Με το αυτοκίνητο στο περίπτερο; Χαλαρά!

Δηλαδή δεν κατάλαβα, όταν εσείς ακούσατε για «ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο» νομίσατε οτι σας αφορά;

Να πάρουμε ένα παράδειγμα; Εδώ που μένω, στην «πίστα δοκιμών» του Γέρακα, που το μεγαλύτερο μέρος του σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε πριν από 15 περίπου χρόνια, προβλέφθηκαν δρόμοι αλλά όχι πεζοδρόμια!

Και φυσικά δεν υπάρχουν ούτε δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας γύρω από τις κεντρικές αρτηρίες, δεν υπάρχουν αρκετές διαβάσεις, με δυο λόγια το να περπατήσει ένας κάτοικος μέχρι το σχολείο ή μέχρι το περίπτερο είναι ένα είδος etxreme sport. Η συζήτηση για κυκλοφορία ατόμων με ειδικές ανάγκες ή μητέρες με παιδικά καρότσια μόνο ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί.

Άλλωστε, «τότε» στο μακρινό 15ετές παρελθόν που να ξέρει ο δήμαρχος που έκανε το σχεδιασμό ότι θα έρθει η μέρα που θα θέλαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να περπατήσουμε; Επιστημονική φαντασία!
Τα «πεζοδρόμια» λοιπόν, όπου αυτά υπάρχουν, είναι παρτέρια, είναι χώροι ανάρτησης κολώνων, Καφάο, διαφημιστικών πινακίδων, ράμπες, αλλά ΔΕΝ είναι πεζοδρόμια.

Όπως βλέπετε και στη πιο κάτω φωτογραφία ο πεζός αναγκάζεται να περπατάει στο δρόμο, σε ένα δρόμο όπου υπάρχουν σχεδόν 2+2 λωρίδες ανά κατεύθυνση (από 1+1 είναι κατειλημμένες για παρκάρισμα) αλλά δεν υπάρχει ούτε μισού μέτρου πεζοδρόμιο! Για να πάω λοιπόν στο περίπτερο θα πάρω το αυτοκίνητο, διαφορετικά κινδυνεύω.

Και όσο παίρνουμε όλοι το αυτοκίνητο τόσο περισσότερο φόρτο και ρύπους δημιουργούμε, τόσο περισσότερο ο κάθε βλαχοδήμαρχος θα αντιλαμβάνεται ανάγκη για δρόμους και όχι για πεζοδρόμια. Και μετά ο πολλαπλάσιος φόρτος αυτοκινήτων "προβληματίζει" και οι ίδιοι δήμαρχοι που ξέχασαν τα πεζοδρόμια κάνουν εκδηλώσεις για παγκόσμιες μέρες.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις υποκρισίες και τις «ημέρες χωρίς αυτοκίνητα» για τις ευρωπαϊκές πόλεις που αφορά η ημέρα αυτή.

Εμείς εδώ στο Τζατζικιστάν είμαστε στο δικό μας χωροχρόνο.

Ή μήπως στη δική σας γειτονιά τα πράγματα είναι καλύτερα;