"Ευρωπαϊκή Αριστερά και λαϊκισμός"

Ένα εξαιρετικό κείμενο του Πέτρου Παπασαραντόπουλου 

ΣΥΡΙΖΑ, η επόμενη μέρα (και η χτεσινή).

Στο Σύριζα θα πρέπει ένα από τα πρώτα πράγματα που θα προβλέπει το πολιτικό πρόγραμμα, να είναι η άμεση διανομή ηρεμιστικών στους οπαδούς του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ακουστεί η νηφάλια και χρήσιμη σήμερα φωνή των εναλλακτικών προτάσεων που υπάρχουν μέσα στο «κόμμα».

Ο Σύριζα «καβάλα στο κύμα» που λένε, δεν είχε χρόνο να εκπονήσει λεπτομερές αξιόπιστο πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα. Μόνο κάποιες γενικόλογες κατευθύνσεις ήταν διαθέσιμες εν είδη προγράμματος. Ο Γιάννης Βαρουφάκης λίγο πριν τις εκλογές αξιολόγησε τα προγράμματα των κομμάτων και βρήκε του Σύριζα το πιο κακογραμμένο και γενικόλογο. Αλλά αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει τη στιγμή που η δυναμική είναι (ακόμα) σε τεράστια αύξηση.

Αλλά η αύξηση αυτή φουντώνει μέσα από τη διαμαρτυρία και την αγανάκτηση. Δεν φουντώνει μετά από ψύχραιμη μελέτη προγράμματος και δεδομένων. Κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που οι περισσότεροι οπαδοί του Σύριζα είναι τόσο θυμωμένοι και έξαλλοι με όλα. Ειδικά στα κοινωνικά Μέσα,  έχουν χάσει την ικανότητα να συζητήσουν για λεπτές έννοιες. Η παρέμβαση Αλαβάνου πριν μερικές μέρες που έβαζε στο τραπέζι οδυνηρές παραδοχές (που η σημερινή ηγεσία αρνείται να συζητήσει σοβαρά) ήταν ένα σοκ για τους οπλισμένους με συνοπτικές και δυστυχώς αστοιχείωτες βεβαιότητες οπαδούς.

Τα στελέχη του Σύριζα που εμφανίζονται στα μίντια, αποδεικνύονται πολλάκις ανεπαρκή για δημόσιο διάλογο. Βουλευτίνα από την Κεφαλονιά δήλωνε τη Δευτέρα 14/5 στον ΒΗΜΑ FM: «Και τι θα πάθουμε δηλαδή αν πρέπει να πληρώνουμε με δραχμές»; Διαφωτιστική δήλωση για το επίπεδο γνώσης της αλλά και του διαλόγου που οδήγησε στην εκλογή της. Ο καθηγητής Σταθάκης επίσης εκλεγμένος, βγαίνει ευτυχώς να συμμαζέψει τις αμετροεπείς διατυπώσεις του Στρατούλη (που επανέλαβε και ο Γλέζος δύο μέρες μετά) περί υποχρεωτικών δανείων από τους πολίτες και ο σοβαρός Δραγασάκης δεν προλαβαίνει να κάνει παρεμβάσεις προσπαθώντας να αποκαταστήσει την τραυματισμένη σοβαρότητα της παράταξης. Και παραδεχόμενος (στον Πρετεντέρη  14/5) πως πραγματικά το οικονομικό πρόγραμμα δεν έχει φτάσει ποτέ στις απαραίτητες ποσοτικές λεπτομέρειες.

Σύνθεση δανεισμένη απο Newsgallery.gr

Όλα αυτά, αποτέλεσμα της εποχής Τσίπρα που θυσίασε την παραγωγή πολιτικής για να μη φανούν οι ενυπάρχουσες συνιστωσιακές διαφορές, για να μη χαθεί η ομογενοποίηση των ετερόκλητων αριστερών ομάδων που όμως φτιάχνει ένα τόσο αραιό πλέγμα, που είναι αδύνατον να συγκρατήσει το απαραίτητο έρμα για την ικανότητα κυβέρνησης.

Μοιραία λοιπόν η ηγεσία του Σύριζα αυτή τη στιγμή επιλέγει την άρνηση ανάληψης ευθυνών σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές του τόπου. Σε μια φάση που η χώρα βρίσκεται στην απόλυτη παραλυσία, όχι τόσο λόγω της ακυβερνησίας, αλλά λόγω της καθολικής ανυπαρξίας θεσμών και λειτουργιών που θα μπορούσαν να κάνουν δουλειά στον «αυτόματο πιλότο» ακόμα και χωρίς καθημερινά τηλεφωνήματα και παρεμβάσεις υπουργών. Πόσω μάλλον που σ’ αυτή ακριβώς της στιγμή είναι απαραίτητη μια ηγεσία που να μπορεί σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο να προβάλει την εξαθλίωση που έχουν υποστεί οι πιο ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, την ύφεση που έχει προκαλέσει η καταστροφική συνταγή και να μοχλεύσει τις δειλές -ρητορικές ακόμα- απόπειρες που γίνονται  προς υπεράσπιση της Ελλάδας από θεσμικά ευρωπαϊκά φόρα.

Νομοτελειακά η ευκολία της μαζικοποίησης, έχει ένα ανάλογο βαρύ αντίτιμο. Το βαθμό χρησιμότητας / επικινδυνότητας που κουβαλάς, ευθέως εξαρτώμενο από το αν δούλεψες όλα αυτά τα χρόνια ως πολιτικό κόμμα ή ως συνασπισμός διαμαρτυρόμενων ζηλωτών. Και είναι κρίμα να επιλεγεί το δεύτερο από το χώρο που είναι ικανός να διατυπώσει εναλλακτική πρόταση στα αδιέξοδα που μας οδήγησαν οι παντοδύναμες, αχόρταγες, ασύδοτες και χαϊδεμένες «αγορές» του καπιταλισμού.

Υ.Γ. Ο Φώτης Κουβέλης αποχώρησε από τον Σύριζα όταν πλέον το πνεύμα του υπεύθυνου "Συνασπισμού", έσβησε για χάρη των συνιστωσών. Πόσο θλιβερό είναι να κανιβαλίζεται σήμερα, σε καθημερινή βάση, από τους (λίγους) πρώην συντρόφους του και από τους (περισσότερους) νεόφερτους πρώην Πασόκους που ενέσκυψαν στο χώρο που υπηρέτησε με συνέπεια και τιμιότητα τόσα χρόνια! 

Είναι σίγουρο πως αυτά τα μειράκια την ίδια μεταχείριση θα επιφύλασσαν και για τον μακαρίτη Παπαγιαννάκη, αν αυτός δεν είχε την τύχη να μας αφήσει πριν λίγο καιρό.