Η ασυλία του συνδικαλισμού

Το γεγονός ότι δεν μπορεί να επιβληθεί η απαγόρευση των κινητών στις ελληνικές φυλακές (λόγω της άρνησης των σωφρονιστικών υπαλλήλων που δεν θέλουν να χάσουν τα έσοδα από το σχετικό παρεμπόριο) υποχρεώνει όλη την υπόλοιπη Ελλάδα να δηλώσει ονομαστικά την κατοχή καρτοκινητών.
Ο Γ. Αλογοσκούφης δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι δεν κατάφερε να πολεμήσει, να αντιπαλέψει το διεφθαρμένο κύκλωμα των εφοριακών που «τα πιάνει».

Δύο μόνο επίκαιρα συμπτώματα της γενικευμένης διάλυσης. Διακρίνετε το κοινό σημείο στις περιπτώσεις αυτές;
Είναι οι εργαζόμενοι, που είτε πλουτίζουν, είτε «συμπληρώνουν το εισόδημα» με την αγαστή σύμπνοια των διακομματικών συνδικαλιστικών φορέων. Πάντα σε βάρος της κοινωνίας.

Παράλληλα οι ΕΔΕ σε περιπτώσεις διαφθοράς που «έγινε τσακωτή» έχουν όλες τα ίδια αποτελέσματα. Οι δράστες πέφτουν στα μαλακά, διότι οι συνδικαλιστές που τους προστατεύουν στελεχώνουν τις σχετικές επιτροπές που κάνουν τη διερεύνηση.

Στα ελληνικά πανεπιστήμια (αλλά και σε άλλες εταιρίες του δημοσίου) προτιμούν να συναλλάσσονται με εταιρίες εργολαβίας καθαρισμού κτιρίων παρά να προσλάβουν μόνιμο προσωπικό. Ο λόγος είναι προφανής: Προτιμούν να αποφύγουν την συνδικαλιστική δυσκαμψία που μετατρέπει κάθε εργαζόμενο (ακόμα και με αγαθές προθέσεις) σε αργόμισθο.

Και στη μέση όλων αυτών μια κοινωνία αδρανής που έχει αποδεχτεί την απραξία και την άνευ όρων παράδοση, που μεταφέρει την προτίμησή της από τη ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ (ξανά) και που απλώς καλείται να πληρώσει. Σε μορφή έκτακτων εισφορών, «τακτοποίησης» ημι-υπαίθριων και πάει λέγοντας.

Και ποιος είναι ο λόγος που ενώ η κυβέρνηση αρνείται να κάνει οτιδήποτε να πειθαρχήσει τους υπαλλήλους της, δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να επιβάλλει συλλογική τιμωρία στο γενικό πληθυσμό; Μα απλούστατα γιατί θεωρεί ότι ο «συνδικαλισμός» ημών των πολιτών είναι ανενεργός. Δεν υπάρχει γενική διαμαρτυρία, αδυνατούμε να αντιδράσουμε συλλογικά. Δεν υπάρχει κανενας φορέας που να μπορεί να συσπειρώσει τον κόσμο, να μετασχηματίσει την αγανάκτιση και την απελπισία του πολίτη σε αντίδραση και ενέργεια.

Γιατί αν γινόταν σε ευρεία κλίμακα αυτό που γίνεται π.χ. σε πολύ μικρότερες κλίμακες (ακόμα και μια συνοικία για ένα ΧΥΤΑ), οι αποφάσεις θα αρθούν, οι νόμοι θα ανασταλούν.
Και θα αναζητηθούν τότε οι «άλλες λύσεις» που δεν βρίσκονται ποτέ προς ένδοξη συνέχιση της ελληνικής κακοδαιμονίας.

Οπότε κι εγώ δεν πληρώνω, δεν πληρώνω για τον ημιυπαίθριο. Αν ποτέ μου κάνουν έλεγχο, θα προτιμήσω να δώσω κάτι τις στον ελεγκτή να με καθαρίσει. Όπως πρέπει.