Που'ναι η μπάλα; Οέο;

Για ακόμα μια φορά χάθηκε η μπάλα.
Για ακόμα μια φορά η συζήτηση που γίνεται ΤΩΡΑ (γιατί άραγε), για τα blogs είναι ακόμα μια φαρσοκωμωδία στα μέτρα των τηλεπαραθύρων που μπλέκει ασυδοσία, ελευθεροτυπία, όρια, συκοφαντίες.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις ισορροπία και ζητούμενα σε ένα κόσμο εκπαιδευμένο να διακρίνει μόνο μαύρο και άσπρο, να επικοινωνεί μόνο με χοντρές έννοιες για βασικές ανάγκες. Τα μέσα (για την τηλεόραση μιλάω), εκπαίδευσαν κρετίνους που αδυνατούν να ισορροπήσουν, να σταθμίσουν, να κρίνουν.

Υπάρχουν κίνδυνοι στο διαδίκτυο; Τότε είναι κακό το διαδίκτυο! Τρομοκρατηθείτε γονείς! Να παρέμβει ο εισαγγελέας, το κράτος να μας προστατέψει. Δε χρειάζεται να μάθει ο καθένας τους κινδύνους, να κρίνει, να προστατευτεί. Όπως ακριβώς και με τα χιόνια. Αν δεν ξέρεις να περάσεις αλυσίδες στις ρόδες σου, περίμενε, το κράτος θα στείλει πυροσβέστες και τροχονόμους να το κάνουν για σένα. Όπως το κράτος φταίει που δεν είχες μέτρα πυροπροστασίας και κάηκε το σπίτι σου που ήταν χτισμένο μέσα στα πεύκα.

Σήμερα η κουβέντα γίνεται για τα blogs κι ανάθεμα αν έχει καταλάβει κάποιος άσχετος με υπολογιστές, το τι είναι τα blogs και ποιο είναι το θέμα μας. Το ρεπορτάζ σε μεγάλο κανάλι το Σάββατο που μας πέρασε, αναφερόταν σε «ιστιοσελίδες» πράγμα ενδεικτικό για τη γνώση αυτών που διαμορφώνουν την «άποψη».

Όταν η συζήτηση πάει να γίνει πιο λεπτομερής και διαφωτιστική ο άνκορμαν (που δεν αναβάθμισε τη γνώση του από το 1980 που έγινε δημοσιογράφος), διακόπτει τον ομιλητή γιατί «αυτά είναι τεχνικά θέματα και δεν τα καταλαβαίνει ο κόσμος». Εννοεί βέβαια ότι αδυνατεί να τα κατανοήσει ο ίδιος, γιατί κάποιο κοινό μια χαρά καταλαβαίνει, απλά το θέμα είναι «ποιο κοινό». Και ξέρουν ότι το κοινό ΤΟΥΣ είναι η μάζα των βασικών εννοιών Συντάξεις=Πεινάω, Χιόνια=Κρυώνω, Σεισμός=Φοβάμαι. Όποιος επιθυμεί να κατανοήσει ας κατευθυνθεί σε άλλο Μέσο.

Τα blogs λοιπόν (για να έρθουμε και στο προκείμενο), δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι η ψυχοθεραπεία του καθενός που θέλει να βγάλει ότι κουβαλάει μέσα του. Ποίηση, μουσική, ημερολόγιο, σχόλια, αθλητικά. Αν έχει σκατά στην ψυχή του, σκατά θα βγάλει. Και θα το κάνει κι εύκολα αφού μπορεί να είναι ανώνυμος, με τρόπο που δεν θα έκανε στην κανονική επώνυμη ζωή του. Ενίοτε έχουμε και «δημοσιογραφία» από επαγγελματίες δημοσιογράφους. Γιατί όμως να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου κάτι που κάνεις για επάγγελμα; Από καψούρα να πεις αυτά που σου επιτρέπει ο εργοδότης σου; Από ευαισθησία γιατί ξέρεις πράγματα που δεν μπορείς να υπογράψεις και να αποδείξεις;
Η επειδή το να είσαι ανώνυμος σου δίνει τη δυνατότητα να «κάνεις παιχνίδι»;

Επιμένω λοιπόν να θέλω να επιλέγω ποιον υπερασπίζομαι και γιατί. Επιμένω να θέλω να βλέπω αποχρώσεις και να μη βιάζομαι να πάρω θέση ειδικά σε μια ύποπτη χρονική περίοδο που οι αγαθές προθέσεις σπανίζουν.

