Μοναχο-poly

Δεν ξέρω ποιος είναι ο δημιουργός αλλά "έγραψε"!

Με το αυτοκίνητο στο περίπτερο; Χαλαρά!

Δηλαδή δεν κατάλαβα, όταν εσείς ακούσατε για «ευρωπαϊκή μέρα χωρίς αυτοκίνητο» νομίσατε οτι σας αφορά;

Να πάρουμε ένα παράδειγμα; Εδώ που μένω, στην «πίστα δοκιμών» του Γέρακα, που το μεγαλύτερο μέρος του σχεδιάστηκε και φτιάχτηκε πριν από 15 περίπου χρόνια, προβλέφθηκαν δρόμοι αλλά όχι πεζοδρόμια!

Και φυσικά δεν υπάρχουν ούτε δρόμοι ήπιας κυκλοφορίας γύρω από τις κεντρικές αρτηρίες, δεν υπάρχουν αρκετές διαβάσεις, με δυο λόγια το να περπατήσει ένας κάτοικος μέχρι το σχολείο ή μέχρι το περίπτερο είναι ένα είδος etxreme sport. Η συζήτηση για κυκλοφορία ατόμων με ειδικές ανάγκες ή μητέρες με παιδικά καρότσια μόνο ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί.

Άλλωστε, «τότε» στο μακρινό 15ετές παρελθόν που να ξέρει ο δήμαρχος που έκανε το σχεδιασμό ότι θα έρθει η μέρα που θα θέλαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να περπατήσουμε; Επιστημονική φαντασία!
Τα «πεζοδρόμια» λοιπόν, όπου αυτά υπάρχουν, είναι παρτέρια, είναι χώροι ανάρτησης κολώνων, Καφάο, διαφημιστικών πινακίδων, ράμπες, αλλά ΔΕΝ είναι πεζοδρόμια.

Όπως βλέπετε και στη πιο κάτω φωτογραφία ο πεζός αναγκάζεται να περπατάει στο δρόμο, σε ένα δρόμο όπου υπάρχουν σχεδόν 2+2 λωρίδες ανά κατεύθυνση (από 1+1 είναι κατειλημμένες για παρκάρισμα) αλλά δεν υπάρχει ούτε μισού μέτρου πεζοδρόμιο! Για να πάω λοιπόν στο περίπτερο θα πάρω το αυτοκίνητο, διαφορετικά κινδυνεύω.

Και όσο παίρνουμε όλοι το αυτοκίνητο τόσο περισσότερο φόρτο και ρύπους δημιουργούμε, τόσο περισσότερο ο κάθε βλαχοδήμαρχος θα αντιλαμβάνεται ανάγκη για δρόμους και όχι για πεζοδρόμια. Και μετά ο πολλαπλάσιος φόρτος αυτοκινήτων "προβληματίζει" και οι ίδιοι δήμαρχοι που ξέχασαν τα πεζοδρόμια κάνουν εκδηλώσεις για παγκόσμιες μέρες.

Ας αφήσουμε λοιπόν τις υποκρισίες και τις «ημέρες χωρίς αυτοκίνητα» για τις ευρωπαϊκές πόλεις που αφορά η ημέρα αυτή.

Εμείς εδώ στο Τζατζικιστάν είμαστε στο δικό μας χωροχρόνο.

Ή μήπως στη δική σας γειτονιά τα πράγματα είναι καλύτερα;

Τζίτζιφα!

Δείτε τη φωτο προσεκτικά.

Αυτά είναι τα τζίτζιφα του κήπου μου, ένας καρπός μάλλον υπό εξαφάνιση αφού δεν είναι ιδιαίτερα εμπορικός. Κι όμως στη λαϊκή αγορά στη Ramblas της Βαρκελώνης, πριν τρία χρόνια βρήκα τζίτζιφα, μεγάλα και γυαλιστερά, θυμήθηκα οτι τα έτρωγα μικρός στην Πρέβεζα και από τότε αποφάσισα να μεταφυτέψω μια μικρή παραφυάδα.

Δύο χρόνια μετά, ιδού το αποτέλεσμα!

Κάθε χρόνο περιμένω το τέλος Αυγούστου να δω τους πρώτους πράσινους καρπούς στο δέντρο.

