Τους τα είπε κι έφυγε ο Ερντογάν!

Αφού έβαλε τις φωνές στον Ισραηλινό πρωθυπουργό από το βήμα του Νταβός για τη σφαγή των αμάχων στη Γάζα, έφυγε και επέστρεψε στην Τουρκία όπου τον περίμενε υποδοχή ανάλογη ενός ήρωα.

Ο Ερντογάν ξέρει πολύ καλά το κύμα οργής που υπάρχει στην πατρίδα του απέναντι στο Ισραήλ. Αυτό το κύμα οργής υπάρχει κι εδώ. Θα δικαιολογούσε πολύ περισσότερα απο την Ελληνική εξωτερική πολιτική.

Ξέρει πολύ καλά ότι κάτι τέτοιο θα τον ενισχύσει απέναντι στο στρατιωτικό Κεμαλικό κατεστημένο που έχει κάνει επιπλέον και σημαντικές στρατιωτικές συμφωνίες με το Ισραήλ.
Μια τέτοια λοιπόν αντίδραση τον ισχυροποιεί.

Όπως θα ισχυροποιούσε και την ελληνική εξωτερική πολιτική μια ισχυρή φωνή απέναντι στο Ισραήλ. Που όμως έλλειψε ακόμα και όταν η Τσέχικη προεδρία της ΕΕ έβγαλε ανακοίνωση που δικαιολογούσε με εξοργιστικό τρόπο την Ισραηλινή σφαγή.

Ο Ερντογάν τώρα αντιμετωπίζεται στην Τουρκία σαν πραγματικός ηγέτης που έβαλε εκ νέου την Τουρκία στο χάρτη, που όρθωσε το ανάστημά της χώρας σε μια περίοδο που όλες σχεδόν οι χώρες (και ακόμα χειρότερα και οι αραβικές) έχουν λουφάξει.

Επιπλέον η Τουρκία καταφέρνει με αυτό τον τρόπο να είναι η μόνη ίσως χώρα που υπερασπίζεται ανοιχτά τους Παλαιστινίους σε ένα διεθνές forum με ότι αυτό σημαίνει για τη συνέχεια, στα εσωτερικά και εξωτερικά της θέματα.

Το δικό μου ερώτημα είναι το εξής: Ποια είναι η τελευταία φορά που κάποια ελληνική θέση, αντίδραση, πρόταση, κάτι οτιδήποτε τέλος πάντων έκανε την Ελλάδα να ακουστεί, να φανεί ότι παίζει κάποιο ρόλο στη διεθνή πολιτική σκηνή;

Για ποια ακριβώς πράγματα και αφορμές είναι γνωστός ο Έλληνας πρωθυπουργός στα διεθνή φόρα;

Αναρωτιέται ο Στάθης αν οι πολιτικοί μας χρησιμοποιούν το twitter. Ξέρω σίγουρα ότι το χρησιμοποιεί η Ντόρα Μπακογιάννη την οποία παρακολουθώ εκεί. Βλέπω ότι είναι διαρκής η ενημέρωση για τις δραστηριότητές της, ταξίδια, συναντήσεις κλπ. ΟΚ, πετυχαίνει να δείξει οτι δουλεύει αδιάκοπα.
Το τελικό αποτέλεσμα όμως ποιο είναι ακριβώς; Σε τι έχει κερδίσει η εξωτερική μας πολιτική από τη συνεχή δραστηριότητα που όμως είναι άλαλη και με σχεδόν μηδενικό αποτέλεσμα;

(Φωτο απο το BBC)

Η πολιτική Κακλαμάνη για το πράσινο στην Αθήνα

Η συγκεκριμένη κυρία είναι αληθινή! Επισκέπτεται την CES 2009 (η μεγαλύτερη έκθεση καταναλωτικών εικόνας και ήχου).

Το ίδιο ελκυστική με την πολιτική του δήμαρχου.

Νικήτας Κακλαμάνης Part II, Η Επιστροφή!

Όταν ο δήμαρχος έκανε γιορτές στο Σύνταγμα, είδε οτι το κοινό του ήταν μετανάστες. Οι Αθηναίοι απείχαν, ίσως επειδή δεν πιστεύουν πια σε τέτοιες γιορτές, ειδικά μετά από όσα είχαν προηγηθεί, είτε επειδή δεν μπορούν να γιορτάσουν εύκολα, είτε επειδή έχουν αποξενωθεί με την ίδια τους την πόλη. Περίμενε οτι αυτή η πιθανολογούμενη αποξένωση του Αθηναίου απο την πόλη του, του έδινε και «λευκή επιταγή» να κάνει ότι ήθελε στην Αθήνα.

