"Λεφτά υπάρχουν" και "μαζί τα τρώνε".

Κι επειδή δύο posts πρίν κάναμε κουβέντα για τη δημόσια περιουσία και τον τρόπο που γίνεται η (αδιαφανής) διαχείρησή της. Μιλούσαμε για τα ακίνητα του Υπουργείου Πολιτισμού που ρημάζουν. Κάντε τώρα ένα κόπο να διαβάσετε αυτό το ιδιαίτερα εμπεριστατωμένο κείμενο του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice.

Καταλάβατε τώρα γιατί κάθε θεωρητική προσέγγιση περι οργάνωσης, χρηστής διαχείρησης, κοινωνικού κράτους κλπ είναι άχρηστη; Διότι δυστυχώς στη χώρα μας επί 35 χρόνια μετά τη χούντα, δεν οργανώσαμε κράτος. Όχι επειδή ήταν δύσκολο, αλλά επειδή η οργάνωση δεν έφερνε κρυφά ωφέλη. Οργανώθηκε όμως μια χαρά μαγαζάκι-γωνία με μαύρο χρήμα, με διορισμούς και μίζες. Διακομματικά.

Όταν λοιπόν υπάρχει αυτής της κλίμακας μπάχαλο δεν μπορεί να το προσεγγίζεις με θεωρήματα και ιδεολογήματα. Η πραγματικότητα τα αχρηστεύει.

Το "όλοι μαζί τα φάγαμε" που ξεσήκωσε και τις πέτρες δεν ήταν ψέμμα, απλά το είπε λάθος πρόσωπο. Αλλά στο σωστό ακροατήριο.

Η δεδηλωμένη Δημαρχιακή υποκρισία

Χαζεύω με τους δημαρχαίους που τελευταία στιγμή πριν τις εκλογές προσπαθούν να δείξουν έργο. Τι απίστευτη υποκρισία, τι απύθμενη προστυχιά.

Στη γειτονιά μου στο Γέρακα, ξαναβάφτηκαν όλες οι διαχωριστικές λωρίδες, οι διαβάσεις πεζών, βγήκαν τα οδοκαθαριστικά οχήματα στους δρόμους (για πρώτη φορά πέρασε σήμερα ένα μπροστά απ' το σπίτι μου), μπουλντόζες κι άλλα βαριά οχήματα πάρκαραν σε περιοχές που υποτίθεται να γίνονται έργα πριν από πολλές τετραετίες ( υπονοώντας οτι είναι έτοιμα να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά).

Στην οδό Ηρακλείου στο Ν. Ηράκλειο, άρχισαν πριν από λίγες μέρες να κάνουν κάτι με τα φρεάτια, η ολοκαίνουργιες περήφανες πινακίδες έλεγαν "έργα Νομαρχίας Αθηνών" (ακούτε ρε;), συνεργεία του Δήμου Μεταμόρφωσης άρχισαν να βάφουν κίτρινα τα κράσπεδα των διαχωριστικών νησίδων (λες κι αυτό έλειπε σε μια περιοχή που θυμίζει Βαγδάτη μετά τους βομβαρδισμούς).

Ξαφνικά όλο το προσωπικό των Δήμων είναι στους δρόμους. Για είκοσι μέρες μέχρι τις εκλογές όλα θα δείχνουν καθαρά, τακτοποιημένα. Οι σκούπες σπρώχνουν τη σκόνη κάτω απο το χαλί. Λες κι ετοιμαζόμαστε για τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Αυτή η χυδαία πρακτική είναι από μόνη της αρκετά ισχυρός λόγος για να καταψηφιστούν οι "άρχοντες" αυτοί. Αν η εικόνα που βγάζουν αυτές τις μέρες με την "πυρετώδη" προετοιμασία είναι τόσο θεαματικά διαφορετική με την προηγούμενη, τόσο πιο ακατάλληλος είναι ο δήμαρχος. Γιατί ομολογεί έτσι πως ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί ο μηχανισμός του Δήμου με τον ίδιο τρόπο, δεν το φρόντισε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Πέρα από την υποτιμητική στάση προς τους δημότες του φυσικά, που τους λέει κατάμουτρα οτι δεν είναι ικανοί να κρίνουν για το αν έγινε έργο εδώ και τέσσερα χρόνια.

