκεκριμένες αναφορές σε Σιδενώρ και Αγγελόπουλο έκαναν το θέμα «τζίζ»… Αγνοήθηκε (και αγνοείται ακόμα) ενώ στα blogs είναι -δικαίως- πρωτοσέλιδο.
Τείνω να καταλήξω στο τελευταίο συμπέρασμα.
Αυτό που φαίνεται να φταίει δεν είναι η άρνηση του κόσμου να δώσει 1 ευρώ για την εφημερίδα, είναι η σταδιακά αυξανόμενη άρνηση του κοινού να συμμετέχει σ’ ένα παιχνίδι εξουσίας που κύριο θέμα έχει την κολεγιά και τις πολιτικές αλλαξοκωλιές παρά την πραγματική ζωή. Πως αλλιώς εξηγείται το ότι η χιλιοφορτωμένη από προβλήματα καθημερινότητα δεν καταφέρνει να φτάσει να ανταγωνιστεί τα βαθύτατα αδιάφορα στην κοινωνία θέματα του «κουρασμένου», των γευμάτων των δελφίνων και τις εβδομαδιαίες δημοσκοπήσεις;
Διαβάστε κι αυτό κι αυτό
7 σχόλια:
Ανέστη,
δεν είμαι σίγουρος αν αυτά τα γράφεις, αφού πήγες σήμερα στην εκδήλωση του Μεγάρου για 'κρίση, ΜΜΕ και επικοινωνία'. (Σε αναζητούσε μια κοινή μας γνωστή).
΄Η έβγλαες συμπεράσματα, χωρίς να περάσεις από την εκδήλωση.
Δεν πέρασα απο την εκδήλωση αλλά βέβαια βλέποντας την κατάντια και την σύμπτωση της εκδήλωσης... Αν έχεις feedback, αδημονούμε να μάθουμε!
(η κοινή μας γνωστή θέλει ακόμα να γίνει... όταν μεγαλώσει;)
σπανίως παραπέμπω σε γραφόμενά μου, γιατί θεωρώ ότι αν ενδιαφέρουν , θα τα βρουν αυτοί που έχουν λόγο. Κάνω εξαίρεση για να απαντήσω στο ερώτημά σου: οι δικές μου απόψεις, για το θέμα 'Κρίση, επικοινωνία και media'θα δημοσιευθούν σε τέσσερα posts. Στο εταιρικό μου blog www.knowhow.gr και στο προσωπικό μου, www.haikalis.net. Με δύο λόγια, η κρίση δεν θα ξεπεραστεί με ασπιρίνες. Επιπλέον, η κρίση θα φέρει κόστος σε όσους συμμετείχαν στην προηγούμενη φάση της ευφορίας (αυτό αφορά όλους μας). Το τι ειπώθηκε στην εκδήλωση, φαντάζομαι θα αποτυπωθεί σε ρεπορτάζ.
Στάθη έχω ήδη δει οτι στο τελευταίο post σου δηλώνεις θιασώτης της άποψης ότι πρέπει να αλλάξει το μοντέλο κι έχεις απόλυτο δίκιο. Νομίζω όμως οτι δεν έχουμε αγορά και κοινωνία που είναι ευεπίφορη στις μεγάλες, δομικές αλλαγές, αφού το εκδοτικό σύστημα (μεταξύ άλλων) έχει βρει την ισσοροπία του στις παλαιοκομματικές τακτικές.
Οσο για το οτι θα μάθουμε τι ειπώθηκε απο ρεπορτάζ, μη βάζεις το χέρι στη φωτιά. Ένα που είδα στον ΑΝΤ1 ελάχιστα διαφωτιστικό ήταν, εστίασε σε δύο φράσεις κάθε ομιλητή-φίρμας.
Προφανώς έχουν μείνει κάποιοι μη-εθισμένοι στον τζόγο και γίνονται προσπάθειες και γι'αυτούς!
Οι περισσότερες εφημερίδες δεν διαβάζονται διότι είναι χωμένες μέχρι το λαιμό στη διαπλοκή (π.χ. η μούγκα για την υπόθεση Βόνταφον ωσότου το βαθύ κράτος διατάξει την απαλλαγή της και βγουν όλες ή σχεδόν όες με ολοσέλιδες καταχωρήσεις της εταιρείας, στο δόγμα "πρώτα ο πελάτης/διαφημιζόμενος και μετά η ενημέρωση) διότι πάρα πολλοί δημοσιογράφοι είναι παντελώς άσχετοι (γελάω μέχρι... ομφαλόλυσης όταν πάνε λίγο πιο βαθειά από τις παρυφές κάποιων θεμάτων που προφανέστατα αγνοούν) και αγράμματοι (δημοσιογράφος που είχε είχε πει το 1994 "ο σωρός της κυρίας Μερκούρη έρχεται αύριο στην Αθήνα" έγινε αργότερα διευθυντής, εκδότης, κ.λπ.) διότι θέματα πολύ ενδιαφέροντα γίνονται ξεπέτα του μονόστηλου, διότι 5 - 6 δημοσιογράφοι έχουν κατσικωθεί πάνω στις καρέκλες των τηλεπαραθύρων και επί 20 χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι, με τις ίδιες υστερίες, με τα ίδια κουσούρια, με τις ίδιες εμμονές και ψυχώσεις επιμένουν να παίζουν τον εκφραστή μιας κοινής γνώμης που τους φτύνει, διότι... διότι... εκατοντάδες "διότι" που οι άνθρωποι των ΜΜΕ τα ξέρουν και μας παριστάνουν τους ανήξερους μιας και μαw έχουν γραμμένους.
Υ.Γ.: οι προσφορές και τα 10χίλιαρα (όπως της εν λόγω εφημερίδας που την προηγούμενη δεκαετία πωλούσε αν θυμάμαι καλά πανελλαδικά πάνω από 100.000 φύλλα) δεν είναι άλλο παρά μια επιστροφή σε παλαιές εποχές, πριν 4 δεκαετίες, όταν υπήρχε το λεγόμενο "λαχείο συντακτών". Πίσω στην εποχή της ΕΡΕ, κοιπόν!
Zalmoxi
Πολύ δίκιο έχεις φίλε. Ο λόγος άλλωστε που τα πρόσωπα στα Media είναι τα ίδια εδώ και χρόνια έχει να κάνει με την αντίληψη για τη δημοσιογραφία. Δεν αναζητούν νέα πρόσωπα ή ταλέντα ή πένες αλλά αυτούς με τις γνωριμίες και τις διασυνδέσεις που θα φέρουν τη συναλλαγή με το γκουβέρνο.
Δημοσίευση σχολίου