"Είκοσι ερωτήσεις για τον ΓΑΠ"

Για σήμερα το ανάγνωσμα που θα σας προτείνω είναι αυτό του Φώτη Κ.

Να το διαβάσετε απαραιτήτως!

ΔΕΘ-έλουμε να αλλάξουμε

Διαβάστε εδώ την εξιστόρηση των απίθανων καταστάσεων που συμβαίνουν στο Δ.Σ. της Δ.Ε.Θ απο τον εξαναγκασθέντα σε παραίτηση πρώην προέδρου της εταιρίας Γιάννη Κωνσταντίνου.

Δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα για το πως αντιλαμβανονται το ρόλο τους στη σημερινή Ελλάδα τα κομματόσκυλα.

Σκάνδαλα, ρεμούλες, κουμπαριές, υπόγειες διαδρομές, εσωκομματικές συγκρούσεις, συνεχίζουν κανονικότατα και απτόητα σα να μη συμβαίνει τίποτα στη χώρα.

Η χαριτωμένη λεπτομέρεια που βρήκα κι εδώ λέει:

"Ωστόσο, η παραίτηση του προέδρου της ΔΕΘ Γιάννη Κωνσταντίνου φέρνει στην επιφάνεια διαπλοκή στελέχους του οργανισμού, υποστηριζόμενο από υπουργικό στέλεχος της παρούσας κυβέρνησης, που δείχνει προτίμηση σε εταιρεία – υποψήφιο ανάδοχο του έργο και ανάμειξη στενού οικογενειακού προσώπου. Ο λόγος για το εκτελεστικό μέλος της ΔΕΘ Κώστα Μαυράκη, ο οποίος ήταν προσωπική επιλογή της Υπουργού Εργασίας Λούκας Κατσέλη σύμφωνα με το «Βήμα», και έδινε πρόκριση στον διαγωνισμό για το εκθεσιακό κέντρο στην Ernst & Young ΑΕ, στην οποία είχε νωρίτερα προσληφθεί η κόρη του."

Πως το είχε πει ο ΓΑΠ; Αλλάζουμε για να μη βουλιάξουμε;

Πετυχημένο!

Κωλοελλήνων Πάσχα

'Ενα παιδί επτά ετών χαροπαλεύει επειδή ένας εικοσιπεντάχρονος κρετίνος δεν κατάφερε να αντισταθεί στην επιθυμία να ρίξει φωτοβολίδα.

Άλλοι δύο είναι τώρα νεκροί επειδή έσκασε η αποθήκη όπου ετοίμαζαν τα "βαρελότα". Τέσσερις άνδρες τραυματίστηκαν, κατασκευάζοντας αυτοσχέδιες κροτίδες στην Καλαμάτα.

Ενα σωρό νεκροί και φέτος και κάθε χρόνο επειδή κάποιοι άλλοι ηλίθιοι "οδηγάρες" δε μπορούν να αντισταθούν στη νεοελληνική τούρμπο μαγκιά τους.

Ατέλειωτες ουρές στις εθνικές οδούς επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι θεωρούν πως ο Κ.Ο.Κ. προέβλεψε μια λωρίδα, τη ΛΕΑ, ειδικά γι αυτούς που θέλουν να αποδείξουν στους άλλους πόσο κορόιδα είναι.

Εκατοντάδες εμφράγματα κάθε Κυριακή του Πάσχα επειδή κάποιοι δεν μπορούν να μετριάσουν τον όγκο των αμνοεριφίων που καταβροχθίζουν.

Αυτές οι μαζικές έξοδοι που συνοδεύονται από επίσης μαζική τήρηση "εθίμων" είναι ένας κανονικός τραγέλαφος. 'Ενας λαός που ποτέ δεν ενέταξε στην παιδεία του την πρόβλεψη ή έστω τη στάθμιση του αποτελέσματος μιας ενέργειας, δηλαδή μια σεβαστή μερίδα συμπολιτών μας που δεν έμαθε ούτε αυτό το βασικό πράγμα μεγαλώνοντας, καλείται να μετακινηθεί, να συνυπάρξει, να αυτο-οργανωθεί, να "διασκεδάσει" και να επιστρέψει.

Να καταφέρει έναν άθλο κανονικό δηλαδή σε σχέση με τις ικανότητές του.