Ας θυμηθούμε άλλωστε ότι το θέμα είναι μια ακόμα παράπλευρη επίπτωση της υπόθεσης Ζαχόπουλου. Της κουράδας που έκρυβε απο κάτω της ένα βόθρο στο μέγεθος της Αθήνας, δείχνοντας και το μέγεθος της κρίσης αξιών που περνάμε σαν κοινωνία.

Οι υπέροχοι Κουβανοί

Οι άνθρωποι στην Κούβα έχουν καθαρή ματιά, φωτεινό χαμόγελο, αθωότητα.

Για πρώτη φορά σε μια τέτοια γεωγραφική περιοχή, το τοπίο πέρασε σε δεύτερο πλάνο και το μόνο που με ενδιέφερε να φωτογραφίσω ήταν οι άνθρωποι.

Είναι ο μόνος λαός που μπορώ να σκεφτώ που τους αξίζει να αμοίβονται για να συνεχίσουν να είναι αυτοί που είναι.

Σας εκθέτω μερικούς από τους υπέροχους ανθρώπους που βρήκα στο διάβα μου.

Και μετά τον Κάστρο, τι;

Η εικόνα που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση όταν ήμουν στην Κούβα ήταν η εξής:

Πιτσιρικάς που μας έπιασε κουβέντα, με την παρέα του να παίζει λίγο πιο κάτω, βρέθηκε με μια χούφτα καραμέλες που κουβαλούσε ένας από εμάς. Έτρεξε αμέσως να τις μοιραστεί με τους άλλους. Αμέσως όμως, και με δίκαιη διανομή! Καθαρός Grassroots κομουνισμός στην πιο απλή του μορφή από αυτό τον ουτοπικό που διατυπώνεται μόνο σε θεωρία και μανιφέστα!

Κατάλαβα εκείνη τη στιγμή οτι η άσκηση «Κούβα» δεν είναι εύκολη. Εδώ είχα μπροστά μου μια γενιά που γαλουχήθηκε με ιδανικά και νοοτροπία, που προφανώς θα υπερασπίζονταν ένα τρόπο ζωής που έρχεται σε δραματική σύγκρουση με το «άρπα για να φας και κλέψε να’ χεις» της δικής μας καπιταλιστικής πραγματικότητας.

Απ’ την άλλη, πόσο θα μπορούσε αυτός ο κόσμος να αντέξει να ζει αποκομμένος, με υπερ-φιλτραρισμένο internet και απαγορευμένα ταξίδια; Με μια εφημερίδα της κομματικής και μόνης άποψης; Πόσο μπορεί να είναι χρήσιμος -σε διεθνοποιημένο επίπεδο- ένας ιδιαίτερα μορφωμένος Κουβανός που αγνοεί όμως σε τεράστιο βαθμό την παγκόσμια πολιτική ή οικονομική σκηνή; Απλά δεν μπορεί.

Γι αυτό και κάθε επίσκεψη στην Κούβα είναι σαν ένα ταξίδι στο παρελθόν. Και επειδή έρχεσαι σε επαφή με ένα κόσμο που έχει την δική του αίσθηση της (τοπικής) πραγματικότητας αλλά και επειδή αυτός ο απίστευτος λαός του συνεχούς χορού της μουσικής του μόνιμου χαμόγελου και της μηδενικής εγκληματικότητας είναι σαν ένα φλας μπακ μιας δικής μας εποχής που όλοι ήταν μια γειτονιά και όλοι έλεγαν «καλημέρα»...
Το πεισματικό και ασφυκτικό εμπάργκο που συνεχίζεται με αμείωτο πείσμα από τις ΗΠΑ (επανήλθε με ένταση το 2004), έχει υποχρεώσει του Κουβανούς να τα βγάζουν πέρα με μεγάλή δυσκολία. Τώρα εκτός των άλλων έχει μειωθεί κατά πολύ το ποσόν που επιτρέπεται να στείλουν οι φυγάδες του Μαϊάμι στους συγγενείς τους. Και ήταν μεγάλο αυτό το πλήγμα. Τόσο που ο Κάστρο σε μια στιγμή έντονου θυμού, απαγόρευσε τις συναλλαγές σε δολάρια, κάνοντας το Ευρώ «επίσημο» ξένο νόμισμα.