Τα δέντρα στην Κυψέλη ξεπατώθηκαν και κόπηκαν το πρωί της περασμένης Δευτέρας. Χαράματα! Λάθρα! Χωρίς καμία συνεννόηση, χωρίς κανένα διάλογο.
Έτσι ώστε μέχρι να συνέλθουν οι περίοικοι και να δουν τι έγινε, το μέγιστο και ουσιαστικό κομμάτι της δουλειάς να έχει ήδη γίνει. Ανεπανόρθωτα. Και φυσικά η «δουλειά» ξεκίνησε απ’ τα υπεραιωνόβια πεύκα. Αυτό ήταν και το κύριο εμπόδιο.
Αυτό από μόνο του δείχνει την πονηριά της κίνησης, μας κίνησης που γινόταν ερήμην των κατοίκων, που προφανώς είναι και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και μελλοντικοί χρήστες του πάρκινγκ που σχεδιάζεται να γίνει.

Ο δήμαρχος δεν ξεκίνησε από τη δημιουργία ποδηλατόδρομων ή κάτι παρεμφερές βασικό και στοιχειώδες που θα σηματοδοτήσει την προσδοκώμενη μείωση χρήσης των αυτοκινήτων.

Δεν ξεκίνησε από τη θωράκιση, διαφύλαξη και αύξηση των ελεύθερων χώρων, ούτε που του πέρασε απ’ το μυαλό να βρει άλλους οικοδομημένους χώρους να απαλλοτριώσει για να γίνει το πάρκινγκ.

Γιατί πρώτον ο δήμαρχος δεν θέλει να πείσει τους Αθηναίους να χρησιμοποιούν λιγότερο αυτοκίνητο (ξέρει την εξάρτηση του νεοέλληνα ψηφοφόρου του) και δεύτερον διότι είχε την εύκολη λύση του να καταργήσει έναν ακόμα ελεύθερο χώρο για να κάνει business.

Πρόσφατα, στην Κυψέλη και πάλι, το κτίριο της Δημοτικής Αγοράς στη Φωκίωνος Νέγρη προγραμματιζόταν να κατεδαφιστεί για να γίνει άλλο ένα πάρκινγκ!

Στο τσακ κυριολεκτικά οι περίοικοι πήραν είδηση τα σχέδια, οργανώθηκε επιτροπή και συλλογή υπογραφών, το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο και σήμερα χρησιμοποιείται σαν χώρος πολιτισμού με εκθέσεις και εκδηλώσεις αλλά και σα λαϊκή αγορά βιολογικών προιόντων κάθε Σάββατο.

Με πρωτοβουλία των κατοίκων και ερήμην των σχεδίων του κάθε δημοτικού άρχοντας για «ανάπτυξη» όπως βαφτίζουν τις business.

Φαίνεται πως η υποχρέωση για γκαράζ που δεν κατάφερε να υλοποιηθεί εκεί σε ένα υψηλού προφίλ μέρος, βρήκε τώρα την εύκολη λύση.

Τα πανύψηλα πεύκα ήδη χάθηκαν και οι κάτοικοι προσπαθούν τώρα να διαφυλάξουν το ήδη κατεστραμμένο οικόπεδο. Η αστυνομία δε, συνεπής στον αντιπαθητικό της ρόλο, ποτίζει μεσήλικες με χημικά, κλείνει την Πατησίων (η αστυνομία και όχι οι διαμαρτυρόμενοι) και όλα αυτά παρουσία εισαγγελέα.

Και όσοι υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του πολίτη για να αποφασίζει για τη γειτονιά του, όσοι πιστεύουν οτι τα πεύκα είναι πιο σημαντικά από 2ο ή 3ο αυτοκίνητο, όσοι ελπίζαμε οτι θα αποκτήσουμε ηγεσίες εθνικές ή δημοτικές με ευαισθησίες και ανθρωποκεντρικές προτεραιότητες είμαστε επισήμως, απελπιστικά μόνοι!