Κάθε χρόνο τα ίδια, όπως και οι μόνιμες οδηγίες στα κανάλια για πεντάχρονα: "Οι οδηγοί να σέβονται τον κώδικα" λέει ο αξιωματικός της Τροχαίας "και να μην οδηγούν υπο την επήρεια αλκοόλ!".

'Ελα!

"Να προσέχετε που ρίχνετε τις κροτίδες και τα βαρελότα", "να φάτε με μέτρο".

Τι είπες τώρα...

Και γιατί να σταματήσουμε εκεί δηλαδή; Γιατί να μη εκδοθούν περισσότερες οδηγίες; Να σκουπιστούμε καλά μετά την τουαλέτα; Να μαγειρέψουμε την τροφή ή να την καταναλώσουμε ωμή; Τι θα συμβεί αν τραβήξουμε τη σκανδάλη του δίκαννου κοιτάζοντας μέσα στην κάννη για να δούμε αν είναι γεμάτο;

Γιατί όχι δηλαδή; Πόση σοφία χρειάζεται να κατακτήσει ένας εικοσιπεντάχρονος για να προβλέψει πως η φωτοβολίδα με αλεξίπτωτο είναι έρμαιο του ανέμου και πως είναι πολύ πιθανό να καταλήξει στα κεφάλια του κόσμου που είναι παντού τριγύρω στη Μητρόπολη;

Πόση ευρυμάθεια και εκπαίδευση σε νόμους της φυσικής χρειάζεται για να προβλέψεις πως η καγκούρικη οδήγηση θα έχει τραγικά θύματα στην πρώτη απρόβλεπτη στιγμή; Κι αν όχι εσένα κάποιον ανυποψίαστο, κάποια οικογένεια;

Πόσους γιατρούς χρειάζεται ο καθένας δίπλα του να τους εξηγήσουν πως τα πέντε κιλά αρνιού στο στομάχι θα προκαλέσουν πυρηνική έκρηξη στην καρδιά του όταν θα πασχίζει να τροφοδοτήσει με αίμα αυτό το σιλό με τα κρέατα και τα λίπη;

Πόση επιστημοσύνη είναι αρκετή για να σε πείσει πως η χρήση της ΛΕΑ θα προκαλέσει χειρότερο μποτιλιάρισμα όταν θα χρειαστεί να φύγεις αριστερά; (Άν θεωρήσουμε πως σε νοιάζει, γιατί βασικά στα παπάρια σου, το ζητούμενο είναι να βρεθείς μπροστά απο τους υπόλοιπους).

Ογκώδης άγνοια λοιπόν σε θανατηφόρο συνδυασμό με αδιαφορία -αν όχι έχθρα- για τους άλλους. Αυτός είναι ο ίδιος κόσμος που θέλει συνολική απαγόρευση του τζόγου για να μη χρεοκοπήσει από τα τυχερά παιχνίδια, και πιθανόν συνολική απαγόρευση του κρασιού για να μη μεθάει, σε τούτους κλείνουν το μάτι τα προστατευτικά ΜΜΕ που φωνάζουν λες και κάποιος δίνει γεμάτο περίστροφο σε πεντάχρονο. Πιθανότατα είναι και ο ίδιος κόσμος που την τήρηση των νόμων (ακόμα κι αυτών που λίγο-πολύ μας προστατεύουν απο την ίδια τη μαλακία μας) τη θεωρεί αντιδραστική και αντιλαϊκή.

Αυτοί είναι οι ίδιοι που καταφέρνουν να βρουν το δρόμο για την κάλπη κάθε που έχουμε εκλογές. Και μετά αναρωτιόμαστε πως διάολο φτάσαμε σαν κοινωνία εκεί που είμαστε...

Τη φωτογραφία τη δανείστηκα απο το blog zeidoron.blogspot.com. Διαφωτιστική;

Γειά σου Νίκο...