Υπουργείο Πολιτισμού, ή κακό γραφείο Real Estate;

Τώρα λοιπόν οι συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού πείστηκαν να βάλουν τη λογική να δουλέψει και να προσανατολίσουν τον αγώνας τους σοφότερα. Μπλόκαραν το ταμείο της Ακρόπολης και αφήνουν τους επισκέπτες να περνούν ελεύθερα. Η επόμενη συγκέντρωσή τους θα γίνει έξω από το κτίριο του Υπουργείου στην οδό Μπουμπουλίνας και όπως είναι αναμενόμενο θα το μπλοκάρουν.

Που βασικά δε χρειάζεται γιατί έτσι κι αλλιώς μπλοκαρισμένο είναι από την καθολική απραξία (ταις χορηγίαις του Υπουργού).

Τώρα λοιπόν μπορούμε να ασχοληθούμε με την ουσία των αιτημάτων και ειδικά με αυτό το αίσχος των οφειλόμενων από το Υπουργείο. Είναι πέρα από κάθε διαστροφή η ιστορία με το επίσημο κράτος να οφείλει μισθούς στους υπαλλήλους του.

Ακόμα κι αν δεχτούμε πως ο προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός, ακόμα κι αν παραδεχτούμε πως το ταμείο του Υπουργείου είναι άδειο, υπάρχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία στη δικαιοδοσία του ΥΠΠΟ που παραμένει αναξιοποίητη.

Ένα σκασμός ακίνητα σε όλη την Ελλάδα και εκατόν τριάντα έξι(!!!) ακίνητα στην περιοχή της Πλάκας, ανήκουν στο Υπουργείο, σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα.

Για ποιο λόγο το ΥΠΠΟ δεν πουλάει ΤΩΡΑ με πλειστηριασμούς ένα μικρό μέρος από τα ακίντα που διαθέτει για να καταφέρει να αποκτήσει ταμειακή ρευστότητα και να διαθέσει κάποια κονδύλια σε αποκατάσταση αρχαιολογικών ή άλλων χώρων;

Το δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας" όπου ο Γ. Βουλγαράκης φέρεται αποφασισμένος να αξιοποιήσει τα ακίνητα είναι του 2007. Κυβερνήσεις φεύγουν κι έρχονται, μεγαλεπίβολα σχέδια ανακοινώνονται και μένουν στα χαρτιά, τα χρόνια περνάνε και τον Αύγουστο ξανα-εμφανίζεται δημοσίευμα στην "Καθημερινή" με την κυρία Λίνα Μενδώνη να ανακοινώνει εκ νέου προσπάθεια καταγραφής (κι εδώ τα ακίνητα που γενικώς διαθέτει το ΥΠΠΟ εμφανίζονται να είναι 2.500!).

Τα χρήματα που φαίνεται στα δημοσιεύματα αυτά να χάνονται από την κακή εκμετάλλευση αυτών των ακινήτων είναι απίστευτα. Και σίγουρα είναι ντροπή σε καιρό κρίσης να «μελετάται» ακόμα, ένα θέμα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες, να βαλτώνει οποιαδήποτε προσπάθεια διαφάνειας στη χρήση αυτών των ακινήτων, ενώ υπάλληλοι να μένουν απλήρωτοι για μήνες ολόκληρους.

Αλλά δε βαριέσαι, το δημόσιο χρήμα είναι ένα πολύ σχετικό μέγεθος όπως κι ο χρόνος ανάλογα με το που βρίσκεσαι στο διάστημα. Σωστά κύριε Γερουλάνε;

Λογική και Διαμαρτυρία. Μια χαμένη σχέση.

Ερώτηση πρώτη: Πως γίνεται, ενώ έχουμε γενικά παραδεχτεί πως οι Έλληνες είμαστε λίγο ζώα ως οδηγοί, ως καταναλωτές, ως ψηφοφόροι, ως πολίτες, ως επαγγελματίες (και πάει λέγοντας) να έχουμε δυσκολία να παραδεχτούμε πως είμαστε το ίδιο κακοί ως διαδηλωτές;

Ερώτηση δεύτερη: Όταν καταλαμβάνεις την Ακρόπολη ποιόν ακριβώς τιμωρείς για το πρόβλημά σου; Τον υπουργό; (ναι ξέρω γράφεται με κεφαλαίο Υ αλλά επειδή ο Γερουλάνος ζυγίστηκε από τις περιστάσεις και βρέθηκε λιποβαρής δεν μου πάει). Τους πολίτες; Τους κακόμοιρους Γιαπωνέζους που ήρθαν από την άλλη άκρη της Γης για να θαυμάσουν την πρωτότυπη διαμαρτυρία;

