Το πολιτικό μας σύστημα πιάστηκε αδιάβαστο.

Σε περίπτωση που σας διαφεύγει το πως ασκείται σήμερα η πολιτική έρχεται ο Μιχαλης να σας το θυμήσει. 


Όχι δεν έχει γίνει κανένα λάθος και δε λέει κανένα ψέμμα. Ούτε τα νομοσχέδια και οι τροπολογιες που ψηφίζονται στη βουλή διαβάζονται. Οι ψηφοφορίες γίνονται στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας, όποιος δεν συντάσσεται μπαίνει στο στόχαστρο, τη δε συγκεκριμένη χρονική περίοδο στο ΠΑΣΟΚ διαγράφονταν. Και δεν είναι μόνο ο Χρυσοχοίδης που δε διάβασε το μνημόνιο. Το ίδιο δήλωνε το προηγούμενο βράδυ και η Λούκα Κατσέλλη.


Το μνημόνιο ε; Όχι ένα "terms and conditions" απ αυτά που προσπερνάμε με ένα απλό "Accept" χωρίς να τα διαβάσουμε ποτέ, γιατί αφορά μόνο εμάς και μια πληρωμή ενός μικροποσού. Αλλά μια βαριά συμφωνία που υποθήκευε το μέλλον της χώρας, τις εξελίξεις στην οικονομία, το επίπεδο ζωής, τις ίδιες τις ζωές των Ελλήνων. 


Κι όμως! 

"Κυρία ημουν απασχολημένος. Πολεμούσα το έγκλημα. "

Η πολιτική εδώ πιά ασκείται με αυτούς ακριβώς τους όρους. Και σε περίπτωση που και το τελευταίο κομματόσκυλο δεν το έχει αντιληφθεί, αυτές οι κυνικές δηλώσεις υποκρύπτουν το απόλυτο τέλος της πολιτικής, αυτό που οδήγησε μια ανάπηρη και ανίκανη πολιτικά κυβέρνηση του Πασόκ να παραδοθεί την τελευταία στιγμή και με δεμένα χέρια πόδια και άδεια ταμεία στους δανειστές. 


Το τέλος της πολιτικής είχε επέλθει απο τη σιγμή που ο δικομματισμός ανίκανος να αντιπαλέψει τον ίδιο του εαυτό που μέσα σε λίγα χρόναι διπλασίασε το ήδη φουσκωμένο δημόσιο, αρνήθηκε να κάνει τομές, να κόψει τα δικά του αγαπημένα καρκινώματα (π.χ.) που το φόρτωναν με ελλείματα και χρέη, που το περίφημο "πολιτικό κόστος" οδηγούσε σε μη-ενέργειες, σε πλήρη απραξία. 


Φυσικό λοιπόν δεν είναι να είμαστε σήμερα όμηροι όσων δεν έχουν καμία ευθύνη για τη ζωή του έλληνα πολίτη; Πόσο πιο καθαρά δηλαδή έπρεπε να το πει ο Σαρκοζί από τότε που έλεγε "δεν είμαστε εμείς οι εκλεγμένοι ηγέτες που έχουν την ευθύνη για την Ελλάδα"; (ή κάπως έτσι).


Και τώρα λοιπόν που είδαμε πως διοικούν και πως (δεν) πράττουν οι εκλεγμένοι αυτού του τόπου, ας το πάρουμε απόφαση. το πολιτικό μας σύστημα έχει χρεοκοπήσει, ας το προσπεράσουμε, ας δούμε την επόμενη μέρα, ας στήσουμε το νέο πλαίσιο που θα ενθαρρύνει την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού που θα λέει πλέον αλήθειες όσο οδυνηρές κι αν είναι. 


Ας βρούμε πολιτικό προσωπικό που να εχει τη γενναιότητα να πάρει αποφάσεις με γνώμονα το γενικό καλό, να μπορεί να στηρίξει αποφάσεις και να μη φοβάται να χάσει εκλογές γιατί δε θα κινδυνεύει το πολιτικό ή επαγγελματικό του μέλλον.


Κι ας αλλάξουμε το πλαίσιο λειτουργίας της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας που φροντίσαμε να είναι τόσο κακό που να φαίνεται πολύ μικρή απώλεια σε όσους επαγγέλλονται "φωτισμένους πατερούληδες".

Βιβλία και e-books μετά το φετιχισμό του χαρτιού.

Άκουγα το περασμένο Σάββατο σε ραδιοφωνική συνέντευξη τον συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνο να καταθέτει απόψεις μεταξύ άλλων και για τα ηλεκτρονικά βιβλία.