Οι αγαπημένοι μου Stateless μας έχουν μια έκπληξη

Η αριστερά της μεταπολίτευσης (απόσπασμα απο το "Απο τη χρεοκοπία στην αυτογνωσία")

Αντιγράφω απο το καταπληκτικό κείμενο "Από τη χρεοκοπία στην αυτογνωσία"

Από τη μεταπολίτευση και μετά, με την καθοριστική αλλά όχι αποκλειστική συμβολή του ΠΑΣΟΚ, η Αριστερά υπέστη μία μετάλλαξη. Από την Αριστερά της θυσίας, της ατομικής θυσίας, για χάρη των μεγάλων πολιτικών και συλλογικών προταγμάτων, είτε αυτά ήταν ο σοσιαλισμός είτε η δημοκρατία, προταγμάτων που κάθε αριστερός ήταν διατεθειμένος να καταβάλει ατομικό κόστος για να τα διεκδικήσει, περάσαμε, με την εδραίωση της δημοκρατίας, σε μια άλλου τύπου Αριστερά, του εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν. Μια Αριστερά που, ίσως και λόγω της στέρησης και της κακουχίας του παρελθόντος, αισθάνεται ότι τώρα ήρθε πια η ώρα να διεκδικήσουμε τη ζωή, ο καθένας για τον εαυτό του, ή τον κλάδο του (αλλά και πάλι με την έννοια του εαυτού του). Περάσαμε δηλαδή από μια πολιτική Αριστερά σε μιαν οικονομίστικη Αριστερά, από μιαν Αριστερά που διεκδικεί το συνολικό, δηλαδή το όλον, σε μιαν Αριστερά που εντός του συστήματος διεκδικεί το ατομικό, το μερικό, μια πιο εγωιστική Αριστερά. Ας το πούμε κυνικά: αυτή η Αριστερά είναι ακίνδυνη για το σύστημα, αλλά ζητάει «οικονομικό αντάλλαγμα» ώστε να είναι ακίνδυνη για το σύστημα. Λέμε όλοι ότι οι πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης είναι περίοδος ηγεμονίας των αριστερών ιδεών. Αλλά αυτές οι ιδέες πλήρωσαν ένα τίμημα ώστε να μπορούν να ηγεμονεύουν μέσα σε μιαν αδιαλείπτως καπιταλιστική κοινωνία.

Τούτη η ιδεολογική διεργασία (στην οποία οφείλεται η μεγάλη πολιτική επιτυχία του ΠΑΣΟΚ) συνοδεύτηκε και από μιαν αντίστοιχη οικονομική διεργασία, την οποία έχουμε ήδη υπαινιχθεί προηγουμένως: το Δημόσιο, προκειμένου να εξασφαλίσει το «αντάλλαγμα», αρχίζει να τυπώνει χρήμα αλλά και να δανείζεται χρήμα (ειρήσθω εν παρόδω: το τύπωμα, δηλαδή ο πληθωρισμός οδηγεί σε μαζική φυγή εγχωρίων κεφαλαίων στο εξωτερικό προς εξασφάλιση της αξίας τους κι αυτό πέραν του ότι στερεί πόρους για την ανάπτυξη, δημιουργεί ανάγκη περαιτέρω εξωτερικού δανεισμού οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο). Αυτή η συνεχιζόμενη κατάσταση του δανεισμού από το κράτος προς εξυπηρέτηση ατομικών αναγκών δημιουργεί στους Έλληνες μιαν αντίστοιχη ιδεολογία. Την ιδεολογία ότι το κράτος ορίζει το χρήμα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θεωρείται μια απέραντη πηγή πλούτου από την οποία μπορεί να διεκδικήσει κανείς το μερτικό που αναλογεί στις ανάγκες του. «Δεν θα κερδίσεις αν δεν διεκδικήσεις» έγραφε ένα πανό των περσινών (και τελευταίων) αγροτικών κινητοποιήσεων, εκφράζοντας με τον πιο λακωνικό τρόπο τη διάχυτη ιδεολογία που στο μεταξύ είχε εδραιωθεί όχι μόνο στους εργαζομένους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα αλλά στο σύνολο σχεδόν του πληθυσμού, ότι δηλαδή δεν κερδίζουμε (ή δεν κερδίζουμε μόνο) πουλώντας τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μας στην αγορά, αλλά διεκδικώντας μαχητικά μερίδια από τον απέραντο δημόσιο κορβανά. Υπερβάλλοντας κάπως μπορούμε να πούμε ότι στην Ελλάδα δημιουργήσαμε έναν δεύτερο, παράλληλο προς τον καπιταλιστικό, τρόπο παραγωγής που συνίσταται στην ατομική (ή και κλαδική) ιδιοποίηση δημόσιου χώρου, με τη έννοια όχι μόνο του δημόσιου χρήματος ή της δημόσιας γης, αλλά της δημόσιας σφαίρας γενικότερα. Γιατί αυτό που ξεκίνησε ως οικονομική συνδρομή του κράτους σε έναν ταλαιπωρημένο πληθυσμό, πολύ σύντομα κατέληξε σε ένα γενικευμένο πλιάτσικο των ατόμων εναντίον της δημόσιας σφαίρας, σε ατομική εδώ και τώρα κατανάλωση της δημόσιας σφαίρας.