Πως δηλαδή στο μυαλό σου βρε άνθρωπε μπορεί να λειτουργεί το οτι αφήνοντας τον τουρίστα έξω από την Ακρόπολη θα βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημα των μισθών που σου χρωστάνε;

Πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσεις να ανοίξεις την Ακρόπολη αντί να την κλείσεις, να περνάει ο κόσμος χωρίς εισιτήρια και να αναρτήσεις ένα (ή πολλά) πανό με το αίτημά σου για να κάνεις κοινωνούς της κρατικής γυφτιάς τους ξένους; Πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσεις αντί για την Ακρόπολη να καταλάβεις το υπουργείο ή κάποιο άλλο δημόσιο κτήριο έτσι που να μη χάσεις την αλληλεγγύη όλων των Ελλήνων που καταλαβαίνουν τι σημαίνει να είσαι απλήρωτος 22 μήνες;

Πόσο δύσκολο είναι για ένα συνδικαλιστή να κατακτήσει αυτό που λέμε «κοινή λογική»;

Είναι δύσκολο. Καταλαβαίνω. Γιατί όταν έχεις γαλουχηθεί στη νοοτροπία του «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και επιπλέον εργάζεσαι στο Υπουργείο Πολιτισμού, τότε εύκολα μπορεί να καταλάβεις πως η Ακρόπολη είναι μαγαζί σου. Μπορεί να καταλάβεις πως το δίκιο σου, σου δίνει το δικαίωμα να κάνεις ότι γουστάρεις χωρίς κόστος. Έλα όμως που η ανθρωπότητα έχει εξελιχθεί με τρόπο που της επιτρέπει να διακρίνει και πιο λεπτές γραμμές.

Η αντίδραση, η διαμαρτυρία και η διεκδίκηση λοιπόν σήμερα δεν δικαιολογείται να είναι σπασμωδική. Δεν μπορεί να ανεμίζει το "έτσι γουστάρω". Πρέπει να διαθέτει και λογική και φαντασία και πάνω απ όλα να μη σε διαχωρίζει από το κοινωνικό σύνολο, να μη φέρνει την κοινωνία απέναντί σου. Γιατί; Μα για να έχει αποτέλεσμα. Να δείχνει το πρόβλημα και να μην αποπροσανατολίζει σε άλλη συζήτηση.

Δυστυχώς φίλοι καταληψίες, μας χάσατε. Συνηγορούμε μεν να πληρωθείτε ΑΜΕΣΑ τα χρωστούμενα χωρίς γραφειοκρατικά κολπάκια αλλά προσωπικά διαφωνώ κάθετα να προσληφθείτε ως μόνιμο προσωπικό ακόμα κι αν είστε απαραίτητοι. Διότι μόλις απεμπολήσατε τη σχέση σας με τον πολιτισμό που υποτίθεται πως υπηρετείτε.

Υ.Γ. ΔΕΝ συμμερίζομαι την άποψη πως "διασύρρεται η χώρα"με τη διαμαρτυρία. Η χώρα διασσύρεται με το οτι δεν πληρώνει τους υπαλλήλους της και με το οτι διαθέτει υπουργούς τους εξαφανισμένους Γερουλάνο και Παπουτσή, που είναι επισήμως, ανίκανοι να διαπραγματευτούν, να συνομιλήσουν, να βρουν λύσεις, να χωρίσουν δύο γαιδουριών άχυρα.

"Το Νησί": Όταν η τηλεόραση αποφασίζει να σοβαρευτεί.

Η χτεσινή πρεμιέρα της σειράς «Το Νησί» στο Mega ήταν ένα δείγμα γραφής μιας τηλεόρασης που όταν αποφασίζει να δημιουργήσει αυτά που μπορεί, κάνει θαύματα!

«Το Νησί» μοιάζει να είναι η σοβαρότερη προσπάθεια που έχουμε δει από την ιδιωτική τηλεόραση από τη μέρα που δημιουργήθηκε.
Καταπληκτικές ερμηνείες μακριά από τις γκροτέσκες και υπερβολικές που κατα κόρον έχουμε δει μέχρι σήμερα στην τηλεόραση, αριστοτεχνική σκηνοθεσία και φωτογραφία, σκηνογραφία και ενδυματολογία επιπέδου κινηματογράφου υψηλότατου επιπέδου.

