27/8/08

Η "άγονη" και η γόνιμη γραμμή

Πάρκαρε τη υπερμεγέθη τζιπούρα δίπλα στο κύμα και κατέβηκε με τη κυρία του, την ανατολικοευρωπαία «υπερέτρια» και την επίσης υπερμεγέθη και θορυβούσα κομπολογάρα.
Με τη μπάκα μέχρι απέναντι και το ύφος του «τι δουλειά έχετε εδώ, στη δική μου παραλία», περιεργάστηκε τους υπόλοιπους στην παραλία, βόλεψε τα κρέατά του στην πρώτη διαθέσιμη ξαπλώστρα, άρχισε τα κραυγαλέα τηλεφωνήματα στους προφανώς υπαλλήλους του ή εξαρτώμενους (για να πουλήσει και το «εγώ είμαι το αφεντικό») κι αφού ξελύσαξε άρχισε να ψήνει την ανατολική να μπούνε στη θάλασσα να παίξουν βόλεϊ (σκατούλες βόλεϊ , ήθελε αφορμή να τη χουφτώσει μακριά από την κυρία του).
Κάπου εκεί την έκανα.
Γαμωτηνκαταδίκημου έπρεπε να πάω διακοπές για να τον συναντήσω το μαλάκα;
Τι να κάνω που έπρεπε να περάσω κι από την Πάρο όμως...
Δεν είχα καμία διάθεση να φύγω από εκεί που ήμουν προηγουμένως, με τον λίγο, ήσυχο κόσμο, τις συμπαθείς φάτσες, από το καθαρό τακτοποιημένο νησί της «άγονης» γραμμής. Οι υποχρεώσεις βλέπετε...
Τι να περιμένεις όμως από το alter ego της Μυκόνου, τον πρώτο και βολικότερο σταθμό από τον Πειραιά που μέσα σε δέκα χρόνια γέμισε εξοχικά διαμερίσματα (μιλάμε για εκατοντάδες!) για να αποκτήσει ο κάθε χλιμίτζουρας το εξοχικό του στο νησί;
Έτσι ήρθε η «ανάπτυξη» - τέρας, το εκτός κάθε κλίμακας χτίσιμο και αποίκηση, τα σκυλάδικα, τα δεινοσαυρικά νεολαιίστικα κλαμπ (βλ. Πούντα) όπου οι μπάκουροι και μπανίζοντες έφηβοι καλούνται να βρέξουν τον κώλο τους σε μια λίμνη από κουτάκια μπύρας, υλικά συσκευασίας και γόπες (όχι ψάρια).

Ότι ήταν γραφικό έγινε τετριμμένα εμπορικό, ότι σου έδινε την εντύπωση οτι ήσουν διακοπές σε νησί, τώρα σου δίνει τη βεβαιότητα οτι είσαι στη Γλυφάδα. Η κίνηση στους λιγοστούς δρόμους είναι χειρότερη από ποτέ. Πως να είναι διαφορετικά με τόσο κόσμο να έχει «σπίτι στο νησί»;
Και πως να μη φαίνεται όλος αυτός ο κόσμος, πως να μην σε πλακώνει όταν όλοι σχεδόν είναι οι τύποι με τις τζιπούρες και τις κομπολογάρες του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;»
Όταν πρέπει να διαγκωνίζονται στο ποιος θα φανεί περισσότερο, ποιος θα κάνει την περισσότερη φασαρία, ποιος θα φωνάξει περισσότερο στο κινητό, ποιος θα σκάσει με την μεγαλύτερη βάρκα, το μεγαλύτερο τζιπ, το πρώτο τραπέζι στην «γνήσια νησιώτικη ψαροταβέρνα» (και στο δίπλα τραπέζι τα κακομαθημένα κραυγάζοντα παιδιά με την άμοιρη Φιλιππινέζα), στο κοσμικό ρεστωράν με ρεζερβέ τραπέζια, με ρεζερβέ ακόμα και στα νυχτερινά καφέ, στα μπαρ, ρεζερβέ ξαπλώστρες στην παραλία, ρεζερβέ πάρκινγκ.
Ευχαριστώ πολύ, αλλά θα προτιμήσω την άγονη γραμμή των επιδοτούμενων σαπιοκάραβων απο τη γόνιμη (και πηδημένη).

6 σχόλια:

BioLogos είπε...

Ωχ...Γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου και την ψυχική γαλήνη???

Προσωπική εμπειρία:Aπό τις καλύτερες διακοπές πέρυσι θυμάμαι 4ήμερο σε χωριό των Ζαγορίων (δεν το αποκαλύπτω φυσικά) με 2 φίλους,μερικά ζωντανά και κάτι γέρους...Πραγματική ξεκούραση,φαϊ και τσιπουράκι.

ΥΓ.Θυμήθηκα τη φωτό που είχες ανεβάσει με τον ελληνάρα που έψηνε κοκορέτσι στο κοτεράκι του.

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτα.

ανεστης είπε...

@biologos
Ε, δεν είπα; υποχρεώσεις...
Αν ο κοκορετσάς ήταν γραφικός, ο τωρινός ήταν εμετικός

marayia είπε...

γιατι δεν εκανες Budgie jumping?
( χωρις συρματοσχοινο)? 8α γλυτωνες απο ολους αυτους τους χλιμιτζουρες! Η το εχουν σηκωσει απο την Πουντα? χαχα
Tην καλησπερα μου aborigine !

Ανώνυμος είπε...

στον σχοινια Κυριακη πρωι...δυστυχως ειχα ξεχασει το mp3 που θα με εσωζε απο τον διπλανο μου(που αν τεντωνα το χερι μου του γαργαλουσα το ρουθουνι του) ο οποιος για μια ωρα και 35 λεπτα (μεχρι εκει μετρησα ,μετα εφυγα κακην κακως!!!)ειπε την ηλιθια πανομοιοτυπη (τραγικη-για εκεινον )ιστορια του(20' καθε φορα)για το σκαφος του-σκΑφη ειμαι σιγουρη- που καταστραφηκε γιατι πηρε φωτια!!8 διαφορετικους ανθρωπους!!! 1ωρα και 35'!!!!ελεος...βουτα!!! το ...κερατο μου!!

ανεστης είπε...

@ δεντράκι
δεν δοκίμαζες να του γαργαλίσεις το ρουθούνι;