Διαβάστε το ολόκληρο, αν και μεγάλο αξίζει τον κόπο και τα ξαναλέμε.

Δεν πάει άλλο!

Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν μαζί σε μια κοινωνία.

Δε γίνεται.

Δεν είναι δυνατόν.

Δε μπορείς να πάρεις τόσους πολλούς Έλληνες και να τους βάλεις να ζήσουν ο ένας δίπλα στον άλλο. Μισιούνται μεταξύ τους με τόσο πάθος που είναι αδύνατο να συνυπάρξουν.

Διαβάστε το

"Αμα σε λέγαν Βάσω..."

Απο προχτές μούρχεται αυτό το τραγουδάκι του Νικόλα Άσιμου. Προχτές έμαθα για το χαμό που έγινε στην κοινοβουλευτική ομάδα εργασίας με καπετάνισσα τη Βάσω Παπανδρέου.

Ακούστηκαν πολλά και χαριτωμένα όπως αυτό το τριπλό σάμερσολτ λογικής που εξίσωνε τα τυχερά παιχνίδια με την πορνεία και τα ναρκωτικά(!). Προφανώς οι βουλευτές δεν είναι τόσο βλάκες για να κάνουν αυτές τις απλοϊκές συγκρίσεις. Προφανώς ξέρουν πως το "πρόβλημα του ελέγχου" έχει να κάνει με το αν διαθέτεις ρυθμιστική αρχή και με τι εξουσίες.

Προφανώς και ξέρουν πολύ καλά πως αυτή τη στιγμή οι ιντερνετικοί στοιχηματζίδες και καζινάδες αλωνίζουν στην ελληνική αγορά και διαφημίζονται κανονικότατα στα νεανικά ραδιόφωνα του Κωστόπουλου και του Λυμπέρη. Και φυσικά το ζητούμενο κατά τη λογική τους δεν ήταν να μπουν κανόνες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά να φύγει ηττημένος απο το αντάρτικο ο Παπακωνσταντίνου.

Η πολιτική καριέρα αγαπητοί μου προϋποθέτει καπατσοσύνη και σημαντικό ποσοστό πουτανιάς. Όταν λοιπόν διαβάζετε ερμηνείες τέτοιων φαινομένων και για πιθανό ανασχηματισμό ή πιθανές εκλογές, για εκβιασμούς και pressing προκειμένου να εξασφαλιστούν ανταλλάγματα, να ξέρετε πως αφορούν αποκλειστικά και μόνο την καπατσοσύνη.

Και η πουτανιά;

Ε, για να ερμηνεύσετε την πουτανιά ψάξτε στα ιντερνέτια να δείτε ποιοί μεγαλοεπιχειρηματίες / εργολάβοι / εκδότες ετοιμάζονται να μπουν με άδειες για τυχερά παιχνίδια, πόσα χρήματα θα διακινηθούν για εξασφάλιση αδειών και ίσως βγείτε σοφότεροι.

Ανακαλύψτε την πολιτική σας ταυτότητα

Δεν ήξερα πως υπήρχε αυτό. Το είδα στο προφίλ του Alexandros στο τουίτερ.

Έχει τοποθετήσει μια εικόνα που απεικονίζει ένα διάγραμμα με μια κουκίδα που αντιπροσωπεύει το που "στέκεσαι" σε σχέση με αριστερές / δεξιές απόψεις και ολοκληρωτική / φιλελεύθερη νοοτροπία.

Πολύ έξυπνο!

Αποφάσισα να κάνω κι εγώ το test. Αυτό που χρειάζεται να κάνει κάποιος είναι να απαντήσει σε μια σειρά απο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις -που μπορεί να είναι και αφορμή για εξαιρετικά παραγωγικό προβληματισμό- και στο τέλος σου παραδίδεται η "εικόνα" της θέσης σου.

Και ιδού η δική μου:

Φαίνεται πως είμαι κάπου ανάμεσα στο Nelson Mandela και τον Dalai Lama απ ότι μου λέει η ερμηνεία.