Ήλπιζαν οι αμερικανοί πως αυτή η έντονη πίεση θα έκανε τον κόσμο να ξεσηκωθεί εναντίον του Κάστρο, πως θα προκαλούσαν μια εξέγερση ανάλογη αυτής του 59 που έδιωξε το πιόνι τους. Το ελπίζουν εδώ και 50 χρόνια τώρα! Αλλά ο Κάστρο δεν είναι Μπατίστα.

Η «διεθνής κοινότητα» κρίνει τον Κάστρο και την Κούβα σαν να μην υπήρξε ποτέ εμπάργκο, σαν να μην υπήρξαν πάνω από εξακόσιες απόπειρες δολοφονίας του, σα να μην υπήρξε ο «κόλπος των χοίρων». Λες και αυτός ο αμείλικτος πόλεμος που ξεκίνησε με την εθνικοποίηση των αμερικανικών παραρτημάτων μετά την επανάσταση (και που έσπρωξε τον Κάστρο στην αγκαλιά της ΕΣΣΔ) να μην έγινε ποτέ.
Λες και ήταν εύκολο για τον Ραούλ Κάστρο (όταν ήταν υπουργός άμυνας) να μη καταρρίψει το δικινητήριο αεροπλάνο που εισβάλει στον εθνικό εναέριο χώρο με πιλότους πολιτικούς πρόσφυγες από το Μαϊάμι, έχοντας τέτοια προϊστορία στις προσπάθειες εξόντωσης του Φιντέλ.

Ο Κάστρο κρίνεται και επικρίνεται με τα δικά μας μέτρα και σταθμά. Και το δικό μας ζητούμενο είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η δημοκρατία όμως έρχεται πακέτο με την ιδιωτική πρωτοβουλία, την επιδίωξη κέρδους και άρα την απελευθέρωση των αγορών, και επομένως με τον αγώνα επιβίωσης που νομοτελειακά θα ακολουθήσει. Το ίδιο έργο είδαμε στη Ρωσία των νεόπλουτων και χλιδάτων όπου οι άποροι και νεόπτωχοι νοσταλγούν την εποχή της ΕΣΣΔ που είχαν σπίτι και τροφή. Θλιβερό αλλά αληθινό!

Δεν ξέρω αν ποτέ η Κούβα θα είναι ξανά η ίδια μετά τον Κάστρο που παραήταν «χαρισματικός» για να κάνει οποιαδήποτε υποχώρηση.

Φαντάζομαι οτι είναι πολύ δύσκολο να συνεχιστεί η κόντρα των τελευταίων ετών. Είναι όμως πολύ ευαίσθητη η συγκυρία τώρα με την παραίτηση του Leader Maximo από τη μία και τις επερχόμενες αμερικάνικες εκλογές που μπορούν να επηρεαστούν από την πολυάριθμη Κουβανέζικη κοινότητα των προσφύγων στο Μαϊάμι. Κατά γενική ομολογία πάντως μια ενδεχόμενη νίκη των Δημοκρατικών και ιδιαίτερα του Obama μπορεί να είναι η αρχή μιας αμοιβαίας αποκλιμάκωσης έτσι που οι όποιες αλλαγές να είναι ήπιες και «εποικοδομητικές».

Άλλωστε ο Κλίντον προς το τέλος της θητείας του είχε «μαλακώσει» αρκετά τον αποκλεισμό ενώ είχε αρχίσει να αγοράζει και τα πούρα του (σαράντα χρόνια μετά τον Κέννεντι) απευθείας από τον συμπαθέστατο Emilio του El Aljibe (που να ήξερε ο άνθρωπος που θα κατέληγαν τα πούρα του!).

Άνευ Σχολίου

Η εμμονή μας με την ασφάλεια είναι γνωστή. Τι σχόλιο να κάνεις;

Τα φώτα ρε!