Διαβάζω μετά απο μια αναζήτηση που έκανα στο blog Αθηναίου Βορβορυγμοί
«Θα παρομοίαζα την υφή του καρπού με σφουγγάρι. Μιλώντας από τη σκοπιά της μαγειρικής πάντα, έχει ένα πολύ ασθενές " σώμα" που δύσκολα χρησιμοποιείται σκέτο. Αδύναμη θεωρώ και τη γεύση του, με την έννοια ότι είναι αρκετά άγλυκο γιαυτό και τα τζίτζιφα τα καταναλώνουν σιροπιασμένα ή σε κέηκ».

Αυτό μπορεί να ισχύει για τις τζιτζιφιές της Αθήνας και του Πειραιά (βρήκα κάποιες στη Νέα Μάκρη πριν μερικά χρόνια) που πράγματι έχουν σάρκα μαλακή σαν αφρολέξ που δεν σε εμπνέει να τη φας, αλλά τα δικά μου τα τζίτζιφα είναι μια άλλη ράτσα που όπως είπα προέρχεται από τη Δυτική Ελλάδα και προφανώς το πιο υγρό κλίμα τα διαφοροποίησε.

Είναι τα ίδια που ήξερα απο τότε, ο καρπός είναι πιο σκληρός με υφή σαν του μήλου και πολύ γευστικά ενώ το δέντρο έχει πιο έντονα πράσινα και στιλπνά φύλλα. Αν τα φας αρκετά ώριμα (που αρχίζουν να μαλακώνουν, δηλαδή τώρα) η γεύση είναι πιο έντονη και αρχίζουν να θυμίζουν την καταγωγή τους. Χουρμάς!

Όσο κι αν το δέντρο δεν θυμίζει φοίνικα, είναι παραλλαγή του χουρμά ( όπως θα δείτε και στη wiki, η αραβική ονομασία της ποικιλίας είναι "jujube" και στα λόγια ελληνικά έγινε «ζίζιφον».
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι Κορεάτες και οι Κινέζοι, βοηθά στην καταπολέμηση του στρες!!! Οπότε, όποιος θέλει, μου αφήνει μήνυμα και του χρόνου του στέλνω να φυτέψει. Δεν θέλει καμία απολύτως φροντίδα, μεγαλώνει μόνο του οπότε δεν θα στρεσσαριστείτε ούτε γι αυτό το λόγο!

City 99,5: Ένα πολύ ενδιαφέρον ραδιόφωνο

Μια ενοχλητικότατη λοίμωξη στο λαιμό με κράτησε ξύπνιο όλη νύχτα αλλά βγήκε και ένα καλό απ’ αυτό: Ανακάλυψα οτι ο νεόκοπος City FM στα 99,5 εκτός από το οτι έχει το μακράν πιο ενδιαφέρον πρόγραμμα μεταξύ των ενημερωτικών σταθμών, παίζει και την καλύτερη μουσική από οτιδήποτε εκπέμπει εκείνη την ώρα.

Και μια που είμαστε στο θέμα να σας καταθέσω και την άποψή μου για το «ημερήσιο» πρόγραμμα. Λεω πως είναι το «πιο ενδιαφέρον» αν και ακόμα δεν έχει δέσει και δεν έχει βρει το ρυθμό του, γιατί ξαναβρήκα τον Φ. Καρζή στην πρωινή ζώνη με το πιο ζουμερό πρωινό δελτίο που επιπλέον φιλοξενεί ενδιαφέροντες διαλόγους (Ν. Δήμου, Π. Τσίμα, Χ. Χαραλαμπόπουλο σήμερα Παρασκευή), γιατί ξαναεκνευρίζομαι στις 10 με την ισοπεδωτική Λιάνα – Ρένα Βλαχοπούλου- Κανέλλη που δεν αφήνει να ακουστεί άλλη άποψη από τη ΜΙΑ, επιβεβαιώνω την άποψή μου στις 12 το μεσημέρι οτι ο Τζιμάκος στέρεψε πια από έμπνευση, με αφήνουν διασκεδαστικά αδιάφορο τα ιδιωτικά αστεία του Πανόπουλου και της Κιντή, ακούω έναν Ρουμελιώτη επιτηδευμένα ανεπιτήδευτο, ένα κουρασμένο Νένε που μάλλον βαριέται γιατί παίζει μουσικές που δεν πιστεύει, αλλά είμαι μόνιμα κολλημένος κάθε Παρασκευή πρωί στις συνομιλίες του Θ. Πάγκαλου με τον Σ. Μάνο.