Και για το τέλος σας θυμίζω τους στίχους του Big Yellow Taxi της Joni Mitchell που τα είπε όλα εδώ και κάποιες δεκαετίες πριν:

They paved paradise

And put up a parking lot

With a pink hotel, a boutique

And a swinging hot spot

Dont it always seem to go

That you dont know what youve got

Till its gone

They paved paradise

And put up a parking lot

They took all the trees

Put em in a tree museum

And they charged the people

A dollar and a half just to see em

Dont it always seem to go

That you dont know what youve got

Till its gone

They paved paradise

And put up a parking lot

Hey farmer farmer

Put away that d.d.t. now

Give me spots on my apples

But leave me the birds and the bees

Please!

Dont it always seem to go

That you dont know what youve got

Till its gone

They paved paradise

And put up a parking lot

Late last nightI heard the screen door slam

And a big yellow taxi

Took away my old man

Dont it always seem to go

That you dont know what youve got

Till its gone

They paved paradise

And put up a parking lot

Αν μη τι άλλο, έχουν χιούμορ

Βασικές αρχές βαλκανικού marketing

Ακτιβισμός με ψέματα

Σήμερα παρέλαβα ένα email με το ακόλουθο περιεχόμενο:

Αγαπητοί φίλοι,

Η Mc Donald'sκαι τα Starbucks ανακοίνωσαν σήμερα ότι θα δίνουν όλα τα κέρδη από τώρα μέχρι την Κυριακή στο Ισραήλ για τον πόλεμο (γενοκτονία) που κάνει στη Γάζα.

Επίσης, οι παραγωγοί της ταινίας Bed time stories με τον Adam Sandler θα δίνουν τα κέρδη τους στο Ισραήλ.

Ενημερωθείτε, και ενημερώστε κι άλλους για να μην γίνουν άθελά τους υποστηρικτές αυτών των τεράτων που πιστεύουν στη δολοφονία των αθώων πολιτών.

Μποϊκοτάρισμα Mc Donald'sκαι Starbucksλοιπόν !!

Ακόμα μην πάτε σινεμά να δείτε μια ταινία που προωθεί τη βία !!

Μαζί μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά!

Παρακαλώ περάστε αυτό το e-mail σε όσο το δυνατόν περισσότερους

Είναι εντυπωσιακό το πώς ακόμα υπάρχει κόσμος που «τσιμπάει» τόσο εύκολα κι απλά σε τόσο καραμπινάτα ψέματα. Απο υπερβολική ευαισθησία ίσως; Απο απλή τεμπελιά για μια αναζήτηση; Απο άγνοια;

Το θα «δίνουν όλα τα κέρδη» ακόμα κι αν ήταν ανάμεσα στις επιθυμίες των εβραϊκής καταγωγής μεγαλομετόχων, όταν αφορά εταιρίες που είναι εισηγμένες και άρα πρέπει να δηλώνουν για το που διαθέτουν χρήματα, σε συνδυασμό με την εικόνα που οφείλουν να δίνουν προς τα έξω, είναι τόσο προφανή που κάνουν το μήνυμα χονδροειδές.

Προσωπικά δεν έχω καμία συμπάθεια στις εταιρίες αυτές και προφανώς υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να τις μποϋκοτάρει κανείς (αναφέρονται όλοι σε σοβαρές ιστοσελίδες οργανώσεων με συγκεκριμένα επιχειρήματα και γεγονότα).

Είναι όμως εντυπωσιακό το πόσος κόσμος είναι πρόθυμος να αναπαράγει μια προφανή μούφα και να στείλει άκριτα το μήνυμα σε όλες τις «επαφές» του όταν έχει στα χέρα του το εργαλείο που λέγεται Internet.

Και προφανώς πάντα μπορεί κάποιος να κάνει ένα γενικότερο μπουκοτάζ στα Ισραηλινά προιόντα.

Τα "Tabula ράσα" της εκπαίδευσης

Η πολύ καλή εκπομπή του Παύλου Τσίμα της Τρίτης 20/1, απέδειξε (λες και χρειαζόταν) τα όσα κοινότυπα διαπιστώνουμε εδώ κι εδώ.

Ότι δηλαδή το σαρκοβόρο εκπαιδευτικό σύστημα στερεί από τους νέους τον ελεύθερο χρόνο, τους φορτώνει με ιδιαίτερα, φροντιστήρια και άχρηστα μαθήματα για να περάσουν εξετάσεις και να μείνουν τελικά αμόρφωτοι.