Εδώ και λίγο καιρό η Greenpeace δημιουργεί ιδιαίτερα επιτυχημένα τηλεοπτικά spot.
Μερικά από αυτά είναι ιδιαίτερα επιθετικά και θυμάμαι πριν από λίγο καιρό που ένα σωρό κόσμος τα έβαλε μαζί τους για τον «κακό» και απειλητικό πιτσιρικά.

Αλλά πως να περάσεις το μήνυμα σε ένα κόσμο που παραμένει ασυγκίνητος και αδιάφορος αν δεν τον σοκάρεις; Αν δε δηλώσεις εχθρός του, αν δεν καταλάβει οτι η παθητικότητα είναι κι αυτή μια στάση και μάλιστα ακραία αρνητική; Και ειδικά σε κοινωνίες όπως η ελληνική που είναι καταδικασμένη να έχει -μονίμως- άλλα θέματα να την καίνε;

Το νέο spot είναι ιδιαίτερα χαριτωμένο και πάλι με ένα επιθετικό και «αγενές» punchline, καταλληλότατο για να επικοινωνήσει με τους επίσης αγενείς και αδιάφορους.

Η γυναικεία γοητεία των 40+ (revisited)

Μέρα που είναι σήμερα, κι επειδή ο Zouri μου θύμισε την αβάσταχτη γοητεία της 40άρας, είπα να αναδημοσιεύσω ένα παλιότερο κείμενο-ύμνο στιη γυναικεία ωριμότητα...


Από εκπομπή του Randy Rooney στο CBS:

"Όσο μεγαλώνω ηλικιακά, αξιολογώ τις γυναίκες άνω των 40 ολοένα και περισσότερο και σας παραθέτω μερικούς από τους λόγους παρακάτω:
Μια γυναίκα άνω των 40 δεν θα σε ξυπνήσει ποτέ μες στα άγρια χαράματα να σε ρωτήσει «τι έχεις και τι σκέφτεσαι», γιατί πολύ απλά δεν την νοιάζει αν έχεις ή αν σκέφτεσαι κάτι...

Αν μια γυναίκα άνω των 40 δεν θέλει να καθίσει μαζί σου να δει έναν αγώνα, δεν θα καθίσει δίπλα σου απλά για να γκρινιάξει, επειδή εσύ βλέπεις τον αγώνα... Θα κάνει κάτι που πραγματικά την ικανοποιεί και της προκαλεί ενδιαφέρον.

Οι γυναίκες άνω των 40 είναι διακριτικές...
Πολύ σπάνια θα μαλώσουν μαζί σου σε κάποιο θέατρο όπου όλοι κάνουν ησυχία ή σε ένα πανάκριβο εστιατόριο.

Είναι πάντα ικανές βέβαια να σε πυροβολήσουν αν και μόνο αν θεωρούν ότι θα την βγάλουν καθαρή μετά από αυτό...

Οι γυναίκες άνω των 40 είναι γενναιόδωρες στον σεβασμό που σου προσφέρουν αν και τις περισσότερες φορές δεν τον αξίζεις...
Αυτό επειδή ξέρουν πως είναι να μην σε εκτιμά κάποιος.

Όσο μεγαλώνουν δε, γίνονται και περισσότερο διαισθητικές.
Δεν χρειάζεται λοιπόν ποτέ να ομολογήσεις μια αμαρτία σε μια γυναίκα άνω των 40 ...
Την έχει καταλάβει πολύ πριν σκεφτείς να της την πεις!

Όταν δε αποκτήσουν και τις πρώτες ρυτίδες είναι μακράν πιο σεξουαλικές από τις νεότερές τους...

Οι γυναίκες άνω των 40 είναι ακριβοδίκαιες και ειλικρινείς.
Ευθύς αμέσως θα σου πουν ότι σε θεωρούν ηλίθιο αν συμπεριφέρεσαι σαν ηλίθιος...
Δεν θα χρειαστεί ποτέ λοιπόν να αναρωτηθείς ¨προς τα πού πάει¨ μαζί της.

Δυστυχώς όμως είναι ευρέως διαδεδομένο ότι για τις περισσότερες όμορφες, έξυπνες, καλοβαλμένες και σεξουαλικές 40άρες, υπάρχει ένας καραφλός κοιλαράς ξεμωραμένος ο οποίος θα γελοιοποιηθεί ανά πάσα ώρα και στιγμή για μια πιτσιρίκα σερβιτόρα...