Μουσικά πάντως ο σταθμός είναι με τον πήχη ψηλά, αποφεύγει τις ευκολίες και κάνει "μορφωμένες" και ψαγμένες επιλογές, πράγμα τουλάχιστον σπάνιο για τήν εποχή μας (και το πιο σημαντικό είναι το οτι σπάνια ακούγεται μπουζούκι).

Δηλαδή έχουμε ξανά μετά από χρόνια, ενδιαφέρουσες ραδιοφωνικές μέρες που όπως φαίνεται για να ξαναέρθουν έπρεπε να πληρωθούν με τα χρήματα της Γιάννας Αγγελοπούλου που φαίνεται θέλει να κάνει επιτυχία στα ερτζιανά για να αντισταθμίσει την αποτυχία του "Ελέυθερου Τύπου".

Υ.Γ: Α! ίσως έχει ενδιαφέρον ότι διαφημιστικά υποστηρίζεται προς το παρόν μόνο απο τον Άγγελο Φιλιππίδη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (τα διαφημιστικά μπάτζετ δεν ανακατανέμονται τόσο γρήγορα στην αγορά).
Συμμαχία που πιθανά έχει και άλλες προεκτάσεις.

Ακόμα με τους συμβολισμούς παίζουμε;

Λοιπόν είναι απορίας άξιο το πως λειτουργούμε σε οτι αφορά την επιλεκτική μας ευαισθησία.
Μόνο για το πρόβλημα του μολυσμένου νερού στα Οινόφυτα θα έπρεπε να είχε πέσει η κυβέρνηση. Κι όμως δεν άνοιξε ρουθούνι, προφανώς επειδή δεν μένουμε όλοι στα Οινόφυτα οπότε και δεν θεωρούμε απαραίτητο να ξεσηκωθούμε.

Παρ όλα αυτά έχουμε όλοι την ίδια κυβέρνηση που επιτρέπει σε ένα τέτοιο θέμα να υφίσταται και να χρονίζει, έχουμε όλοι το ίδιο κράτος και τις ίδιες υπηρεσίες που «επιτρέπουν» μέσα στο γενικό τους μπάχαλο να παρουσιαστεί το ίδιο πρόβλημα που σήμερα έχουν τα Οινόφυτα, στο Παγκράτι ή την Κυψέλη αύριο.
Σκεφτείτε το για λίγο. Σε μια χώρα της ευρω-ζώνης εδώ και... πόσο; Ένα χρόνο τώρα, κανονικός καρκίνος φτάνει στις βρύσες των κατοίκων για οικιακή χρήση και δεν ανοίγει μύτη!

Να μιλήσουμε για το θέμα της ακρίβειας που ποτέ δεν αξιώθηκε να δει ένα οργανωμένο μποϋκοτάζ της προκοπής;

Να πιάσουμε το οτι έχουμε τους χειρότερους δρόμους-κανονικές καρμανιόλες και συνεχίζουμε όχι μόνο να πληρώνουμε διόδια για να σκοτωνόμαστε αλλά και να προ-πληρώνουμε για χρηματοδοτήσουμε την κατασκευή νέων (παγκόσμια πρωτιά!).

Να πιάσουμε το γεγονός οτι πρέπει να είμαστε η μοναδική χώρα της υπερ-σαχάριας ζώνης που ο Πρωθυπουργός της βγαίνει σε πανεθνική σύνδεση για να πει μέσες –άκρες οτι σε μια εποχή που τα σκάνδαλα είναι σε καθημερνή διάταξη, δεν βλέπει κανένα πρόβλημα και τίποτε περίεργο;
Κι εμείς αντί να είμαστε στην τσίλια για να τσακώσουμε στα πράσα το επόμενο σκάνδαλο, αντί να συσπειρωνόμαστε σε κινήματα επιτήρησης και συναγερμού, απλά εκδηλώνουμε τη δυσαρέσκειά μας σε δημοσκοπήσεις και δηλώνουμε προτίμηση στον αμέσως επόμενο που περιμένει στη σειρά να μας κλέψει (και που μας έκλεβε λίγο πριν).