Παρατηρήθηκε λοιπόν σε πολλούς γνωστούς μου το εξής φαινόμενο: Μετά το τέλος του πρώτου επεισοδίου, ήταν αδύνατον να ξαναγυρίσουν σε «Ράδιο - Αρβύλα» και «Όλα». Το χάσμα μεταξύ ποιότητας από τη μία και γυμνασιακού χιούμορ ή trash από την άλλη, μεγάλωσε ταχύτερα κι από σεισμό μεγέθους γεωλογικής ανακατάταξης.

Δεν ξέρω αν θα αποδειχτεί επιτυχημένο οικονομικά το πείραμα, προφανώς παίζει μεγάλο ρόλο και η ικανότητα των παραγωγών να απευθυνθούν στην τηλεοπτική διαφημιστική αγορά, αλλά το βέβαιο είναι πως μας περιμένει στη γωνία ένα πολύτιμο συμπέρασμα:

Η επιβράβευση της ποιοτικής σειράς με υψηλότατη τηλεθέαση (πάνω από 60% για το πρώτο επεισόδιο), είναι πιθανόν να αλλάξει τις ποιοτικές ισορροπίες (και τους τιμοκαταλόγους) στη διαφημιστική αγορά.

Όχι πως τα φτηνά και γενικής χρήσης προϊόντα θα σταματήσουν να διαφημίζονται σε επίσης φτηνό διαφημιστικό περιβάλλον trash, τύπου «μεγάλου αδερφού». Φυσικά υπάρχει αγορά και target group για όλους.

Αλλά ίσως επιτέλους οι διαφημιζόμενοι να αρχίσουν να παίρνουν πιο σοβαρά υπόψη τους το ποιοτικό περιβάλλον πέρα από τους ποσοτικούς δείκτες στον προγραμματισμό τους.

Υ.Γ. Ναι, ξέρω τι σκέφτεστε, αλλά είπαμε η "Τηλεόραση" κι όχι η "Τηλεοπτική δημοσιογραφία". Το πρώτο μπορεί να είναι ποιοτικό και βιώσιμο, το δεύτερο συνεχίζει να γίνεται βιώσιμο μόνο μέσω του κωλοτριψίματος με εξουσία και παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες.!

"Hadestown". Κατέβηκα στον πιο όμορφο Άδη!

Δύσκολες οι εποχές για όσους αγοράζουν ολόκληρα CD (όπως εγώ).

Η κρίση και οι παραγωγοί μουσικής ευνοούν πια την κατανάλωση μεμονομένων κομματιών. Χιτάκια μιας χρήσης που παλιώνουν γρήγορα, όσο εύκολα και γρήγορα παράγονται.

Απο την άλλη οι hipsters της διεθνούς μουσικοκριτικής εκστασιάζονται με τα γνωστά indy συγκροτήματα (όπως οι Arcade Fire ας πούμε), που χωρίς να είναι κακά, λίγα καινούρια πράγματα φέρνουν και σίγουρα δεν μπορούν να οδηγήσουν στην ακουστική έκσταση όσους έχουν ακούσματα που φτάνουν πέρα απο τη δεκαετιά του 80 (sorry guys αλλά είναι η σκληρή αλήθεια).

Τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ και μερικές εβδομάδες έχω κολλήσει με τον καλύτερο μάλλον δίσκο του 2010. Ένας δίσκος που ακούγεται απο την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς διακοπή, κι αυτό γιατί είναι... "folk opera"! Μάλιστα!

Ο δίσκος λέγεται "Hadestown" και είναι δημιουργία μιας καταπληκτικής δεποινίδας, κόρης

κάποιων χίππις του Βερμόντ, που λέγεται Anaïs Mitchell (έτσι γραμμένο με διαλυτικά χωρίς να το χρειάζεται, σαν φόρος τιμής στην ελληνική δίφθογγο). Διότι η Αναίς στο δίσκο ασχολείται και με θέμα απο την ελληνική μυθολογία και όπως μαντέψατε απο τον τίτλο του δίσκου, με το μύθο του Ορφέα που κατεβαίνει στον Άδη για την Ευριδίκη.

Μόνο που το σκηνικό δεν είναι τοποθετημένο στην αρχαία Ελλάδα αλλά στον αμερικάνικο νότο. Ο βαρκάρης δε διασχίζει την Αχερουσία αλλά κάποιο σημείο του Μισσισιπή. Και ο χρόνος είναι κάπου σε μια μελλοντική κρίση, στα ύστερα μιας Αμερικάνικης αποκάλυψης.