Παράλληλα στα σχολεία της Φινλανδίας οι μαθητές κάνουν μουσική, άθληση έχουν ελεύθερο χρόνο να καλλιεργήσουν χόμπι (μέχρι και μαθήματα τηλεσκηνοθεσίας εντός του σχολείου σε ειδικό στούντιο είδαμε) και το τελικό αποτέλεσμα είναι να αγαπάνε το σχολείο τους, να το θεωρούν δικό τους φυσικό χώρο.

Τι βγαίνει από όλα αυτά; Εκτός του προφανούς (ότι δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα των Φινλανδών νέων αναπτύσσονται σε ακομπλεξάριστους υγιείς πολίτες), αναδεικνύεται και μια ακόμα αλήθεια:

Εκεί στη «βαρετή» Φινλανδία των πάγων και της εξάμηνης νύχτας, δεν θα γίνουν βανδαλισμοί σε σχολεία, δεν θα αναπτυχθούν φαινόμενα κομματικού καπελώματος κινητοποιήσεων, δεν θα αναπτυχθεί η σχέση μίσους μαθητή – καθηγητή (για όσους πιστεύουν ακόμα οτι το πράγμα στράβωσε επειδή χάθηκε η "πειθαρχία", ήταν χρήσιμη η πληροφορία οτι οι μαθητές εκεί απευθύνονται στους καθηγητές με το μικρό τους όνομα - ο σεβασμός φαίνεται οτι κατακτιέται και δεν επιβάλλεται).
Και τι φταίει που έχουμε αυτό το χάλι εδώ, που πατώνουμε στο επίπεδο της εκπαίδευσης;

Αυτά που φαίνονται πιο έντονα είναι:

• Η έλλειψη εθνικού σχεδιασμού (ο κάθε υπουργός κάνει ότι θεωρεί πιο θεματικό για το δικό του τέρμινο).
• Η έλλειψη χρηματοδότησης που εκτός των υποδομών θα φέρει σταδιακά την επαγγελματική ευσυνειδησία και κατάρτιση του καθηγητή.
• Οι κομματικές – συνδικαλιστικές αγκυλώσεις που αντιδρούν συλλήβδην ως αντανακλαστικό σε οποιαδήποτε αλλαγή, σωστή ή λάθος.
• Η εναλλακτική των ιδιωτικών σχολείων που φαντάζει ως πιο ρεαλιστική λύση (από τους γονείς που μπορούν να πληρώσουν) από ότι μια δυναμική διεκδίκηση.

Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως ο νέος υπουργός παιδείας δεν χρειάζεται να ξεκινήσει απο "λευκή πλάκα" και να ανακαλύψει τον τροχό. Ας κάνει μερικά ταξίδια ακόμα να πάρει μαθήματα απο άλλες κοινωνίες, ας εκπονήσει εθνικό σχέδιο μετα απο διάλογο (με τους καθ ύλην υπέυθυνους και τα κόμματα) κι ας βάλει τον καθένα απέναντι στις ευθύνες του, ας δημοσιοποιήσει το ποιος στέκεται εμπόδιο στις ουσιαστικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν.

Διαφορετικά κι αυτός θα παραδώσει "λευκή κόλλα".

Πάει ο Obama, φέρτε μας τον επόμενο!

Σήμερα ορκίζεται ο Obama.

Όχι δεν υπάρχει κανένας λόγος για πανηγύρια, σε παλιότερα σημειώματα το συζητήσαμε το θέμα, δεν τρέφουμε υπερβολικές ελπίδες.
Σήμερα όμως εκτός του οτι ορκίζεται ο Obama φεύγει και ο Bush. Αυτό ναι, σηκώνει γιορτές και πανηγύρια.

Να διαφωνήσω με όσους απόλυτα και απλοϊκά σε μεγάλο βαθμό τραβάνε μια μολυβιά και διαγράφουν την οποιαδήποτε πιθανή αλλαγή απλά και μόνο επειδή ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είναι το ίδιο αριστερός μ’ αυτούς.