Κι όμως παρ όλα αυτά, η κινητοποίηση που προβλήθηκε απο τα Μέσα αλλά και από το κοινό των οθονών και των πληκτρολογίων, προωθεί τα μηνύματα – προσκλητήρια σε δεκάλεπτο συμβολικό σβήσιμο των φώτων! Για να επιδείξει την επιλεκτική του ευαισθησία; Για να δείξει οτι συμμετέχει σε κάτι παγκόσμιο και «υπερ-τοπικό»;

Ξεπερνάμε δηλαδή τα υπαρκτά προβλήματα που μας ροκανίζουν καθημερινά την ψυχή για να παραμείνουμε -ακόμα σήμερα που η άμεση δράση και η παρέμβαση είναι πιο αναγκαία από ποτέ- σε κινήσεις συμβολικές και ρομαντικές;

Τόσο πολύ συνηθίσαμε αδέρφια τη συμβίωση με τα προβλήματα που δεν τα βλέπουμε καν εκτός κι αν είναι πρώτο θέμα στις οχτώ;

Και ποιός θα φωνάξει για εμας; Ποιός θα κατέβει στους δρόμους; Θα προλάβουμε μετανάστες να το κάνουν για εμάς;

Υ.Γ. Βλέπω κι εγώ ο ίδιος τη θεματολογία μου, έχει καταντήσει βαρετή, μιλάω συνεχώς για τα ίδια, αλλά, συμπαθάτε με, δεν μπορώ να τα συνηθίσω, να κάνω πως δεν τρέχει μία...

Όταν όλη η Ελλάδα βγάζει λεφτά από οικόπεδα γιατί οι καλόγεροι να μείνουν απέξω;

Ο Δήμαρχος Ζαχάρως με τη λίμνη Καιάφα, τώρα ο κοινοτάρχης που θα χτίσει την Ελαφόνησο, απο άκρη σε άκρη ανοίξανε οι ορέξεις του κάθε λαμόγιου, που έβαλε στο στόχαστρο την κάθε περιοχή natura, τον κάθε βιότοπο, τον κάθε αρχαιολογικό χώρο (άλλωστε με τους αρχαιολογικούς χώρους τα Αθωνικά μοναστήρια δεν τα πήγαν ποτέ καλά και είναι πολύ διαφωτιστοκός ο Αλεξάκης με το "μ.χ.").

Και οι κυβερνώντες δεν κάνουν τίποτε για να προστατεύσουν περιοχές, να φρενάρουν τις άνομες μπίζνες, να υπερασπισθούν νόμο και τάξη. Αντίθετα τις διευκολύνουν κιόλας, με ιδιαίτερο ζήλο, με τρόπο που δεν είχε την τιμή να γνωρίσει η καθημερινή επιχειρηματικότητα από απλούς υπηκόους του σουλτανάτου του τζατζικιστάν!

Τελευταίοι στη λίστα του ΟΟΣΑ (πίσω από την Αλβανία στο συγκεκριμένο θέμα), με γραφειοκρατικές διαδικασίες που φρενάρουν για μήνες τη δημιουργία μιας επιχείρησης. Εκτός αν...

Εκτός αν παρεμβαίνουν οι «δικοί μας» και καθαρίζουν. Τότε οι υποθέσεις καθαρίζονται με συνοπτικές διαδικασίες, μπαίνουν στη μέση τα σόγια, περνάνε τροπολογίες με βαποράκια «μπουνταλάδες» πολιτικούς που δεν κατάλαβαν, δεν άκουσαν (δεν το λεω εγώ ο εισαγγελέας το λεει και ο ίδιος ο κ. Γεροντόπουλος για τον εαυτό του), αλλάζουν νόμοι και εξαφανίζεται ως δια μαγείας η υποχρέωση δημοσίευσης αποφάσεων στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», ότι δεν είναι παράνομο γίνεται και ηθικό. Αλλά είναι και τεράστια η σπουδή με την οποία το παράνομο γίνεται επίσης εν κρυπτώ οριακά νόμιμο με ένα μικρό πηδηματάκι έτσι ώστε να γίνει το τεράστιο ηθικό άλμα!

Ίσως δηλαδή άρχισαν οι κυβερνώντες να συνειδητοποιούν οτι η μόνη οικονομική ανάπτυξη μπορεί να προέλθει από τα αναξιοποίητα οικοπεδα στην υπηρεσία του νεόπλουτου ονείρου και του μετρητού.