Η μουσική είναι ένα πανέμορφο μίγμα Folk / Blues / Gospel / Country και για να εκτιμηθεί απαιτεί αυτιά με αρκετά χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Θα βρεις νότες απο Tom Waits, θα βρεις και λίγο Leon Russell και Dr. John, αρκετή Νέα Ορλεάνη δηλαδή και Cajun και απ' όλα. Οι ενορχηστρώσεις οργιαστικές, φευγάτες.

Συμμετέχει και μια σειρά εκλεκτών καλεσμένων όπως ο τυπάκος που λέγεται Bon Iver (κατα κόσμον Justin Vernon)

Έχει ρίξει πολύ δουλειά η Αναίς. Οι στίχοι έχουν νοηματική συνέχεια καθώς εξελίσεται το άκουσμα και ενίοτε είναι σκέτη ποίηση με ανάγνωση σε πολλά επίπεδα. Κλείνουν το μάτι ακόμα και το ερώτημα του τι προκάλεσε την κρίση, την Αποκάλυψη. Και η απάντηση μάλλον είναι εδώ:

Αλλά κι εδω, με τους καταπληκτικούς στίχους (πιο κάτω, διαβάστε τους ενώ ακούτε το κομμάτι)

HADES
Why do we build the wall?
My children, my children
Why do we build the wall?

CERBERUS
Why do we build the wall?
We build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
How does the wall keep us free?
My children, my children
How does the wall keep us free?

CERBERUS
How does the wall keep us free?
The wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
Who do we call the enemy?
My children, my children
Who do we call the enemy?

CERBERUS
Who do we call the enemy?
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
Because we have and they have not!
My children, my children
Because they want what we have got!

CERBERUS
Because we have and they have not!
Because they want what we have got!
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
What do we have that they should want?
My children, my children
What do we have that they should want?

CERBERUS
What do we have that they should want?
We have a wall to work upon!
We have work and they have none
And our work is never done
My children, my children
And the war is never won
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
We build the wall to keep us free

Και τώρα που έψαχνα για Links είδα πως σε περιοδικά δισκοκριτικής, η δουλειά της Αναίς έχει πάρει 10/10. Μπράβο κορίτσι μου! Πάντα τέτοια.

Καλή ακρόαση.

Φίλοι καπνιστές...

Επειδή τον τελευταίο καιρό μας έχετε πρήξει με το πρόβλημά σας, παρακαλώ ακούστε με για λίγο.

Ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος δεν έγινε για να τιμωρήσει εσάς αλλά να προστατεύσει όσους δεν καπνίζουν. Ο νόμος ισχύει. Τέλος.

Σταματήστε λοιπόν να κλαψουρίζετε και ξεπεράστε το. Αντιμετωπίστε το με την ίδια παλικαριά που είχατε όταν ανάβατε τσιγάρο και μας φυσούσατε τον καπνό στα μούτρα.

Αν ψάχνετε αντικείμενο να "πολεμήσετε" και να διαμαρτυρηθείτε κοιτάξτε γύρω σας. Υπάρχουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες θέματα που κάνουν τη ζωή σας μίζερη, η εξάρτησή σας από το ναρκωτικό απλά σας έσβηνε τη διάθεση να εκνευριστείτε με αυτά. Κάντε μας λοιπόν τη χάρη και φωνάξτε για την ποιότητα ζωής, για τη διαφθορά στην πολιτική ζωή, για τα προνόμια των βουλευτών, για το υπο απειλή οικοσύστημα της πεταλούδας monarch στον Αμαζόνιο. Ακόμα κι αυτό είναι πιο σημαντικό από το τσιγαράκι σας.

Το μέγεθος της φασαρίας που προκαλείτε απλά επιβεβαιώνει πόσο σοβαρή είναι η εξάρτησή σας.

Παρακαλώ παρατήσετε τα ηλίθια επιχειρήματα τύπου "αν ο καπνός μας είναι βλαβερός τότε να απαγορεύσουμε τα καυσαέρια". Δεν αντέχουν σοβαρής συζήτησης αυτές οι αηδίες. Αλλά αν θέλετε δύο επιχειρήματα σώνει και καλά, πάρτε τα:

1. Η αυτοκινητοβιομηχανία έχει κάνει βήματα για μείωση καυσαερίων, εσείς ποτέ δεν κάνατε την παραμικρή προσπάθεια να μην ενοχλείτε.

2. Κανείς δεν πήρε το πιάτο του να φάει πάνω από μια εξάτμιση

Άντε και καλά μυαλά.