Κυρίες μου...
Σας ζητώ ταπεινά συγγνώμη, εκ μέρους όλου του αντρικού φύλου που υποστηρίζει τον μύθο «γιατί να αγοράσεις ολόκληρη την αγελάδα ενώ μπορείς να έχεις καθημερινά δωρεάν φρέσκο γάλα;»

Tom Baxter

Ο Tom Baxter δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα, τουλάχιστον στην ιντερνετική αναζήτηση που έκανα δεν βρήκα πάνω από μία ή δύο αναφορές.
Και είναι κρίμα γιατί είναι πανέμορφος ο δίσκος που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Αδικείται όμως γιατί οι κριτικοί παρά το ότι γουστάρουν να τον ακούν, διστάζουν να του βάλουν πολλά «αστέρια» από φόβο μη χαρακτηριστούν «μελό».

Δείτε τι έγραψε ένας:

«...Skybound is beautiful, moving and very lovey-dovey, but it does run the risk of being more of an album your mum would listen to than the latest, original and inspiring offering from a British singer/songwriter. On my own, I could sit in the dark and happily float away, but I would be embarrassed to play it at a dinner party. It's a bit too much. Baxter's voice is still lovely, but he won't be pulling in many young trendy types with this one.»

Δεν είναι cool, δηλαδή! Δεν πειράζει, ακούστε λίγο (4 τραγούδια στο Box δεξιά) και μετά πείτε μου αν δίνετε δεκάρα τσακιστή για coolness.

Αφήστε για λίγο τα δήθεν indie της συμφοράς που μας κατακλύζουν στην ελληνική blogoσφαιρα και απολαύστε λίγο un-cool λυρισμό...

Σκουλήκια! Λαμόγια!

Εσείς που αισθάνεσθε οτι...

η αγορά ενός ακινήτου είναι μια ανάγκη
ή μια σίγουρη επένδυση.
Αλλά το υψηλό κόστος απόκτησης δημιουργεί πρόβλημα.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ

Η RUNNER έχει την απάντηση.
Σε μόνιμη βάση,σας πληροφορεί για το σύνολο των κάθε είδους
ακινήτων,που προσφέρονται σε τιμή ευκαιρίας .

Πλειστηριασμοί,Πτωχεύσεις,
Εκποιήσεις τραπεζών,Ιδρυμάτων και Δημοσίου,
Ευκαιρίες από την ελεύθερη αγορά.

Παρέχοντας πλήρη υποστήριξη και ενημέρωση.
Γι' αυτό...
Αν θέλετε μια επένδυση χωρίς ρίσκο και με μεγάλο κέρδος
Αν ζητάτε την ευκαιρία στο χώρο των Ακινήτων

Επικοινωνείστε τώρα μαζί μας

ΤΗΛ: 210-9769680 , 210-9731393 , 210-9731235
Fax:210-9769681
email: runner@otenet.gr
www.runner.net.gr

....................................................................................................

Εδώ κυρίες και κύριοι έχουμε στα χέρια μας ένα email που στάλθηκε με την απλή και σπασαρχίδικη μέθοδο του spam.

Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα είναι η επιτομή του νεοέλληνα μαφιόζου, η ελληνική έκδοση του μαλάκα που βγάζει κακό όνομα στο διαδίκτυο. Που πιστεύει ότι το internet είναι ο έξυπνος τρόπος για να βγάλει λεφτά. Σου λεει, εδώ πουλιούνται μωρά και νεφρά, εγώ θα κωλώσω;

Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, ένα τέτοιο ξεδιάντροπο spam με τηλέφωνα και fax θα είχε σαν αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν οι σχετικές αρχές, να τσακώσουν το μαλακιστήρι και να του χώσουν ένα πρόστιμο από εδώ ίσα με το Λαμπραντόρ.