Ανάπτυξη όχι του τόπου, όχι της οικονομίας, αυτή άλλωστε θα την φροντίσουν οι φορολογικές εισφορές των υπηκόων (αυτών που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν). Αλλά ανάπτυξη των οικονομικών του σογιού, των φίλων, των κολλητών, έτσι που και να επανεκλεγεί ο πολιτικός διαμεσολαβητής (με τη βοήθεια της επιρροή και του χρήματος), αλλά και να μείνει και σχετικά καθαρό το «πόθεν έσχες» αφού ο κονομημένος της οικογένειας θα είναι τα τέκνα, η σύζυγος και άλλοι αλλά ποτέ ο ίδιος.

Μια οι κοινοτάρχες και οι δήμαρχοι, μια οι CEO των μοναστηριών με τα σουλτανικά φιρμάνια, φτάνουμε να ξεμένουμε από χώρους που μπορούν να καταπατηθούν. Οπότε προβλέπεται κύμα επιδρομής σε ότι έχει απομείνει για να μην προλάβουν άλλοι. Θα πάρει πολλές παρατάσεις το κτηματολόγιο...

Υ.Γ. : Πως γίνεται να μη μπορούν να συντάξουν ένα προυπολογισμό, να μη ξέρουν πως να πιάσουν την παραοικονομία, να μη μπορούν να φέρουν επενδύσεις, αλλά σ' αυτά τα "αβαβά" να βρίσκουν μια χαρά λύσεις και να διαπρέπουν;

Υ.Γ.2: Μήπως να αναλάβει κανένα υπουργείο ο επαγγελματίας μοναχός Εφραίμ;

Υ.Γ. 3: Σκάνδαλο με σεξ και ναρκωτικά στο υπουργείο εσωτερικών των ΗΠΑ. Μακάρι κι εδώ να είχαμε τέτοια και όχι απο τα άλλα τα "αβαβά".

Ασχολίαστο (και άπαιχτο!!!)

Στην απάντηση του αποκάτω χρήστη υποβόσκει μια απέραντη μελαγχολία...

Γιατί κανείς δεν μιλάει για τους Stateless?

Ισως απο τα καλύτερα πρόσφατα ακούσματα trip hop, κι όμως δεν είδα να γράφεται τίποτα, δεν τους άκουσα να "παίζονται" πουθενά



Εσείς τι λέτε, που οφείλεται αυτό;

Πολιτικοί "απο τζάκι" απο εδώ και στο εξής

Όσο περισσότερο βλέπω Βουλγαράκη σε εθνικό δίκτυο να υπερασπίζεται τη νομιμότητα του κόλπου του (ναι, έκανα κόλπο αλλά δεν απαγορεύεται), όσο περισσότερο βλέπω τους λειτουργούς της εξουσίας, τόσο περισσότερο νοσταλγώ του παλιούς πολιτικούς, τους ευπατρίδηδες που δεν περίμεναν να πλουτίσουν από την πολιτική, που δεν λιγουρεύτηκαν ποτέ τη μίζα και την προμήθεια.

Αναρωτιέται ο Στάθης για τα ασυμβίβαστα, για όλους αυτούς τους λειτουργούς-κομματάρχες που λυμαίνονται το χώρο της πολιτικής. Μόνο κάποιος που έχει παραστεί σε κομματικές διαδικασίες και εκδηλώσεις μπορεί να καταλάβει την σημερινή κατάντια Ο Θεός να σε φυλάει δηλαδή από πολιτικό που έχει «αναδειχτεί από το λαό». Αυτόματα ξέρεις με τι όρους έχει διαπραγματευτεί και τι λαϊκές κατουρημένες ποδιές έχει φιλήσει για να φτάσει στο στόχο του.

Άρα μήπως πρέπει να πούμε: Ζήτω οι πολιτικοί «από τζάκι» που έχουν την πολυτέλεια να συνδιαλέγονται ακόμα με καθαρά πολιτικούς όρους, που μπορούν ακόμα να λένε τα πράγματα με το όνομά τους; Μήπως να αποδεχτούμε τους σνομπ, που μπορούν να είναι μακριά από την πλέμπα με τα ρουσφέτια της; Μήπως να εκτιμήσουμε τους πλούσιους πολιτικούς που δεν έχουν ανάγκη την εκλογή τους και το υπουργικό τους αξίωμα, όχι για να επιβιώσουν αλλά για να πλουτίσουν;

Άντε παιδιά ξεχάστε γρήγορα γιατί έχουμε και δουλειές

Ποιος ο λόγος όλης αυτής της φασαρίας με τους καλόγερους και τα μοναστήρια, τις αλλαξο-οικοπεδιές με το κράτος;