Αλλά φυσικά στην Ελλάδα φτάνουμε εύκολα στα άκρα μέσα από τη δική μας απόλυτη θέση στα πράγματα, επειδή εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε αλλά σπανίως συζητάμε (αλλά και όταν συζητάμε δεν ακούμε τη θέση του συνομιλητή μας).
Ο Οbama ήδη έχει χρεωθεί όσα έγιναν στη Γάζα, χωρίς να έχει αναλάβει καν την προεδρία. Ναι Ο Obama όχι ο Bush! Σύμφωνα λοιπόν με τα δικά μας μεσογειακά και πολωμένα δεδομένα ο Obama είναι ήδη μια απ’ τα ίδια γιατί δεν καταδίκασε -πριν αναλάβει- το Ισραήλ.

-Howdy redneck partner...

Διότι, πως να το κάνουμε, μεγάλο πράγμα η συνήθεια. Όταν ζεις σε μια χώρα χύμα, όπου το να σέβεσαι θεσμούς είναι εξωπραγματικό και τα όρια θολά, ο οποιοσδήποτε δείχνει να τηρεί αυστηρά το πρωτόκολλο φαίνεται περίεργος.

Πιθανότατα κι αυτός να είναι «μία απ’ τα ίδια». Πολλές συνιστώσες είναι πολύ ισχυρές για να αλλάξουν οτιδήποτε.

Αλλά πάλι δεν είδα και κανέναν που να βιάστηκε να κάνει ανασκόπηση του 2009

Η περίεργη περίπτωση του δήμαρχου Νικήτα Κακλαμάνη

Ομολογώ ότι αδυνατώ να παρακολουθήσω και να κατανοήσω την πρεμούρα του Νικήτα Κακλαμάνη για τα έργα Βωβού στον Ελαιώνα.

Αυτές οι υστερικές δηλώσεις για στήλες όπου «θα αναγράφονται οι πολέμιοι της ανάπτυξης» κατά πάσα πιθανότητα θα τον συνοδεύουν στην υπόλοιπη πολιτική του καριέρα.
Κανονικά ο Δήμαρχος, ο οποιοσδήποτε δήμαρχος, θα έπρεπε να έχει κύριο μέλημα την εξασφάλιση της ποιότητας ζωής των δημοτών του, την εξασφάλιση χώρων πρασίνου και όχι την ανέγερση περισσότερων εμπορικών κέντρων.

Απλά είναι τα πράγματα. Η Αθήνα, η πόλη την οποία υπηρετεί ο κύριος Κακλαμάνης έχει ένα βαρύτατα ελλειμματικό ισοζύγιο στη σχέση τσιμέντου – πρασίνου. Επομένως θα έπρεπε να αποφύγει να θέτει ρητορικά ερωτήματα -όπως έκανε πρόσφατα- για το αν είναι προτιμότερη η τωρινή υποβάθμιση από την εμπορική ανάπτυξη. Φυσικά η απάντηση είναι ότι οι δημότες δικαιούνται χώρους πρασίνου με ελεύθερη χρήση για αναψυχή. Αυτό που οφείλει να κάνει λοιπον ο Δήμος Αθηναίων είναι να εξασφαλίσει τους πόρους για να κάνει (ο ίδιος ο Δήμος), αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα.

Αν λοιπόν δεν υπερασπιστεί ο ίδιος ο Δήμαρχος τους ελεύθερους χώρους για τους δημότες του, ποιος θα το κάνει;
Απ’ ότι φαίνεται, το Συμβούλιο της Επικρατείας!

Δεν είναι όμως μόνο ο Κακλαμάνης αν και περίπτωσή του είναι η πιο αξιοπερίεργη λόγω του θεσμικού ρόλου που υπηρετεί. Η υπόθεση μπλέκεται πολύ βολικά μέσα σε μια ομίχλη αλληλο-χρηματοδοτήσεων που συνδέουν εμπορικό κέντρο και γήπεδο του Παναθηναϊκού μαζί. Δεν υπάρχει –λέει- γήπεδο χωρίς το εμπορικό κέντρο. Προφανώς το ένα χρηματοδοτεί το άλλο και άρα αν πρέπει να γίνει γήπεδο αυτό θα πρέπει να πληρωθεί από το τζίρο των παρακείμενων εμπορικών χρήσεων. Άντε τώρα να ξεχωρίσεις ποιος είναι ο οπαδός που απλά θέλει γήπεδο, και ποιος αυτός που ευεργετείται από τις πολλές μίζες που προφανώς πέφτουν όταν υλοποιούνται τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια εκατομμυρίων ευρώ. Άλλωστε οι πολλοί πολιτικοί που φυσικά ποντάρουν στις ψήφους των Παναθηναϊκών υπερασπίζονται το δίκιο της ομάδας και τα μεροκάματα των οικοδόμων(!) λες και ο μόνος τρόπος να καταπολεμηθεί η ανεργία είναι να τσιμεντώσουμε ότι απέμεινε από την Αθήνα. Κι απ' ότι φαίνεται στον ορίζοντα δεν θα αργήσει να γίνει κάτι τέτοιο (ήδη σχεδιάζεται ένα Mall-μεγαθήριο στην περιοχή του Ρουφ επι της οδού Πειραιώς, πιθανότατα το μεγαλύτερο όλων).