Προσέξτε όμως, δεν είναι ένα οποιοδήποτε spam. Είδατε τι πουλάει;
Ακίνητα από πτωχεύσεις και κατασχέσεις! Είναι τα γνωστά κοράκια, η γνωστή μαφία που «χτυπάει» σε πλειστηριασμούς τα σπίτια του κάθε κακομοίρη που έχασε το σπίτι του απ’ την trap-εζα, με το γνωστό ληστρικό επιτόκιο πιθανότατα με πανωτόκια παράνομα και καταχρηστικά.
Άνθρωποι που είχαν ένα περιουσιακό στοιχείο, ένα σπίτι (που έφτιαξαν, ποιος ξέρει με τι κόπους) και που έκαναν το λάθος σε μια στιγμή ανάγκης να πάρουν δάνειο, υποκινούμενοι από μια χαριτωμένη διαφήμιση δανείου σε πολλές δόσεις. Έχασαν την περιουσία τους (όχι μετρητά και καταθέσεις, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ!) από τις τράπεζες κι αυτά τα σκουλίκια και τις ύαινες που πλακώνουν όπου υπάρχει πτώμα να κλέψουν κομμάτια σάρκας. Όσο μεγαλύτερα μπορούν.

Αυτά λοιπόν τα σκουλήκια συνεπή προς το «ήθος» που κουβαλάνε δεν θα μπορούσαν παρά να διαφημίζονται με ξεδιάντροπα spam (ε, πως αλλιώς) και να ελπίζουν πως θα βρεθεί ένας άλλος σκατιάς να αγοράσει με τη σειρά του το σπίτι του πτωχέυσαντος...

Α, ναι... ανάμεσα στις άλλες εργασίες του "ευαγούς ιδρύματος" είναι και η εμπορία ηλεκτρονικών διευθύνσεων, όπως περίπου διαφημίζει το site τους:

"...Τώρα η RUNNER έρχεται να δώσει λύση. Με βάση τα αρχεία της (που είναι στη διάθεσή σας) έχετε συνεχή και άμεση επικοινωνία με τους υποψήφιους πελάτες σας, αναπτύσσοντας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις πωλήσεις σας καί τις σχέσεις σας μαζί τους "

Υ.Γ. Τα στοιχεία τους τα παραθέτω όπως είναι. Κάντε ότι καταλαβαίνετε, εγώ πάντως σκοπεύω να τους σπάσω τα νεύρα!

To κάστρο της Nebraska

Μέχρι τώρα τα πράγματα ήταν αμφίρροπα.

Αλλά από τη στιγμή που ο Obama κατάφερε να κερδίσει την πολιτεία της Nebraska μπορώ να στοιχηματίσω άφοβα οτι θα είναι ο νικητής του χρίσματος. Σίγουρα θα μεγαλώσει τη διαφορά από την «γυναίκα του πρώην γκόμενου της Μόνικα» (όπως σαρκαστικά γράφουν τα αυτοκόλλητα στους προφυλακτήρες).

Ξέρεις τι είναι να κερδίσεις τη Nebraska;
Το 90% των κατοίκων είναι λευκοί και μια τεράστια μερίδα του πληθυσμού είναι αυτό που λέμε “Bible Thumpers”, δηλαδή φανατικοί χριστιανοί απ αυτούς που για κάθε πρόβλημα ψάχνουν στη βίβλο για τη λύση. Στα ραδιοφωνικά κύματα σ’ αυτές τις πολιτείες το “Our Lord Jesus” ακούγεται πιο συχνά απ’ ότι η λέξη «πλουτοκρατία» στα γραφεία του ΚΚΕ!

Αυτό δηλαδή που προσπαθούσαν να καταφέρουν οι πιο φανατικοί ακραίοι δεξιοί ρεπουμπλικάνοι, δεν πέρασε. Το να παρουσιάσουν δηλαδή τον Obama σαν αντιαμερικανό και σαν τον αντίχριστο (μη γελάτε, οι bible thumpers περιμένουν τον αντίχριστο σε μορφή υποψήφιου προέδρου!).

Να συνυπολογίσουμε επίσης δύο σημαντικές παραμέτρους:
Η μία είναι οτι αυτό ακριβώς το ρεύμα του Obama, σπάει το φαύλο κύκλο του «χρηματοδοτούμε όποιον έχει τις περισσότερες πιθανότητες». Άρα με τα αποτελέσματα αυτά οι χρηματοδότες (αν και τα περισσότερα χρήματα έχουν ήδη δοθεί) ανοίγουν ακόμα περισσότερο τα πορτοφόλια.