Μήπως θα αλλάξουν τώρα νοοτροπία οι "άνθρωποι του Θεού" και θα σταματήσουν να αυγατίζουν τα λεφτάκια τους;
Μήπως θα αλλάξει το κράτος και θα αποφασίσει να δουλέψει και άλλους τομείς εκτός από αυτούς που παράγουν μίζες και μαύρο χρήμα;
Μήπως πρόκειται να ακυρωθεί η ήδη τελειωμένη αγορά του Ολυμπιακού οικοπέδου που από τη μονή Βατοπεδίου πέρασε στην εταιρία real estate "Βουλγαράκη" και μετά σε offshore εταιρία του ΙΑΣΩ;
Μήπως δεν θα γίνει σταδιακά η αλλαγή χρήσης που είναι απαραίτητη για να οικοδομηθεί η κλινική;
Μήπως δεν θα ξεχαστεί το θέμα έτσι ώστε να λυθούν τα χέρια του Σουφλιά και να υπογράψει την αλλαγή χρήσης (που ήδη περιμένει στο γραφέιο του);

Γι αυτό λέμε ότι πρέπει σύντομα να έρθει στην επιφάνεια το επόμενο θέμα, σκάνδαλο, κάτι τέλος πάντων (που να αφορά άλλο υπουργείο) γιατί όσο συνεχίζεται η φασαρία χάνονται λεφτά, μίζες, προμήθειες...
Ευτυχώς που έχουμε μνήμη χρυσόψαρου και κινείται το χρήμα!

Το φτηνότερο δόλωμα είναι ο εθνικισμός

Η σοβιετική αρκούδα κατάφερε μέσα σε δέκα χρόνια ότι δεν κατάφερε η ιμπεριαλιστική πολιτική των Αμερικάνων μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Ήταν τέτοια η ορμή των αποσχισθεισών χωρών να απομακρυνθούν από τη Σοβιετική αγκαλιά που έπεσαν χωρίς καμία διαπραγμάτευση στην αγκαλιά των ΗΠΑ. Από Βαλκάνια μέχρι Βακτριανή, ένα σωρό χώρες κατέληξαν περιφερειακά πιόνια στα γεωπολιτικά παιχνίδια των ΗΠΑ. Που φυσικά παρείχε αφειδώς χρήματα και όπλα σε αντίθεση με την ταχύτατα παρακμάζουσα Ρωσία της δεκαετίας του 90.

Για παράδειγμα, ο εκλεκτός των Αμερικανών στη Γεωργία, πολύ μικρή διαφορά έχει ουσιαστικά από τους γραφικούς αλλά και επικίνδυνους δικτάτορες του Ουζμπεκιστάν, του Καζακστάν και των άλλων ...ιστάν.

Στην πράξη, οι Αμερικάνοι κατάφεραν να επιβάλλουν τοπικούς φύλαρχους με συνοπτικές διαδικασίες για να μπορέσουν να παίξουν με αξιώσεις στα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της περιοχής. Ένα στυλ που τους ταιριάζει απόλυτα όπως φαίνεται σε όλες τις χώρες από τις οποίες τροφοδοτούνται με πετρέλαιο. Δημοκρατία και πετρέλαια δεν πάνε μαζί. Η όταν «πάνε», το κόστος δεν είναι και τόσο ελκυστικό.

Ο Σαακασβίλι -για παράδειγμα- δεν είχε κανένα πρόβλημα να ρίξει στη φυλακή τον εραστή της Ολλανδέζας συζύγου του με αστείες κατηγορίες, μιμούμενος το στυλ των ανατολικών δικτατόρων συναδέλφων του. Πάνω σε μια τέτοια κρίση αυτοκρατορικής αμετροέπειας πίστεψε οτι μπορούσε να λύσει και το χρόνιο πρόβλημα με την Οσετία και την Αμπχαζία κι εκεί ακριβώς την πάτησε.