Δεν φαίνεται όμως οι πολιτικοί μας να διακατέχονται απο την ίδια πρεμούρα όταν τα ελάχιστα σχέδια για χώρους πρασίνου μένουν στα χαρτιά.

Προφανώς τα δέντρα όχι μόνο δεν ψηφίζουν αλλά δεν εκταμιεύουν και «χορηγίες».

Κουμπουροφόροι - bloggers: 0-1

Αντέχει κανείς να διαβάσει αυτό το κείμενο-παραλήρημα των κουμπουροφόρων; Εγώ όχι. Και δεν αντέχω και δεν έχω χρόνο και όρεξη.
Στο κάτω – κάτω τι λένε περισσότερο από αυτά που γράφονται στα blogs;

Τίποτε απολύτως. Αφήνω δε κατά μέρος το ότι οι διαπιστώσεις που γίνονται από τους «επαναστάτες» με τα κουμπούρια γίνονται απλά για να δικαιολογήσουν το φασισμό των θρασύδειλων φόνων και άρα προφανώς είναι πολωμένες, υπερβολικές κι ακραίες για να δικαιολογήσουν(;) τις δολοφονικές επιθέσεις.

Τα κείμενα που διαβάζω εγώ στα blogs που επιλέγω, είναι σαφώς πιο δομημένα, πιο εύστοχα, έχουν πόνο για την κατάντια της κοινωνικής και πολιτικής σκηνής.

Πόνο γνήσιο, από αυτόν που θέλει να καλυτερέψει τα πράγματα, που θέλει να μεγαλώσει παιδιά σε μια ανθρώπινη χώρα, κοινωνία. Οχι πλαστό από αυτόν που θέλει να δικαιολογήσει ένα φόνο με μια ανέξοδη και αδιέξοδη βία. Απ αυτόν που μπορεί να σκοτώσει με διαφορετικές αφορμές κάθε φορά, αρκεί να γράφει κατεβατά απο παπάρες.

Είναι σαφές ότι τα κωλόχαρτα των «επαναστατών» θα συζητηθούν και θα προβληθούν, επειδή η επικοινωνιακή πολιτική του αίματος εξασφαλίζει προβολή. Δοκιμασμένη συνταγή.

Αλλά εγώ θα προτιμήσω και πάλι να διαβάσω τον Khlysty, τον Απειρωτα, Το Δείμο τον Ikor και τους υπόλοιπους φίλους που λένε πολύ περισσότερα.

Brother can you spare a DIME?

Λοιπόν άκου: Εγώ ως Ισραήλ, έχω τώρα μια ευκαιρία που η Χαμάς χρησιμοποιεί τους άμαχους σαν ασπίδα για να κάνει τις εκτοξεύσεις των ρουκετών, να ξεφορτωθώ την ενοχλητική υπεργεννητικότητα των Παλαιστινίων για να μειώσω το μέγεθος του προβλήματος. Καιρό τώρα περίμενα την ευκαιρία να απαλλαγώ από τις κατσαρίδες, όσο πιο λίγοι μείνουν, τόσο πιο ανώδυνη θα είναι η λύση που θα αναγκαστώ να αποδεχτώ. Είναι λοιπόν η καλύτερη λύση, σκοτώνω χιλιάδες αθώους ως «άμυνα» και κανείς δεν μπορεί να μου πει τίποτα.

Ποιος θα μιλήσει άλλωστε; Η Ευρώπη που παίζει τις κουμπάρες με την Τσέχικη προεδρία; Λες και δεν ξέρουν οτι την Τσεχία την έχεις αγοράσει από καιρό αδερφούλη. Η μήπως θα μιλήσεις εσύ ΟμΗρΕ του αδερφούλη μου;

Εσύ αδερφούλη απ’ την άλλη θα έχεις μια χρυσή επίσης ευκαιρία να διαφημίσεις τα «απαγορευμένα» όπλα που δεν μπορούσες να δοκιμάσεις τόσο καιρό, να τα δοκιμάσεις και στην πράξη για μελλοντικούς πελάτες.

