Η επιλογή θέσης ως αντίποδας της ψήφου εξουσίας

Πάει αρκετός καιρός τώρα που δεν ψηφίζω με γνώμονα τα κόμματα εξουσίας. 

Εδώ και πολύ καιρό τα κόμματα που συγκεντρώνουν την πλειοψηφία, ψηφίζονται είτε επειδή χρησιμοποίησαν ευχάριστη γλώσσα, είτε επειδή κατέφυγαν σε συναισθηματικό λαϊκισμό, είτε επειδή διόρισαν στρατιές δημοσίων υπαλλήλων, μοίραζαν επιδόματα και συντάξεις μαϊμού. 
Δεν με αφορά λοιπόν -εκ των πραγμάτων- η επιλογή της μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος. 

Αντίθετα προτιμώ να ψηφίζω κόμματα ή σχηματισμούς που θα ήταν χρησιμότεροι είτε σαν αντιπολίτευση, είτε σαν εξισορροπητικοί πόλοι είτε ως παρουσία και λόγος στη βουλή. 
Ανεξάρτητα από την ιδεολογική μου προτίμηση που προϊόντος του χρόνου ξεθωριάζει θεματικά. Έτσι κι αλλιώς ελάχιστες μεταβολές στη δημόσια ζωή έχουν γίνει στα μεταπολιτευτικά χρόνια που να είναι σύμφωνες με την ιδεολογική πλατφόρμα του εκάστοτε κυβερνητικού σχηματισμού. Εδώ θα μπορούσα να φέρω παραδείγματα από τον κρατισμό της ΝΔ, μέχρι τις νεοφιλελεύθερες επιλογές του ΠΑΣΟΚ. 

Και μεθαύριο το ίδιο θα κάνω. Δεν θα ψηφίσω μνημονιακούς ή αντιμνημονιακούς. 
Γιατί απλούστατα δεν πιστεύω σ’ αυτό τον κίβδηλο και καταστροφικά απλουστευτικό διαχωρισμό. 
Πιστεύω σε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει από πολύ καιρό για να φύγουν τα χιλιάδες γνωστά καρκινώματα που μας καταδίκασαν σε χρεοκοπία. Τα μνημόνια δεν περιλάμβαναν μόνο τις γνωστές απαράδεκτες βλαπτικές μεταβολές και τους κοινωνικά και οικονομικά αδύναμους αλλά και αλλαγές προκειμένου να σταματήσει το κράτος να είναι βαρέλι χωρίς πάτο. 

Θα ψηφίσω λοιπόν με κριτήριο το ποιος σχηματισμός θα μπορούσε να έχει θετική παρουσία, να μπορεί να μετριάζει μαξιμαλισμούς και αμετροέπειες. Θα επιλέξω κόμμα που να μπορεί να συμμετάσχει σε κυβέρνηση. 
Γιατί πιστεύω πως είναι απόλυτη ανάγκη να προκύψει άμεσα κυβέρνηση ικανή να πάρει και να εφαρμόσει αποφάσεις, να λειτουργήσει ως συνομιλητής, να μπορέσει να προβεί στις βασικές ενέργειες για να αρχίσει μια κάποια ροή στο έλος, να βρεθούν φάρμακα για τα νοσοκομεία, κοινωνική στήριξη στους υποψήφιους αυτόχειρες, να βρεθεί φαγητό για τους φυλακισμένους και όσους εξαρτώνται από αυτή την ελάχιστη κοινωνική πρόνοια. 
Να σταματήσει η κατρακύλα. 

 Ναι αυτά είναι πολύ πιο σημαντικά από το να δικαιωθεί ο εύκολος ξεροκέφαλος λαϊκισμός των υποψηφίων ηγετών που πασχίζουν να κυβερνήσουν χωρίς πραγματικά να έχουν την παραμικρή ιδέα των προβλημάτων που περιμένουν στη στροφή. 
Είναι σημαντικό νομίζω να υπάρξει ένα σχήμα συγκυβέρνησης που -μέχρι να διαψευσθώ- θα μπορεί να διακρίνει και να ιεραρχήσει τα ζητούμενα και τις προτεραιότητες, να έχει τη δύναμη να ρίξει την όποια κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να καταφύγει και πάλι σε εύκολες λύσεις αφαίμαξης της ψυχορραγούσας αγελάδας, που θα κατέφευγε σε συνοπτικές αποδοχές αυτοκτονικών οδηγιών. 

Καλή μας τύχη.