Προηγουμένως είχε καταθέσει την άποψη πως πρέπει να διαβάζουμε περισσότερο, πως πρέπει να απεξαρτηθούμε απο την εικόνα και την οθόνη και πως ακόμα κι ένα κακό βιβλίο είναι προτιμότερο, γιατί γυμνάζει το μυαλό σε αντίθεση με την "έτοιμη" προσλαμβάνουσα της εικόνας (καπως έτσι, όχι με τα ακριβή λόγια, γι αυτό και δε βάζω εισαγωγικά).


Τις συσκευές ανάγνωσης ηλεκτρονικών βιβλίων τις απέρριψε, επειδή φτάνουν -όπως είπε- να μετατρέπουν το βιβλίο σε εικόνα και πως είναι ημιτελής η ανάγνωση ενός  ηλεκτρονικού βιβλίου επειδή σε αποστερεί απο την αίσθηση του χαρτιού, τη μυρωδιά του μελανιού.


Δυστυχώς ο δημοσιογράφος ήταν πολύ απασχολημένος με το θαυμασμό του προσώπου και την επαναλαμβανόμενη υπενθύμιση της τιμής του να φιλοξενεί το συγγραφέα, διαφορετικά θα μπορούσε να απαντήσει (ενδεχομένως) πως: 


- Η συσκευή ανάγνωσης αναπαράγει την ίδια εικόνα του κειμένου, των λέξεων, που αποτυπώνονται σ' ένα τυπωμένο βιβλίο. Η απόριψη της εικόνας που προέρχεται απο ηλεκτρονικό βιβλίο -λόγω οθόνης- είναι επομένως άνευ ουσίας όταν το περιεχόμενο είναι ακριβώς το ίδιο.


- Το να καταφέρουμε να αγγίξουμε την ουσία του συγγράμματος (και να μας αγγίξει με τη σειρά του), είναι όλο το ζητούμενο. Το εκτυπωμένο βιβλίο ή το ηλεκτρονικό αρχείο είναι απλά εργαλεία. Η μυρωδιά του μελανιού, το άγγιγμα του χαρτιού, το βιβλίο στο ράφι είναι -κατα πάσα πιθανότατα- ένας περιττός φετιχισμός. Το αποτέλεσμα της ανάγνωσης δεν είναι διαφορετικό σε κάθε περίπτωση.


-Κι όμως υπάρχουν πολύ κακά αναγνώσματα και πολύ καλά θεάματα. Επίσης άστοχη και απόλυτη η αγιοποίηση του -κάθε είδους- βιβλίου και η συλλήβδην απόρριψη ενός κατατοπιστικού τηλεοπτικού ντοκυμαντέρ ή ενός κινηματογραφικού αριστουργήματος απλά επειδή απευθύνεται σε περισσότερες αισθήσεις. Οι εμπειρίες μας, η σκέψη μας, η κριτική μας ικανότητα διαμορφώνονται απο οποιοδήποτε ερέθισμα. Η ανάγνωση απαιτεί περισσότερη πνευματική λειτουργία απο την εικόνα , αυτό είναι αλήθεια, αλλά είναι άσχετο της κρίσης και των ερεθισμάτων.


Προφανώς ο συγγραφέας εννοούσε πως η διαρκής προσύλωσή μας στην εικόνα μας έκανε να ξεχάσουμε το διάβασμα κι αυτό σε ένα μεγάλο βαθμός είναι αλήθεια. Αλλά αυτή ακριβώς η πραγματικότητα θα έπρεπε να του κάνει τα ηλεκτρονικά βιβλία συμπαθέστερα αφού τα κάνει πιο προσβάσιμα και μερικές φορές πιο φθηνά.


Η τεχνολογία θα προχωρά είτε μας αρέσει, είτε όχι. Η δυνατότητα να έχεις σε ελάχιστα γραμμάρια και σε άμμεσο χρόνο διαθέσιμο οποιοδήποτε βιβλίο είναι απο μόνη της επανάσταση. Ο πρόσφατος εμπλουτισμός βιβλίων με διαδραστικό περιεχόμενο (τρισδιάστατοι πίνακες, βίντεο, ήχοι) που ενσωματώνονται πλέον στα βιβλία του ηλεκτρονικού βιβλιοπωλείου της Apple αλλάζουν θεαματικά τη μεταδοτική δυνατότητα των βιβλίων, ιδιαίτερα αυτών με επισημονικό, μαθησιακό περιεχόμενο. 


Είναι πολύ κρίμα, άνθρωποι του χώρου της σκέψης να μην είναι σε θέση να εκτιμήσουν τα τεράστια πλεονεκτήματα που μποορύν να προκύψουν απο αυτές τις εφαρμογές και να παραμένουν υπερασπιστές συμβόλων.


(τη φωτογραφία τη βρήκα στο Bookriot.com)