Εξ άλλου οι αμερικανοί ψηφοφόροι (οι μη φανατικοί) επηρεάζονται ευκολότερα από μια νίκη που ξεπροβάλει νωρίς, αποκλείοντας τους άλλους συνυποψήφιους.
Και η Hillary είναι ήδη στριμωγμένη αφού αναγκάστηκε να απολύσει την επικεφαλής της προεκλογικής της καμπάνιας, και παλιά της συνεργάτιδα.

Και αυτά μπορεί να αποδειχτούν μοιραίοι αρνητικοί πόντοι που τσαλακώνουν τα γεμάτα σιγουριά προφίλ σε μια μιντιακή και εικονολατρική δημοκρατία.

Φυσικά υπάρχει δρόμος ακόμα, τα πανίσχυρα λόμπι παρακολουθούν με ενδιαφέρον και θα ενεργοποιηθούν όταν και αν η περίπτωση Obama γίνει απειλητική είτε σαν υποψηφιότητα για την προεδρία είτε αν δείξει αδιάλλακτη απέναντι στους παγιωμένους και οργανωμένους συντηρητικούς μηχανισμούς.

Το θέμα σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ αυτών των μηχανισμών λόμπι και του κόσμου που θα πάει να ψηφίσει για πρώτη φορά (γιατί για πρώτη φορά θα αισθάνονται οτι έχουν λόγο).

Υ.Γ. Μην ακούω αηδίες τύπου "και μας έφαγε η αγωνία" και "σκασίλα μας". Οι αμρικανικές εκλογές επηρρεάζουν την παγκόσμια ισσοροπία, οικονομία τα πάντα! Επηρρεάζουν τη ζωη μας, περισσότερο απ ότι οι δικές μας εκλογές...

Φυσιογνωμιστές...

"Μη πεις τίποτα, σε κατάλαβα απ τη φυσιογνωμία. Τέλος!"

Del Castillo

Με τον Robert Rodrigues (το σκηνοθέτη βεβαίως βεβαίως...)
Χωρίς άλλα σχόλια...

Έλα γενιά των 700€, να δεις τη γενιά της λάμπας των 8€!

Τη φωτογραφία και το θέμα τα είδα στο blog "Καφές και Τσιγάρο" του ΄φίλου Βιολόγου.
Η φωτογραφία είναι απο εδώ και πρέπει να το δείτε για να καταλάβετε...


Χαμός στην δωρεάν διανομή των οικονομικών λαμπτήρων που «οργάνωσε» ο ΣΚΑΙ.

Πατείς με - πατώ σε, ταλαιπωρημένοι συνταξιούχοι (μέσος όρος ηλικίας 65 αν κρίνω από τις πολύ καλές φωτογραφίες του Σπύρου που βρίσκονται εδώ), σπρώχνονταν λες και ήταν λιμοκτονούντες Αιθίοπες μπροστά σε διανομή φαγητού από τον ΟΗΕ.
Γι αυτό και η λέξη «οργάνωσε» είναι σε εισαγωγικά. Γιατί προφανώς τίποτα οργανωμένο δεν υπήρχε στη διανομή αυτή.
Καμία ουρά, κανένα προσωπικό, κανένα σχέδιο για να μην προκληθούν οι κωμικοτραγικές σκηνές που εξελίχθηκαν. Ποιος σεβασμός και ποια αξιοπρέπεια;
Λες και αυτοί που ανέλαβαν αυτή την πρωτοβουλία δεν ξέρουν την κακομοιριά που δέρνει τον συνταξιούχο, λες και δεν ήξεραν πως εκατοντάδες ταλαίπωροι ηλικιωμένοι θα έτρεχαν να ποδοπατηθούν για την οικονομική λάμπα των 8 Ευρώ!
Την έχω δει αυτή την κακόμοιρη γενιά της αστείας σύνταξης. Τους είδα σε ομάδες να εισβάλουν οργανωμένα στις γενικές συνελεύσεις των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιριών, που κατα κανόνα γίνονται σε κεντρικά ξενοδοχεία και διαθέτουν και «μπουφέ» για τους μετόχους.
Εκεί να δείτε γερόντια που κατασκηνώνουν μπροστά στους δίσκους και γεμίζουν πλαστικές σακούλες και τσέπες με καναπεδάκια σολομού και προσούτο! Μέχρι που οι κανονικοί μέτοχοι δεν προλαβαίνουν ούτε να δουν τι υπάρχει στο τραπέζι...
Να δείτε εκεί τραπέζια ολόκληρα να αδειάζουν σε λίγα λεπτά!

Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι είναι πράγματι ταλαίπωροι. Σίγουρα υπάρχουν εκεί και μερικοί απ’ αυτούς που παραγεμίζουν στρώματα με χαρτονομίσματα. Που από «ιδεολογία τσιγγουνιάς» προσπαθούν να τη βγάλουν με τράκα. Αλλά στην πλειονότητά τους είναι άνθρωποι που καλούνται να λύσουν μια απίθανη εξίσωση. Το πως θα καταφέρουν να επιβιώσουν με συντάξεις αστείες, πως θα γεμίσουν το στομάχι με τρεις κι εξήντα. Και δεν είναι νέοι άνθρωποι της γενιάς των 700€ που θεωρούν εκ-των-ουκ-άνευ το να βγουν και για διασκέδαση ή να πιουν ένα -ακριβό- καφέ στα μοδάτα στέκια., δεν θέλουν το καινούριο iPod.
Είναι η γενιά που κάνει σιωπηρή γιορτή που κατάφερε να τη βγάλει άλλη μια μέρα.
Είναι αυτοί που γεμίζουν τις αίθουσες των δημόσιων νοσοκομείων και των ΙΚΑ που δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα για ιδιωτικά ιατρεία και δεν έχουν ούτε τα 8 ευρώ που απαιτούνται για την αγορά μιας λάμπας που θα τους κάνει «οικονομία».

Δεν έχει σημασία όμως, ο πληθυσμός αυτός δεν είναι παραγωγική κοινωνικοοικονομική τάξη, δεν είναι «αγοραστές»δεν συμμετέχει στις μετρήσεις των εταιριών ερευνών, της AGB, δεν είναι target group κανενός, είναι καταδικασμένοι να βλέπουν μια κοινωνία να τους προσπερνά, να μη τους μετράει και να μη τους υπολογίζει, άσχετα αν θα είναι οι μόνοι που λόγω ένδειας θα σπεύσουν να ποδοπατηθούν για να πάρουν την πολύτιμη λάμπα και να τεκμηριώσουν την τεράστια επιτυχία στην καμπάνια του ΣΚΑΙ και της Philips που πάντως τη διαφήμισή τους, την έκαναν.

Smoke On The What???

Μάλλον πρέπει να το δείτε αυτό το βίντεο!

Παππάς / Ζευγάς

O Khlysty αναρωτιέται εδώ, για το αν θα δούμε ιεράρχη με την πνευματικότητα που αρμόζει σε μια σύγχρονη εκκλησία που επιθυμεί να γίνει χρήσιμη (όπως αναρωτήθηκα και εγώ πριν από μερικές μέρες).
Πολύ φοβάμαι όμως οτι τα σημάδια δεν είναι καλά.

Η έρευνα (ευρωβαρόμετρο) που είδαμε χτες δημοσιευμένη για την απογοήτευση του κόσμου από τα πολιτικά κόμματα (σας θυμίζω ότι το 80% δεν εμπιστεύεται τα κόμματα), είναι ένα σημάδι που πρέπει να «διαβάσουμε».

Άλλο ένα σημάδι είναι η φοβική στροφή του κόσμου προς το συντηρητικότερο (αυτό που κατά τη διάρκεια της αλήστου μνήμης «εθνοσωτήριας» έγινε γνωστό σαν «πατρίς θρησκεία οικογένεια).

Φοβάμαι λοιπόν οτι η εκκλησία θα αποτελέσει πόλο συσπείρωσης του συντηρητικού κωτσοφόρου μεριδίου της κοινωνίας και οτι θα συνεχίσουμε να έχουμε Άνθιμους με άποψη για σύνορα και εξωτερικές πολιτικές, με τη δικαιολογία οτι εκφράζουνε μεγάλο(;) μέρος της κοινής γνώμης.

Ο μακαρίτης άλλωστε άνοιξε το δρόμο και δικαιώθηκε με την κοσμοσυρροή στην κηδεία του.
Για να δούμε τι θα πει και η κάλπη...