Αν κάποιος δει τον χάρτη των μειονοτήτων ή των εθνικοτήτων που κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου, θα ζαλιστεί. Το Ταγκεστάν μόνο περιλαμβάνει πέντε εθνικότητες.
Αυτή η πολυδιασπορά των μειονοτήτων σε συνδυασμό με την απολυταρχική διακυβέρνηση που συνηθίζεται (επιβάλλεται) δεν προαναγγέλλει τίποτε θετικό. Οι ΗΠΑ θεωρητικά μπορούν εύκολα να ξυπνήσουν κοιμισμένους εθνικισμούς για να προκαλέσουν προβλήματα στην αυλή της Ρωσίας έτσι ώστε η τελευταία να έχει τα χέρια της απασχολημένα και να στριμωχτεί από το επεκτατικό σχέδιο του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη.

Τώρα όμως είναι λίγο αργά αφού προηγήθηκε η απέραντα αδέξια και αδικαιολόγητη κίνηση του Σαακασβίλι, που έδωσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία στους Ρώσους να οργανώσουν την άμυνά τους απέναντι στον προφανή σχεδιασμό των Αμερικανών. Η Ρωσία τώρα απαλλαγμένη και από το βραχνά της Τσετσενίας (που σημειωτέον προμηθευόταν όπλα από τη Γεωργία) δεν έχει απολύτως κανένα πρόβλημα να δείξει ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό στην περιοχή.

Είναι όμως ενδιαφέρουσες αυτές οι εξελίξεις και για ένα ακόμα λόγο: Η πρόσφατη σύρραξη είναι τόσο απαλλαγμένη από ιδεολογίες, μάχη καλού-κακού και άλλες τέτοιες τρίχες που θα είναι απορίας άξιο να δούμε αν ο κόσμος θα εξακολουθήσει να «τσιμπάει» στο φτηνό δόλωμα του εθνικισμού.

Και θα είναι που λετε τεκμήριο τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων!

Δηλαδή το ότι στέλνεις το παιδί σου σε ιδιωτικό σχολείο (Και γυμνάσιο; Και λύκειο;) θα είναι ένδειξη πλούτου; Σημάδι οτι κερδίζεις πολλά χρήματα;
Εσείς δηλαδή κύριε Αλογοσκούφη γιατί προτιμήσατε για τα παιδιά σας το ιδιωτικό σχολείο;

Επειδή έχετε πάρα πολλά χρήματα;
Επειδή δεν επιθυμείτε τα παιδιά σας να συναναστρέφονται με το πόπολο;
Η επειδή ξέρετε αυτό που ξέρει και ο τελευταίος κάτοικος αυτής της χώρας, οτι δηλαδή η δημόσια εκπαίδευση έχει χρεοκοπήσει προ πολλού;

Ποιο είναι σήμερα το ποσοστό των παιδιών των δημοσίων σχολείων που δεν καταφεύγουν σε ιδιαίτερα μαθήματα; Ελάχιστο έως μηδαμινό. Φυσικά πληρώνοντας χρήματα που δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ ως έξοδα.

Άλλοι αποφάσισαν να προτιμήσουν τη λύση του ιδιωτικού που σε κάποιο βαθμό αναιρεί την αναγκαιότητα του «ιδιαίτερου», πληρώνοντας χρήματα που επίσης δεν αναγνωρίζονται ως έξοδα απ’ την εφορία. Τώρα θα αποτελέσουν ΚΑΙ τεκμήριο.

Αν λοιπόν η επιλογή του ιδιωτικού σχολείου εξισώνεται με την κατοχή πισίνας ή υπερπολυτελούς αυτοκινήτου ή σκάφους, τότε ο υπουργός δεν έχει όχι μόνο επαφή με την πραγματικότητα αλλά ούτε και με τους συναδέλφους του υπουργούς.

Σήμερα κιόλας στο ΒΗΜΑ διαβάζουμε: «Παραμένουν απλήρωτοι όσοι καθηγητές εργάστηκαν πέρυσι στην ενισχυτική διδασκαλία στα γυμνάσια». Δεν έχει λοιπόν παρά να ρωτήσει τον συνάδελφό του της Παιδείας ο κύριος Αλογοσκούφης για να σχηματίσει μια εικόνα για το ποια είναι η κατάσταση στη δημόσια παιδεία αν του είναι ιδιαίτερα δύσκολο να μιλήσει με το «πόπολο».

Περι διαφάνειας και διαφθοράς

Βρήκα αυτό το ενδιαφέρον άρθρο στο Capital.gr με τον υπότιτλο
"Αν Τούρκοι επιστήμονες ανακαλύψουν το «φάρμακο» για τη διαφθορά, οι Έλληνες πολιτικοί θα θέλουν να το πάρουν;"