Ζυγισμένα αριστερός με αντι-ολοκληρωτικές θέσεις. Άρα είμαι κοντά σ' αυτό που θα λεγόταν "φιλελεύθερος αριστερός" ΑΝ κάτι τέτοιο υπήρχε ως διατυπωμένο πολιτικο/οικονομικό σύστημα.

Να λοιπόν που μάλλον ξεμπερδεύω με το να πρέπει κάθε φορά στα σχόλια να πρέπει να εξηγώ τις πολιτικές μου απόψεις.

Αν θέλετε κι εσείς να χαρτογραφηθείτε, εδώ είναι το site.

Πάντως καλό είναι να μη περιχαρακωθείτε απο το στίγμα σας. Ο άνθρωπος είναι απο τη φύση του προικισμένος με διάννοια που του επιτρέπει να σκέφτεται, να διαλέγεται, να συμμετέχει, να αναθεωρεί και τελικά αυτή η ζύμωση να μας οδηγεί σε πιο σύνθετες σκέψεις που οδηγούν στην διαμόρφωση της αντίληψής μας για την πραγματικότητα και τη συνύπαρξη.

Αυτό λέγεται "ωριμότητα". Και θα με (σας;) ανησυχήσει βαθύτατα αν η κουκίδα σας εφάπτεται στα εξωτερικά πλαίσια του πίνακα.

Υ.Γ. Οι φίλοι με τους οποίους μιλάμε σ' αυτό το blog ή στα δικά τους και που θα το κάνουν ας με ενημερώσουν για το στίγμα τους. Θέλω να δω (αν επιτρέπεται)!

Μάθαν πως διαβουλευόμαστε, πλακώσανε και οι...

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης κατέθεσε σχέδιο νόμου για διαβούλευση με τίτλο: «Για τα δεσποζόμενα και τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς και την προστασία των ζώων από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό».

Πατήστε σε οποιοδήποτε κεφάλαιο του νόμου κι απολαύστε στα σχόλια το χαμό που γίνεται.

Ο οποιοσδήποτε νοιώθει φιλόζωος αισθάνεται πως είναι σε θέση να προσθέσει τη μοναδική του σοφία στη φιλοσοφία του νομοθέτη. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αναπτύσσουν και διάλογο με όσους έχουν διαφορετικές απόψεις. Άλλοι καταθέτουν τρυφερές ιστοριούλες.

Πραγματικά τέτοιο χαμό, τόση αμορφωσιά, τόση έλλειψη μέτρου και κοινής λογικής δεν έχω ματαξανασυναντήσει. Θα μου πεις πως έτσι καινούριος όπως είναι ο θεσμός της διαβούλευσης, είναι λογικό να παρατηρηθούν οι παιδικές ασθένειες.

Ναι, αλλά αν ρίξετε μια ματιά θα παρατηρήσετε πως το επίπεδο της διαλεκτικής είναι όχι ανάλογα "παιδικό" αλλά φρικτά παιδαριώδες.

Περάστικά σε όποιον επιχειρήσει να βάλει μια τάξη σε όσα εκτοξεύονται εκεί μέσα και να βρει μέσα σ' αυτό το χαμό τα λίγα πράγματα που οφείλουν να ενσωματωθούν στο τελικό νομοσχέδιο.

Επίδομα ανθυγιεινής εργασίας θα πρέπει να του δοθεί.

Δημόσιος ή Κρατικός υπάλληλος;

Ποιός αισιόδοξος άνθρωπος ελπίζει πως θα μπορέσουμε κάποτε να συνεννοηθούμε σ' αυτή την κωλοχώρα;

Όχι εγώ πάντως. Η κρίση που περνάμε είναι πρωτίστως κοινωνική και δευτερευόντως οικονομική. Και είναι κοινωνική γιατί όπως έχουμε ξαναπεί χάσαμε τη συνοχή μας, σταματήσαμε να νοιώθουμε αλληλέγγυοι, κλέψαμε φόρους, γίναμε πολλές μικρές μειοψηφίες που αντιπαλεύτηκαν με όλες τις άλλες.

Παράλληλα το τεράστιο "δημόσιο" με τους εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλους (που δεν ξέραμε για πολύ καιρό πόσοι είναι και που είναι) έδινε ένα ασφαλές καταφύγιο σε πολύ κόσμο που δεν είχε άλλη επαγγελματική προοπτική, σε τεμπέληδες (κοπρίτες) με πολιτικό δόντι, σε ανίκανους εξουσιομανείς και σε μερικούς ικανούς και εργατικούς που στην πορεία "διορθώθηκαν" και ομογενοποιήθηκαν.

