Τα sweatshops του τρίτου κόσμου τα δημιουργούμε με την ανοχή μας

Με την ευκαιρία της κατάρευσης του εργοστασίου στο Bangladesh με τους εκατοντάδες νεκρούς (όπου κατασκευάζονταν μάρκες όπως Benetton, Mango κλπ): 

 Είναι απαράδεκτο προϊόντα που έχουν παραχθεί με παιδική εργασία, με καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων, με συνθήκες σκλαβιάς, με ανύπαρκτα μέτρα σφαλείας να μπορούν να πωλούνται σε Αμερική, Ευρώπη και άλλες δυτικές αγορές.

 Όπως σε μεγάλο βαθμό ήδη ισχύει σε οτι αφορά την πιστοποίηση ασφαλείας του ίδιου του προιόντος (CE). Πρέπει άμεσα να βρεθεί μηχανισμός που να μπορεί να πιστοποιεί πως τα προιόντα που πρόκειται να εισαχθούν σε μια αγορά, τηρούν τη νομοθεσία της, ανεξάρτητα της χώρας όπου παρήχθησαν. 

 Κι αυτός είναι ένας θεμιτός και εφικτός στόχος για να ενταχθεί σε μια γενικότερη διεκδίκηση απο πολίτες και καταναλωτές ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Δε θα καταρεύσει ο καπιταλισμός αν το κόστος ανάβει μερικά σέντς ανα τεμάχιο, αντίθετα η ζωή των εργαζομένων στον τρίτο κόσμο θα αποκτήσει μια μίνιμουμ αξιοπρέπεια.

Χαθήκαμε ε;