Έλα ρε φίλε, στείλε μερικά DIME (Dense Inert Metal Explosive), στείλε λευκό φώσφορο, στείλε ουράνιο όχι απεμπλουτισμένο, στείλε το πλούσιο γιατί λεφτά έχουμε, δεν είμαστε τίποτα λιγούρια.

Στείλε γιατί τώρα που βρήκα την ευκαιρία, τώρα που πήρα φόρα. Άλλωστε αυτά που έμαθα στην ιστορία μου τα έμαθα απ’ τους καλύτερους όπως ο Αδόλφος.

Φωτογραφίες θυμάτων δεν εχω στομάχι να βάλω, αν θέλετε δείτε εδω.

Η προμελετημένα "ανεγκέφαλη" βια

Επάνοδος!
Ευχές για Καλή Χρονιά σε όλους τους φίλους και περαστικούς!

Όσο πιο δύσκολη προοιωνίζεται μια χρονιά, τόσο πιο δυνατές πρέπει να είναι οι ευχές, σαν μια καταφυγή στο υπερφυσικό του ξορκίσματος, σαν μια ισχυρή ελπίδα που καλείται να υλοποιηθεί μέσα από την συμπαντική «Κοελική» συνομωσία!

Πέρα από την αναμενόμενη και εντελώς εκτός κλίμακας και αναλογίας Ισραηλινή γενοκτονία κατά των Παλαιστινίων, μας σημάδεψε και η μη αναμενόμενη επίθεση κατά του αστυνομικού στο Υπουργείο Πολιτισμού.

Και δεν είναι δυνατόν να καταδικάζεις τη βία των Ισραηλινών και να μη βρίσκεις να πεις τίποτα κατά της δολοφονικής επίθεσης του αστυνομικού.

Γιατί «δεν είναι δυνατόν»; Γιατί ή είσαι κατά της βίας συνολικά, ή η άποψή σου είναι πολωμένη, ενταγμένη σε «στρατιά» και «παράταξη» οπότε στερείται και εγκυρότητας.

Ξεπερνάω τις αστείες συγκρίσεις που άκουσα τελευταία. Οτι ο ένας ήταν δεκαπεντάχρονος ανυποψίαστος και ο άλλος -ο εικοσάχρονος- ένστολος, οπλοφόρος και υποψιασμένος. Δεν ισχύει τίποτε από αυτά και όταν γίνονται τέτοιες συγκρίσεις είναι εκ του πονηρού. Εξυπηρετεί μόνο όσους συνειδητά ή όχι θέλουν να βάλουν σε ζυγαριά το θανατικό να το καταχωρήσουν μέσα τους ως "δίκαιο" ή "άδικο".

Ποτέ αλλαγές και ιδεολογίες δεν κατάφεραν να «περάσουν» με βία. Αυτό απ’ τη μία. Απ’ την άλλη φτάνει η απλή λογική. Που λεει ότι είναι τόσο ανεγκέφαλη αυτή η βία που επειδή με κανένα τρόπο δεν δικαιολογείται, καταντάει να είναι ύποπτα προμελετημένη.
Δηλαδή: Τροφοδοτείται η δράση και αντίδραση του εκκρεμούς που όσο πιο δυνατά κινείται στα άκρα τόσο αργεί να βρεθεί σε αδράνεια. Είναι η σχέση αιτίων και αφορμών που θα εμποδίσουν τον πιθανό αφοπλισμό της αστυνομίας, θα την κάνει βιαιότερη, θα φέρει καταλυτικές (και πιθανότατα αντιδημοκρατικές) καταλύσεις ελευθεριών, που καταργεί το όποιο ρεύμα συμπάθειας των αντιεξουσιαστών, που θα καταργήσει το «άβατο».

Και που σίγουρα θα αυξήσει και τη ροή κονδυλίων στην παρακμάζουσα αντιτρομοκρατική υπηρεσία την μόνιμα στελεχωμένη από κομματικούς «ημέτερους».

Και για όλα αυτά, δεν ψήνομαι για κανένα «Επαναστατικό Αγώνα» my ass…