Ναι, είναι μεγάλο το δημόσιο και παρα πολλοί οι δημόσιοι υπάλληλοι. Όπως έχουμε ξανασυζητήσει, το "πολλοί" είναι ένα σχετικό μέγεθος. Αν έχεις ακόμα και μόνο 100 άτομα που δεν ξέρεις να να διοικήσεις, δεν έχεις διαδικασίες και αξιοκρατικές δομές, τότε είναι πολλά.

Κυρίως όμως, όλοι αυτοί που δούλευαν για το κράτος είχαν την πολυτέλεια να διαμορφώσουν μια στρεβλή άποψη για την προστατευμένη καθημερινότητά τους.

Μπορούσαν να έχουν ακλόνητα στερεότυπα και ασφαλείς ιδεοληψίες. Δεν κινδύνευαν να διαψευθούν γιατί δεν υπήρχε γύρω τους καμία νομοτέλεια να τους ανατρέψει τις βεβαιότητες. Είχαν μόνο τρεις αλήθειες:

1. οτι δεν θα έχαναν τη δουλειά τους,

2, θα έπαιρναν το μισθό τους στο τέλος του μήνα βρέξει-χιονίσει και

3, είχαν εξουσία απέναντι στον πολίτη.

Γιατί μη μου πείτε πως δε σας έτυχε απέναντί σας ο υπάλληλος που ένοιωθε "κρατικός" κι όχι "δημόσιος"...

"Κρατικός" είναι ο υπάλληλος με το αίσθημα εξουσίας απέναντι στον πολίτη (βλέπε video). "Δημόσιος" είναι ο υπάλληλος που ξέρει πως πληρώνεται για να εξυπηρετήσει ανάγκες, πως είναι στην υπηρεσία του εργοδότη του πολίτη που πληρώνει το μισθό του.

Αυτή η σιγουριά και το προστατευμένο περιβάλλον επέτρεψαν να αναπτυχθεί μια νοοτροπία που δεν έχει σχέση με τους κανόνες οικονομίας όπως ισχύει στην πραγματική ζωή (και πιθανότατα εκεί να οφείλεται και η μεγάλη απήχηση της λαϊκιστικής αριστεράς στο δημόσιο), που δεν έχει μεγάλη σχέση με τη λογική σειρά των πραγμάτων κι έτσι επιτρέπει τις μαξιμαλιστικές προσεγγίσεις σε ΟΛΑ τα θέματα.

Αυτός ο "κρατικός" υπάλληλος που ξέσκισε τη χώρα, που έχει σοδομίσει την ανοχή μας, που έστησε πάρτι με τα κερατιάτικα που πληρώνουμε στην εφορία με τον ιδρώτα μας, σήμερα εμφανίζεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια σε κάθε σχετική είδηση:

Οι συνδικαλιστές που τρώνε με χρυσά κουτάλια (υποβρύχια, ΟΣΕ, Ολυμπιακή κλπ), οι του Υπουργείου Οικονομίας που έσβηναν τεράστια χρέη με το αζημίωτο, οι εξαφανισμένοι της ΕΡΤ που έπαιρναν τους μισθούς και δεν πατούσαν το πόδι τους, τα επιδόματα "εργένη" και τα άλλα φαιδρά στα ΕΛ. ΠΕ. των τραπεζοκόμων με τα 5.000€ μηνιαία, οι οδηγοί της Εθνικής Τράπεζας με τα άλλα τόσα (καλά γι αυτό θα μάθετε σε λίγο), οι "εξαφανισμένοι" του Δήμου Θεσσαλονίκης που ψάχνει ο Μπουτάρης, η πολεοδομία (χωρίς άλλα σχόλια)...

H λίστα θα μπορούσε να συνεχιστεί μέχρι να πέσετε για ύπνο (οι πιο χοντρόπετσοι) ή να αυτοκτονήσετε (οι πιο ευαίσθητοι).

Εμείς που είμαστε κάπου στη μέση μπορούμε απλά να πούμε "Άντε γαμηθείτε που μας θέλετε και αλληλέγγυους, ας ιδιωτικοποιηθεί τώρα όλο το δημόσιο μπας και δουλέψει". Και μόλις το αναφωνήσουμε, θα διαπιστώσουμε τα αίτια της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής που λέγαμε πιο πριν